Een nieuwe realiteit tekent zich af: de unipolaire wereld behoort onherroepelijk tot het verleden, een multipolaire wereld krijgt vorm.
Het was iets om te zien. Dmitri Medvedev, voormalig Russisch president, onverbeterlijk atlanticus en huidig plaatsvervangend voorzitter van de Russische Veiligheidsraad, besloot de stekker er volledig uit te trekken in een uitbarsting die evenveel ontzag inboezemde als een supersonische Khinzal raket en die in heel NAVO-stan een voelbare schok teweegbracht, schrijft Pepe Escobar.
Medvedev zei dat de “helse” Westerse sancties er niet alleen niet in geslaagd zijn Rusland te verlammen, maar in plaats daarvan “als een boemerang naar het Westen terugkeren”. Het vertrouwen in reservevaluta’s is “aan het vervagen als de ochtendnevel”, en het dumpen van de Amerikaanse dollar en de euro is niet meer onrealistisch: “Het tijdperk van regionale valuta’s komt eraan.”
Immers, zo voegde hij eraan toe, “of ze het nu willen of niet, ze zullen moeten onderhandelen over een nieuwe financiële orde (…) En de beslissende stem zal dan liggen bij de landen die een sterke en geavanceerde economie hebben, gezonde overheidsfinanciën en een betrouwbaar monetair systeem.”
Medvedev gaf zijn beknopte analyse al voor D Day – zoals in de door president Poetin vastgestelde deadline van aanstaande donderdag waarna betalingen voor Russisch gas door “onvriendelijke naties” alleen nog in roebels zullen worden geaccepteerd.
De G7 had, voorspelbaar, een (collectieve) pose aangenomen: wij zullen niet betalen. Met “wij” worden de 4 landen bedoeld die geen grote Russische gasimporteurs zijn. “Wij” betekent bovendien het Rijk der Leugens dat de regels dicteert. Wat de 3 betreft die in grote moeilijkheden zullen komen, zij zijn niet alleen grote importeurs maar toevallig ook verliezers van WO II – Duitsland, Italië en Japan, nog steeds de facto bezette gebieden. De geschiedenis heeft de gewoonte om perverse trucs uit te halen.
Ontkenning duurde niet lang. Duitsland was de eerste die brak – zelfs voordat industriëlen van Ruhr tot Beieren een massale opstand begonnen. Scholz, de nietige bondskanselier, belde Poetin, die het voor de hand liggende moest uitleggen: betalingen worden in roebels omgezet omdat de EU de deviezenreserves van Rusland heeft bevroren – een grove schending van het internationale recht.
Met taoïstisch geduld sprak Poetin ook de hoop uit dat dit geen verslechtering zou betekenen van de contractvoorwaarden voor Europese importeurs. Russische en Duitse deskundigen moeten samen rond de tafel gaan zitten en de nieuwe voorwaarden bespreken.
Moskou werkt aan een reeks documenten waarin de nieuwe overeenkomst wordt omschreven. In essentie komt het erop neer: geen roebels, geen gas. Contracten worden ongeldig als je het vertrouwen schendt. De VS en de EU hebben met eenzijdige sancties juridisch bindende overeenkomsten geschonden en bovendien beslag gelegd op de buitenlandse reserves van een – nucleaire – G20-natie.
De unilaterale sancties maakten dollars en euro’s waardeloos voor Rusland. Hysterie is niet genoeg: dit zal worden opgelost – maar op de voorwaarden van Rusland. Punt uit. Het ministerie van Buitenlandse Zaken had al gewaarschuwd dat weigering om het gas in roebels te betalen zou leiden tot een ernstige mondiale crisis van wanbetalingen en serie faillissementen op mondiaal niveau, een helse kettingreactie van geblokkeerde transacties, het bevriezen van onderpand en het afsluiten van kredietlijnen.
Wat er daarna gebeurt, is gedeeltelijk voorspelbaar. EU-bedrijven zullen de nieuwe regels ontvangen. Zij zullen de tijd hebben om de documenten te bestuderen en een beslissing te nemen. De bedrijven die “neen” zeggen, zullen automatisch worden uitgesloten van rechtstreekse Russische gastransporten – alle politiek-economische gevolgen inbegrepen.
