De EU heeft nooit de regels van het Groei- en Stabiliteitspact of het Verdrag van Maastricht gehandhaafd. De crisis bereikt een hoogtepunt, waarbij Frankrijk en Italië in de schijnwerpers staan. Het eerste slachtoffer zal het groene beleid zijn, schrijft Mike Shedlock.

Nalevingsregels

1. Tekortregel: een land voldoet aan de regels als (i) het begrotingssaldo van de overheid gelijk is aan of groter is dan -3% van het bbp , of (ii) als de drempel van -3% van het bbp wordt overschreden, de afwijking klein blijft (max. 0,5% van het bbp) en beperkt tot één jaar.
2. Schuldregel: een land voldoet aan de regels als de overheidsschuldquote lager is dan 60% van het bbp of als het overschot boven de 60% van het bbp de afgelopen drie jaar gemiddeld met 1/20 is afgenomen.
3. Regel voor structureel evenwicht: een land voldoet aan de regels als (i) het structurele begrotingssaldo van de overheid op of boven de middellangetermijndoelstelling (MTO) ligt of, (ii) als de MTD nog niet is bereikt, de jaarlijkse verbetering van het structurele saldo is gelijk aan of hoger dan 0,5% van het bbp, of de resterende afstand tot de MTD is kleiner dan 0,5% van het bbp.
4. Uitgavenregel: een land heeft een klacht als het jaarlijkse groeitempo van de primaire overheidsuitgaven, ongerekend discretionaire maatregelen aan de ontvangstenzijde en eenmalige maatregelen, op of onder het tienjarige gemiddelde ligt van het nominale tempo van de potentiële productiegroei minus de noodzakelijke convergentiemarge om te zorgen voor een aanpassing van het structurele begrotingstekort in overeenstemming met de structurele evenwichtsregel.

Tekort-rampzones

Frankrijk en Italië zijn momenteel grote rampen wat betreft de begrotingstekortregel. Frankrijk heeft een begrotingstekort van 7 procent en Italië 5 procent.

Frankrijk moet zijn tekort terugdringen met maar liefst 4 procent van het bbp!

Noch Italië, noch Griekenland hadden überhaupt toegang mogen krijgen tot de EMU (Europese Monetaire Unie – Eurozone).

Griekenland heeft een schuldquote van 170 procent. Het doel is 60 procent.

Maar de leadgrafiek vertelt het beeld. Alleen de Scandinavische landen voldoen hieraan.

Lossere regels stellen de crisis uit

Op 10 februari stemde de EU in met lossere begrotingsregels om de schulden terug te dringen en investeringen te stimuleren.

De laatste herziening van twee decennia oude regels die bekend staan als het stabiliteits- en groeipact kwam er nadat sommige EU-landen een recordschuld hadden opgebouwd terwijl ze hun uitgaven verhoogden om hun economieën te helpen herstellen van de pandemie en terwijl het blok ambitieuze groene, industriële en defensiedoelstellingen aankondigde.

De herziene regels stellen landen met buitensporige leningen in staat hun schulden gemiddeld met 1% per jaar te verminderen als deze meer dan 90% van het bruto binnenlands product (bbp) bedraagt, en met gemiddeld 0,5% per jaar als de schuldenstapel tussen 60% en 90% bedraagt van het bbp.

Landen met een tekort van meer dan 3% van het bbp moeten dit tijdens perioden van groei halveren tot 1,5%, waardoor een veiligheidsbuffer ontstaat voor de komende moeilijke tijden.

Er zal rekening worden gehouden met de defensie-uitgaven wanneer de Commissie het hoge tekort van een land beoordeelt, een overweging die is ontstaan ​​door de Russische invasie van Oekraïne.
De nieuwe regels geven landen zeven jaar, tegen vier voorheen, de tijd om vanaf 2025 hun schulden en tekorten terug te dringen.

Merk op dat de EU de handhaving wel kan aanpassen, maar niet de basisdoelstellingen van het Stabiliteits- en Groeipact zelf, zonder unanieme overeenstemming en een nieuw verdrag.

Laten we met die achtergrond vooruitkijken naar de crisis die opdoemt, zoals beschreven door Eurointelligence .

