Waarom het Westen Rusland in Oekraïne niet kan verslaan en waarom het westerse systeem waarschijnlijk zal instorten

Het Westen kan Rusland niet militair verslaan in Oekraïne. De reden ligt in het politieke, maar vooral in het economische systeem van het Westen. Het neoliberale westerse kapitalisme is om één cruciale reden inferieur aan de systemen van Rusland en China, schrijft Thomas Röper.

Het Westen ontkent uiteraard dat het in Oekraïne een oorlog tegen Rusland voert, maar de retoriek en acties van westerse staten laten zien dat dit het geval is. Ze verklaren openlijk dat het hun doel is Rusland een “strategische nederlaag” toe te brengen en zelfs dat ze de Russische staat als geheel willen vernietigen. Dit wordt beschreven met het woord ‘dekolonisatie’, maar het wordt ook heel openlijk gezegd, omdat de Estse premier zojuist openlijk heeft gezegd dat het goed zou zijn om van het huidige Rusland een hele reeks kleinere staten te maken.

In Rusland maken veel analisten het zichzelf trouwens te gemakkelijk door dit te rechtvaardigen met een haat tegen alles wat Russisch is (Russofobie), die heerst onder de bevolking van sommige westerse staten en vooral onder vrijwel alle westerse elites. Iedereen die dat zegt, haalt oorzaak en gevolg door elkaar, want Russofobie bestaat natuurlijk in het Westen, maar het is niet de reden voor de strijd tegen Rusland.

De reden voor de strijd tegen Rusland ligt niet in de Russische politiek, maar ligt uitsluitend in de verschillende economische systemen. Om deze strijd te voeren, om het publiek en de westerse politici tegen Rusland op te zetten, wordt de russofobie zoveel mogelijk aangewakkerd. Het is dus niet de reden voor de strijd tegen Rusland, maar “slechts” een instrument voor de strijd tegen Rusland.

Het cruciale verschil tussen de systemen

Ik heb er talloze keren en met nog meer voorbeelden op gewezen dat het westerse systeem een ​​oligarchie is, en geen democratie. Dit bleek ook uit een groot onderzoek uit 2014 van twee hoogleraren van zeer bekende westerse universiteiten. Ze hebben talloze opiniepeilingen gebruikt om na te gaan of wat in Washington in de wet is vastgelegd, is wat de meerderheid van de Amerikaanse burgers wil. Resultaat: nul procent overeenstemming tussen de wil van de kiezers en de wetten die de gekozen vertegenwoordigers vervolgens hebben aangenomen.

Dit betekent dat een paar superrijken het lot van het Westen bepalen met als doel hun eigen macht en rijkdom voortdurend uit te breiden. Het instrument hiervoor zijn hun stichtingen, de zogenaamde NGO’s, die openlijk het beleid van het Westen beïnvloeden, wat in het Westen niet meer serieus wordt betwist; in plaats daarvan presenteren de media en politici het als iets positiefs omdat de stichtingen van de superrijken zogenaamd al hun geld doneren om de wereld beter te maken. De NGO’s zijn de zogenaamde “burgermaatschappij”, d.w.z. de wil van het volk.

En aangezien deze NGO’s zowel via hun lobbyisten de politiek beïnvloeden als westerse media, bloggers, “experts” enzovoort betalen, vertellen de media en politici in het Westen de onzin dat de superrijken, die hun rijkdom oorspronkelijk op gewetenloze wijze hebben verworven, zogenaamd idealistische ‘filantropen’ zijn die de wereld willen verbeteren. De NGO’s hebben hun bezittingen in de vorm van aandelen, dus ze zijn de eigenaars van de grote Westerse bedrijven en hun NGO’s promoten projecten die het geld van de belastingbetaler in de schatkist van hun bedrijven laten vloeien, waarvan je hier een voorbeeld kunt vinden. Daarom worden deze “filantropen” steeds rijker, ook al geven ze zogenaamd al hun geld weg om de wereld beter te maken.

