Het Westen gaat, zelfs ten nadele van zichzelf, met alle middelen – behalve militaire – tegen Rusland in. We zijn getuige van een propaganda spervuur zoals we in decennia niet gezien hebben. Daarom zeg ik al enkele weken dat in mijn ogen de derde wereldoorlog reeds is uitgebroken. De strijd van de globalisten in het Westen tegen staten die vinden dat de macht van de natiestaten moet komen en niet van de ondernemingen, lijkt in een beslissende fase te zijn gekomen.

Een analist van het Russische persbureau TASS, met wiens analyses ik het meestal eens ben, schreef een zeer interessant artikel, dat ik ook wilde schrijven in een zeer vergelijkbare vorm, dus vertaalde ik zijn artikel, meldt Anti-Spiegel. En ik vertaal het van het Duits weer naar het Nederlands:

De Derde Wereldoorlog: Wie maakt wie bang met de nucleaire dreiging?

De derde wereldoorlog is al aan de gang. Het Westen bestrijdt Rusland met alle middelen die het tot zijn beschikking heeft – politieke, economische, ideologische – behalve het directe gebruik van militair geweld. De belangrijkste gemeenschappelijke zorg is nu te voorkomen dat dit hybride conflict uitloopt op een nucleaire oorlog.

Maar zelfs zonder dat, gaat het tot het uiterste. De demonisering van Rusland in de westerse informatieruimte gaat gepaard met rechtstreekse aanvallen op het leiderschap van het land, zijn politieke en culturele elite en zelfs gewone Russen in binnen- en buitenland. De Amerikaanse president Joe Biden heeft zijn Russische ambtgenoot Vladimir Poetin publiekelijk een “oorlogsmisdadiger” genoemd. Een Amerikaanse senator ging zelfs zover dat hij opriep tot de fysieke uitschakeling van de Russische leider. De eigenaars van Meta (waartoe Facebook, Instagram en WhatsApp behoren) hebben “tijdelijk” toegestaan dat dergelijke oproepen tegen Poetin en zijn Wit-Russische ambtgenoot Alexander Loekasjenko op hun platforms worden gepubliceerd.

Op het gebied van de sancties zijn de preventieve maatregelen in de plaats gekomen van de repressieve; het doel is, zo wordt uitdrukkelijk verkondigd, de vernietiging van de Russische economie. Volgens de Russische minister van Financiën Anton Siluanov “is het Westen zijn financiële verplichtingen jegens Rusland niet nagekomen, heeft het onze deviezenreserves bevroren en probeert het met alle middelen de buitenlandse handel en de uitvoer van goederen tegen te houden, hetgeen schadelijk is voor de wereldhandel”.

En dat is nog zacht uitgedrukt: onafhankelijke waarnemers zijn van mening dat zij proberen geld dat Rusland in het Westen heeft geïnvesteerd, te stelen en “uit te persen”. Overigens is daar al een jachtseizoen geopend op de tegoeden van de zogenaamde Russische oligarchen. Het beginsel van de onschendbaarheid van het privé-eigendom, dat altijd de grondslag van het leven in een democratische rechtsstaat is geweest, wordt voor ieders ogen met voeten getreden.

Tegelijkertijd zijn de normen van de interstatelijke communicatie, die vroeger eveneens onschendbaar leken, met voeten getreden. Washington heeft, samen met zijn “vrienden en partners”, directe persoonlijke sancties tegen de Russische leiding opgelegd. Moskou heeft reeds gereageerd met beperkende maatregelen tegen de regeringen van de VS en Canada, waaronder Biden persoonlijk. Nu is het Biden “verboden te bezoeken”.

De Amerikanen hebben zich al eerder toegestaan buitenlandse staatshoofden te “straffen”, maar onder hun eigen presidenten is bij mijn weten – en ik heb het deskundigen gevraagd – nog nooit iemand onderworpen geweest aan buitenlandse sancties.

De casus belli

Het voorwendsel voor het massale frontale offensief tegen Rusland was de militaire operatie om vrede af te dwingen in de Donbass. In werkelijkheid staat echter niet Oekraïne op het spel, maar het hele systeem van internationale veiligheid en strategische stabiliteit in een veranderende moderne wereld. “Het is duidelijk dat de huidige gebeurtenissen een streep trekken onder de wereldwijde dominantie van de westerse landen in de politiek en de economie,” zei Poetin onlangs. “Meer dan dat, zij stellen het economisch model ter discussie dat de laatste decennia aan de ontwikkelingslanden en aan de wereld als geheel is opgelegd.”

