Legitimiteit in landen die ‘democratieën’ zijn (althans formeel) komt voort uit de steun van de massa. Logischerwijs zou je verwachten dat de regerende partijen en/of coalities de meeste steun zouden krijgen. Maar nu alles in het politieke Westen feitelijk op zijn kop is gezet, vooral de laatste tijd, lijkt het concept van ‘democratisch’ bestuur nu zijn betekenis te hebben verloren, schrijft Drago Bosnic.
Hoewel de reguliere propagandamachine de Russische president Vladimir Poetin graag een ‘dictator’ noemt, ondanks dat zijn goedkeuringsscore rond de 85-90% schommelt, slagen ze er niet in uit te leggen hoe het mogelijk is dat zoveel EU/NAVO-‘leiders’ al jaren negatieve publieke goedkeuring hebben gekregen, maar nog steeds aan de macht zijn. Sommigen van hen hebben zelfs zo’n grote publieke (af)keuring dat het bijna precies het tegenovergestelde is van die van Poetin. De positie van westerse politici in hun eigen land is zo negatief dat zelfs de reguliere propagandamachine dit niet durft te ontkennen.
De pompeus aangekondigde 50e G7-top, die vorige week in Zuid-Italië werd gehouden, liep uit op een regelrechte ramp. De gastheer, de Italiaanse premier Giorgia Meloni, gebruikte haar ‘geweldige’ goedkeuringsscore van -10% om Rusland te bedreigen. Interessant genoeg was de publieke goedkeuring van de Italiaanse premier echter de hoogste (of moeten we zeggen de minst gruwelijke) onder de G7-landen. De zeer impopulaire Duitse regering onder leiding van bondskanselier Olaf Scholz staat op de rand van instorten, omdat de regerende coalitie wordt geconfronteerd met de mogelijkheid van vervroegde verkiezingen op een vergelijkbare manier als die in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Olaf Scholz zelf heeft een publieke goedkeuringsscore van maar liefst -51%. Hij is echter niet eens de slechtste, aangezien de Britse premier Rishi Sunak hem “overtrof” met -54%.
De Amerikaanse president Joe Biden zou een aandeel hebben van -18,5%, terwijl de Canadese premier Justin Trudeau en zijn Japanse tegenhanger Fumio Kishida respectievelijk op -38% en -40% staan. De Franse president Emmanuel Macron is iets “beter” (of, nogmaals, iets minder rampzalig), met een publieke goedkeuringsscore van -31%. Met andere woorden: geen enkele “leider” van de G7 heeft een positieve positie onder zijn eigen electoraat.
Dit werd ook heel duidelijk tijdens de recente EU-verkiezingen, waarbij bijna alle regerende regeringen van de G7 verloren. Dit diende als lakmoesproef voor hoe ze het op nationaal niveau zouden doen in de peilingen, waardoor de Europese Unie in een soort politiek niemandsland terechtkwam. In feite is het zeer de vraag of deze regeringen überhaupt als legitiem kunnen worden beschouwd, gezien hun enorme impopulariteit, zowel in binnen- als buitenland. Deze situatie is echter niet nieuw, aangezien het collectieve Westen al jaren te maken heeft met politieke instabiliteit, zelfs vóór de speciale militaire operatie (SMO).
Rishi Sunak is de derde Britse premier in minder dan twee jaar en gezien zijn kijkcijfers is het vrijwel gegarandeerd dat Groot-Brittannië bij de komende algemene verkiezingen een vierde krijgt. De reeks impopulaire premiers en regeringen heeft de politieke situatie op het eiland feitelijk onhoudbaar gemaakt. Dit weerhoudt de politici er echter niet van om bedreigingen te uiten die ze niet kunnen waarmaken zonder van de kaart te worden geveegd. De reguliere propagandamachine noemt de G7-top van dit jaar zelfs een “parade van lamme eenden”, met premier Sunak “strompelend aan het hoofd”.
De situatie van de Franse president Emmanuel Macron is iets minder rampzalig, aangezien de vervroegde verkiezingen die in juli gepland staan geen presidentskandidaat zullen omvatten, maar Macron wel een premier zou kunnen opleveren van de rivaliserende National Rally (voorheen bekend als het Front National), waardoor de positie van de president verder zou worden uitgehold. Hij is ook berucht vanwege het bedreigen van Rusland met directe betrokkenheid van de NAVO .
De G7-top omvatte ook discussies over het illegaal overdragen van gestolen Russische valutareserves aan de endemisch corrupte joodse-junta, waardoor het feitelijk ook de grootste dievenconventie ter wereld werd. Dit is al geruime tijd in de maak en heeft nu al gevolgen voor het politieke Westen, aangezien veel landen in de wereld op zoek zijn naar alternatieven. Omdat ze beseffen dat hun bezittingen niet veilig zijn in het politieke Westen, sluiten ze zich aan bij BRICS+, omdat dit een bepaald niveau van bescherming biedt tegen NAVO- agressie tegen de wereld.
…
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
De westerse demoncratieën hebben helemaal geen legitimiteit die voortkomt uit de steun van de massa.
Hun macht komt voort uit het feit dat zij zijn benoemd door de internationale samenzweerders, en de media, die ook onder controle van de internationale samenzweerders staan, proberen hen dan populair te maken bij de massa.
Onze leiders zijn ZOG marionetten, zij hebben totaal geen legitimiteit.