Europa’s volgende financiële crisis

Wij willen onze lezers wijzen op een thema dat ons al een tijdje bezighoudt: de mogelijkheid van een nieuwe financiële crisis in Europa. Over het algemeen zijn we terughoudend geweest in onze waarschuwing voor financiële crises. De voornaamste uitzondering vormde de mondiale financiële crisis en zijn neef, de staatsschuldencrisis in de eurozone. Ongeveer vijftien jaar later zien we hier in Europa een nieuwe financiële crisis in het verschiet: een crisis van het Europese sociale en politieke model met diepgaande gevolgen voor de begrotings- en financiële stabiliteit.

De kanarie in de kolenmijn zijn de overstijgende begrotingstekorten in Frankrijk en Italië, respectievelijk ruim 7% en ruim 5% voor 2024. Deze cijfers zijn een symptoom, geen oorzaak. Daarachter schuilt een gebrek aan economische groei dat nodig is om het Europese sociale model in stand te houden. Het Duitse begrotingsbeleid kan niet méér verschillen van dat van Frankrijk of Italië, en toch wordt Duitsland met precies hetzelfde probleem geplaagd.

Het Europese model werd aangedreven door oligopolistische industriële bedrijven, die zwaar werden gesteund door de staat via regelgeving die het gelijke speelveld in hun voordeel deed kantelen. De Duitse auto-industrie is een klassiek voorbeeld, maar iedereen deed dit.

Wat dit model nu kapotmaakt, is een verschuiving in technologie en geopolitieke fragmentatie. Van deze twee zouden wij betogen dat de eerste de belangrijkste is. Steeds meer functies in ons leven die voorheen het domein waren van puur mechanische processen, zijn tegenwoordig geheel of gedeeltelijk gedigitaliseerd. De toegangsbarrières zijn ingestort. China ging van nul naar wereldleider op het gebied van elektrische auto’s.

Europese bedrijven genereren niet langer voldoende winst om het sociale model te voeden – en om langetermijnonderzoek te financieren. Het is geen verrassing dat Europa maar heel weinig technologiebedrijven kent. Kortom: het oligopolistische old-tech model van Europa werkt niet langer in een digitale wereld. We hebben verslag gedaan van de pogingen van de EU om via regelgeving een halt toe te roepen aan de technologische ontwikkelingen. Maar dit is een manier om de symptomen aan te pakken, niet de oorzaken.

Na de vele mondiale schokken van dit decennium vertalen de gevolgen van de technologische achteruitgang van Europa zich in lagere potentiële groeicijfers. Italië kwam op de eerste plaats. Sinds de toetreding tot de euro is de productiviteitsgroei van het land bijna nul geweest. De productiviteitsgroei in Groot-Brittannië daalde na de mondiale financiële crisis en heeft zich sindsdien nooit meer hersteld. Het is onwaarschijnlijk dat de Duitse productiviteitsgroei zich zal herstellen, ook al doet de economische cyclus dat wel. De Duitse Raad van Economische Experts verwacht tot het einde van dit decennium een ​​potentiële groei van ongeveer 0,5%. Nu de productiviteitsgroei zo laag is, is het Europese model financieel onhoudbaar geworden. Het is niet verrassend dat het politieke systeem overal fragmenteert. Het argument voor aanhoudende tekorten, bijvoorbeeld in Frankrijk, is dat je ze nodig hebt om Marine Le Pen uit de macht te houden. Dit betekent dat ze zullen blijven bestaan

Er staat ons een begrotingscrisis te wachten, veroorzaakt door een combinatie van afnemende productiviteitsgroei en een politieke patstelling. Technologie is de belangrijkste oorzaak van de achteruitgang. Het is de geopolitiek die dit heeft versneld. De oplossingen waar we de afgelopen jaren voor hebben gepleit – een gezamenlijke begrotingscapaciteit, een kapitaalmarktenunie, gezamenlijke defensieaanbestedingen om de stijging van de defensie-uitgaven te neutraliseren – zijn verder weg dan ooit. Tenzij een van deze parameters verandert, is een financiële crisis een zeer plausibel scenario.

Frankrijk in de kijker

Frankrijk heeft een begrotingstekort van 7 procent, maar wil een Europees leger financieren om Rusland te bestrijden.

Hoe zou dat moeten werken?

Spotlight Groene Fantasieën

De EU heeft een ambitieus groen beleid aangenomen dat veel meer geld zal kosten dan begroot.

Hoe zou dat moeten werken?

Doelstellingen zullen niet worden gehaald

Je kunt die Groene doelstellingen nemen en ze in de asbak van ideeën gooien die überhaupt nooit hadden mogen worden geformuleerd.

