Toen COVID-19 in maart 2020 voor het eerst het nieuws beheerste, schreef ik een artikel voor de onafhankelijke media-outlet OffGuardian, waarin ik waarschuwde voor de ernstige gevaren waarmee we geconfronteerd zouden kunnen worden, schrijft Dr. Piers Robinson.
Ik verwees niet naar COVID-19, en welke dreiging dat ook zou kunnen vormen, maar naar de mogelijkheid dat machtige actoren zouden kunnen proberen om de crisis uit te buiten om politieke en economische agenda’s te bevorderen. Door een vergelijking te maken met 9/11, merkte ik op dat situaties waarin het publiek angstig was, omstandigheden creëerden die rijp waren voor manipulatie, in het bijzonder door propaganda.
In het geval van 9/11 leidde de angst van het publiek voor terrorisme tot een wereldwijde “oorlog tegen het terrorisme”, terwijl, zoals we nu uit documenten weten, de Amerikaanse president George Bush en de Britse premier Tony Blair in de weken na 9/11 communiceerden over het initiëren van een reeks “regime-change oorlogen”. Blair schreef aan Bush: “Als het omverwerpen van Saddam een hoofddoel is, is het veel gemakkelijker om dat met Syrië en Iran te doen dan om ze alle drie tegelijk te treffen”.
Deze oorlogen hadden minder te maken met het bestrijden van “islamitisch fundamentalistisch terrorisme” dan met het verwezenlijken van geopolitieke “regime-change” aspiraties. In een notendop: 9/11 en de angst voor terrorisme werden gepropageerd om steun te mobiliseren voor bredere geopolitieke doelstellingen. Meer dan 20 jaar later leven we nog steeds met de gevolgen van deze “regime-change” oorlogen.
Twee jaar na het begin van COVID-19 is het voor velen inderdaad duidelijk geworden dat het een evenement is geweest met een hoog propagandaniveau, waarbij onder de dekmantel politieke en economische agenda’s naar voren zijn gebracht. We weten nu bijvoorbeeld dat gedragswetenschappers in het VK werden gebruikt om de angst te vergroten en de bevolking te dwingen zich te houden aan lockdown en andere maatregelen.
Veel mensen zijn onder druk gezet om een reeks injecties te accepteren in ruil voor ongrijpbare vrijheden. We weten nu ook dat de propaganda onder meer bestond uit lastercampagnes tegen dissidente wetenschappers en dat deze, ten minste in één groot geval, werden geïnitieerd door hoge ambtenaren:
In de herfst van 2020 bespraken Anthony Fauci, Chief Medical Officer van de Amerikaanse president, en Francis Collins, directeur van het National Institute of Health, de noodzaak om snel een einde te maken aan de Great Barrington Declaration, waarvan de auteurs pleitten voor een alternatieve COVID-19-respons die gericht was op de bescherming van individuen met een hoog risico en zo destructieve lockdownmaatregelen kon vermijden.
Collins schreef in een e-mail dat dit “voorstel van de drie rand-epidemiologen … veel aandacht lijkt te krijgen … Er moet een snelle en vernietigende gepubliceerde afrekening komen van de uitgangspunten ervan”.
In plaats van een beschaafd en stevig wetenschappelijk debat, volgde een lastercampagne. Het wordt velen nu ook duidelijk dat een beleid van lockdowns en massale injectie, juist dat beleid dat wordt bevorderd op grond van de wijdverbreide angst voor een virus, zeer problematisch is.
Een groot aantal wetenschappers en medische beroepsbeoefenaren waarschuwen regeringen en bevolkingen nu duidelijk en herhaaldelijk dat lockdowns schadelijk en ondoeltreffend zijn, terwijl ook massale injectie van bevolkingsgroepen meer kwaad dan goed kan doen.
Met betrekking tot de voortgang van politieke en economische agenda’s, stellen sommige analisten dat belangrijke economische en politieke gebeurtenissen hand in hand zijn gegaan met COVID-19.
Deze omvatten een drang naar Centrale Bank Digitale Valuta (CBDC) in de context van een grote dreigende crisis op de financiële markten die zich in de herfst van 2019 voordeed, en een politiek-economisch project verwoord door het World Economic Forum (WEF) en meerdere leiders met betrekking tot ‘The Great Reset’. Wat het politiek-economische project betreft, heeft het WEF een sleutelrol gespeeld bij het promoten van specifieke ideeën over de Vierde Industriële Revolutie (4IR) en de “gedigitaliseerde samenleving” (bv. “Smart Cities”).
Het boek COVID-19: The Great Reset werd gepubliceerd in juli 2020 en auteur Klaus Schwab verklaarde dat: “De pandemie vertegenwoordigt een zeldzame, maar kleine kans om onze wereld te overdenken, opnieuw te verbeelden en te resetten om een gezondere, rechtvaardigere en welvarendere toekomst te creëren”.
