Het is tegenwoordig somber in Europa. De Europese leiders zijn verwikkeld in een ‘vecht-of-vlucht’-reactie, waarbij ze beslissen of ze moeten vluchten en zich moeten verstoppen of troepen naar Oekraïne moeten sturen om de dreiging vanuit het Oosten te bestrijden. De existentiële terreur van Emmanuel Macron en zijn giftige narcistische handlangers in de EU zal echter moeten wachten op een speciaal artikel, omdat dit zich zal richten op de Europese economie, schrijft Larry Johnson.

Het heeft velen verbaasd hoe de EU haar economie heeft beheerd sinds het begin van de oorlog in Oekraïne. Sindsdien hebben zich twee verschillende schokken voorgedaan in de economie van de eurozone. De derde schok, die misschien wel de ergste is, is onderweg. Ze zijn allemaal directe resultaten van het Europese beleid.

De eerste schok was de stijging van de energieprijzen (en de beschikbaarheid) als gevolg van de sancties tegen Rusland. Deze schok alleen al heeft de concurrentiekracht van de Europese industrie gedecimeerd en veel grote bedrijven in het belangrijkste deel van de waardetoevoegende keten, met name de basis- en geavanceerde productie, hebben hun activiteiten stopgezet of zijn hun koffers aan het pakken en verlaten de EU. Duizenden kleine (en vooral familiebedrijven), vooral in Duitsland, zijn al failliet of technisch failliet. Dit zal ernstige gevolgen hebben voor het ‘dienstengedeelte’ van de economieën van de eurozone, maar ook voor de staatsfinanciën en het vermogen om de Europese verzorgingsstaat in stand te houden.

De tweede schok is de voor de hand liggende en grootschalige regelgevende en bureaucratische aanval vanuit Brussel op Europese bedrijven en hele sectoren van de economieën van de eurozone. De regeldruk die op de Europese bedrijven wordt gelegd, is dermate opgeschroefd dat velen van hen nauwelijks nog kunnen functioneren. Technische bedrog en bizarre wetten worden gebruikt om de Europese landbouw regelrecht te vernietigen door boeren failliet te laten gaan en om investeringen in nieuwe energieprojecten te voorkomen. Ook de auto-industrie, een sleutelsector in Europa, lijkt op het punt te staan ​​te verdwijnen, waarbij Brussel naar verluidt van plan is de kosten van het bezitten en exploiteren van een auto de komende jaren te verdubbelen. Ik zou door kunnen gaan, maar het is duidelijk dat deze maatregelen de energieprijsschok als gevolg van de Russische sancties enorm vergroten.

Het is voor ieder weldenkend mens verbijsterend waarom de EU ervoor heeft gekozen het effect van de sancties te vergroten door een verdere vernietiging van de Europese economieën te bewerkstelligen. Laten we, voordat we deze ogenschijnlijke waanzin aanpakken, eerst naar de toekomst kijken en kijken naar schok nummer drie die Europa (en het hele Westen) waarschijnlijk ergens in de komende paar jaar zal treffen.

De derde schok zal de “van buitenaf gedwongen” devaluatie van de euro en een enorme daling van de Europese levensstandaard zijn. Laten we, om uit te leggen hoe dit werkt, de Verenigde Staten als voorbeeld nemen. Het Amerikaanse handelstekort bedroeg in 2022 bijna een biljoen dollar. Dit betekent dat elke Amerikaan voor $3.000 aan spullen van de buitenwereld kreeg, waarvoor hij niet hoefde te werken of te betalen. Bovendien drukt de Amerikaanse regering jaarlijks biljoenen gratis dollars om de boel draaiende te houden, inclusief het op peil houden van de levensstandaard. De VS kunnen dit doen omdat de dollar de reservevaluta van de wereld is en kan worden verkocht in ruil voor echte goederen, zoals grondstoffen. De buitenwereld houdt de Amerikaanse levensstandaard op peil door middel van arbeid en grondstoffen, in wezen gratis. Dit geldt ook voor Europa, omdat de euro feitelijk een afzetmarkt voor de dollar is en Europa daarom indirect het exorbitante privilege van de VS geniet. Als het Westen goed geïsoleerd is en de dollar zijn reservestatus verliest, zal de euro mee ten onder gaan. Het is zelfs mogelijk dat de euro eerder daalt dan de dollar, omdat Europa geen geld kan drukken op de manier waarop de VS dat kunnen. Met andere woorden: wanneer het ‘mondiale zuiden’ – hoogstwaarschijnlijk in de vorm van de BRICS – erin slaagt zich af te schermen van de dollar, zal het Westen al het vrije spul verliezen. Voor Europa zal dit de crash van de euro betekenen en een daling van de levensstandaard met misschien een derde – of meer.

