Zaterdag 24 februari 2022, precies twee jaar geleden, kondigde Vladimir Poetin de lancering aan – en beschreef hij de doelstellingen – van een Speciale Militaire Operatie (SMO) in Oekraïne. Dat was het onvermijdelijke vervolg op wat er drie dagen eerder gebeurde, op 21 februari – precies acht jaar na Maidan 2014 in Kiev – toen Poetin de zelfbenoemde republieken Donetsk en Loegansk officieel erkende, schrijft Pepe Escobar.

Tijdens deze – betekenisvolle – korte periode van slechts drie dagen verwachtte iedereen dat de Russische strijdkrachten militair zouden ingrijpen om een ​​einde te maken aan de massale bombardementen en beschietingen die al drie weken aan de frontlinie aan de gang waren – waardoor het Kremlin zelfs werd gedwongen om bevolkingsgroepen die gevaar lopen voor Rusland te evacueren. Russische inlichtingendiensten hadden overtuigend bewijs dat de door de NAVO gesteunde strijdkrachten in Kiev klaar waren om een ​​etnische zuivering van de Russischtalige Donbass uit te voeren.

24 februari 2022 was de dag die de geopolitiek van de 21e eeuw voor altijd veranderde ^, op verschillende complexe manieren. Bovenal markeerde het het begin van een wrede, allesomvattende confrontatie, ‘militair-technisch’ zoals de Russen het noemen, tussen het Rijk van Chaos, Leugens en Plunder, zijn gemakkelijk plooibare vazallen van NAVO-Stan, en Rusland – met Oekraïne als de slagveld.

Er bestaat nauwelijks twijfel over dat Poetin voor en tijdens deze drie noodlottige dagen had berekend dat zijn beslissingen de grenzeloze woede van het collectieve Westen zouden ontketenen – compleet met een tsunami aan sancties.

Ja, daar zit het probleem; het draait allemaal om soevereiniteit. En een echte soevereine macht kan eenvoudigweg niet onder permanente bedreigingen leven. Het is zelfs mogelijk dat Poetin had gewild (cursivering van mij) dat Rusland ter dood zou worden veroordeeld. Rusland is immers van nature zo rijk dat zonder een serieuze uitdaging van buitenaf de verleiding enorm is om van de opbrengsten te leven en tegelijkertijd te importeren wat het land gemakkelijk zou kunnen produceren.

Exceptionalisten hebben zich er altijd over verheugd dat Rusland “een tankstation met kernwapens” is. Dat is belachelijk. Olie en gas zijn in Rusland goed voor ongeveer 15% van het bbp, 30% van de overheidsbegroting en 45% van de export. Olie en gas voegen kracht toe aan de Russische economie – en vormen geen belemmering. Poetin schudde de zelfgenoegzaamheid van Rusland wakker en creëerde een benzinestation dat alles produceerde wat het nodig heeft, compleet met ongeëvenaarde nucleaire en hypersonische wapens. Versla dat.

Oekraïne is “nooit een natie geweest”

Xavier Moreau is een Franse politiek-strategische analist die al 24 jaar in Rusland woont. Afgestudeerd aan de prestigieuze militaire academie van Saint-Cyr en met een Sorbonne-diploma, presenteert hij twee shows op RT France.

Zijn nieuwste boek, Ukraine: Pourquoi La Russie a Gagné (“Oekraïne: Waarom Rusland heeft gewonnen”), net verschenen, is een essentieel handboek voor het Europese publiek over de realiteit van de oorlog, en niet over die kinderachtige fantasieën die in de NAVO-sfeer in een mum van tijd zijn verzonnen. “experts” met minder dan nul militaire ervaring met gecombineerde wapens.

Moreau maakt heel duidelijk waar elke onpartijdige, realistische analist zich vanaf het begin van bewust was: de verwoestende Russische militaire superioriteit, die het eindspel zou bepalen. Het probleem is nog steeds hoe dit eindspel – “demilitarisering” van Oekraïne, zoals vastgesteld door Moskou – zal worden bereikt.

Wat al duidelijk is, is dat de ‘demilitarisering’ van Oekraïne en de NAVO een daverend succes is dat geen enkele nieuwe wunderwaffen – zoals de F-16’s – zal kunnen veranderen.

Moreau begrijpt perfect dat Oekraïne, bijna tien jaar na Maidan, geen natie is; “en is nooit minder dan een natie geweest”. Het is een gebied waar bevolkingsgroepen die in alles van elkaar gescheiden zijn, door elkaar zijn gegooid. Bovendien is het sinds zijn onafhankelijkheid een – ‘groteske’ – mislukte staat geweest. Moreau besteedt verschillende zeer vermakelijke pagina’s aan de grotesquerie van corruptie in Oekraïne.

Uiteraard wordt niets van het bovenstaande gerapporteerd door de door de oligarchen gecontroleerde Europese reguliere media.

Pas op voor Deng Xiao Poetin

Het boek biedt een uiterst nuttige analyse van die gestoorde Poolse elites die “een zware verantwoordelijkheid dragen in de strategische catastrofe die Washington en Brussel in Oekraïne te wachten staat”. De Polen geloofden feitelijk dat Rusland van binnenuit zou afbrokkelen, compleet met een kleurenrevolutie tegen Poetin. Dat kwalificeert nauwelijks als Brzezinski op crack.