Natuurlijk zullen er compromissen worden gesloten. Zo zullen heel wat EU-landen aanvaarden om roebels te gebruiken en hun gasaankopen op te drijven zodat zij het overschot aan gas aan hun buren kunnen doorverkopen en winst kunnen maken. En sommige kunnen ook besluiten om onderweg gas te kopen op energiebeurzen.
Rusland legt dus aan niemand een ultimatum op. Dit alles zal tijd kosten – een voortschrijdend proces. Met ook wat zijwaartse actie. De Doema overweegt de betaling in roebels uit te breiden tot andere essentiële produkten – zoals aardolie, metalen, hout, tarwe. Het zal afhangen van de collectieve vraatzucht van de EU chihuahuas. Iedereen weet dat hun non-stop hysterie kan leiden tot een kolossale breuk in de toeleveringsketens in het Westen.
Dag oligarchen
Terwijl de Atlantische heersende klassen volledig door het lint zijn gegaan en nog steeds tot de laatste Europeaan willen vechten om alle resterende, tastbare rijkdommen van de EU te ontfutselen, doet Rusland het rustig aan. Moskou is in feite heel inschikkelijk geweest, met het spookbeeld van geen gas in de lente in plaats van in de winter.
De Russische Centrale Bank nationaliseerde de deviezeninkomsten van alle grote exporteurs. Er was geen wanbetaling. De roebel blijft stijgen – en is nu terug op ongeveer hetzelfde niveau als vóór operatie Z. Rusland blijft zelfvoorzienend, wat voedsel betreft. Amerikaanse hysterie over “geïsoleerd” Rusland is lachwekkend. Alle belangrijke spelers in Eurazië – om nog maar te zwijgen van de andere vier BRICS-landen en vrijwel het hele Zuiden – hebben Rusland niet gedemoniseerd en/of gesanctioneerd.
Als extra bonus is de laatste oligarch die invloed kon uitoefenen in Moskou, Anatoly Chubais, verdwenen. Noem het nog een historische truc: De westerse sanctiehysterie heeft de Russische oligarchie – Poetins lievelingsproject sinds 2000 – de facto uiteengedreven. Dat betekent een versterking van de Russische staat en een consolidatie van de Russische samenleving.
We hebben nog steeds niet alle feiten, maar er kan worden gesteld dat Poetin na jaren van zorgvuldige evaluatie ervoor koos om echt door te slaan en het Westen de rug toe te keren – met gebruikmaking van dat trifecta (dreigende blitzkrieg op Donbass; VS biowapenlaboratoria; Oekraïne werkt aan kernwapens) als de casus belli.
De bevriezing van de buitenlandse reserves moet zijn voorspeld, vooral omdat de Russische Centrale Bank haar reserves van Amerikaanse Treasuries sinds november vorig jaar heeft verhoogd. Dan is er nog de serieuze mogelijkheid dat Moskou toegang krijgt tot “geheime” offshore buitenlandse reserves – een complexe matrix die met Chinese insiderhulp is opgebouwd.
De plotselinge overgang van dollars/euro’s naar roebels was hardcore geo-economisch judo op olympisch niveau. Poetin verleidde het collectieve Westen tot het ontketenen van zijn demente hysterie sanctie aanval – en keerde het tegen de tegenstander met een enkele, snelle beweging.
En hier zitten we dan, terwijl we zoveel spelveranderende ontwikkelingen proberen te verwerken die elkaar opvolgen na de bewapening van de dollar: de roepie-ruble met India, de Saoedische petroyuan, de door Russische banken uitgegeven Mir-UnionPay-kaarten met codenaam, het Russisch-Iraanse SWIFT-alternatief, het EAEU-China-project van een onafhankelijk monetair/financieel systeem.
Om nog maar te zwijgen van de meesterlijke coup van de Russische Centrale Bank, waarbij 1 gram goud wordt gekoppeld aan 5000 roebel – die nu al rond de 60 dollar ligt, en nog stijgt.
Gekoppeld aan Geen Roebels Geen Gas, hebben we hier de facto energie gekoppeld aan goud. De Chihuahuas van de EU en de Japanse kolonie zullen veel roebels in goud moeten kopen of veel goud moeten kopen om hun gas te hebben. En het wordt nog beter. Rusland kan in de nabije toekomst de roebel weer aan goud koppelen. Zou kunnen gaan naar 2.000 roebel, 1.000 roebel, zelfs 500 roebel voor een gram goud.