Hij gelooft ook dat de vierde industriële revolutie zal leiden tot een “samensmelting van onze fysieke, onze digitale en onze biologische identiteit”. Het is duidelijk dat het WEF, als organiserende kracht, een aanzienlijk bereik heeft. In 2017 pochte Schwab:
Als ik onze namen noem, zoals mevrouw Merkel, zelfs Vladimir Poetin enzovoort, dan zijn ze allemaal Young Global Leaders van het World Economic Forum geweest. Maar waar we nu heel trots op zijn is dat de jonge generatie zoals premier Trudeau, president van Argentinië en ga zo maar door, dat we doordringen tot de kabinetten. Gisteren was ik op een receptie voor premier Trudeau en ik weet dat de helft of zelfs meer van zijn kabinet eigenlijk Young Global Leaders van het World Economic Forum zijn ….. Dat is waar in Argentinië, en het is nu waar in Frankrijk met de president als Young Global Leader.
Wat de economische gebeurtenissen betreft, staat thans vast dat een grote crisis op de repomarkten in het najaar van 2019 werd gevolgd door plannen op hoog niveau om te trachten een dreigende financiële crisis op te lossen die van grotere omvang was dan de bankencrisis van 2008.
Een van de reacties lijkt te zijn geweest een streven naar controle over valuta’s via de centrale banken (Central Bank Digital Currency, CBDC). Zo verklaarde de algemeen directeur van de Bank of International Settlements (BIS), Agustín Carstens, in oktober 2020 dat:
We zijn van plan om de gelijkwaardigheid met contant geld vast te stellen en er is een enorm verschil, bijvoorbeeld in contant geld weten we niet wie vandaag een 100 dollar biljet gebruikt … het belangrijkste verschil met de CBDC is dat de centrale bank de absolute controle zal hebben over de regels en voorschriften die het gebruik zullen bepalen met betrekking tot die uitdrukking van centrale bank aansprakelijkheid en ook zullen we de technologie hebben om dat af te dwingen’.
Een recent en veelzeggend voorbeeld van het soort macht dat door regeringen op financieel gebied kan worden uitgeoefend, was de poging van de Canadese regering om de protesten van vrachtwagenchauffeurs tegen mandaten de kop in te drukken door bankrekeningen in beslag te nemen.
Deze politieke en economische agenda’s hebben grote potentiële gevolgen voor onze samenlevingen en leiden aantoonbaar tot een diepgaande en zeer problematische concentratie van macht en beknotting van de democratie.
Een legitieme vrees is dat we getuige zijn van een ontwikkeling in de richting van een sociaal kredietsysteem zoals in China, waarin de integratie van persoonsgegevens en geld via digitale ID het mogelijk maakt dat de autoriteiten bezittingen kunnen afpakken en, meer in het algemeen, ongekende niveaus van controle over het leven van mensen kunnen uitoefenen.
Het is zeker duidelijk dat liberale democratieën te maken hebben met ernstige beperkingen van de burgerlijke vrijheden en de vrijheid van meningsuiting – getuige de recente gebeurtenissen in Canada – en met aanhoudende economische en politieke crises.
Het is duidelijk en empirisch aantoonbaar dat bevolkingen zijn onderworpen aan dwingende en agressieve pogingen om hun autonomie te beperken, met inbegrip van beperkingen van de bewegingsvrijheid, het recht om te protesteren, de vrijheid om te werken en de vrijheid om aan de samenleving deel te nemen. In het bijzonder is van steeds meer mensen verlangd dat zij op gezette tijden een injectie nemen om aan de samenleving te kunnen deelnemen.
Deze ontwikkelingen zijn gepaard gegaan met vaak openlijk agressieve en discriminerende verklaringen van belangrijke politieke leiders ten aanzien van mensen die zich tegen de injecties verzetten. De bedreiging van de burgerlijke vrijheden en de “democratie zoals gebruikelijk” is, naar men zegt, ongekend geweest.
Het verzet is echter aanzienlijk geweest. Tot vorige week waren we getuige van een mainstreaming van het debat over zowel de doeltreffendheid van de lockdowns als de wijsheid van de verplichte injecties.
De Amerikaanse podcastgigant Joe Rogan heeft nog maar twee weken geleden een discussie over het WEF uitgezonden, terwijl de belangrijkste amusementsshow Saturday Night Live (SNL) een komediesketch opvoerde waarin de obsessie van de middenklasse met betrekking tot maskers en boosters werd bespot.
Een andere populaire YouTube-gigant, Russell Brand, heeft herhaaldelijk toespraken uitgezonden waarin hij vraagtekens zet bij verschillende aspecten van de COVID-19-respons en wijst op het bedrog en de manipulaties waaraan mensen de afgelopen twee jaar zijn blootgesteld.