De derde schok is vrijwel onvermijdelijk, vooral als Rusland de oorlog in Oekraïne op beslissende wijze wint . Nu moeten we aannemen dat de mensen bij de Europese Centrale Bank en zelfs sommigen in Brussel zich hiervan bewust zijn. Een normaal antwoord op deze toekomstige schok zou zijn om de Europese economieën in voorbereiding met alle mogelijke middelen te versterken – en daarmee de mogelijkheid van een regelrechte rebellie van de EU-bevolking te minimaliseren. Dat wordt echter niet gedaan. In plaats daarvan blijft de EU haar eigen economieën vernietigen. Waarom?

Het sluwe ESG-plan voor wereldheerschappij

Ik had onlangs het “genoegen” een zeer gedetailleerde briefing te ontvangen over het lopende ESG-initiatief van de niet-democratisch gekozen Europese Commissie. Het heet eigenlijk “the European Sustainability Reporting Standards (ESRS) for companies subject to the Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD).” Het rolt gewoon van de tong.

Dit was een vier uur durende briefing en het besprak nauwelijks de oppervlakte van wat er werkelijk aan de hand is. De anderen in de briefing waren gericht op de technische kwesties en wat bedrijven zouden moeten doen om hieraan te voldoen, maar ik probeerde me te concentreren op wat dit initiatief werkelijk is en wat het zegt over de geplande toekomst van Europa. Het is echt verbijsterend.

Het ESG-initiatief kan worden omschreven als een zeer grote reeks eisen die aan alle Europese bedrijven (behalve de kleinste – voorlopig) worden gesteld met betrekking tot twee zaken: informatie en compliance. Elk bedrijf moet een nieuw boekhoudsysteem opzetten dat, in plaats van financiën, een grote reeks gegevens zal verwerken met betrekking tot klimaat, vervuiling, biodiversiteit en sociale kwesties – hoewel de nadruk vooral ligt op de ‘vervuiling’ van kooldioxide. Een aanzienlijk deel bestaat uit harde gegevens, terwijl de rest wordt ‘geëvalueerd’. De bureaucratische last die dit met zich meebrengt is werkelijk onthutsend.

Het compliance-gedeelte is erg interessant. Op een gegeven moment zullen bedrijven worden gestraft omdat ze zich niet houden aan bepaalde normen die zijn vastgelegd door de Europese Commissie. Het is op dit moment nog niet helemaal duidelijk wat die normen zullen zijn of hoe ze zullen worden gehandhaafd – dwz hoe het niet naleven ervan zal worden bestraft. Dit betekent dat van Europese bedrijven wordt verlangd dat zij zich houden aan de normen die nog moeten komen, en aan de straffen die later zullen worden vastgesteld.

Met andere woorden: dit is een zeer gedetailleerd controlesysteem voor Europese bedrijven, waarbij de Europese Commissie in de toekomst alles kan dicteren wat zij wil – en voor overtredingen kan bestraffen op welke manier zij maar wil. Afgezien van de waanzinnige regeldruk kan dit initiatief alleen maar worden gezien als een directe overname van de operationele controle over Europese bedrijven, en daarmee over de Europese economie.

Dit alles gaat gepaard met geplande mijlpalen tot ongeveer 2030, wanneer dit alles operationeel zou moeten zijn. Twee van de mijlpalen zijn op zijn zachtst gezegd buitengewoon interessant. De eerste staat voorlopig gepland voor 2026 en betreft de uitbreiding van het systeem buiten Europa. In 2026 (of misschien later) zullen alle bedrijven die goederen aan Europa verkopen of Europese bedrijven voorzien van grondstoffen of onderdelen, aan bepaalde aspecten van dit systeem moeten voldoen. Men kan alleen maar aannemen dat deze eisen in de loop van de tijd zullen toenemen.

