Hezbollah is historisch gezien een belangrijke speler geweest in het bredere conflict in het Midden-Oosten, vooral in de confrontaties met Israël. Haar standpunt ten aanzien van het Israëlisch-Palestijnse conflict is algemeen bekend, aangezien zij zich altijd solidair heeft getoond met de Palestijnse zaak. Het voorspellen van specifieke acties of beslissingen van Hezbollah is echter speculatief, schrijft Elijah J. Magnier. 

Hoewel Hezbollah vanuit Libanon een noordelijk front tegen Israël kan openen, zou dit een aanzienlijke escalatie betekenen. Een dergelijk besluit hangt af van de bredere regionale dynamiek, waaronder de relatie van Hezbollah met Iran en Syrië en binnenlandse overwegingen binnen Libanon. Libanon heeft zijn eigen reeks complexe politieke en economische uitdagingen, en bij elk besluit van Hezbollah om zijn betrokkenheid bij een extern conflict te escaleren zou rekening moeten worden gehouden met de mogelijke binnenlandse gevolgen.

 De betrokkenheid van Hezbollah bij de oorlog in Gaza

Sinds 8 oktober is de Libanees-Israëlische grens een hotspot geworden voor militaire confrontaties tussen Hezbollah en het Israëlische bezettingsleger. Het gebied dat zich 100-120 km uitstrekt van Naqoura aan de Middellandse Zeekust tot aan de omstreden Shebaa Farms en de bezette Golanhoogten, is het toneel geweest van hevige schermutselingen.

De operaties van Hezbollah waren gericht op 42 Israëlische militaire installaties, waaronder kazernes, radarstations en elektronische spionageposten. De groep beweert deze posities minder dan 150 keer te hebben geraakt met lasergeleide raketten. Aan de andere kant heeft Israël slachtoffers gemeld, waarbij 120 soldaten gedood of gewond raakten tijdens de confrontaties.

De intensiteit van het conflict heeft Israël ertoe aangezet drie van zijn militaire divisies en zijn speciale elitetroepen naar de grens te sturen. Deze strijdkrachten hebben expliciet de taak om de elite-eenheid al-Ridwan van Hezbollah tegen te gaan, die bekend staat om zijn bekwaamheid in guerrillaoorlogvoering. De aanwezigheid van al-Ridwan is een grote zorg voor Israël geweest, wat heeft geleid tot de evacuatie van tienduizenden mensen uit nederzettingen langs de grens. Deze evacuatie betekent feitelijk dat grote delen van ooit bevolkte gebieden nu onder militaire bezetting staan.

Het standpunt van Hezbollah en zijn oorlogsmanoeuvre hebben Israël gedwongen zijn militaire focus te splitsen. Nu het noordelijke front actief is, moet Israël waakzaam blijven voor mogelijke doorbraken van de speciale troepen van Hezbollah. De groep heeft toegegeven dat ze bij deze confrontaties vijftig strijders heeft verloren. Deze escalatie markeert een aanzienlijke verschuiving in de dynamiek van de regio, waarbij beide partijen hun militaire capaciteiten en vastberadenheid tonen.

De aanhoudende spanningen langs de Libanees-Israëlische grens zijn tot ongekende hoogten geëscaleerd. Meer dan 60.000 Israëlische kolonisten zijn geëvacueerd uit gebieden grenzend aan de muur, een actie die de ernst van de waargenomen dreiging onderstreept. De evacuatie is niet eenzijdig. Hezbollah aan de Libanese kant heeft ook duizenden inwoners naar veiliger locaties verplaatst. Deze wederzijdse evacuatie duidt op de verwachting van een grootschalig conflict, en beiden lijken alle voorzorgsmaatregelen te nemen om het aantal burgerslachtoffers tot een minimum te beperken.

Interessant genoeg lijkt er ondanks de vijandelijkheden een onuitgesproken regel van betrokkenheid te bestaan. Tot nu toe hebben beide partijen zich vooral gericht op militaire installaties, waarbij grootschalige burgerslachtoffers werden vermeden. Deze terughoudendheid, vooral van de kant van een niet-statelijke actor als Hezbollah, is opmerkelijk. Het duidt op volwassenheid en strategisch denken dat erop gericht is de internationale gevolgen van burgerslachtoffers te vermijden.

