De huidige fase van de voortdurende oorlog tussen Hamas en Israël explodeerde op het internationale toneel op 7 oktober, toen Hamas een dodelijke verrassingsaanval uitvoerde waarbij 1.300 Israëli’s omkwamen, waaronder meer dan 220 soldaten, schrijft Scott Ritter.

De Israëlische reactie – de mobilisatie van zo’n 360.000 troepen die vervolgens de Gazastrook belegerden, waar zo’n 2,1 miljoen Palestijnen wonen – heeft de woede van een groot deel van de wereld opgewekt, vooral in het licht van aanhoudende luchtbombardementen waarbij duizenden Palestijnen zijn omgekomen. burgers, waarvan meer dan de helft kinderen, en het ontketenen van een humanitaire crisis onder de overlevenden, van wie velen ontheemd zijn geraakt uit huizen die door de Israëlische acties zijn verwoest.

Het lijden van het Palestijnse volk door toedoen van Israël heeft aanhangers van Hamas, waaronder Hezbollah en Iran, ertoe aangezet te dreigen met een militaire interventie tegen Israël, waardoor het schrikbeeld van een breder regionaal conflict wordt opgeroepen. Dit heeft er op zijn beurt toe geleid dat Amerikaanse beleidsmakers, zoals senator Lindsey Graham, een Republikein uit South Carolina, zich over de kwestie hebben gebogen.

“Hier is mijn bericht. Als Hezbollah, een proxy van Iran, een massale aanval op Israël lanceert, beschouw ik dat als een bedreiging, van existentiële aard, voor de staat Israël. Ik zal een resolutie indienen in de Senaat van de Verenigde Staten om militaire actie van de Verenigde Staten in samenwerking met Israël toe te staan ​​om Iran uit de oliehandel te weren. Iran, als je deze oorlog escaleert, komen we achter je aan.”

De retoriek van Lindsey Graham is opruiend van aard, maar gezien in de context van de hedendaagse realiteit is ze leeg. Een van de strategische doelstellingen van de Verenigde Staten is een regeringsverandering in Iran. Tijdens de regering-Trump kregen het Amerikaanse leger en de CIA de taak om geheime actieplannen te ontwikkelen die bedoeld waren om afwijkende meningen binnen de Iraanse regering te zaaien en deze in de ogen van het Iraanse publiek te delegitimeren.

Hoewel deze plannen onder Trump nooit tot bloei zijn gekomen, werden ze volledig uitgevoerd door de regering-Biden. De tragische dood van de 22-jarige Mahsa Amini in september 2022 werd door de CIA gebruikt als katalysator voor het ontketenen van een grootschalig, vooraf gepland programma van binnenlandse politieke onrust, bedoeld om de Iraanse regering te verzwakken en uiteindelijk omver te werpen. Decennia lang had de CIA relaties onderhouden met een verscheidenheid aan Iraanse oppositiegroepen, waaronder de Koerdische, Azerbeidzjaanse, Baluchi- en Arabische etnische minderheden, de People’s Mojahedin Organization of Iran (PMOI), ook wel bekend als Mojahedin-e-Khalq (MEK), en verschillende monarchistische organisaties, om een ​​kruitvat van politieke dissidenten te creëren dat op verzoek kan worden ontstoken.

De dood van Mahsa Amini (die, in tegenstelling tot de door de CIA aangestuurde propaganda, een natuurlijke oorzaak had) werd door de CIA aangegrepen als aanleiding voor het ontketenen van deze bewapende oppositie. In de weken en maanden die volgden werd Iran onderworpen aan enorme binnenlandse politieke onrust en geweld, die de VS probeerden te benutten in het potentieel voor regimeverandering, vergelijkbaar met wat er in februari 2014 op de Maidan in Kiev, Oekraïne, werd gedaan. Deze poging mislukte en Iran kwam sterker en meer verenigd dan ooit uit het geweld tevoorschijn achter de regering die de VS probeerden omver te werpen.

Nu geheime regimeverandering van tafel is, is oorlog de enige beschikbare optie voor de regering-Biden in de omgang met Iran op de manier die door senator Graham wordt bedreigd. De Verenigde Staten hebben ijverig een direct grootschalig militair conflict met Iran vermeden vanwege het simpele feit dat de Verenigde Staten, om in een dergelijk conflict te kunnen zegevieren, voldoende militaire macht aan deze taak zouden moeten wijden in een tijd waarin de eindige middelen van het Amerikaanse leger werden toegewezen aan Europa en de Stille Oceaan. Zelfs als de VS de troepen die nodig zijn om de overwinning te behalen in een algemene oorlog met Iran zouden herverdelen, zou het maanden duren om de benodigde strijdmacht bijeen te brengen.