Aan de basis van dit soort mainstreaming van afwijkende meningen liggen aanhoudende en wijdverspreide protesten tegen de COVID-19 beperkingen en een veelheid van goed georganiseerde groepen en bewegingen die zich verzetten tegen verschillende COVID-19 gerelateerde beleidsmaatregelen.
De oorlog in Oekraïne heeft het zwaartepunt van de politieke en media-aandacht echter dramatisch en ingrijpend verlegd.
Het is in de wetenschappelijke literatuur algemeen bekend dat oorlogssituaties gepaard gaan met massale propaganda en censuur, verhoogde emoties en een relatief gemak waarmee de autoriteiten de contouren van het publieke en politieke debat kunnen dicteren.
Dit lijkt zeker het geval te zijn in verband met de Russische invasie in Oekraïne. Maar wat de rechten en plichten van dit conflict ook mogen zijn, er bestaat een reëel gevaar dat het door de autoriteiten zal worden gebruikt om de aandacht af te leiden van de vele problemen die met betrekking tot COVID-19 aan de oppervlakte zijn gekomen.
Dit is uiterst verontrustend voor iedereen die de acties van de autoriteiten tijdens het COVID-19 gebeuren wil begrijpen, de corruptie en de gevaren in verband met de mRNA injectie wil begrijpen, en rekenschap wil vragen.
Maar ook, en dat is misschien nog belangrijker, kan de oorlogskoorts dienen als een nieuwe afleiding van de onderliggende politieke en economische agenda’s waarvoor sommige analisten ons hebben gewaarschuwd.
De oorlog in Oekraïne kan immers een belangrijke rol spelen als een nieuwe gebeurtenis die het gemakkelijker maakt vrijheden in te perken en agenda’s uit te voeren waar bijvoorbeeld het WEF al twee jaar lang lyrisch over is.
Een afgeleid en oorlogszuchtig publiek zal gemakkelijk te manipuleren zijn, terwijl beleid zoals digitale ID, verplichte injecties en digitale valuta’s van de Centrale Bank worden ingevoerd.
De huidige drang naar uitbreiding van de bevoegdheden van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is een duidelijk voorbeeld van de gevaren van verdere centralisatie van macht: Onder het mom van paraatheid voor een pandemie is het de bedoeling de WHO in staat te stellen landen te dwingen het soort beperkende maatregelen te nemen dat we de afgelopen twee jaar hebben gezien.
De Raad van de Europese Unie kondigde op 3 maart 2022 aan dat onderhandelingen over deze nieuwe wetgeving zouden beginnen. De mogelijkheid van een mondiaal bioveiligheidsregime dat de autonomie op lokaal en gemeenschapsniveau radicaal tenietdoet, moet ons allen ernstige zorgen baren.
We kunnen het ons eenvoudigweg niet veroorloven om van de ene propagandacrisis in de andere te blijven tuimelen en toe te laten dat onze emoties worden beheerst door degenen die de politieke en economische macht in handen hebben.
Veel mensen hebben de afgelopen twee jaar veel geleerd over zaken als propaganda, de vooringenomenheid van de mainstream media en de mate van corruptie en belangenverstrengeling in zowel nationale als mondiale instellingen. Het is belangrijk dat die lessen niet worden vertroebeld door de gebeurtenissen in Oekraïne.
Het is nu tijd voor een kalme en rationele beoordeling van de gebeurtenissen die we meemaken en, meer dan ooit, voor een vastberaden inzet om het publiek meer inzicht te geven in de agenda’s die volgens velen aan COVID-19 ten grondslag hebben gelegen.
Dit houdt in dat de propaganda en de manipulatie waaraan de bevolking de afgelopen twee jaar is blootgesteld en de steeds meer in diskrediet geraakte beleidsreacties met betrekking tot lockdowns en massale injecties aan een kritisch onderzoek moeten worden onderworpen.
Nog belangrijker is een kritisch onderzoek naar en bewustzijn van de machtsconcentratie en het verlies van democratie die inherent zijn aan ontwikkelingen zoals digitale ID en CBDC digitale valuta, en hun onderlinge verband met politieke visies betreffende 4IR en de gedigitaliseerde samenleving, meer dan ooit van vitaal belang.
Het zijn deze processen die de meest serieuze en substantiële bedreiging vormen voor mensen, en die mogelijk een tijdperk inluiden van wat sommigen omschrijven als globaal totalitarisme. Ten slotte moet weer in het oog worden gehouden hoe de crisis in Oekraïne de politieke en economische processen die tijdens COVID-19 reeds zijn gevorderd, mogelijkerwijs voedt en mogelijk maakt.
Meer dan ooit moeten we het vertrouwen hebben om diegenen in posities van politieke en economische macht uit te dagen. We bevinden ons zonder twijfel op een scharniermoment in onze geschiedenis. De mensen moeten zich blijven concentreren op het grote geheel.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/01/25/27110/?swcfpc=1