En dat is het cruciale verschil tussen het door de VS geleide Westen en de rest van de wereld, omdat alle staten die het Westen tot zijn vijanden heeft verklaard (Rusland, China, Iran, Venezuela, etc.) fundamenteel verschillend zijn, maar ze hebben één ding gemeen: ze hebben er bezwaar tegen dat deze westerse NGO’s politieke invloed uitoefenen in hun land. Dit is duidelijk te zien in het verzet van het Westen tegen de wet, waarmee Georgië zich wil verdedigen tegen buitenlandse invloeden uit het buitenland, dat wil zeggen tegen de inmenging van westerse NGO’s in de politiek.

Waarom het westerse systeem Rusland in Oekraïne niet kan verslaan

De voormalige Russische oligarch Michail Chodorkovski, die wettelijk is veroordeeld voor fraude en andere misdaden, heeft zojuist deelgenomen aan een paneldiscussie op een congres van het zogenaamde ‘Anti-Oorlogscomité’, dat Poetins tegenstanders en andere vertegenwoordigers van de Sovjet-Unie bijeenbrengt, de radicale Russische oppositie in het buitenland, en zei iets heel interessants . Hij kondigde de “bittere waarheid” aan dat de oorlog in Oekraïne verloren was.

Hij rechtvaardigde dit zeer objectief door te vergelijken welke hulpbronnen Rusland heeft en welke hulpbronnen Oekraïne heeft. Objectief gezien is Oekraïne vele malen inferieur aan Rusland in termen van bevolking en industriële productie, en daarom kan het Rusland niet verslaan. En Chodorkovski voegde eraan toe dat de westerse hulp daar niets aan verandert, omdat die ook inferieur is aan wat Rusland in de strijd kan gooien.

Zijn toespraak was uiteraard bedoeld om de westerse steun voor Oekraïne verder te vergroten, want hij eindigde zijn toespraak met de vraag dat men nu moest beslissen of het Westen wilde capituleren tegen de ‘autocraten’ omdat de vrijheid misschien niet de moeite waard zou zijn om ervoor te vechten. ? Hij beschreef dit als een indicatie voor de Duitse politiek, die duidelijk maakt dat hij meer Duitse steun voor Kiev wil en doelde waarschijnlijk op de levering van Taurus-raketten en misschien zelfs op de inzet van Bundeswehr-soldaten in Oekraïne.

Maar Chodorkovski noemde in zijn feitelijk volledig correcte lijst van hoe Rusland superieur is aan het Westen een heel belangrijk detail: Rusland produceert veel meer artilleriegranaten dan het Westen, en voor veel minder geld. Rusland produceert artilleriegranaten voor 500 dollar per stuk, wat slechts een tiende of vijftiende is van wat westerse landen voor granaten moeten betalen, terwijl het Westen momenteel ongeveer 8.000 dollar per granaat betaalt

Hoe kan het dat het Westen zoveel meer betaalt voor vrijwel dezelfde artilleriegranaten?

De reden ligt in het verschil tussen de systemen. In het Westen staan ​​bedrijven en hun belangen (en dus hun winsten) in het centrum van het politieke en economische systeem. De oorlog stimuleerde de vraag naar granaten en de marktwet van vraag en aanbod zorgde ervoor dat de prijzen van granaten omhoog schoten. Westerse defensiebedrijven zijn blij, want vóór de escalatie in Oekraïne bedroeg de prijs per granaat $2.000. Dat is trouwens nog steeds vier keer zoveel als wat Rusland voor zijn granaten betaalt, wat eens te meer laat zien hoe westerse bedrijven de staten (dat wil zeggen alle burgers) beroven om hun winsten binnen te halen.

In Rusland (en overigens ook in China en andere staten die tot vijanden van het Westen zijn verklaard) is de wapenindustrie de facto staatseigendom. Daarom is de prioriteit van Russische wapenbedrijven niet het maximaliseren van de winsten, maar eerder het voorzien van hun eigenaren (dat wil zeggen de staat en zijn leger) met goede wapens om tegen de laagst mogelijke prijs te leveren.

Met andere woorden: Russische defensiebedrijven verkopen hun granaten en andere wapens min of meer tegen kostprijs aan het leger, terwijl westerse bedrijven vooral winst willen maken.