Rusland dringt erop aan dat veiligheid gemeenschappelijk en ondeelbaar is. Het benadrukt dat het de bovengenoemde operatie heeft gelanceerd om een einde te maken aan de acht jaar durende oorlog in de Donbass en om militaire dreigingen weg te houden van zijn grenzen. Overigens is het daarmee pas begonnen nadat het huidige anti-Russische regime in Kiev uitdrukkelijk te kennen had gegeven kernwapens en de daarvoor benodigde overbrengingssystemen te willen verwerven. Van hun kant doen de VS en de NAVO, die in de post-Sovjet-decennia gewend zijn geraakt aan hun wereldheerschappij, er alles aan om de status quo te handhaven.

In de geschiedenis zijn dergelijke geschillen over wijziging van de wereldorde gewoonlijk beslecht door grote oorlogen. Tegenwoordig dreigt een rechtstreeks gewapend conflict tussen grote mogendheden echter uit te lopen op een wereldwijde nucleaire catastrofe. Daarom is zij tot dusver op alle andere gebieden vervangen door bittere confrontatie.

Met de algemene toename van de spanningen nemen echter ook de militaire dreigingen toe. Analisten en zelfs functionarissen in het Westen insinueren dat Rusland plannen heeft voor een soort “escalatie voor de-escalatie”. Moskou ontkent categorisch dat wij een dergelijk concept hebben en herinnert ons er terloops aan dat niet wij, maar de NAVO-landen en Oekraïne het hebben over de mogelijkheid van een nucleaire oorlog. De verklaring van januari van de leiders van de vijf kernmachten en permanente leden van de VN-Veiligheidsraad – Rusland, China, de VS, het VK en Frankrijk – waarin wordt bevestigd dat “een nucleaire oorlog geen overwinnaars kan hebben en nooit mag worden uitgevochten”, is overigens op ons initiatief aangenomen.

Nu wordt deze periode echter al vooroorlogs genoemd en luiden de deskundigen opnieuw de noodklok. Zo hebben de medevoorzitters van de Groep op hoog niveau inzake Euro-Atlantische veiligheid onlangs opgeroepen tot een spoedig staakt-het-vuren en een vreedzame oplossing in Oekraïne. Volgens hen “heeft het gevecht bij de kerncentrale van Zaporizja … opnieuw aangetoond hoe snel een nucleaire ramp werkelijkheid kan worden in het heetst van de oorlog”. Het document is ondertekend door de voormalige Russische minister van Buitenlandse Zaken Igor Ivanov, de voormalige Amerikaanse minister van Energie Ernest Moniz, de voormalige Britse minister van Defensie Desmond Brown, de gepensioneerde Amerikaanse senator en medevoorzitter van de Stichting Nuclear Threat Reduction Initiative Sam Nunn, en Wolfgang Ischinger, die tot dit jaar voorzitter was van de Veiligheidsconferentie van München.

De ongemakkelijke waarheid

Maar niet alleen kernwapens zijn massavernietigingswapens. De wereld, die momenteel herstellende is van de COVID-19 pandemie, hoeft hier in principe niet aan herinnerd te worden. Maar een herinnering volgde – en opnieuw in de Oekraïense context.

Interessant genoeg kwam dit zelfs als een verrassing voor sommige van de Amerikaanse politici die het Kievse regime leiden. De website de Federalist beschreef de beroemde episode, die op 8 maart plaatsvond tijdens een hoorzitting van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen over de situatie in Oekraïne en waarbij de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland en de Republikeinse senator Mark Rubio betrokken waren, achteraf als volgt: “Rusland en China beweren dat Oekraïne een onderzoeksprogramma voor biologische wapens heeft; Rubio was er blijkbaar van overtuigd dat Nuland deze beweringen zou weerleggen en vroeg haar of ze waar waren. Tot Rubio’s kennelijke verbazing antwoordde Nuland: “Wel, Oekraïne heeft biologische onderzoeksfaciliteiten,” en “we zijn eigenlijk zeer bezorgd dat Russische troepen, Russische strijdkrachten zouden kunnen proberen de controle [over die laboratoria] over te nemen, en we werken met de Oekraïners aan manieren om dergelijk onderzoeksmateriaal uit de handen van Russische strijdkrachten te houden als ze in de buurt van die laboratoria komen.”