Op dit punt in de presentatie stelde ik een aantal vragen: A) Wat als Europese bedrijven, die daartoe in staat zijn, bij het herzien van deze normen eenvoudigweg besluiten hun spullen te pakken en de EU te verlaten? B) Hoe zal de Europese Commissie dit precies kunnen afdwingen buiten de Europese Unie? Zouden sommige cruciale bedrijven of landen niet gewoon kunnen besluiten de zaken met Europa stop te zetten?

De man die de presentatie gaf, had zeer veel kennis van het systeem en de implementatie ervan. Hij begreep zowel de details als het grote geheel heel goed. Hij benadrukte ook het belang hiervan. Ik twijfel er geenszins aan dat zijn denken aansluit bij het denken in Brussel. Hij beantwoordde deze vragen als volgt:

Vraag A): Het verlaten van de EU zal niet werken omdat er geen andere plek is om naartoe te gaan . Andere landen ontwikkelen deze normen ook, waaronder China en India, en dit zal zeer binnenkort mondiaal zijn. Het verlaten van de EU zal daarom zinloos zijn.

Vraag B): Wanneer de EU de compliance-eisen opstelt voor externe bedrijven om zaken te doen met Europese bedrijven, zullen ze allemaal hieraan voldoen. We noemen dit het ‘Brussels-effect’. Als de dictaten uit Brussel komen, zal iedereen ze volgen, omdat het onmogelijk is om in een positie te verkeren waarin je geen zaken met Europa kunt doen.

Ik parafraseer een deel hiervan, maar niet alles. Met andere woorden: de EU gelooft dat zij zo machtig is dat zij deze normen aan de wereld kan opleggen, en dat zij als gevolg daarvan mondiaal – en uiteindelijk volledig – zullen worden overgenomen. Dit betekent ook dat de EU zich voorbereidt op het “isoleren” van degenen die zich niet aan de regels houden – door hen te dwingen zich aan de regels te houden, net zoals Europese bedrijven worden gedwongen zich aan de regels te houden. Het bestaan ​​van de BRICS speelt geen rol in de vergelijking, noch de mogelijkheid van Europees isolement.

De financiële dimensie

De tweede mijlpaal in het plan is nog interessanter dan de eerste. Er wordt herhaaldelijk verwezen naar de financiële gevolgen van niet-naleving – en een eventuele “financialisering” van het systeem. Die plannen zijn uiteraard nog niet volledig uitgewerkt – of zijn dat wel en worden nog niet aangekondigd.

Ten eerste lijkt het duidelijk dat de EU van plan is de rente op bedrijfsleningen (en misschien de beschikbaarheid) afhankelijk te stellen van de naleving ervan. Als u zich volledig aan de regels houdt, krijgt u betere rente op uw leningen dan degenen die zich niet volledig aan de regels houden. Dit impliceert een toekomstig juridisch kader voor het Europese financiële systeem, waarin de EU aan de banken zal dicteren aan wie ze kunnen lenen en hoe duur die leningen zullen zijn. Dit impliceert ook een virtuele overname van het Europese financiële systeem door de toezichthouders. Kredietverlening is wat banken doen, en als de EU de kredietverlening controleert, controleert de EU de facto de banken.

Ten tweede is er een soort ‘eindpunt’ gedefinieerd voor het plan rond 2030. Dit eindpunt is duidelijk financieel van aard, maar het is nog niet duidelijk wat het zal zijn. Er zijn wel speculaties. De meest conservatieve speculatie is dat het systeem op dat moment zal worden gehandhaafd door middel van directe financiële sancties voor bedrijven. Er is ook een bredere speculatie dat het systeem zich zal ontwikkelen tot een ‘quotasysteem’ – voornamelijk gebaseerd op koolstof. Daarna zal deze quotastructuur resulteren in ‘groene obligaties’ die bedrijven kunnen uitgeven als ze zich hieraan houden.