Tijd om soeverein te zijn
De heilige graal in de zich ontwikkelende discussies over een multipolaire wereld, sinds de BRICS-topontmoetingen in de jaren 2000 met Poetin, Hu Jintao en Lula, is altijd geweest hoe de hegemonie van de dollar kan worden omzeild. Het is nu recht voor de ogen van het hele Zuiden, als een goedaardige verschijning met een glimlach van een Cheshire kat: de gouden roebel, of roebel gesteund door olie, gas, mineralen, grondstoffenexport.
De Russische Centrale Bank doet, in tegenstelling tot de Fed, niet aan QE en exporteert geen giftige inflatie naar de rest van de planeet. De Russische marine beveiligt niet alleen alle Russische zeelijnen, maar Russische kernonderzeeërs zijn in staat om onaangekondigd over de hele planeet op te duiken.
Rusland is al ver, ver vooruit met het implementeren van het concept van “continentale zeemacht”. December 2015, in het Syrische theater, was de strategische game-changer. De in de Zwarte Zee gestationeerde onderzeeboot 4e divisie is de ster van de show.
Russische marinevloten kunnen nu Kalibr-raketten inzetten in een gebied dat Oost-Europa, West-Azië en Centraal-Azië omvat. De Kaspische Zee en de Zwarte Zee, verbonden door het Don-Volga kanaal, bieden een manoeuvreerruimte die vergelijkbaar is met die van de oostelijke Middellandse Zee en de Perzische Golf samen. 6.000 km lang. En je hoeft niet eens toegang te hebben tot warme wateren.
Dat zijn zo’n 30 landen: de traditionele Russische invloedssfeer, de historische grenzen van het Russische rijk en de huidige politieke en energie rivaliserende sferen.
Geen wonder dat de Beltway gek wordt.
Rusland garandeert scheepvaart door Azië, het Noordpoolgebied en Europa, in combinatie met het BRI-spoorwegnet voor heel Eurazië.
En last but not least: don’t mess with a Nuclear Bear.
In wezen is dit waar het bij hardcore machtspolitiek om gaat. Medvedev was niet aan het opscheppen toen hij zei dat het tijdperk van één enkele reservevaluta voorbij is. De komst van een mondiale reservemunt op basis van grondstoffen betekent, in een notendop, dat 13% van de planeet de andere 87% niet meer zal overheersen.
Het is NATOstan vs. Eurazië redux. Koude Oorlog 2.0, 3.0, 4.0 en zelfs 5.0. Het maakt niet uit. Alle vroegere naties van de Niet-Gebonden Beweging (NAM) zien in welke richting de geopolitieke en geo-economische winden waaien: de tijd om hun echte soevereiniteit te doen gelden is nabij nu de “op regels gebaseerde internationale orde” in het stof bijt.
Welkom bij de geboorte van het nieuwe wereldsysteem. Minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov had het in China, na een ontmoeting met verschillende collega’s uit heel Eurazië, niet beter kunnen schetsen:
“Een nieuwe realiteit is in wording: de unipolaire wereld behoort onherroepelijk tot het verleden, een multipolaire wereld krijgt vorm. Het is een objectief proces. Het is niet te stoppen. In deze realiteit zal meer dan één macht “regeren” – er zal moeten worden onderhandeld tussen alle belangrijke staten die vandaag een beslissende invloed hebben op de wereldeconomie en -politiek. Tegelijkertijd zorgen deze landen, zich bewust van hun bijzondere situatie, voor naleving van de grondbeginselen van het VN-Handvest, waaronder het fundamentele beginsel – de soevereine gelijkheid van staten. Niemand op deze aarde mag als een ondergeschikte speler worden beschouwd. Iedereen is gelijk en soeverein.”
💬 Russia's FM Sergey #Lavrov: A new reality is taking shape: the unipolar world is irretrievably receding into the past and a #multipolar world is being born.
❗ Nobody on Earth will be considered a second-rate player. All nations are equal and sovereign. pic.twitter.com/crGej3qpXP
— MFA Russia 🇷🇺 (@mfa_russia) March 31, 2022
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/03/30/29971/?swcfpc=1
