Op 29 november publiceerde de partijoverschrijdende Environmental Audit Committee van het Britse parlement een nieuw rapport over “Verandering van het milieu en voedselzekerheid”.

De timing van het rapport is meer dan interessant, aangezien de COP28-top van de VN slechts twee dagen later zijn eigen ‘Verklaring over duurzame landbouw, veerkrachtige voedselsystemen en klimaatactie’ publiceerde (die Groot-Brittannië ondertekende). Maar ik weet zeker dat dat louter toeval is, schrijft Kit Knightly.

Het rapport beweert – naast vele andere dingen – dat..

We ons voedsel- en landbouwsysteem moeten aanpassen om veerkrachtiger te worden tegen de gevolgen van de klimaatverandering en het verlies aan biodiversiteit.

Dit is eigenlijk een omkering van het gebruikelijke argument. De standaardregel is dat we onze eetgewoonten moeten veranderen om klimaatverandering te voorkomen (het rapport beweert dit ook nog steeds), maar nu wordt ons verteld dat we onze eetgewoonten moeten veranderen, anders zullen we door de klimaatverandering verhongeren.

Net als de drang om het klimaat te veranderen in een volksgezondheidscrisis, gaat het omkeren van dit argument over het creëren van een gevoel van dreiging, over het bang maken van mensen. Het gaat er altijd om mensen bang te maken.

Maar je zult blij zijn te weten dat, ook al is de reden misschien veranderd, wat we eigenlijk moeten veranderen hetzelfde blijft: eet minder vlees. Veel minder vlees.

Het rapport herhaalt ontelbare keren de aanbeveling van de Climate Change Committee dat Groot-Brittannië “zijn vlees- en zuivelconsumptie met 20% tegen 2030, en met 35% tegen 2050” moet verminderen.

In een flagrante retorische truc probeert het dit cijfer tot een soort compromis te maken door erop te wijzen dat sommige van hun getuigen (bijvoorbeeld de bekende gek George Monbiot) ervoor pleitten om geen vlees of dierlijke producten van welke aard dan ook te eten.

Het rapport staat vol met dit soort manipulatieve taal.

Op pagina 48 beweren de auteurs bijvoorbeeld dat “de regering niet gelooft dat het een rol heeft om mensen te vertellen wat ze moeten eten”, maar ga dan verder met het citeren van getuigenissen van “experts” die hen vertellen dat ze de verantwoordelijkheid hebben om mensen te vertellen wat ze moeten eten (ook al doen ze dat echt niet).

Sue Pritchard stelt dat mensen niet geïnformeerd of verstandig genoeg zijn om deze beslissingen te nemen, terwijl professor Tim Lang in wezen betoogt dat wat we eten toch al voor ons wordt gekozen:

Iedereen denkt dat hij zijn dieet zelf kiest. Dat doen we eigenlijk niet; we kiezen het op ras, op klasse, op familie, op geslacht, op cultuur, op basis van onze opvoeding, op basis van de macht van adverteerders en hun uitgaven. In Groot-Brittannië wordt bijna 1 miljard pond uitgegeven aan reclame voor voedsel, en het zijn vooral de ultrabewerkte voedingsmiddelen die die reclame krijgen. Er is heel weinig reclame, laat staan ​​nationale richtlijnen, voor passender eten.

“Het is oké om mensen te vertellen wat ze moeten doen, want keuze is een illusie”. Prachtig.

Het hele rapport bestaat feitelijk uit 90 pagina’s met dit soort sofistische onzin. Als je een sterke maag en veel vrije tijd hebt, kun je het allemaal hier lezen.

We gaan ons uiteindelijk concentreren op de ‘aanbevelingen’.

Er is deze…

De regering moet haar leiderschap tonen door normen voor de milieueffecten van de voedselproductie te handhaven in haar handelsrelaties met andere landen.

… wat, losjes vertaald, betekent dat er meer importbelastingen moeten worden geheven op voedsel dat niet ‘milieuverantwoord’ is (of een andere buzzphrase). Dit zou een weerspiegeling zijn van de wetgeving in de EU, waar sinds eerder dit jaar het “Carbon Border Adjustment Mechanism” van kracht is.

