Vladimir Poetin verscheen deze week bij afdeling nr. 2 van het Nationaal Medisch Onderzoekscentrum voor Hoge Medische Technologieën – Vishnevsky Centraal Militair Klinisch Ziekenhuis van het Ministerie van Defensie van de Russische Federatie en ging zitten voor een gesprek met Russisch militair personeel dat gewond was geraakt tijdens het speciale leger operatie. Kun je je voorstellen dat Joe Biden dit doet met een groep Amerikaanse militairen? Ik niet, schrijft Larry Johnson.
Ik post dit omdat ik het belangrijk vind dat mensen, vooral Amerikanen, de kans krijgen om de opmerkingen van Poetin te lezen. Als u zich afvraagt hoe Poetin tegen de Verenigde Staten, de NAVO en Oekraïne aankijkt, hoeft u alleen maar het volgende te lezen. Er is geen nuance. Poetin is verfrissend openhartig.
Zijn zorg voor het welzijn van de soldaten komt oprecht en eerlijk over. Maar dat is niet het nieuws. Hij maakt heel duidelijk dat de westerse landen de vijand zijn, en niet Oekraïne. Hij beloofde ook de aanvallen op Oekraïense militaire doelen en buitenlandse huurlingen op te voeren. Poetin neemt geen blad voor de mond als hij opmerkt dat de westerse hoop om hem te verleiden tot onderhandelingen over een staakt-het-vuren tevergeefs is. Gaat niet gebeuren.
President van Rusland Vladimir Poetin: Hallo jongens! Blij jullie te zien. Ik wil jullie graag feliciteren met het nieuwe jaar.
Hoe gaat je behandeling hier?
Opmerking: uitstekend.
Vladimir Poetin: Ik heb hier rondgelopen, van wat ik heb gezien ziet de apparatuur er solide uit, dat is natuurlijk duidelijk. Maar eerst en vooral moet het effectief worden gebruikt. Ik hoop dat dat zo is.
Opmerkingen: Ja.
Vladimir Poetin: Weet je, natuurlijk wilde ik hierheen komen om jullie te feliciteren met het nieuwe jaar, maar er was ook iets dat ik wilde zien. Je hebt me misschien gezien op Direct Line, tenminste een deel ervan; het is onmogelijk om het in zijn geheel te bekijken, vier uur, het is idioot hoe lang het duurt. Maar er waren dingen die de strijdkrachten en jullie rechtstreeks aangingen: mensen vroegen bijvoorbeeld of jullie na jullie verwondingen en behandeling en zelfs revalidatie echt naar uw eenheden moest terugkeren om daar de bijbehorende medische certificaten te verkrijgen en zelfs goedgekeurd te worden door militaire medische commissies . Het ministerie van Defensie ontkent dit en zegt dat dit niet gebeurt, althans niet nu. Bovendien zeiden ze – zoals ik enige tijd geleden heb gevraagd – dat huisvestingsproblemen tijdens de behandeling worden opgelost en dat ons servicepersoneel aanvullende training krijgt om, als ze dat willen, zelfs degenen die ernstige verwondingen hebben opgelopen, te kunnen blijven dienen bij militaire rekruteringskantoren en enzovoort.
Ik wilde van jullie horen wat er werkelijk aan de hand is, of dit zo is, of je ergens anders heen moet om de benodigde documenten en certificaten te verkrijgen. Nee? Dus, krijg je hier alles? Het onderzoek van de militaire medische commissie, alle documenten – alles wordt hier gedaan, toch?
Opmerkingen : Ja.
Vladimir Poetin : Worden de huisvestingsproblemen ook opgelost?
Opmerkingen : Ja.
Opmerking : Is al opgelost.
Vladimir Poetin : Oké, ik begrijp het. Ze zijn voor jou opgelost en ze worden ook voor onze andere vechters opgelost. Het systeem voor het oplossen van huisvestingsvraagstukken is in ieder geval in het leven geroepen en werkt, dat is het allerbelangrijkste, toch?
En u krijgt ook een aanvullende professionele training zodat degenen die bereid zijn hun dienst bij de strijdkrachten voort te zetten, maar in andere posities, als de gezondheid het toelaat. Is dat zo? Is dat de realiteit?
Opmerking : Ja.
Vladimir Poetin : Dank je wel. Dus hoe gaat het?
Opmerking: goed.
Vladimir Poetin: Dit is een van de beste medische instellingen van het ministerie van Defensie. Ze zijn niet allemaal zo goed uitgerust, zo glanzend, om zo te zeggen. Maar gaandeweg zal het ministerie alles op niveau brengen, op dit kwaliteitsniveau.