Volgens de site “besloot de senator niet verder in te gaan op Nuland’s (blijkbaar onwillige) bekentenis” en vroeg hij alleen “te bevestigen dat als er een biologische aanval zou plaatsvinden, Rusland verantwoordelijk zou zijn”. De diplomate van haar kant “was het er direct mee eens dat ze er zeker van was.”

Ik heb de uittreksels van het persbericht met opzet letterlijk geciteerd, tot en met de “sneer” van Nuland, en de uitspraken tussen haakjes gezet. Ik zou hieraan willen toevoegen dat getuigenissen tijdens hoorzittingen van het Congres onder ede worden afgelegd en dat meineed wordt beschouwd als een ernstige overtreding van de wet. Ik ben er zeker van dat dit de reden is waarom de wijze en ervaren vrouw die ik al tientallen jaren ken, niet kon liegen.

Nu blijft de echo van haar woorden nagalmen. Russische troepen hebben het “materiaal” in handen gekregen dat voor hen verborgen moest blijven. Nu dringt niet alleen Moskou, maar ook Peking aan op een volledige openbaarmaking van de Amerikaanse “onderzoekprogramma’s” in de biolaboratoria. Trouwens, niet alleen in Oekraïne, maar ook in andere landen van de wereld.

De “online tour”

Over toespraken in het Amerikaanse Congres gesproken, ik kan niet om het laatste nieuws heen: de toespraak van de Oekraïense president Vladimir Selensky voor het Amerikaanse parlement. Hij wordt nu uitgenodigd in verschillende Westerse hoofdsteden; een van mijn kennissen, een ervaren internationale journalist, noemde zo’n ongebruikelijk engagement ironisch genoeg een “online tour”.

Begrijpelijkerwijs was het virtuele optreden op Capitol Hill in Washington een hoogtepunt in de carrière van de tourer. Ik zie geen reden om de inhoud van de voorstelling te herhalen, die doorspekt was met rechtstreekse oproepen aan het publiek – “Dames en heren, beste Amerikanen”. Hij verdiende het niet, ook al zijn er veel artikelen over hem geschreven. Neem bijvoorbeeld de oproep om “Amerikaanse sancties op te leggen aan alle Russische politici”, of preciezer, zoals onmiddellijk werd uitgelegd, aan alle Russische ambtenaren die hun functie blijven uitoefenen. De toespraak van een komiek.

Selenski’s belangrijkste eis – “de instelling van een no-fly zone boven Oekraïne” – lijken ook holle frasen te zijn. Zowel het Witte Huis als het Pentagon en het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken hebben herhaaldelijk verklaard dat een dergelijke optie, die een rechtstreekse confrontatie met Rusland zou inhouden, onaanvaardbaar is voor de Verenigde Staten en de NAVO.

En kort voor de toespraak van Selensky verklaarde Julian Smith, VS-ambassadeur bij de NAVO, op een persconferentie dat het door Kiev gewenste vliegverbod zelfs uit louter militair oogpunt geen zin had. De recente verwoestende aanval op de testlocatie in Yavoriv “in het westen van Oekraïne, op ongeveer 15 km van de Poolse grens” werd volgens de VS uitgevoerd “door een Russische bommenwerper in het Russische luchtruim”. Ik hoorde er zelf voor het eerst van op de briefing.

De huid van de beer

Moskou benadrukt dat de operatie om vrede af te dwingen goed verloopt en precies volgens plan verloopt, en dat alle taken met zekerheid kunnen worden volbracht. “Wij zullen de veiligheid van Rusland en ons volk op betrouwbare wijze waarborgen en nooit toestaan dat Oekraïne als springplank dient voor agressieve acties tegen ons land,” herhaalde Poetin.

Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ziet men dat natuurlijk heel anders. De pers en de blogosfeer staan bol van speculaties dat Rusland in feite een val voor zichzelf heeft gezet door de kracht van het Oekraïense verzet te onderschatten. Ook in geopolitiek opzicht heeft Moskou naar verluidt het tegendeel van het gewenste resultaat bereikt: het heeft het hele Westen tegen zich in het harnas gejaagd, niet alleen in politiek maar ook in economisch opzicht; het heeft de verdere ontwikkeling van zijn economie belemmerd; het heeft gezorgd voor een ongekende eenheid en samenhang in de NAVO; en het heeft zelfs het vooruitzicht geopend op uitbreiding van het bondgenootschap met neutrale landen als Zweden of Finland.