Hezbollah’s gebruik van precisiegeleide raketten, zelfs tegen ogenschijnlijk onbeduidende doelen zoals communicatieapparatuur, zendt een duidelijke boodschap uit. Het gaat niet alleen om het vernietigen van het doel; het gaat erom de mogelijkheden ervan te demonstreren. Het gebruik van dergelijke geavanceerde wapens tegen kleinere doelen impliceert een goede training en een aanzienlijke voorraad van deze raketten, wat duidt op de bereidheid om deel te nemen aan een langdurig conflict. Dit ‘machtsvertoon’ heeft een afschrikkende werking en maakt voor Israël de potentiële kosten van een grootschalige invasie of aanval duidelijk.

De situatie is een klassiek voorbeeld van het delicate machtsevenwicht in de moderne oorlogsvoering. Zelfs niet-statelijke actoren kunnen, met de juiste middelen en strategie, een staat van afschrikking opleggen aan de gevestigde strijdkrachten. De komende dagen zullen bepalen hoe dit evenwicht uitpakt en of de huidige spanningen escaleren tot een breder conflict.

De betrokkenheid van Hezbollah bij het huidige conflict was strategisch en afgemeten. De groep heeft duidelijke grenzen gesteld aan haar betrokkenheid, die Israël lijkt te erkennen, waarschijnlijk om te voorkomen dat er een tweede front in het noorden wordt geopend terwijl het al bezig is met Gaza. De dynamiek van het conflict in Gaza, vooral omdat Hamas en de Islamitische Jihad hun vuurkracht en paraatheid behouden, vereisen op dit moment geen tussenkomst van Hezbollah vanuit het noorden.

De dubbelzinnigheid van Israëls doelstellingen bij zijn grondinvasie compliceert de situatie nog verder. Hoewel de oorspronkelijke doelstellingen van Israël misschien niet expliciet zijn vermeld, kunnen ze evolueren op basis van de realiteit ter plaatse, vooral als de Israëlische bezettingsmacht aanzienlijke verliezen lijdt.

Het besluit van Israël om zijn uiteindelijke doelstellingen in de grondinvasie van Gaza achterwege te laten, is een strategische zet die flexibiliteit in zijn militaire operaties mogelijk maakt en zijn tegenstanders onzeker houdt. Door niet te onthullen of het van plan is de hele Gazastrook te bezetten, handhaaft Israël een element van onvoorspelbaarheid, wat een tactisch voordeel kan zijn bij oorlogsvoering.

Speculaties over het bestuur van Gaza na de bezetting suggereren dat Israël implicaties en scenario’s op de lange termijn in overweging neemt. Een volledige bezetting van Gaza zou echter een aanzienlijke escalatie betekenen met diepgaande politieke, humanitaire en veiligheidsimplicaties. Een dergelijke stap zou niet alleen het conflict binnen Gaza intensiveren, maar zou ook de reikwijdte van de oorlog kunnen vergroten door andere regionale actoren erbij te betrekken.

Door zijn doelstellingen dubbelzinnig te houden, volgt Israël een strategie van onvoorspelbaarheid. Deze aanpak kan verschillende doelen dienen:

Tactisch voordeel : Door zijn bedoelingen niet te telegraferen, kan Israël Hamas en andere groepen uit balans houden, waardoor het voor hen moeilijker wordt om zich voor te bereiden en effectief te reageren.

Strategische flexibiliteit : Door zich niet aan een specifiek eindspel te binden, kan Israël zijn operaties aanpassen op basis van de zich ontwikkelende situatie ter plaatse, hetzij als gevolg van internationale druk, militaire ontwikkelingen of andere factoren.

Psychologische impact : Onzekerheid kan een psychologisch effect hebben op zowel het leiderschap als de algemene bevolking van Gaza, waardoor verwarring ontstaat en mogelijk verdeeldheid wordt gezaaid tussen het volk en het Palestijnse verzet.

Afschrikking:  Onvoorspelbaarheid kan andere regionale actoren, zoals Hezbollah, afschrikken en hen op hun hoede maken voor het openen van een nieuw front zonder expliciete kennis van de bedoelingen van Israël in Gaza.

Maar er kleven risico’s aan deze strategie . Het ontbreken van een duidelijk doel kan leiden tot mission creep, waarbij de militaire operatie buiten haar oorspronkelijke reikwijdte uitbreidt. Het kan ook tot internationale kritiek leiden als het proces zonder duidelijke rechtvaardiging als doelloos of overdreven agressief wordt ervaren.

Vooral Hezbollah zou de situatie nauwlettend in de gaten houden. Een volledige bezetting van Gaza zou kunnen worden gezien als een directe bedreiging, wat Hezbollah ertoe zou kunnen aanzetten een tweede front vanuit het noorden te openen. Dit zou kunnen leiden tot een veel groter en complexer regionaal conflict.

