BlackRock’s China Blunder

Nu miljarden in het land pompen is een slechte investering en brengt de Amerikaanse nationale veiligheid in gevaar.

Door George Soros
6 sept. 2021

BlackRock, ‘s werelds grootste vermogensbeheerder, is begonnen met een belangrijk initiatief in China. Op 30 augustus lanceerde het een reeks beleggingsfondsen en andere beleggingsproducten voor Chinese consumenten. Het in New York gevestigde bedrijf is het eerste bedrijf in buitenlandse handen dat dit mag doen. De lancering kwam slechts enkele weken nadat BlackRock beleggers had aanbevolen hun allocaties in Chinese activa te verdrievoudigen. Dit zal miljarden dollars naar China duwen. “De Chinese markt biedt een belangrijke kans om de langetermijndoelen van beleggers in China en daarbuiten te helpen verwezenlijken,” schreef BlackRock-voorzitter Larry Fink in een brief aan de aandeelhouders.

[…] De managers van BlackRock moeten zich ervan bewust zijn dat er een enorme crisis broeit op de Chinese vastgoedmarkt. Ze denken misschien dat de investeringsfondsen die naar China stromen de heer Xi zullen helpen de situatie aan te pakken, maar de problemen van de president gaan veel dieper. Het geboortecijfer in China is veel lager dan de officiële statistieken aangeven en de pogingen van de heer Xi om het te verhogen hebben de zaken alleen maar erger gemaakt. De president heeft onlangs zijn programma “Gemeenschappelijke Welvaart” gelanceerd, dat een fundamentele koerswijziging inhoudt. Het wil de ongelijkheid verminderen door de rijkdom van de rijken te verdelen onder de bevolking. Dat voorspelt niet veel goeds voor buitenlandse investeerders.

Nu miljarden dollars in China pompen is een tragische vergissing. Het zal waarschijnlijk geld kosten voor de klanten van BlackRock en, nog belangrijker, het zal de nationale veiligheidsbelangen van de VS en andere democratieën schaden. Xi staat in 2022 voor een belangrijke horde. Velen geloven dat hij van plan is de door Deng Xiaoping vastgestelde termijnen te overschrijden en zichzelf tot heerser voor het leven te maken. Hij zal zeker vijanden hebben, die hij moet beletten zich tegen hem te verenigen. Daarom moet hij elke entiteit die rijk genoeg is om onafhankelijke macht uit te oefenen, te gronde richten.

Dit proces heeft zich het afgelopen jaar ontwikkeld en bereikte de afgelopen weken een hoogtepunt. Het begon met de abrupte annulering van een nieuwe emissie door Alibaba’s Ant Group in november 2020. Daarna kwamen de disciplinaire maatregelen tegen Didi Chuxing nadat het in juni een emissie in New York had gelanceerd. De zaken bereikten hun hoogtepunt met de verbanning uit China van door de V.S. gefinancierde educatieve bedrijven. Dit had een diepgaand negatief effect op de offshoremarkten, waarbij in New York genoteerde Chinese bedrijven en lege vennootschappen in waarde kelderden. De Chinese financiële autoriteiten hebben sindsdien getracht de markten gerust te stellen.
Leiders van westerse vermogensbeheerders, zoals Stephen Schwarzman, medeoprichter van investeringsmaatschappij Blackstone, en voormalig Goldman Sachs-president John L. Thornton, zijn al lang geïnteresseerd in de Chinese consumentenmarkt – en in het vooruitzicht van zakelijke kansen die door de heer Xi worden geboden.

BlackRock is slechts de zoveelste onderneming die probeert zich met China bezig te houden. Eerdere pogingen konden moreel worden gerechtvaardigd met het argument dat zij bruggen bouwden om de landen nader tot elkaar te brengen, maar de situatie is nu totaal anders. Vandaag zijn de VS en China verwikkeld in een conflict op leven en dood tussen twee bestuurssystemen: repressief en democratisch.

In een opiniestuk in de Financial Times, “Investors in Xi’s China face a rude awakening” (30 augustus 2021), schrijft George Soros dat Xi’s “harde optreden tegen particuliere ondernemingen aantoont dat hij de markteconomie niet begrijpt. … Xi Jinping, China’s leider, is in botsing gekomen met de economische realiteit. Zijn hardhandig optreden tegen particuliere ondernemingen heeft de economie aanzienlijk vertraagd.”

Vertaald uit het Orwelliaanse Doublethink, betekent het “hardhandig aanpakken van privé-ondernemingen” het terugdringen van wat de klassieke economen “rent-seeking” en “onverdiende inkomsten” noemden. Wat de vermeende “rem op de economie” betreft, bedoelt de heer Soros de polarisatie van de economie die rijkdom en inkomen concentreert in de handen van de rijkste één procent, schrijft Michael Hudson.

Soros zet zijn plan uiteen voor hoe de VS China kan straffen door Amerikaanse financiering van zijn bedrijven te weigeren (alsof China zijn eigen krediet niet kan creëren) totdat China capituleert en het soort deregulering en belastingontduiking oplegt dat Rusland na 1991 deed.

{ … }

Over de economische gevolgen van China’s dalende geboortecijfer schrijft Soros: “Een van de redenen waarom middenklassegezinnen niet meer dan één kind willen, is dat ze er zeker van willen zijn dat hun kinderen een goede toekomst hebben.” Dit is natuurlijk waar voor elke ontwikkelde natie vandaag de dag. Het is het meest extreem in de neoliberale landen, bijv. de Baltische staten en Oekraïne – Soros’ poster landen.

Soros geeft zijn spel weg door te stellen dat “Xi niet begrijpt hoe markten werken.” Wat hij bedoelt is dat president Xi roofzuchtige, uitbuiting voor iedereen verwerpt en markten vormgeeft om de algehele welvaart voor de 99 procent van China te dienen. “Als gevolg daarvan mocht de uitverkoop te ver gaan”, vervolgt Soros. Wat hij bedoelt is, te ver om de dominantie van de Eén Procent te handhaven. China wil de economische polarisatie omkeren, niet intensiveren.

Soros beweert dat het socialistische beleid van China zijn doelstellingen in de wereld schaadt. Maar waar hij echt over klaagt is dat het de neoliberale doelstellingen van Amerika schaadt voor de manier waarop het voor zichzelf geld hoopte te verdienen aan China.

{ … }

George Soros is duidelijk boos dat president Xi geen Boris Jeltsin is, en dat China niet de kleptocratie-afhankelijkheid volgt die de economie van Rusland heeft verwoest. Soros dacht dat het einde van de Koude Oorlog hem eenvoudigweg in staat zou stellen de meest lucratieve activa op te kopen, zoals hij in de Baltische staten en Oekraïne heeft willen doen. China zei “Nee”, en wordt dus niet beschouwd als een “markteconomie” in de stijl van Soros. Het heeft zijn sociale organisatie niet verhandelbaar gemaakt, en heeft de financiële afhankelijkheid vermeden die “markten” tot een vehikel maakt voor Amerikaanse controle via sancties en buitenlandse opkopingen.