Zijn er nog vragen die jullie mij willen stellen, jongens? Wees niet verlegen.
Alexander Dublyanin: kameraad opperbevelhebber,
Tijdens de speciale militaire operatie bevrijden we Russisch grondgebied. Wat vindt u ervan dat westerse landen onze vijand helpen?
Vladimir Poetin: Het punt is niet dat ze onze vijand helpen. Zij zijn onze vijand. Ze lossen hun eigen problemen met hun hulpjes op. Dat is waar het allemaal om draait. Dit is helaas al eeuwenlang het geval en blijft tot op de dag van vandaag het geval.
Oekraïne zelf is niet onze vijand, terwijl degenen die de Russische staat willen vernietigen en, zoals ze zeggen, een strategische nederlaag van Rusland op het slagveld willen bereiken, zich voornamelijk in het Westen bevinden, maar toch zijn daar verschillende mensen. Er zijn mensen die met ons meeleven. Maar er zijn elites die denken dat het bestaan van Rusland (althans in zijn huidige staat en omvang) onaanvaardbaar is. Ze willen het desintegreren. In feite zijn jullie jonge mensen, sommigen hebben hier misschien over gelezen: ze verbergen het niet. Ze spreken en schrijven hierover in het openbaar, en doen dat al tientallen jaren, als we het over de hedendaagse geschiedenis hebben. Decennia lang hebben ze er eenvoudigweg openhartig over geschreven: verdeel Rusland in vijf delen, één is te veel. Ik kan er tot de ochtend over praten, maar het is duidelijk.
Daarom hebben ze het regime in Kiev al een hele tijd gesteund, juist om dit conflict te creëren. Helaas voor ons hebben ze dit bereikt: ze zijn dit conflict begonnen en proberen hun doel te bereiken, namelijk de taak om Rusland te bestrijden, met de hulp van de Oekraïners.
Je ziet waarschijnlijk op het slagveld dat ze langzamerhand hun levenslust verliezen. Wanneer een projectiel vliegt, is het moeilijk te begrijpen of ze het verliezen of niet, maar over het algemeen weet je waarschijnlijk dat de situatie op het slagveld aan het veranderen is. Dit ondanks het feit dat het hele ‘beschaafde’ Westen tegen ons vecht.
Ook jij hebt het waarschijnlijk al vaak gehoord: het Oekraïense leger gebruikt daar 5.000 tot 6.000 granaten van kaliber 155 per dag voor gevechtsoperaties, en de Verenigde Staten produceren er 14.000 per maand. Per maand! En ze gebruiken er 5.000 per dag. Ja, ze zijn van plan het in 2024 te verhogen, maar toch produceerden ze er 14.000 tot 15.000, ze zullen er tot 20.000 produceren. Maar als je er 5.000 per dag gebruikt, raakt de voorraad vrij snel op. Dat is nu dichtbij. En we zijn aan het opbouwen en zullen dat exponentieel blijven doen. Ze werden geleverd met meer dan 400 tanks (450 of wat het ook zijn), en binnen een jaar zullen we er 1.600 produceren en reviseren. Dit is geen staatsgeheim; in feite zullen er waarschijnlijk meer zijn. Zo is het bijna over de hele linie. Hoewel het al sinds mensenheugenis hun doel is om met Rusland af te rekenen, zullen wij dus sneller met hen afrekenen, zo lijkt het.
En het allerbelangrijkste dat we hebben is natuurlijk datgene waar ik herhaaldelijk over gesproken heb: de eenheid van ons volk en onze samenleving, omdat er inzicht bestaat in hoe belangrijk het werk dat jullie op het slagveld doen in de gewapende strijd voor land en onze toekomst is. Dat is het belangrijkste. Het punt is niet dat we het niet leuk vinden dat ze Oekraïne bevoorraden; dat is niet de kern van het probleem. Het probleem ligt niet bij Oekraïne, maar bij degenen die Rusland proberen te vernietigen met behulp van Oekraïne. Dat is het probleem. Maar ze zullen falen: dat is eenvoudigweg uitgesloten, absoluut uitgesloten.
Ik denk dat het besef tot hen begint door te dringen, en dat de retoriek aan het veranderen is: degenen die gisteren spraken over de noodzaak om Rusland een strategische nederlaag toe te brengen, zijn nu op zoek naar de juiste woorden om het conflict snel te beëindigen. Wij willen ook een einde maken aan het conflict, zo snel mogelijk, maar alleen op onze voorwaarden. We hebben geen zin om eindeloos te vechten, maar we gaan onze posities ook niet afstaan. Je vocht daar, je raakte daar gewond; gaan we nu alles overgeven? De camera’s staan aan, anders zou ik hier nu een bepaald gebaar maken; jullie weten allemaal wat voor gebaar het is. Het gaat dus niet gebeuren.