Hoewel het financiële eindpunt vaag is, lijkt het waarschijnlijk dat het ESG-systeem van de EU bedoeld is om twee dingen te doen:

Neem de totale controle over de EU-economie tot op bedrijfsniveau over, inclusief operationele beslissingen op elk niveau van het bedrijf. Dit doel gaat gepaard met de duidelijke vervolging en eliminatie van bedrijven en sectoren die nu óf te klein zijn om op die manier te controleren, óf te onafhankelijk van aard zijn. Dit geldt voor kleine bedrijven in Europa, die waarschijnlijk zullen worden uitgehongerd door technische en juridische middelen en vervolgens zullen worden overgenomen door de grote bedrijven – en voor sectoren als de landbouw, waar boeren te klein en koppig zijn om te worden gecontroleerd. De landbouw is een te cruciale basis voor de samenleving om buiten de controle van de EU te blijven – en deze controle zal worden uitgevoerd door de hele sector in de richting van de grote bedrijven te verplaatsen, door de boeren failliet te laten gaan door middel van regelgevende maatregelen en kostenverhogingen.

Zorg voor een financieel kader voor de toekomstige organisatie van de Europese economie, en vervolgens voor de Europese samenleving. Het is waarschijnlijk dat het plan is om koolstof en koolstofquota te gebruiken als basis voor onderpand, waarop bedrijven, banken en de Europese Centrale Bank ‘schone en nieuwe’ schulden kunnen uitgeven, onbezwaard door ouderwetse onderpandvereisten. Het zal hoogstwaarschijnlijk worden gezien als een “schone breuk” met de oude manier van het uitgeven van schulden.

Wat deze mogelijkheid waarschijnlijk maakt, zijn de huidige problemen waarmee de EU wordt geconfronteerd als het gaat om schulden en obligaties. Momenteel is iedereen en alles in de EU, inclusief de Bundesbank en de Europese Centrale Bank, technisch failliet na het vervalsen van de EU-economie sinds de crash van 2008 door middel van een nulrentebeleid en de eindeloze uitgifte van schulden (vaak uitgedrukt in dollars). Bovendien heeft de Europese Commissie niet de mogelijkheid om namens de EU als geheel obligaties uit te geven. Dat mechanisme moet daarom in het leven worden geroepen, en wel heel snel. Als dit niet gebeurt, vreest de Commissie dat zij de controle over de financiële situatie in Europa zal verliezen, wat tot een breuk in de EU zal leiden. Er is daarom een ​​rigide en uniform controlemechanisme voor de economie nodig dat voorziet in een mechanisme voor nieuwe schulden.

Het is waarschijnlijk dat de Commissie zal beginnen met het uitgeven van euro-obligaties voordat dit systeem gereed is, omdat de druk groot is. Het tijdsbestek voor het systeem is echter zeer kort. Dit moet allemaal binnen zes jaar gebeuren.

Het lijkt ook waarschijnlijk dat de Commissie hoopt dat deze nieuwe financiële architectuur mondiaal zal worden, met Europa als middelpunt. Het plan om het ESG-systeem buiten Europa af te dwingen zou een dergelijke gedachtegang kunnen impliceren. Brussel staat niet bekend om zijn nederigheid bij het maken van plannen die uitgaan van de macht en onfeilbaarheid van de EU.

Dus over die tegenstrijdigheid…

De belangrijkste vragen aan het begin van dit artikel waren waarom de EU de Europese economie verder saboteert, die al onder extreme druk staat door de sancties tegen Rusland – en waarom de EU zich niet voorbereidt op de waarschijnlijke ineenstorting van de levensstandaard in Europa als gevolg van het verlies van de reservestatus van de dollar.

Ik geloof dat er twee antwoorden op deze vragen bestaan. Het eerste antwoord is dat de voortdurende sabotage van de EU-economie en het daarmee samenhangende ESG-initiatief deel uitmaken van een plan dat niet kan worden gewijzigd, ongeacht de situatie. Het tweede antwoord is dat de Europese Commissie gelooft dat dit plan voldoende zal zijn om hen van de ondergang te redden.