De toespraak van Sayyed Nasrallah en het standpunt van Hezbollah

De oproep van de secretaris-generaal van Hezbollah voor de grote bijeenkomst van vrijdag in verschillende regio’s van Libanon is veelzeggend. Het organiseren van zo’n grootschalig evenement, vooral in de huidige onstabiele omgeving, duidt op een zekere mate van vertrouwen van de kant van Hezbollah. Zij zijn van mening dat Israël voldoende is afgeschrikt en niet het risico zou lopen zich op een dergelijke bijeenkomst te richten om de veiligheid van de deelnemers te garanderen. De oproep voor een publieke groep geeft aan dat Hezbollah nog niet in een totale oorlog met Israël is verwikkeld, maar tot nu toe beperkt is gebleven tot botsingen aan de grenzen.

Sayyed Hassan Nasrallah, de secretaris-generaal van Hezbollah, heeft een geschiedenis van het houden van toespraken die zowel strategisch als symbolisch zijn, waarbij vaak regionale ontwikkelingen aan de orde komen, vooral die betreffende Israël en de Palestijnse zaak. Hier is een mogelijk overzicht van wat Nasrallah in een komende toespraak zou kunnen bespreken:

De prestaties van het Palestijnse verzet : Nasrallah zou waarschijnlijk de veerkracht en de prestaties van het Palestijnse verzet tegen Israël prijzen, en de verrassende resultaten benadrukken ondanks de grote verschillen in militaire vermogens.

 De kwetsbaarheid van Israël onder de aandacht brengen  : Door te verwijzen naar de snelle successen van het Palestijnse verzet tegen de “Gaza-divisie”, kan Nasrallah proberen het Israëlische leger af te schilderen als verre van zo onoverwinnelijk als het lijkt, zelfs met zijn geavanceerde oorlogsmachinerie en de manier waarop de “Gaza-divisie ” op 7 oktober in slechts een paar uur werd verslagen. Bovendien viel het Palestijnse verzet tweemaal de grensovergang van Erez achter de vijandelijke linies aan tijdens speciale operatieaanvallen, terwijl Israël zijn mechanische eenheden manoeuvreerde en de burgerbevolking bombardeerde.

De   onveiligheid van de kolonisten : Sayyed Nasrallah zou kunnen verwijzen naar de onveiligheid van de kolonisten vanwege het gebrek aan vertrouwen in hun leger en het falen van de regering om veiligheid te bieden om in Israël te kunnen blijven als gevolg van de heroïsche daad van het Palestijnse verzet.

Steun van de VS en de EU voor Israël : Nasrallah was in staat kritiek te leveren op de niet-aflatende steun die Israël ontvangt van de leiders van de VS en de EU, en presenteerde deze als een schril contrast met het lot van de Palestijnen.

Het lot van Palestijnse burgers : Nasrallah zal waarschijnlijk de humanitaire crisis in Gaza benadrukken en het hoge aantal burgerslachtoffers benadrukken, vooral onder kinderen en vrouwen. Hij zou kunnen betogen dat de strategie van Israël erin bestaat de confrontatie met Hamas te vermijden en in plaats daarvan zijn toevlucht te nemen tot het bombarderen van woongebieden.

Verklaring van de Israëlische minister van Defensie : Een verwijzing naar de verklaring van de Israëlische minister van Defensie Yoav Gallant dat “Israël geen honger heeft naar oorlog” zou worden gebruikt om de onwil van Israël om deel te nemen aan het bredere conflict te onderstrepen.

Angst voor een tweede front : De inzet van Amerikaanse vliegdekschepen in het Midden-Oosten en de toestroom van Amerikaanse Special Forces-troepen naar Israël zouden kunnen worden gepresenteerd als bewijs van Israëls angst voor het openen van een tweede front, vooral tegen een formidabele strijdmacht als Hezbollah. Hezbollah heeft drie Israëlische divisies aan zijn grenzen aangetrokken, waardoor Israël zijn leger moet verdelen uit angst te maken te krijgen met twee fronten (Gaza en Libanon).

Diplomatieke boodschappen : Nasrallah zou de diplomatieke kanalen kunnen noemen die de VS gebruiken om via tussenpersonen met Iran en Libanon te communiceren, zoals de ontmoeting van de Franse minister van Buitenlandse Zaken met de Libanese premier, om de internationale inspanningen te benadrukken om te voorkomen dat Hezbollah een nieuw front opent. De VS hebben verschillende berichten naar Iran gestuurd waarin zij het gebrek aan zin voor oorlog benadrukken en er bij Iran op aandringen niet in te grijpen tegen Israël.