Dus wat nog meer? Ja graag.
Denis Shamalyuk: kameraad opperbevelhebber,
Ik ben sergeant Shamalyuk. Ik heb een vraag. Vanaf het allereerste begin van de speciale operatie hebben onze vijanden voortdurend en regelmatig de gebieden nabij de grens beschoten, waarbij burgers en kinderen omkwamen en dorpen en steden werden verwoest. Ik heb de volgende vraag voor je. Denkt u dat het mogelijk en noodzakelijk is om strengere maatregelen te nemen tegen de tegenstander, zodat de gedachte niet eens bij hen opkomt om deze wreedheden te begaan?
Vladimir Poetin: Wat er in Belgorod is gebeurd, is natuurlijk een terroristische aanslag. Waarom? Vanwege wat ze hebben gedaan onder dekking van twee raketten – ik denk dat het Olkha was: ze schoten vanuit meervoudige raketsystemen (MLRS). Jullie, als militairen, weten wat MLRS is. Dit wapen is niet selectief, het raakt gebieden. Dit wapen sloeg precies in het centrum van de stad toe, waar mensen vóór het nieuwe jaar liepen. Het was een gerichte aanval op de burgerbevolking. Natuurlijk is dit een terroristische aanslag; er is geen andere manier om het te beschrijven.
Moeten we op dezelfde manier reageren? Natuurlijk kunnen we pleinen in Kiev of een andere stad bezoeken. Maar Denis, er lopen daar kinderen, moeders met kinderwagens. Dat begrijp ik, want ik ben ook behoorlijk boos, maar ik wil je vragen: moeten we dit doen, ons op de pleinen richten?
Denis Shamalyuk: Nee, ik zeg niet dat het tegen de burgerbevolking moet zijn, maar specifiek tegen de militaire infrastructuur…
Vladimir Poetin: Dat is wat wij doen.
Denis Shamalyuk: Zodat ze niet in staat zullen zijn om te reageren.
Vladimir Poetin: Ja, maar dat is precies wat we doen. We slaan toe met zeer nauwkeurige wapens op locaties waar zij beslissingen nemen, waar militairen en huurlingen samenkomen, in andere soortgelijke centra en vooral op militaire faciliteiten. Deze klappen zijn echt voelbaar. Wij zullen dit blijven doen. Dat heb je waarschijnlijk al de volgende dag gemerkt nadat deze aanvallen waren uitgevoerd. Ik denk dat ze vandaag en morgen doorgaan.
Weet jij waarom ze het doen? Ze willen ons intimideren en enige onzekerheid in ons land creëren. Van onze kant zullen we de aanvallen verhogen die ik heb genoemd. Natuurlijk zal geen enkele misdaad als deze, en dit is zeker een misdaad tegen de burgerbevolking, onbestraft blijven, dat is zeker, daar bestaat geen twijfel over.
Denis Shamalyuk: Bedankt.
Vladimir Poetin: Alsjeblieft.
🇺🇦🇷🇺🚨‼️ “They targeted civilians indiscriminately.
Should we also do that, I ask you?” pic.twitter.com/o03GQpfuCq
— Lord Bebo (@MyLordBebo) January 1, 2024
Ivan Sjoesjakov: Mag ik?
Vladimir Poetin: Ja, alstublieft.
Ivan Sjoesjakov: opperbevelhebber van kameraad,
Majoor Sjoesjakov.
Al twee jaar vecht ons land voor zijn toekomst. Vertel mij alstublieft: hoe beoordeelt u de voortgang van de speciale militaire operatie?
Vladimir Poetin: Ik heb dit al gezegd, ik kan het herhalen, maar je kunt dit zelf voelen. Onze strijdkrachten worden steeds capabeler en beter voorbereid om geavanceerde wapens te gebruiken dan enig ander leger ter wereld.
Ten eerste hebben we wapens die in geen enkel leger ter wereld verkrijgbaar zijn, en ten tweede kunnen we alles gebruiken wat wordt ontwikkeld en geproduceerd. Ten derde wordt alles wat wordt ontwikkeld vrij snel geproduceerd en geleverd. Ik weet het, er is waarschijnlijk niet genoeg aan de frontlinies, en ze zouden daar graag meer van de nieuwste dingen willen, zoals drones, en ook meer middelen om vijandelijke drones te onderdrukken, die als vliegen over je heen vliegen. Ik begrijp alles, maar toch verschijnt wat er wordt geproduceerd snel genoeg.
