De eerste film waarin Madonna ooit verscheen, portretteert haar personage als een seksslavin die herhaaldelijk wordt misbruikt. Bovendien eindigt de film met een satanisch ritueel offer waarvan sommigen geloven dat het echt was, waardoor ‘A Certain Sacrifice’ een echte ‘snuff-movie’ is. Hier is een blik op dit verontrustende stukje filmgeschiedenis.
Het minste wat je kunt zeggen is dat het bekijken van A Certain Sacrifice in zijn geheel “een bepaald offer” vergt van de kijker. Hoewel de film minder dan een uur duurt, is het kijken naar dit ding een pijnlijke en duizelingwekkende beproeving die een eeuwigheid lijkt te duren, schrijft Vigilant Citizen. Geschoten op Super 8, is het camerawerk van de film vaak wankel en onscherp, terwijl het geluid ronduit verschrikkelijk is. Kortom: een typisch voorbeeld van guerrillafilms uit de jaren tachtig.
Ondanks dat het een ronduit slechte film is, heeft A Certain Sacrifice één ding: het bevat een actrice die slechts een paar jaar later een van de grootste sterren ter wereld zou worden: Madonna.Om deze reden (en deze reden alleen al) verkocht A Certain Sacrifice een flink aantal exemplaren toen het in 1985 uitkwam. Sindsdien ontwikkelde het een cultstatus onder Madonna-fans en werd het een verzamelobject (het kan worden bekekenop YouTube ) .
Op de cover hierboven staat “de film die ze probeerde te verbieden”. Dat komt omdat Madonna probeerde te voorkomen dat de film werd gedistribueerd door $ 5000 aan te bieden om de rechten te kopen. Dat werkte niet.
Volgens sommige biografieën haatte Madonna de film en de manier waarop hij was uitgewerkt. Maar er zijn nog andere redenen die kunnen verklaren dat ze niet wil dat de wereld het ziet: het is een nogal rauwe weerspiegeling van de bizarre en verwrongen mentaliteit van de ‘kunstwereld’ en de entertainmentindustrie die ze later volledig zou omarmen. Bovendien speculeren sommigen zelfs dat A Certain Sacrifice eigenlijk een ‘snuff-movie’ is die een daadwerkelijk offer bevat.
Eén ding is zeker: deze film is de perfecte ‘initiatie’ voor de artiest die enkele jaren later de Grootpriesteres van de muziekindustrie zou worden. Hier is een blik op dit ding.
Seksslaaf
Madonna’s personage heet Bruna en wordt beschreven als een “heel stoute meid”. De mannelijke hoofdpersoon (gespeeld door Jeremy Pattnosh, medeschrijver van de film) komt uit de buitenwijken en zou niet “geschikt zijn voor zijn oorspronkelijke omgeving, zijn christelijk geloof”.
Hij staat op straat bekend als Dashiell – een naam die mogelijk geïnspireerd is door Dashiell Hammett, een auteur die in 1953 door de House Un-American Activities Committee op de zwarte lijst werd gezet vanwege zijn marxistische opvattingen. Deze link wordt versterkt door het feit dat de belangrijkste ‘slechteriken’ van de film zakengerichte conservatieve mannen zijn die worden afgeschilderd als racistisch en corrupt.
Dus verlaat Dashiell de buitenwijk en gaat naar New York City, waar hij Bruna op de vreemdst mogelijke manier ontmoet.
Terwijl ze danst, komt Dashiell opdagen en richt een pistool op haar. Dan slaat hij haar agressief op de grond en kust haar. Zoals we snel zullen zien, heeft Bruna een aantal duidelijke Beta Sex Kitten- neigingen, aangezien ze voortdurend ‘loops’ lijkt en tegelijkertijd voortdurend wordt misbruikt.
Dit nieuwe power couple staat voor een groot probleem: Bruna moet aan haar “familie van geliefden” aankondigen dat ze het uitmaakt.
Het is duidelijk dat Bruna geen typische relatie heeft. Ze omschrijft het als ‘slaven van elkaar’.
Als Bruna tegen de familie zegt dat ze niet langer jaloers moeten zijn, grijpen de drie haar vast en gooien haar op de grond. De scène die volgt kan alleen maar omschreven worden als een “gechoreografeerde verkrachting”.