Het ongeschreven gevolg hiervan zou uiteraard hogere prijzen voor de gewone consument zijn. Oeps.

Dan is er deze…

De plannen van de regering voor een sterk voedselcurriculum op scholen moeten wetenschappelijk onderbouwd onderwijs omvatten over de milieueffecten van voedselproductie, inclusief voedselverspilling.

Wat niet vertaald hoeft te worden. Het gaat over het indoctrineren – sorry, opleiden

Of deze, waarin dieetgerelateerde propaganda wordt gepromoot:

Wij bevelen aan dat de regering nationale richtlijnen over duurzame diëten publiceert

En er is deze, die mijn favoriet is [nadruk heel erg toegevoegd]:

De regering wil mensen niet vertellen wat ze moeten eten MAAR door haar plannen om mensen aan te moedigen gezonder te eten, begrijpt ze duidelijk haar rol om mensen te helpen betere keuzes te maken.

Andere aanbevelingen roepen op tot meer “sterk beschermde mariene gebieden (HPMA’s)” om de visserij in sommige delen van de zee te beperken en de maximale opbrengstlimieten te verlagen.

Nog meer suggesties dat “duurzaamheidsbeoordelingen” een verplicht onderdeel worden van de etikettering van voedsel, en het is niet moeilijk in te zien hoe het beoordelen van alle voedselaankopen op een “duurzaamheidsschaal” kan worden omgezet in sociale kredietsystemen en dergelijke.

Een ander voorbeeld omvat de eis om “voedselzekerheid aan te merken als een publiek goed”, zoals onderwijs, infrastructuur en nationale defensie.

Het gaat maar door.

Dus voor iedereen die thuis de score bijhoudt, raadt het rapport aan…

• Belastinggeld gebruiken om anti-vleespropaganda te creëren en te verspreiden
• Kinderen leren dat het eten van vlees verkeerd is
• Publicatie van “door de overheid aanbevolen diëten”
• Controle waar mensen vissen en wat ze mogen vangen
• Belastingen gebruiken om de prijzen te verhogen van voedsel dat ‘slecht is voor het milieu’

Maak je echter geen zorgen: “de regering gelooft niet dat het een rol heeft om mensen te vertellen wat ze moeten eten”. Eerlijk.

De waarheid is dat het veel verder gaat dan alleen maar mensen vertellen wat ze moeten doen. Misschien wel de meest zorgwekkende kwestie in het rapport zijn de veelgeprezen ‘Environmental Land Management’-programma’s, beschreven als:

een cruciale hefboom voor het stimuleren van een verschuiving naar het bereiken van voedselzekerheid in de context van milieuverandering

Zo werken ze…

Programma’s voor milieulandbeheer betalen boeren om bepaalde dingen met hun land te doen…inclusief om het milieu te verbeteren”

Je zult zien dat er staat “inclusief” om het milieu te verbeteren, niet alleen om het milieu te verbeteren. Er wordt nooit gezegd wat er nog meer onder valt, of waar het voor zou kunnen dienen.

Ook “Boeren betalen om bepaalde dingen te doen”? Dat is erg vaag, nietwaar?

Wat zijn deze “bepaalde dingen” precies?

Welnu, er is een korte lijst bijgevoegd, maar deze wordt niet veel minder vaag. Het vermeldt:

• “het ondernemen van bepaalde milieuvriendelijke acties”
• “activiteiten die het lokale natuurherstel ondersteunen en voldoen aan lokale milieuprioriteiten”
• en“langetermijnprojecten die het herstel van het landschap en het ecosysteem ondersteunen.”

Dit alles kan redelijk accuraat worden samengevat als ‘geen landbouw’.

Ja, de Britse regering betaalt boeren actief om niet te boeren, en doet dit – op echt Orwelliaanse wijze – in naam van “het bevorderen van de voedselzekerheid”. (U kunt hier lezen over soortgelijke regelingen in de VS en het VK.)

Het gaat verder dan “mensen vertellen wat ze moeten eten” en zorgt er zelfs voor dat ze helemaal niets eten.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Duitsland: Drastische loonsverlagingen voor werknemers die autorijden of vlees eten

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over