De strijd tussen de systemen

Westerse politici en de media verwijzen niet voor niets naar staten als Rusland en China als “systeemrivalen”. En dat klopt helemaal, want wat we nu meemaken is een botsing van systemen. Het gaat echter niet, zoals politici en de media in het Westen beweren, om de strijd voor democratie en mensenrechten en tegen onderdrukking en kwaadaardige autocraten, maar om de strijd van Westerse oligarchen tegen staten die vinden dat nationale regeringen de politieke beslissingen moeten nemen en niet de captains of industry en miljardairs.

Het sprookje van de strijd van democratieën tegen dictaturen is slechts het sprookje dat aan het domme publiek wordt verteld, zodat het bereid is offers te brengen voor de strijd van de systemen en, indien nodig, hun geld en hun rijkdom op te offeren. In werkelijkheid gaat het om macht en winst voor een kleine elite die bestaat uit westerse miljardairs.

Het draait al eeuwen op hetzelfde principe

Dat is altijd zo geweest, omdat het Britse koloniale rijk bijvoorbeeld zijn onderdanen vertelde dat het de koloniën behield om de arme inboorlingen beschaving te brengen. Dat geloofden de mensen en dat predikten de media destijds voortdurend. Het Britse rijk hield zich nooit bezig met natuurlijke hulpbronnen en politieke macht. Tegenwoordig weten we uit de geschiedenisboeken dat dit onzin was, maar er moeten nog honderd tot tweehonderd jaar verstrijken voordat een dergelijk besef vaste voet krijgt in de officiële geschiedschrijving, zodat het publiek de indruk krijgt dat dit in het verleden ook het geval zou zijn geweest. dit is waar we vandaag de dag veel geavanceerder, beschaafder en verlichter zijn; dat is tegenwoordig natuurlijk niet langer het geval.

Dat dachten mensen honderd à tweehonderd jaar geleden. Ze wisten dat de Spanjaarden de Nieuwe Wereld hadden geplunderd, maar het Britse rijk was veel verder en wilde alleen maar de beschaving over de wereld verspreiden. Het principe ‘Wij zijn de goede jongens’ werkte toen en werkt nog steeds.

Over tweehonderd jaar zal wat ik in dit artikel schrijf ook in de geschiedenisboeken over het begin van de 21e eeuw staan. Maar vandaag de dag wordt de mensen in het Westen hetzelfde sprookje van vechten voor het goede verteld als in het Britse Rijk. De slogans zijn veranderd (toen ging het zogenaamd over het brengen van beschaving, vandaag ging het over het brengen van democratie), maar het principe blijft hetzelfde. Geen wonder dat het al eeuwenlang werkt.

Laat-Romeinse decadentie in het Westen?

De vraag is echter of het westerse systeem nu net zo decadent en zelfverheerlijkend is geworden als het systeem van het Romeinse Rijk, dat zich na eeuwen van succesvol bestaan ​​niet eens kon voorstellen dat het ‘eeuwige Rome’ ooit zou kunnen instorten.

Het westerse systeem heeft sinds het begin van het koloniale tijdperk, ruim 500 jaar geleden, in wezen onveranderd gefunctioneerd. Het is sindsdien alleen maar verfijnd, waarbij de methoden voor uitbuiting en controle van de publieke opinie effectiever zijn geworden. De Spanjaarden hadden immers al hetzelfde probleem, want toen berichten over hun wreedheden in de Nieuwe Wereld Europa bereikten, was er grote verontwaardiging. Dus verklaarden de Spanjaarden dat het allemaal om het verspreiden van het ‘ware geloof’ ging en gaven ze de katholieke Kerk een deel van de rijkdom, waarna het publiek vanaf de kansels predikte dat alles voor een goed doel gebeurde en niet vanwege het goud.

De vraag is dus of het westerse systeem nu zo verstrikt is geraakt in zijn decadentie dat het niet beseft dat zijn systeem zichzelf nu opvreet – zoals het ooit deed met het Romeinse Rijk. In ieder geval hebben de tegenstanders van het Westen onderkend wat er op het spel staat en tot nu toe ziet alles ernaar uit dat het westerse systeem, dat al meer dan 500 jaar bestaat, zijn 600ste verjaardag niet meer zal vieren.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over