Het lijkt erop dat een groot deel van de film is gewijd aan het onderwerpen van Bruna (en Madonna) aan een reeks enge of ronduit trauma-inducerende situaties.
Het wordt binnenkort nog erger voor Bruna.
Het offer
Raymond Hall komt uit de staat New York en hij vertelt Dashiell dat hij geschokt is door de misdaad in de stad. Behalve dat hij tekeergaat over zwarte mensen, zegt Hall dat hij de eigenaar is van een ijzerhandel en dat hij heeft gevochten in Korea en Vietnam. Dan vraagt hij Dashiell waar hij seks kan krijgen. Dashiells antwoord: “Verdwaal”.
Maar Raymond Hall “verdwaalde” niet. In een latere scène zit hij in hetzelfde restaurant als Dashiell en Bruna. Dan worden de dingen lelijk.
Ja, het is de derde keer dat Bruna wordt misbruikt in dit korte filmpje. Vreemd feit: regisseur Stephen Lewicki nam de acteur die Hall speelde apart en gaf hem de opdracht om tijdens de scène Madonna’s blouse uit te trekken. Madonna was zich hiervan niet bewust en in de scène lijkt ze oprecht geschokt. Na die scène huilt en heeft Bruna pijn in het restaurant terwijl een borst uit haar gescheurde shirt steekt. Wetende wat er eerder is gebeurd, wordt die scène nog verontrustender.
Na deze afschuwelijkheid eist Dashiell wraak op Hall: hij ontvoert hem en neemt hem mee naar een theater waar hij de ‘ster’ zal zijn van een satanisch ritueel offer.
Dit is waar de dingen heel bizar worden: er gaan geruchten dat deze scène een daadwerkelijk offer zou zijn. Volgens deze Reddit-thread beweerde Fiona Barnett, overlevende van Satanisch Ritueel-misbruik, dat A Certain Sacrifice eigenlijk een ‘snuff-movie’ is. Sommige internetspeurneuzen zochten zelfs de acteur op die Hall speelde (zijn echte naam is Charles Kurtz) en konden geen enkele informatie over hem vinden, waardoor ze dachten dat hij daadwerkelijk zou zijn gestorven tijdens het maken van deze film.
Hoewel deze geruchten moeilijk te bewijzen zijn (vooral vanwege de slechte videokwaliteit), komt er zeker wat duistere energie uit deze scène.
Dan, terwijl Bruna in bed ligt, komt Dashiell opdagen met zijn kelk bloed.
Aan het einde van de film zegt de verteller dat Bruna en Dashiell nog lang en gelukkig leven. Hij voegt ook toe:
“Het is allemaal door elkaar. Slecht is goed, zwart is wit, liefde is haat”.
Dat heeft hij goed.
Conclusie
Hoewel A Certain Sacrifice objectief gezien een vreselijke film is, is hij vanuit ‘historisch’ perspectief behoorlijk interessant. In minder dan een uur slaagt de film erin verschillende obsessies van de moderne popcultuur op het scherm te brengen, zoals satanische rituelen, bloedoffers, seksuele slavernij en zeer slechte muziek. Met andere woorden, het is een vrij nauwkeurige weerspiegeling van de mentaliteit van de entertainmentwereld – een systeem waarin Madonna een belangrijke figuur werd. Na de opnames van deze film zou Madonna inderdaad bekend staan om het combineren van schokkende seksualiteit (voor die tijd) en pseudo-satanische beelden – die allemaal werden afgebeeld in A Certain Sacrifice.
Maar er was duidelijk iets aan die film waarvan Madonna niet wilde dat mensen het zagen. Door de hele film heen is Madonna’s personage in feite een Sex Kitten-slaaf die bij verschillende gelegenheden wordt aangevallen en vernederd. Je zou kunnen zeggen dat het met opzet is geschreven om Maddonna deze dingen te laten beleven. Vervolgens eindigt de film met een satanische ‘zegen’, waarbij gebruik wordt gemaakt van het bloed van een ritueel offer.
In zekere zin was Madonna het eigenlijke ‘offer’ van de film (ze was een paar keer in het rood gekleed). Bovendien kan A Certain Sacrifice zelfs worden gezien als haar ‘initiatie’ in de entertainmentwereld en haar verwrongen manieren.
Tegenwoordig is Madonna de grootpriesteres van de muziekindustrie. En dit niveau van prestige vereist zeker … een bepaald offer.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Satanistische slet!🤮️