Laten we een stapje terug doen en kijken naar wat er de afgelopen decennia in Europa (en het hele Westen) is gebeurd. Laten we het eens bekijken vanuit het standpunt van de EU-elite. De afgelopen decennia heeft er in Europa van bovenaf een sociale revolutie plaatsgevonden. Het is erin geslaagd de waarden en percepties van de Europese bevolking radicaal te veranderen. Logica en rede zijn verlaten, samen met competentie en kritisch denken. De normalisering van het bizarre is zodanig dat de meeste gewone mensen bijna alles accepteren van hun regeringen – en van andere mensen. Mannen die vrouwentoiletten gebruiken zijn normaal; pedofielen die het schoolsysteem runnen zijn acceptabel; genitale verminkingen van kinderen zijn een kwestie van rechtvaardigheid; verwaarlozing van kinderen is nu wetenschappelijke opvoeding; en overheidsmandaten over wie u inhuurt voor uw eigen bedrijf zijn verstandig. Zelfs een groep ‘kapitalisten’ die een presentatie bekijken over hoe de Europese Commissie de controle over hun bedrijven wil overnemen, beschouwt dit als normaal.

Het hele punt van deze revolutie was om de realiteit onder vuur te nemen en deze zo ver te draaien dat alles acceptabel werd. Dit doel is inmiddels grotendeels bereikt. We hebben dat gezien tijdens de Covid-19-operatie, waar de Europese bevolking blijk gaf van volgzaamheid en aanvaarding van alle bevelen van bovenaf. Het Europese volk heeft daar laten zien dat het klaar is voor de volgende stap – en de volgende stap staat inderdaad voor de deur.

Voor de volgende stap is de onvoorwaardelijke aanvaarding van het werk nodig, en nu is het Europese volk er klaar voor. Het moet nu ten uitvoer worden gelegd vanwege de verschrikkelijke economische en politieke situatie in Europa. Het tijdschema is opgeschoven en de EU heeft haast. De volgende stap is wat de oude revolutionairen ‘het in beslag nemen van de productiemiddelen’ noemden – alleen zal het niet het proletariaat zijn dat dit doet. Het zal de elite zijn. Het is al begonnen, zoals we kunnen zien aan alle faillissementen en boerenprotesten. Het belangrijkste mechanisme hiervoor is echter het ESG-systeem. Het zal zorgen voor controle en consolidatie – en later voor een nieuw centraal gepland financieel systeem.

De EU voert dit nu uit omdat ze het gevoel hebben dat ze geen keus hebben. Elke oplossing die de economieën van de EU niet onder hun absolute controle brengt, is uitgesloten, omdat alle andere oplossingen waarschijnlijk zullen leiden tot het uiteenvallen van de EU en hun verlies van controle. Dit is de enige oplossing – en deze moet nu worden geïmplementeerd. Zelfs als het de zaken ‘op de korte termijn’ erger maakt, moet het nu gebeuren .

Wat betreft de komeet ‘geen gratis lunch meer’ die op weg is naar de EU (de derde schok hierboven), geloof ik dat Brussel echt gelooft dat deze oplossing hen niet alleen zal redden – maar ook de status en financiële hegemonie van Europa in de wereld zal herstellen. Ze zijn zo… optimistisch.

Een bescheiden advies

Het is gemakkelijk om naar de economische ontwikkelingen in Europa te kijken als louter paniek en/of financiële maatregelen van regeringen als gevolg van het mislukken van de sancties. Ik denk dat die visie verkeerd is. Ik geloof dat dit zowel gepland is als veel ernstiger dan mensen zich realiseren. Mensen zullen het ESG-systeem waarschijnlijk alleen maar zien als ‘formalisering van milieuregelgeving’ of iets dergelijks – maar het is zoveel meer. De sinistere aard ervan is duidelijk voor iedereen die het onderzoekt.

Ik weet dat niemand mijn advies serieus zal nemen. Ik ben tenslotte maar een kerel die dingen schrijft op Substack. Maar ik heb toch wat advies:

• Als u eigenaar bent van een bedrijf in de EU en u kunt dit verhuizen, moet u dit zo snel mogelijk doen. Verplaats het niet naar de VS, maar verplaats het ergens anders. Zoek naar nieuwe markten en vergeet dat Europa bestaat.
• Als u een BRICS-leider bent, wees dan heel voorzichtig als de EU naleving van uw bedrijven begint te eisen. Het ESG-systeem van de EU is een plaag waarvan u niet wilt dat deze uw land besmet. U zou zelfs wetten moeten overwegen die het voor bedrijven in uw land ronduit illegaal maken om zich hieraan te houden.

Europa is nu zo krankzinnig en zo giftig geworden dat het onder zowel sociale als economische quarantaine moet worden geplaatst. Je kunt dat ook als advies zien als je wilt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over