Werkloosheid dreigt voor Rutte – Hongarije en Roemenië blokkeren zijn verkiezing als secretaris-generaal van de NAVO

De NAVO moet een nieuwe secretaris-generaal vinden. Jens Stoltenberg wilde eigenlijk al heel lang weg, maar toen kwam 2022 tussenbeide.

De ambtstermijn van de huidige NAVO-secretaris-generaal Jens Stoltenberg is al verstreken. Hij verlengde het echter vrijwillig omdat er geen overeenstemming kon worden bereikt over een nieuwe kandidaat voor 2022/2023. Maar dit najaar zal de Noor het ambt van secretaris-generaal moeten neerleggen en over zijn opvolger bestaat nog steeds geen duidelijkheid. Bovendien lijkt het alsof het proces op een dood spoor belandt, schrijft Jewgeni Krutikow.

De Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken Péter Szijjártó verklaarde dat Hongarije de kandidatuur van de Nederlandse premier Mark Rutte voor de post van NAVO-secretaris-generaal zou blokkeren. En de Hongaren hebben een alternatieve kandidaat: de Roemeense president Klaus Johannis.

Ondertussen dringt de belangrijkste speler binnen de NAVO – de Verenigde Staten van Amerika – aan op de kandidatuur van de Nederlander. “De VS hebben de bondgenoten duidelijk gemaakt dat wij geloven dat Rutte een uitstekende secretaris-generaal zou zijn”, zegt John Kirby, woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad in het Witte Huis. Eerder waren er in de media geruchten dat de kandidatuur van Rutte zou worden gesteund door de belangrijkste landen van het bondgenootschap: Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk.

De secretaris-generaal van de NAVO moet echter worden gekozen bij consensus van alle lidstaten. Met andere woorden: het door Hongarije gesmeed bondgenootschap zou de kandidatuur van Rutte zeer moeilijk kunnen maken, zo niet volledig blokkeren. En Rutte is uiterst agressief tegenover Rusland en staat volledig achter de levering van westerse wapens aan Oekraïne. Het was de Nederlandse regering onder Rutte die dit proces leidde en zelfs Duitsland en de Verenigde Staten voorliep op het gebied van wapenleveranties. Hoogstwaarschijnlijk is deze houding van de Nederlandse premier de doorslaggevende factor geweest waarop de steun voor zijn kandidatuur in Washington DC berust.

Je zou zelfs de indruk kunnen krijgen dat Hongarije onbedoeld Rusland helpt door de kandidatuur van een extreem Russofobe kandidaat voor het ambt van secretaris-generaal van de NAVO te blokkeren. De situatie gaat echter veel dieper dan dat.

De afgelopen twintig jaar heeft de benoeming van een secretaris-generaal van de NAVO zich ontwikkeld tot iets dat lijkt op de verkiezing van de keizer in het Heilige Roomse Rijk in de 16e en 17e eeuw: met een groot aantal kandidaten en hun aanhangers uit kleine vorstendommen, compleet met steekpenningen, intriges en met de uiteindelijke overwinning van de vertegenwoordiger van een grote dynastie zoals de Habsburgers. De rol van de Habsburgers wordt nu gespeeld door de Verenigde Staten van Amerika, die na het vertrek van Javier Solana in 2009 hun kandidaten altijd met succes aan de Europese bondgenoten hebben kunnen opleggen. In de regel waren dit vertegenwoordigers van de ‘noordelijke naties’ – Scandinaviërs en Nederlanders.

De afgelopen jaren heeft zich echter een onverwachte concurrentiestrijd ontwikkeld, waarbij zelfbenoemde kandidaten opdoken en ad hoc coalities, vooral uit Oost-Europese landen, zich in verschillende constellaties vormden.

Naast de puur regionale ruzies tussen de drie stabiele clans (de VS, de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ NAVO-landen) zijn er nieuwe concurrentiedisciplines ontstaan. Aan de ene kant is er de zogenaamde gendertolerantie, hoe je er ook over denkt. De Estse premier Kaja Kallas heeft hiervoor campagne gevoerd. Naast haar solliciteerden ook andere vrouwelijke kandidaten naar de post: de Deense premier Mette Frederiksen en zelfs Ursula von der Leyen.

Voor ambitieuze mensen als Kallas en soortgelijke persoonlijkheden uit de Baltische staten en Oost-Europa vertegenwoordigen pan-Europese structuren een nieuwe carrièremogelijkheid. Op een gegeven moment werd Estland te klein voor haar, en Kallas benoemde zichzelf effectief tot kandidaat, waarbij ze de grootste nieuwe factoren in de hedendaagse westerse politiek uitbuitte: gender en russofobie.

De houding tegenover Oekraïne en tegenover de speciale militaire operatie van Rusland binnen de NAVO is uiteraard belangrijker dan de genderkwestie. Maar Kallas overdreef het enorm. Het land is zo verstrikt geraakt in de russofobie dat het niet langer voldoet aan het criterium van diplomatieke vaardigheden voor eventuele overeenkomsten.

…

De Hongaren daarentegen zijn erin geslaagd een kleine groep samen te stellen, te beginnen met hun historische buren en zelfs tegenstanders – de Roemenen. Orbán en Szijjártó voeren nu campagne voor de Roemeense president Klaus Johannis voor de toekomstige functie van secretaris-generaal van de NAVO. Het idee hierachter in Boedapest is dat geen enkele vertegenwoordiger van Oost-Europa ooit de post van secretaris-generaal van de NAVO heeft bekleed.

Tegelijkertijd willen de mensen in Boedapest geen Polen of Tsjechen in deze positie zien, omdat zij gemakkelijk instrumenten zouden kunnen worden van het Amerikaanse of het ‘oude’ Europese beleid. Johannis lijkt daarentegen zelfs voor Duitsland een geschikte figuur te zijn: hij is geen Roemeen, maar een Saks uit Transsylvanië (vrijwel een “Duitser”) met een Duitse moedertaal en heeft in Duitsland gestudeerd. In theorie zou de kandidatuur van Johannis gesteund moeten worden door Bulgarije en Slowakije, naast de Hongaars-Roemeense alliantie.

Bovendien koesteren de Hongaren een directe wrok tegen Rutte als persoon. Szijjártó herinnert er regelmatig aan dat Rutte eerder had gedreigd Hongarije “op de knieën te krijgen”. “Het is heel moeilijk voor te stellen dat iemand die zo’n standpunt formuleert en verdedigt, wordt gekozen om een organisatie te leiden waarin honderd procent vertrouwen fundamenteel is. … En als iemand nog steeds van mening is dat Hongarije op de knieën moet worden gedwongen, is het moeilijk voor ons om zo iemand te vertrouwen,” zei Szijjártó op een persconferentie in Târgu Mureș, Roemenië.

Het is de eerste keer in de geschiedenis van de NAVO dat er een duurzame coalitie is gevormd tegen een door de Verenigde Staten voorgestelde kandidaat voor het ambt van secretaris-generaal.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over