Weet je wat nog meer belangrijk is? Moderne oorlogsmiddelen en hun effectiviteit hangen af van hoe snel een leger kan ontdekken wat op dit moment het belangrijkste is en hierop kan reageren door dat zo snel mogelijk in de strijd te produceren en te introduceren.
Wij doen dit steeds beter, waarschijnlijk beter dan waar dan ook. En dit zijn zeer grote voordelen die onze strijdkrachten verwerven. Ik denk dat niemand anders vandaag hetzelfde zou kunnen doen. En deze capaciteiten van de Russische strijdkrachten nemen voortdurend toe, meerdere malen. Over het algemeen ben je dus al een hoge officier, dus weet je, we proberen geen hoge cijfers te geven…
Ivan Sjoesjakov: Precies.
Vladimir Poetin: bevredigend.
Alsjeblieft.
Alexander Davydov: Kameraad opperbevelhebber, mag ik een vraag stellen, meneer?
Wij kunnen zien dat u het erg druk heeft. Hoe slaagt u erin zulke hoge prestaties te behouden?
Vladimir Poetin: Jou ontmoeten geeft mij kracht. Ik maak geen grap. Ik ben eerlijk. Als ik mensen zoals jij ontmoet, geeft het mij extra kracht en vertrouwen dat we het goede doen.
Alexander Davydov: Dank je.
Vladimir Poetin: Dit is een heel belangrijk element. In feite ben ik niet ironisch; dit is, voor mij tenminste, een belangrijk element.
Alsjeblieft.
Yevgeny Korsun: kameraad opperbevelhebber,
Junior sergeant Korsun.
Mijnheer de Voorzitter, allereerst een gelukkig nieuwjaar.
Mijn vraag is: wat zijn de resultaten van het afgelopen jaar en wat zijn de echte plannen voor dit jaar? Waar moet iedereen, en niet alleen de strijdkrachten en het militair personeel, op voorbereid zijn?
Vladimir Poetin: Het land in het algemeen, toch?
Jevgeni Korsun : Ja. Bedankt.
Vladimir Poetin: Weet je, wat de resultaten van vorig jaar betreft, ik heb hierover gesproken op Direct Line, wat kan ik zeggen. Het allerbelangrijkste is dat je aan de voorkant alles strak houdt en bovendien ligt het praktische strategische initiatief vandaag in onze handen. Hoge commandanten hebben geleerd zorgvuldig te handelen in plaats van koste wat het kost gevechtsmissies uit te voeren. Tenminste, dat is wat ze mij melden. Ik sta er altijd op dat alles moet worden gedaan en dat alle offensieve operaties moeten worden uitgevoerd nadat de tegenstander zwaar onder vuur heeft gelegen. Dit betreft het slagveld.
Als we het over het land als geheel hebben, is het fundamentele punt natuurlijk niet alleen dat we de economie van het land in stand hebben gehouden, maar ook niet hebben toegestaan dat deze werd vernietigd, waar de vijand op rekende – dit is ook een antwoord op uw vraag. Het was niet Oekraïne dat hoopte onze economie te vernietigen; het is niet in staat om het te doen. Het is zelf al volledig vernietigd; er is daar niets meer, het leeft volledig van aalmoezen. Al haar leiders reizen rond met hun hoed in de hand en smeken om een extra miljoen dollar.
Onze situatie is totaal anders. In 2022 kromp onze economie met 2,1 procent. Maar onlangs heeft de regering mij gerapporteerd – de berekeningen zijn aan de gang en er verschijnen nieuwe gegevens – de laatste gegevens zijn dat deze niet met 2,1 maar met 1,2 procent is gedaald. Dit is van essentieel belang. In 2023 groeide de economie met 3,5 procent. Het bruto binnenlands product (bbp), de belangrijkste economische indicator, geeft aan hoeveel het land heeft geproduceerd. Met geld kun je berekenen hoeveel je hebt geproduceerd, plus 3,5 procent. En de daling bedroeg 1,2 procent. We hebben de achteruitgang goedgemaakt en zijn verder gegaan. Dit is een absoluut fundamentele kwestie. Dit is het eerste punt, en het is een heel belangrijk punt.