Het genereren van gevechtskracht is één ding. Het inzetten ervan op een manier die logistiek duurzaam is, is een ander verhaal. De VS konden in de periode 1990-1991 zo’n 750.000 troepen in het Midden-Oosten inzetten, alleen maar omdat zij toegang hadden tot bevriende havens en vliegvelden in de regio waar troepen en militair materieel op onbetwiste wijze konden worden gelost. Elke algemene oorlog tussen Iran en de VS zou er onvermijdelijk toe leiden dat Iran elke grote Amerikaanse militaire inzet aanvecht, wat betekent dat de vliegvelden en havens die normaal gesproken zouden worden gebruikt om een ​​dergelijke inzet te ondersteunen, voortdurend onder Iraanse aanvallen zouden staan.

Als gevolg daarvan zouden de VS een optie van gedwongen binnenkomst in Iran moeten uitvoeren door een belangrijke Iraanse havenstad in te nemen, zoals Chah Bahar of Bandar Abbass. Dit zou een grote amfibische inspanning vereisen waarbij de schepen met de landingsmacht een horde Iraanse raketten zouden moeten trotseren die de landingsmacht zouden verlammen of vernietigen voordat ze op aanvalsafstand van Iran komen. Kortom, de VS kunnen Iran niet fysiek verslaan met conventionele militaire macht zonder een massale mobilisatie van middelen te ondergaan die politiek onhoudbaar zou zijn.

'Millenium Challenge' – In 2002 speelde de VS een 'oorlogsoefening' tegen Iran, waar het 250 miljoen dollar aan uitgaf.

In luttele minuten werd de gehele Amerikaanse vloot kansloos tot zinken gebracht. https://t.co/oZwvsFgyTz

— DissidentNL (@DissidentNl) October 18, 2023

Dit laat de mogelijkheid van een luchtcampagne open. Israël pleit al lang voor een militaire aanval met behulp van luchtmacht tegen Iran. Een van de grootste problemen waarmee Israël wordt geconfronteerd is de fysieke afstand tussen Israël en Iran, die het soort grootschalige lucht-lucht-bijtanksteun noodzakelijk zou maken die alleen de Verenigde Staten bezitten. Israël en de VS hebben gezamenlijke militaire training gegeven, waarbij Israëlische aanvalsvliegtuigen lucht-lucht werden bijgetankt door Amerikaanse tankvliegtuigen, als onderdeel van een trainingsoefening bekend als “Juniper Oak”, uitgevoerd in januari 2023. Bij deze training waren ook Amerikaanse bommenwerpers en grondtroepen betrokken.

Het probleem waarmee de VS worden geconfronteerd is echter dat Iran een enorm land is dat niet bevorderlijk is voor het uitdelen van een knock-out klap, zelfs als die wordt geleverd door de gecombineerde middelen van Israël en de Verenigde Staten. Het dreigement van Lindsey Graham om “Iran uit de oliehandel te slaan” klinkt misschien goed in de oren van de tegenstanders van Iran, maar het is eenvoudigweg loze retoriek. Als de VS en/of Israël zich zouden richten op de Iraanse olie-infrastructuur, zou Iran een vergelding ontketenen die de olieproductie-infrastructuur van het hele Midden-Oosten, inclusief Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, zou verlammen. Een dergelijke actie zou de Amerikaanse en de mondiale economieën in chaos brengen. Bovendien zou Iran voldoende aanvalscapaciteit behouden om zowel Amerikaanse militaire bases in de regio als Israëlische steden te verwoesten. Kortom, er is geen militaire optie beschikbaar voor Israël of de Verenigde Staten, individueel of samenwerkend, die Iran kan verslaan.

‘Wij zijn in godsnaam de Verenigde Staten van Amerika,’ antwoordde Biden met zijn kenmerkende strijdlustigheid, ‘de machtigste natie in de geschiedenis – niet in de wereld, in de geschiedenis van de wereld. De geschiedenis van de wereld. Wij kunnen voor beide zorgen en toch onze algehele internationale verdediging in stand houden. Wij hebben de capaciteit om dit te doen en wij zijn daartoe verplicht. Wij zijn de essentiële natie, om de voormalige minister van Buitenlandse Zaken te parafraseren. En,’ besloot hij, terwijl hij zijn best deed om de stalen blik te vangen van een man die het meent, ‘als wij dat niet doen, wie dan wel?’

Het antwoord lijkt: niemand.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over