Grensconflicten:  Door de aanvallen van Hezbollah op Israëlische doelen langs de grenzen van Libanon op te sommen, zou Nasrallah ernaar streven de capaciteiten van Hezbollah en de afschrikking die zij tegen Israël heeft opgebouwd, aan te tonen.

Vechten op vijandelijk grondgebied:  nadruk op de strategische verschuiving van Hezbollah om de strijd op Israëlisch grondgebied te brengen, in tegenstelling tot Israëls historische benadering van vechten op buitenlands grondgebied.

De onderhandelingstafel:  wijzend op de onvermijdelijkheid van onderhandelingen, benadrukkend dat Israël uiteindelijk zal moeten onderhandelen over de vrijlating van gevangenen in ruil voor Palestijnse gevangenen.

 Standpunt van de Arabische  staten ten aanzien van het conflict:  Sayyed Nasrallah zou zijn teleurstelling en kritiek kunnen uiten op de Arabische staten vanwege hun waargenomen passiviteit en hun onvermogen om voldoende druk uit te oefenen op Israël om zijn militaire operaties in Gaza te stoppen. Hij zou de gedurfde stappen van landen als Bolivia, die de diplomatieke banden hebben verbroken en de Israëlische ambassadeur hebben verdreven, kunnen contrasteren met de meer passieve of zelfs collaboratieve houding van landen als de VAE en Marokko. Nasrallah zou kunnen benadrukken dat deze Arabische landen, met hun historische en culturele banden met Palestina, een morele en regionale verantwoordelijkheid hebben om solidair te zijn met de Palestijnse zaak. Hun onvermogen om dit te doen, of hun openlijke normalisering van de betrekkingen met Israël, zouden kunnen worden afgeschilderd als verraad aan het Palestijnse volk en de bredere Arabische identiteit. Dit punt zou kunnen dienen om de veranderende geopolitiek van de regio te onderstrepen en de waargenomen verlating van de Palestijnse zaak door sommige traditionele bondgenoten.

Verhoog het oorlogsplafond:  Israël waarschuwen voor de mogelijke gevolgen van verdere invallen in Gaza, wat suggereert dat dergelijke acties Hezbollah bij het conflict zouden kunnen betrekken. Het wijst er ook op dat regionale bondgenoten uit Syrië, Irak en Jemen ook een rol kunnen spelen bij de verdediging van Palestina als het conflict escaleert.

Hezbollah, Israël en de mondiale implicaties

In het ingewikkelde web van de geopolitiek in het Midden-Oosten is het potentieel voor een confrontatie tussen Israël en Hezbollah een scenario vol gevaar, niet alleen voor de directe actoren maar ook voor de mondiale supermachten.

Israël, met zijn technologisch geavanceerde leger, zou ongetwijfeld een aanzienlijke voorraad munitie nodig hebben en de totale inzet van zijn strijdkrachten om de confrontatie aan te gaan met Hezbollah, een groep die bekend staat om zijn strategische scherpzinnigheid en formidabele arsenaal. Een dergelijke confrontatie zou waarschijnlijk resulteren in veel slachtoffers aan beide kanten, gezien het vermogen van Hezbollah om precisie-raketaanvallen diep op Israëlisch grondgebied uit te voeren. Het Israëlische thuisfront, vaak gezien als de achilleshiel van het land, zou ongekende verwoestingen kunnen ondergaan, waardoor de veerkracht van de burgerbevolking en infrastructuur op de proef zou worden gesteld.

Maar de gevolgen van een dergelijk conflict zouden tot ver buiten de grenzen van Israël en Libanon weergalmen. Amerikaanse militaire installaties en middelen in de regio zouden waarschijnlijk doelwitten worden, wat de kwetsbaarheid onderstreept van de Amerikaanse strijdkrachten die gestationeerd zijn in wat misschien wel de meest onstabiele regio ter wereld is. Dergelijke aanvallen zouden niet alleen de perceptie van de VS als de dominante wereldmacht ter discussie stellen, maar zouden het land ook dieper in een conflict kunnen trekken dat het misschien niet graag wil laten escaleren.