Moreau laat zien hoe 2022 het jaar was waarin NAVOstan, vooral de Angelsaksen – historisch gezien Russofoben – ervan overtuigd waren dat Rusland failliet zou gaan omdat het een ‘arme macht’ is. Het is duidelijk dat geen van deze beroemdheden begreep hoe Poetin de Russische economie versterkte, net zoals Deng Xiaoping dat deed met de Chinese economie. Deze ‘zelfintoxicatie’, zoals Moreau het kwalificeert, deed wonderen voor het Kremlin.

Het is inmiddels zelfs voor doven, stommen en blinden duidelijk dat de vernietiging van de Europese economie een enorme tactiek is geweest, een historische overwinning voor de Hegemon – net zoals de blitzkrieg tegen de Russische economie een verschrikkelijke mislukking is geweest.

Al het bovenstaande brengt ons bij de bijeenkomst van de ministers van Buitenlandse Zaken van de G20 deze week in Rio. Dat was niet bepaald een doorbraak. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov maakte heel duidelijk dat het collectieve Westen in de G20 met alle mogelijke middelen probeerde de agenda te “Oekraïniseren” – met minder dan nul succes. Ze waren in de minderheid en werden tegengewerkt door de BRICS- en Global South-leden.

Op zijn persconferentie kon Lavrov niet strenger zijn over de vooruitzichten van de oorlog van het collectieve Westen tegen Rusland. Dit zijn de hoogtepunten:

• Westerse landen willen pertinent geen serieuze dialoog over Oekraïne.
• Er waren geen serieuze voorstellen van de Verenigde Staten om contacten te leggen met de Russische Federatie over strategische stabiliteit; Het vertrouwen kan niet worden hersteld nu Rusland tot vijand is verklaard.
• Er waren geen contacten aan de zijlijn van de G20 met Blinken of de Britse minister van Buitenlandse Zaken.
• De Russische Federatie zal op nieuwe westerse sancties reageren met praktische acties die verband houden met de zelfvoorzienende ontwikkeling van de Russische economie.
• Als Europa probeert de banden met de Russische Federatie te herstellen en deze afhankelijk te maken van hun grillen, dan zijn dergelijke contacten niet nodig.

In een notendop – diplomatiek: u bent niet relevant, en dat kan ons niets schelen.

Dat was een aanvulling op de tussenkomst van Lavrov tijdens de top, die opnieuw een duidelijk, veelbelovend pad naar multipolariteit uitstippelde. Hier zijn de hoogtepunten:

• De vorming van een eerlijke multipolaire wereldorde zonder een bepaald centrum en periferie is de afgelopen jaren veel intensiever geworden. Aziatische, Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse landen worden belangrijke onderdelen van de wereldeconomie. Niet zelden zetten zij de toon en de dynamiek.
• Veel westerse economieën, vooral in Europa, stagneren feitelijk tegen deze achtergrond. Deze statistieken zijn afkomstig van door het Westen gecontroleerde instellingen – het IMF, de Wereldbank en de OESO.
• Deze instellingen worden overblijfselen uit het verleden. De westerse overheersing heeft nu al een negatieve invloed op hun vermogen om aan de eisen van de tijd te voldoen. Ondertussen is het tegenwoordig volkomen duidelijk dat de huidige problemen van de mensheid alleen kunnen worden opgelost door middel van een gezamenlijke inspanning en met gepaste aandacht voor de belangen van het Mondiale Zuiden en, in het algemeen, van alle mondiale economische realiteiten.
• Instellingen als het IMF, de Wereldbank, de EBWO en de EIB geven prioriteit aan de militaire en andere behoeften van Kiev. Het Westen heeft meer dan 250 miljard dollar uitgetrokken om Kiev te steunen, waardoor in andere delen van de wereld financieringstekorten ontstonden. Oekraïne slokt het grootste deel van de fondsen op, waardoor Afrika en andere regio’s in het Zuiden op rantsoen worden gezet.
• Landen die zichzelf in diskrediet hebben gebracht door gebruik te maken van onwettige daden, variërend van eenzijdige sancties en de inbeslagname van staatseigendommen en privé-eigendom tot blokkades, embargo’s en discriminatie van marktdeelnemers op basis van nationaliteit om rekeningen te vereffenen met hun geopolitieke tegenstanders, kunnen niet worden beschouwd als garanties voor financiële stabiliteit.
• Er zijn ongetwijfeld nieuwe instellingen nodig die zich richten op consensus en wederzijds voordeel om het mondiale economische bestuurssysteem te democratiseren. Tegenwoordig zien we een positieve dynamiek voor het versterken van verschillende allianties, waaronder de BRICS, de SCO, ASEAN, de Afrikaanse Unie, LAS, CELAC en de EAEU.
• Dit jaar is Rusland voorzitter van de BRICS, waar verschillende nieuwe leden zich bij hebben aangesloten. Wij zullen ons best doen om het potentieel van deze vereniging en haar banden met de G20 te versterken.
• Gezien het feit dat zes van de vijftien leden van de VN-Veiligheidsraad het Westerse blok vertegenwoordigen, zullen wij de uitbreiding van dit orgaan uitsluitend steunen door de toetreding van landen uit Azië, Afrika en Latijns-Amerika.

Noem het de werkelijke stand van zaken, geopolitiek gezien, twee jaar na de start van de SMO.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over