De beslissing van ouders om hun kind te vaccineren tegen Covid is echt een kwestie van risicobeheersing. Ouders moeten serieus bedenken dat Covid-19 een minder gevaarlijke ziekte is voor kinderen dan griep, meldt Brownstone.

Kinderen krijgen deze ziekte niet zomaar, verspreiden het niet naar andere kinderen, niet naar volwassenen, nemen het niet mee naar huis, worden niet ernstig ziek en sterven er niet aan. Zo eenvoudig is het. We weten dat kinderen het Covid-19 virus meestal niet overdragen en dat het concept van asymptomatische verspreiding ernstig in twijfel getrokken dient te worden, vooral bij kinderen.

Kinderen die besmet zijn, verspreiden Covid-19 niet gemakkelijk naar anderen, noch naar andere kinderen, noch naar andere volwassenen in hun gezin of anderszins, noch naar hun leraren. Dit werd op elegante wijze aangetoond in een studie uitgevoerd in de Franse Alpen. De pediatrische literatuur hierover is duidelijke wetenschap. Uit overweldigende gegevens blijkt dat de met SARS-CoV-2 geassocieerde last van ernstige ziekte of overlijden bij kinderen en adolescenten zeer laag is (statistisch gezien nul).

Zweedse gegevens van Ludvigsson rapporteerden over de 1.951.905 kinderen in Zweden (per 31 december 2020) die 1 tot 16 jaar oud waren en naar school gingen, grotendeels zonder lockdowns of maskers. Zij vonden nul (0) sterfgevallen. “Ondanks het feit dat Zweden scholen en kleuterscholen openhield, vonden we een lage incidentie van ernstige Covid-19 onder schoolkinderen en kinderen van kleuterleeftijd tijdens de SARS-CoV-2 pandemie.”

In een recente Duitse studie (waarin gegevens uit drie bronnen werden samengevoegd: 1) een nationaal seroprevalentieonderzoek (het SARSCoV-2 KIDS-onderzoek), 2) het Duitse wettelijke meldingssysteem en 3) een landelijk register van kinderen en adolescenten die in het ziekenhuis werden opgenomen met SARS-CoV-2 of Pediatric Inflammatory Multisystem Syndrome (PIMS-TS)) werd gemeld dat er in de onderzoeksperiode nul (0) sterfgevallen waren bij kinderen van 5 tot 18 jaar.

Regeringen en volksgezondheidsfunctionarissen hebben deze pandemie aangewakkerd door angst en propaganda. Maar ouders die bereid zijn dit zuiver te beoordelen vanuit het oogpunt van baten versus risico’s zouden zich kunnen afvragen: “Als mijn kind weinig of geen risico loopt, vrijwel geen risico loopt op ernstige gevolgen of overlijden, en dus geen baat heeft bij het vaccin, terwijl het vaccin wel potentiële en nog onbekende schade kan veroorzaken (zoals reeds is gerapporteerd bij volwassenen die de vaccins hebben gekregen), waarom zou ik mijn kind dan onderwerpen aan zo’n vaccin?

Waarom zou een ouder, gezien de potentiële risico’s en het feit dat een risico van Covid-19 bij kinderen gewoon niet bewezen is, zijn kind laten inenten met vaccins waarmee nog geëxperimenteerd wordt? De kinderen zouden normaal moeten leven, vrij, en als ze worden blootgesteld aan SARS-CoV-2 kunnen we er zeker van zijn dat ze in de overgrote meerderheid van de gevallen geen tot slechts milde symptomen zullen hebben, terwijl ze tegelijkertijd een natuurlijk verworven immuniteit ontwikkelen, en onschadelijk; een immuniteit die zeker superieur is aan die welke door een vaccin zou kunnen worden opgewekt.

De aangeboren immuniteit bij kinderen, die hen beschermt, zal hier werken en heeft hier wonderwel gewerkt (aangeboren antilichamen en NK-cellen, alsmede andere componenten van het aangeboren immuuncompartiment). Deze aanpak zou ook de ontwikkeling versnellen van de broodnodige groeps-immuniteit waarover veel is geschreven.

Naast de bezorgdheid over de onmiddellijke of langetermijngevolgen van de nieuwe mRNA-vaccins bij kinderen zijn er duidelijke gegevens die erop wijzen dat de vaccins misschien niet zo doeltreffend zijn tegen infectie en verspreiding als aanvankelijk werd gemeld.

Er zijn ook meldingen dat de vaccinale antilichamen de aangeboren antilichamen onderdrukken (wat verwoestend kan zijn voor kinderen die hiervan afhankelijk zijn als hun eerste verdedigingslinie) en deze antilichamen verdringen, aangezien de vaccinantilichamen specifiek zijn en een hoge affiniteit hebben voor hun antigeen, terwijl de aangeboren antilichamen niet-specifiek zijn en een lage affiniteit hebben. Dit is een groot probleem, vooral als de vaccinatie-immuniteit de van nature verworven antilichamen verdringt.

Waarom haasten we ons dan om onze kinderen te vaccineren? Dr. Fauci van NIAID, Walensky van CDC, en Francis Collins van NIH zijn hier roekeloos met de ontwikkelaars van de vaccins, b.v. Pfizer en Moderna, want zij weten dat deze vaccins niet de juiste veiligheidstests hebben ondergaan en dat wij niet weten wat er op lange termijn met de kinderen zal gebeuren.

Het gaat hier echt om risicomanagementbeslissingen die wij als vrije mensen (als ouders) moeten mogen nemen. Dit gaat niet alleen over wetenschap. Vergeet ook niet dat kinderen geen geïnformeerde toestemming kunnen geven, b.v. een kind van 8 maanden of een kind van 1 jaar.

Dit is een zeer belangrijke ethische kwestie. Het sterftecijfer onder kinderen, b.v. onder de 12 jaar, is zo dicht mogelijk bij nul. Geen enkel lockdownbeleid en sluiting van scholen heeft gewerkt en alle hebben gefaald met verpletterende schade voor de bevolking.

We hebben onze kinderen gemaskerd, scholen gesloten, op slot gedaan, het aantal zelfmoorden onder volwassenen en kinderen sterk doen stijgen als gevolg van dit beleid, en nu proberen we kinderen te vaccineren met een vaccin waarvoor we geen gegevens hebben over de schade op lange termijn. Is het verwonderlijk dat er een verlies aan vertrouwen is en dat ouders aarzelen om te voldoen aan elk edict dat door regeringen op gezondheidsgebied wordt uitgevaardigd?

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/12/05/24601/?swcfpc=1