Een Nederlands onderzoeksrapport heeft onthuld dat de studie uit 2006 waarop het hele medische experiment met geslachtsverandering bij kinderen is gebaseerd, is gefinancierd door een fabrikant van puberteitsblokkers.

Het NRC-artikel, gepubliceerd op 31 december, richt zich op de behandelingsaanpak die bekend staat als het “Nederlandse protocol”, waarbij de puberteit van adolescenten die lijden aan genderdysforie wordt geblokkeerd en die de basis vormt voor het model van “genderbevestigende zorg” dat door kinderklinieken over de hele wereld wordt toegepast.

Het Nederlandse protocol was het resultaat van een zeer gebrekkig onderzoek uit 2006, waarvan nu bekend is geworden dat het is gefinancierd door Ferring pharmaceuticals, het bedrijf dat het middel Triptorelin als puberteitsblokker op de markt brengt.

Maar volgens onderzoeksjournalist Jan Kuitenbrouwer en mediasocioloog Peter Vasterman, auteurs van het NRC-artikel, blijkt de “wetenschappelijke onderbouwing van het Nederlandse protocol behoorlijk wankel”.

Het onderzoek dat altijd wordt aangehaald als rechtvaardiging voor klinieken die het “bevestigende zorgmodel” invoeren en kinderen snel op deze schadelijke, experimentele medicijnen zetten, bestaat uit één Nederlands onderzoek, met resultaten gepubliceerd in 2011 en 2014. Dit onderzoek volgde 55 kinderen die eerst werden behandeld met puberteitsblokkers en daarna met geslachtsveranderende hormonen en die 18 maanden later positieve resultaten meldden.

Zoals in het artikel staat, is deze studie vele malen in diskrediet gebracht vanwege het ontbreken van een controlegroep, het aantal deelnemers dat verloren ging voor follow-up, de korte follow-up periode en bepaalde andere belangrijke methodologische gebreken. Stella O’Malley, medeoprichter van Genspect, noemde onlangs de beslissing om voor dit cohort geen regelmatige follow-ups aan te bieden “buitengewoon en zelfs verdacht“.

Een van de deelnemers aan deze baanbrekende studie overleed zelfs aan de complicaties van de zogenaamde “geslachtsbevestigende” operatie, waardoor O’Malley zich afvroeg waarom dit geen onmiddellijk einde maakte aan dit roekeloze medische experiment op kinderen.

Het NRC-rapport is niet de eerste keer dat het verband wordt gelegd tussen Ferring Pharmaceuticals en de beruchte studie uit 2006 die dit roekeloze medische experiment op de wereld losliet.

In 2018 publiceerde Transgender Trend, een groep die in de voorhoede heeft gestaan van de campagne voor evidence-based zorg in genderklinieken, een blogpost waarin werd onthuld dat de “Amsterdamse kliniek in haar experimentele project om de puberteit bij genderdysfore adolescenten te blokkeren financieel werd ondersteund door een farmaceutisch bedrijf dat commerciële winst wilde maken met hun nieuwe protocol.”

…

Een van de grootste zorgen die “genderbevestigende” artsen negeren, is het feit dat puberteitsblokkers niet de “pauzeknop” blijken te zijn die ze hadden moeten zijn, maar in plaats daarvan, zoals Kuitenbrouwer en Vasterman het zeggen, een “self-fulfilling prophecy”.

Het is al lang bekend dat bijna alle kinderen die puberteitsblokkers krijgen, geslachtsveranderende hormonen gaan gebruiken, wat betekent dat de medicijnen beter kunnen worden beschouwd als een startknop voor verdere medische overgang. In het verleden zouden de meeste kinderen na hun puberteit afhaken en hun geboortegeslacht accepteren, als ze niet werden bevestigd en op een medisch traject werden gezet.

Daarnaast is er de groeiende lijst van bijwerkingen van deze geneesmiddelen, van verminderde botvorming tot onvruchtbaarheid en verlies van seksuele functie. De FDA heeft onlangs ook een waarschuwing aan het etiket toegevoegd dat de geneesmiddelen een gevaarlijke zwelling van de hersenen kunnen veroorzaken. Kuitenbrouwer en Vasterman merken ook op dat de behandeling “het vermogen om rationele beslissingen te nemen kan verstoren”.

Toen dit experiment begon, was het aantal kinderen dat aan genderdysforie leed en medische behandeling zocht, miniem, en waren het bijna allemaal mannelijke kinderen die van jongs af aan extreme genderdysforie hadden ervaren, maar Vasterman en Kuitenbrouwer wijzen op de plotselinge explosie van het aantal kinderen en adolescenten dat zorg zoekt in genderklinieken, van wie de meerderheid tienermeisjes zijn van wie de genderdysforie plotseling in de puberteit verscheen.

Tot 2010 zagen de Nederlandse genderklinieken ongeveer 60 kinderen per jaar, terwijl in 2022 1600 kinderen in behandeling waren en nog eens 1800 op de wachtlijst stonden. Net als in andere landen deed deze plotselinge stijging zich voor rond 2013, wat precies samenvalt met de opkomst van de moderne transrechtenbeweging en de stijgende populariteit van smartphones en sociale media.

Transactivisten en voorstanders van “genderbevestigende” zorg verklaren deze stijging als het resultaat van een grotere maatschappelijke acceptatie van transgenders, maar Kuitenbrouwer en Vasterman, en ook veel deskundigen, vragen zich af waarom alleen tienermeisjes werden getroffen, de bevolkingsgroep die het meest vatbaar is voor sociale besmettingen.