Dit toont aan dat de economie stabiel is. De inflatie is iets gestegen, wat betekent dat de prijzen zijn gestegen, maar we houden alles onder controle. Weet je, zoiets hebben we nog nooit gezien. Wij hebben altijd met droefheid vastgesteld dat onze voornaamste inkomsten uit olie en gas komen. Voor het eerst in vele jaren is de groei van de verwerkende industrieën in onze economische structuur veel groter dan de inkomsten uit olie en gas. Ik denk dat de olie- en gasinkomsten met drie procent zijn gestegen, terwijl de verwerkende industrie vele malen meer heeft opgebracht. Dit is nog nooit eerder gebeurd. Dit geeft aan dat we structurele veranderingen in de economie ondergaan. Het is erg belangrijk.
En waarom is dat? Toen westerse bedrijven onze markt verlieten, verwachtten ze blijkbaar dat alles van de ene op de andere dag zou instorten: bedrijven zouden sluiten en duizenden mensen zouden zonder werk komen te zitten. En in het beste geval voor de tegenstander in de brede zin van het woord: voor de tegenstanders van Rusland in het algemeen, en niet alleen op het slagveld, zullen mensen de straat op gaan en brood en werk eisen.
We hebben het laagste werkloosheidspercentage in de geschiedenis van Rusland: 2,9 procent, wat nog nooit eerder is gebeurd. En de reële inkomens van de bevolking zijn gegroeid (er bestaat zoiets als een reëel besteedbaar inkomen van de bevolking) en de reële lonen zijn gestegen, en wel aanzienlijk. Dit alles wijst erop dat we een stabiele economie en een stabiel financieel systeem hebben.
Rusland was losgekoppeld van het internationale betalingssysteem dat bekend staat als SWIFT. Kennelijk hoopten ze dat ook hier alles zou instorten. We leveren onze traditionele exportgoederen, maar hoe zit het met de afzetmarkten? Maar alles werkt.
Iedereen dacht dat bedrijven zouden stoppen omdat ze ons geen componenten meer leverden, maar het blijkt dat alles mogelijk is. Ja, er zijn problemen, maar die worden niettemin aangepakt.
Ook kleine en middelgrote bedrijven werken effectief. Sommige buitenlandse bedrijven zijn vertrokken, maar onze bedrijven hebben hun plaats ingenomen. Ten eerste is er het hooggekwalificeerde personeel dat niet is vertrokken; Er zijn goede productiemanagers in allerlei sectoren, zowel in de industrie als in de dienstensector, en alles werkt. Dit is het allerbelangrijkste: de stabiliteit van de economie en het financiële systeem van het land, want dit is de basis voor alles.
En natuurlijk is, zoals ik al heb gezegd, het aantal in Rusland geproduceerde wapens meerdere malen toegenomen, ook als ik het heb over de groei van de industriële productie, maar niet alleen: een derde van de groei werd gerealiseerd in de civiele productietakken. , wat erg belangrijk is. De stabiliteit van het financiële en economische systeem en de reële sector van de economie is dus waarschijnlijk het allerbelangrijkste.
Daarnaast voeren we al onze eerder geplande projecten uit. In termen van infrastructuur betekent dit, zoals u begrijpt, biljoenen, en we bouwen elke week wegen en openen nieuwe routes. Dit is erg belangrijk, want het is niet alleen maar één ritje heen en terug. Een weg betekent leven, en ook het economische leven begint ermee: kleine en middelgrote bedrijven verschijnen onmiddellijk, omdat er geen andere manier was om er te komen, maar nu is het mogelijk. Er ontstaat een heel ander beeld van de wereld.
Ondanks de moeilijkheden die daarmee gepaard gaan, worden de huisvestingsproblemen in het land geleidelijk opgelost. Ook sociale vraagstukken zijn van groot belang. Velen van jullie hebben gezinnen en kinderen, toch? En er is moederschapskapitaal, dat niemand afsluit. Het land blijft volledig voldoen aan alle sociale verplichtingen. Bovendien hebben we een behoorlijk krachtig en evenwichtig systeem van ondersteuning voor gezinnen met kinderen gecreëerd (dit is erg belangrijk voor de toekomst van het land), vanaf de zwangerschap van de vrouw tot het kind 18 jaar oud is. Dit is belangrijk voor echte mensen, en dus voor het land als geheel.
Hoe vreemd het ook mag lijken, ondanks het feit dat we ons in een staat van gewapend conflict bevinden, zijn alle belangrijke indicatoren voor de levensvatbaarheid en effectiviteit van het land gestegen. En dit is waarschijnlijk de belangrijkste indicator van de Russische situatie.
Jevgeni Korsun: Dank je.
Vladimir Poetin: Wat nog meer? Is dat alles?
Gelukkig nieuwjaar voor jullie. Al het beste. Beste wensen. Beter worden!
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ben blij dat ze in Rusland nog een beetje gezond verstand hebben.
Met hun smoelpampers op…