De belichaming van wat ik een dergelijke redenering noem, kan worden gezien in een vraag die verscheen in een commentaar in de National Interest: “Poetin was boos dat Oekraïne een “anti-Rusland” werd. Maar wat als Duitsland anti-Rusland wordt?” De vraag is niet onterecht, vooral omdat de krant niet openlijk anti-Russisch is, maar een realistische politieke oriëntatie nastreeft.

Aan de andere kant is er ook veel onbeschaamde afrekening. Het gerespecteerde tijdschrift Foreign Affairs heeft zojuist een artikel gepubliceerd onder de titel “The Return of Pax Americana? Poetin’s oorlog versterkt Democratische Alliantie”. Volgens de auteurs heeft de Russische leider “onbedoeld de VS en zijn bondgenoten een grote dienst bewezen”. Door hen door elkaar te schudden en hen te dwingen hun overmoed af te schudden, heeft hij hen namelijk een historische kans gegeven om zich te hergroeperen aan de vooravond van een tijdperk van intense rivaliteit – niet alleen met Rusland maar ook met China – en om de internationale orde, die tot voor kort gedoemd leek te verdwijnen, opnieuw vorm te geven”, aldus de Amerikaanse politieke analisten.

Natuurlijk zijn dergelijke beoordelingen, zoals men zegt, geschreven met een stok in de modder. De Russische minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, heeft externe waarnemers herhaaldelijk gewaarschuwd geen oordeel te vellen over de plannen van Rusland, die zij niet in detail kennen, voordat ze zijn uitgevoerd en vruchten hebben afgeworpen. In de volksmond noemen we dat “de huid van de beer verkopen voor hij geschoten is”. In dit geval is het dubbel toepasselijk, aangezien Rusland in cartooneske politieke commentaren meestal als een beer wordt afgebeeld.

De beer en de draak

Ik denk dat het niet alleen nuttig maar ook noodzakelijk is om ons bewust te zijn van deze en andere reacties op onze daden – vooral wanneer het de stemmen zijn van beroemde en invloedrijke mensen. Ik verwijs bijvoorbeeld naar de zojuist gepubliceerde opmerkingen van Richard Haas, voorzitter van de niet-gouvernementele US Council on Foreign Relations, en George Soros, de grote investeerder en filantroop.

Deze laatste is het aanhoren waard, al was het maar omdat hij in onze binnenlandse demonologie van Amerikaanse globalistisch-democratiserende mensen een bijna ongekende rol speelt. In dit geval heeft hij een korte tekst met de titel “Vladimir Poetin en het risico van een derde wereldoorlog” gepubliceerd en nadrukkelijk aan het publiek vrijgegeven.

Het is niet bijzonder origineel. Zo geeft de auteur, net als andere commentatoren, het Russische staatshoofd de schuld van “het op miraculeuze wijze versterken van de vastberadenheid en de samenhang van de EU”. Hij beroemt zich er ook op dat hij zelf ooit “actief betrokken was bij de ineenstorting van het Sovjet-imperium” – met name door in Oekraïne een naar hem genoemd fonds op te richten “nog voordat het een onafhankelijke staat werd”. Hij herinnert zich ook dat hij “de eerste buitenlander was die in China een stichting mocht oprichten”, hoewel deze slechts vijf jaar heeft geduurd vóór de protesten op het Tiananmen-plein.

In de huidige situatie betreurt Soros vooral de kracht van de band tussen Poetin en de Chinese president Xi Jinping. Deze laatste, zegt hij, “zou ervan overtuigd moeten zijn dat zijn bevestiging als China’s leider voor het leven dit jaar een loutere formaliteit zou zijn”, d.w.z. dat hij op geen enkel obstakel zou stuiten.

De Amerikaanse oligarch koppelt de zekerheid van het huidige optreden van Moskou in Oekraïne rechtstreeks aan de Russisch-Chinese overeenkomst, verwoord in de gezamenlijke verklaring van 4 februari, die “sterker is dan welk verdrag ook”. En hij eindigt zijn betoog op een bij hem te verwachten toontje: “We kunnen alleen maar hopen,” verzucht Soros, “dat Poetin en Xi uit de macht worden gezet voordat ze onze beschaving kunnen vernietigen.”

Wel, de man heeft medelijden met een orde waarvan hij zelf de regels hielp opstellen…

{…}

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/03/15/29276/?swcfpc=1