Dit scenario zou onvermijdelijk de aandacht trekken van andere mondiale spelers, met name Rusland. Gezien zijn belangen in het Midden-Oosten, en vooral in Syrië, zou Rusland elke grootschalige destabilisatie met zorg beschouwen. Bij de Verenigde Naties zou Moskou waarschijnlijk zijn platform gebruiken om Washington te waarschuwen dat het niet zou toekijken hoe het Midden-Oosten in chaos vervalt. Een dergelijke waarschuwing zou de bredere geopolitieke belangen die op het spel staan ​​onderstrepen en de mogelijkheid suggereren dat het conflict uitmondt in een belangrijkere internationale confrontatie. Rusland en China hebben al de nodige militaire versterkingen naar West-Azië gestuurd na de buitensporige militaire aanwezigheid van de VS in het Middellandse Zeegebied.

Voor Hezbollah kan een brede deelname aan een dergelijke strijd voordelig lijken, vooral als het land gelooft dat het aanzienlijke schade aan Israël kan toebrengen en de internationale aandacht kan vestigen op de Palestijnse zaak, terwijl Israël kwetsbaar is.

De leiding van de groep, en vooral Sayyed Hassan Nasrallah, lijkt echter voorzichtig te werk te gaan. De jongste Israëlische inval in Gaza, die nog maar een week geleden begon, heeft een extra laag complexiteit aan de regionale dynamiek toegevoegd. Nasrallah, bekend om zijn strategische vooruitziende blik, weegt mogelijk de onmiddellijke voordelen van deelname aan de strijd af tegen de gevolgen op langere termijn voor Hezbollah en de bredere verzetsas.

In dit geopolitieke schaakspel met hoge inzet heeft elke zet gevolgen, en de beslissingen die de komende dagen en weken door de belangrijkste spelers worden genomen, kunnen het traject van het Midden-Oosten de komende jaren bepalen.

Hezbollah’s strategische analyse: het verhaal van twee stieren en de gevolgen voor het Midden-Oosten

In de ingewikkelde dans van de geopolitiek in het Midden-Oosten bieden allegorieën vaak een duidelijker inzicht in de motivaties en strategieën van de belangrijkste spelers. Eén fabel die diep resoneert met het leiderschap van Hezbollah is het verhaal van de witte en zwarte stieren en de leeuw.

In deze fabel richt een hongerige leeuw zich op twee witte en zwarte stieren. De stieren erkennen de kracht van hun eenheid, verenigen zich aanvankelijk en weren met succes de opmars van de leeuw af. De sluwe en strategische leeuw benadert de witte stier echter met een voorstel: laat hem de zwarte stier verslinden, en in ruil daarvoor zal hij de witte sparen. De witte stier, die een kans ziet om zichzelf te redden, is het daarmee eens. Maar zodra de zwarte stier weg is, verbreekt de leeuw, nog steeds gedreven door honger, zijn belofte en keert zich tegen de witte stier, waarmee hij zijn lot bezegelt. Op het moment dat de zwarte stier werd verslonden, was het lot van de witte stier bezegeld.

Voor Hezbollah is deze allegorie een sterke herinnering aan de gevaren en de mogelijke gevolgen van het opofferen van een partner. De val van Gaza zou in hun ogen te vergelijken zijn met het verslinden van de zwarte stier. Stel dat het verzet van Gaza wordt verzwakt of geneutraliseerd. In dat geval is het slechts een kwestie van tijd voordat de krachten die uit zijn op onderwerping hun aandacht richten op Hezbollah, de witte stier in dit scenario.

De leiding van Hezbollah is van mening dat het verlies van de verzetscapaciteiten van Gaza Israël zou aanmoedigen en mogelijk zou leiden tot een bredere coalitie, zowel financieel als militair gesteund door de VS, gericht op het neutraliseren van de macht van Hezbollah in de regio. Een dergelijke coalitie zou proberen het formidabele arsenaal van de groep te ontmantelen en haar invloed in Libanon en het hele Midden-Oosten te verminderen.

In deze context is het lot van Gaza niet alleen een kwestie van solidariteit voor Hezbollah, maar een strategische noodzaak. De groep erkent dat de kracht van de verzetsas in haar eenheid ligt. Elke verzwakking van één component, of dat nu in Gaza, Libanon of elders is, heeft gevolgen voor het geheel.

Naarmate de situatie in Gaza evolueert, zullen de beslissingen van Hezbollah worden beïnvloed door onmiddellijke tactische overwegingen en het bredere strategische landschap. Het verhaal van de twee stieren dient als waarschuwing: in het spel van regionale geopolitiek waarbij de inzet hoog is, kunnen winsten op de korte termijn leiden tot kwetsbaarheden op de langere termijn.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Hezbollah-leider hield toespraak: “We sluiten geen enkele optie uit”

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over