Zelfs als je Frankrijk zeven jaar de tijd geeft om aan de begrotingstekorten te voldoen, hoe moet Frankrijk dan maar liefst 4 procent van het bbp terugdringen?

Wat is het fundamentele probleem?

Eurointelligence zegt: “Technologie is de belangrijkste oorzaak van de achteruitgang. Geopolitiek heeft dit versneld.”

Technologie is niet het probleem. Het Verdrag van Maastricht, dat de eurozone in het leven riep, is gebrekkig. En het kan niet worden opgelost zonder unanieme overeenstemming.

Gezien de verschillen in productiviteit en werkregels kan één door de ECB vastgesteld rentetarief Italië, Frankrijk, Griekenland en Duitsland niet dienen.

Voeg daar nog de EU-oppasregels aan toe. De EU is meer geïnteresseerd in het hard optreden tegen Google (nu Alphabet GOOG), Apple (AAPL), Facebook (nu Meta Platforms META) en Microsoft (MSFT) wegens vermeende monopolies dan in het ontwikkelen van iets.

De EU is disfunctioneel

In één woord: de EU is disfunctioneel. Dat is het probleem, niet de technologie. Het Verdrag van Maastricht zelf is voor een groot deel de reden dat de EU disfunctioneel is. De euro zelf, met één gemeenschappelijk rentetarief, is fundamenteel gebrekkig.

Bedrijven als Alphabet, Meta, Microsoft en Apple zouden niet in de EU kunnen bestaan, omdat de EU hen in naam van de concurrentie en diversiteit zou vermoorden voordat ze ooit groot genoeg zouden worden om er toe te doen.

De EU-regels maken het onmogelijk om het fundamentele probleem op te lossen. Dus heeft de EU haar toevlucht genomen tot nannycratische regels om Amerikaanse en Chinese bedrijven te reguleren in plaats van iets op te lossen.

Technologie, inclusief AI, en geopolitiek verergeren nu het fundamentele probleem: de EU functioneert volgens het verdrag niet meer. Het komt overal in peilingen naar voren.

Peilingen van het Europees Parlement in Frankrijk

De National Rally van Marine Le Pen verslaat Renew/Modem met maar liefst 12 procentpunten, 30-18.

Deze grafiek geldt alleen voor Frankrijk, niet voor het hele parlement, maar weerspiegelt de afnemende populariteit van de Franse president Emmanuel Macron en de dalende centristen in het algemeen.

Een oorlogseconomie

Als een manier om banen te creëren promoot EC-president Charles Michel een oorlogseconomie.

In een belachelijk voorstel om de groei aan te pakken, roept de voorzitter van de Europese Raad Europa op om over te schakelen naar een oorlogseconomie

Ik heb een suggestie. Laat de Amerikaanse senator Lindsey Graham en EC-voorzitter Charles Michel de leiding nemen.

In plaats van de verouderende infrastructuur van Duitsland op te knappen, te proberen met de VS te concurreren op AI, of met China te concurreren op wat dan ook, promoot EC-president Charles Michel oorlog als groei.

Het is tijd voor een nieuwe strategie

Let op: de Duitse bondskanselier Olaf Scholz weigert Taurus-kruisraketten naar Oekraïne te sturen.

Op 16 maart merkte ik op dat  Oekraïne de oorlog niet zal winnen: het is tijd voor een nieuwe strategie

Er is solidariteit, dan is er solidariteit

Uit peiling na peiling blijkt steun voor Oekraïne. Ze hebben allemaal gebreken omdat ze niet vragen ‘hoeveel ben je bereid te betalen’.

Er is solidariteit in de EU, maar die houdt op bij tarwe en wapens. In de VS wil Biden wanhopig dat de oorlog voortduurt. Maar hij heeft nog steeds geen doel. Is het doel van Biden hetzelfde als dat van Zelenski: “De oorlog zal niet voorbij zijn zolang de Krim bezet is.”

We weten het niet, omdat Biden het niet wil zeggen. Biden wil ook niet zeggen hoeveel hij bereid is zich te engageren. Is het nog eens 150 miljard dollar of is het 1 biljoen dollar of meer?

Bereid je ondertussen voor op een bloedbad onder het centrum, de Groenen en de oorlogshitsers bij de volgende verkiezingen voor het Europees Parlement.

Er wacht een begrotingscrisis. Het eerste slachtoffer zal het groene energiebeleid zijn.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Hedgefondsen zetten een miljard in op de economische ondergang van Duitsland

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over