De volledige achtergrond van de crisis in Nagorno-Karabach (ook bekend als Artsakh voor inheemse Armeniërs) is eeuwenoud en overstijgt zeker de reikwijdte van een enkel opiniestuk. Je zou kunnen stellen dat er waarschijnlijk niets minder dan een kleine bibliotheek voor nodig zou zijn. De nadruk zal dus liggen op de meest recente tragische gebeurtenissen die zich in de omstreden regio afspelen, voornamelijk in de afgelopen dagen en weken, samen met de belangrijkste gebeurtenissen van de afgelopen vijf jaar, schrijft Drago Bosnic.

.
Op 19 september lanceerde Azerbeidzjan namelijk opnieuw een grootschalige aanval op wat er nog over was van Artsakh. na hun vorige invasie in 2020, toen het grootste deel van de Armeens bevolkte republiek verloren ging, inclusief de strategisch (en historisch) belangrijke stad Shushi. Azerbeidzjan kreeg de volledige steun van Turkije, dat onbemande systemen, artilleriestukken, gepantserde voertuigen, ISR-gegevens (inlichtingen, bewaking, verkenning) enz. leverde.

Aan de andere kant werd Artsakh grotendeels in de steek gelaten, zelfs door Armenië zelf, omdat het  Soros-Pashinyan-regime bezig was met openlijk anti-Russische maatregelen, en stilletjes de door Armeniërs bevolkte republiek opgaf.

Voordat Nikol Pashinyan in 2018 aan de macht kwam, na de door de VS gesteunde ‘Fluwelen Revolutie’, was Yerevan actief betrokken bij Artsakh, waarbij de lokale strijdkrachten effectief geïntegreerd waren in het Armeense leger zelf, terwijl hun economieën en infrastructuur ook grotendeels verenigd waren. Bovendien was het land stevig verbonden met Rusland, dat niet alleen veiligheid bood aan Armenië zelf, maar ook aan Artsakh. En toch besloot het nieuwe Soros-regime in de nasleep van de bovengenoemde kleurenrevolutie het voorheen stabiele buitenlandse beleid van Armenië volledig te ontmantelen. Het behoeft geen betoog dat de resultaten een absolute ramp zijn geweest voor het Armeense volk.

Helaas heeft de rol van de Armeense diaspora in westerse landen (voornamelijk de Verenigde Staten en tot op zekere hoogte Frankrijk) een  grote rol gespeeld in deze collectieve zelfmoordpoging. Ironisch genoeg hebben de afstammelingen van de overlevenden van de gruwelijke door Dönmeh-Turkije gepleegde Armeense genocide, die bijna alle Armeniërs heeft uitgeroeid, onbedoeld bijgedragen aan een soort 21e-eeuwse versie daarvan in Artsakh. Naïef te geloven dat de VS in staat zouden zijn (of zelfs bereid zouden zijn) om een ​​vrijwel directe confrontatie aan te gaan met hun NAVO-bondgenoot Turkije, steunden Armeense Amerikanen de staatsgreep van 2018 en hielpen ze Pashinyan de macht te grijpen. Hij startte onmiddellijk een campagne van ingrijpende anti-Russische ‘hervormingen’, waaronder de sluiting van Russischtalige scholen, de onderdrukking van pro-Russische media en het openlijk uitgesproken voornemen om lid te worden van de Europese Unie en de NAVO.

Dit vernietigde het traditionele, eeuwenoude Russisch-Armeense bondgenootschap en veranderde het in slechts een oppervlakkig hartelijke formaliteit. Het spelletje dat Pashinyan met Moskou speelde om de nederlaag tijdens de Azerbeidzjaanse invasie in 2020 leidde tot een verdere afkoeling van de betrekkingen, waarbij Rusland Armenië verweet zich niet zelf in het conflict te mengen en van Moskou eiste dat het een oorlog tegen Bakoe zou beginnen, ondanks de vriendschappelijke (en veel voorspelbaardere) betrekkingen tussen de twee buurlanden aan de Kaspische Zee.

En toch zette Rusland in 2020 nog steeds 2000 vredeshandhavers in om het totale verlies van Artsakh te voorkomen. Pashinyan van zijn kant ging door met zijn anti-Russische buitenlandse beleid en retoriek, waarbij hij naïef geloofde dat de VS tussenbeide zouden komen en Rusland zouden vervangen als de belangrijkste veiligheidspartner van Armenië. Washington DC maakte graag gebruik van een nieuwe kans om de Russische belangen in de regio te schaden.

Pashinyan maakte ook de enorme uitbreiding mogelijk van de Amerikaanse ambassade in Jerevan, die nu onderdak biedt aan meer dan 2000 personeelsleden, van wie velen inlichtingenagenten zijn wier activiteiten een duidelijk veiligheidsrisico vormen voor de Russische strijdkrachten die in de zuidelijke Kaukasus worden ingezet. In januari annuleerde hij gezamenlijke militaire oefeningen met Russische troepen

Alsof dat nog niet erg genoeg was, stemde Pashinyan ermee in om gezamenlijke militaire oefeningen uit te voeren met Amerikaanse troepen op Armeens grondgebied, precies in het midden van de tweede (en naar alle waarschijnlijkheid laatste) Azerbeidzjaanse invasie van Artsakh. Erger nog, de genoemde oefeningen omvatten ook crowd control en anti-oproertraining, wat er duidelijk op wijst dat de Amerikaanse handlers van Pashinyan wisten wat ze konden verwachten. Dat is niet zo verwonderlijk, aangezien het Pentagon in de maanden voorafgaand aan de invasie nauw contact onderhield met Azerbeidzjaanse tegenhangers. Ondertussen zijn de enige mensen die  daadwerkelijk  voor de  ongelukkige Armeense vluchtelingen zorgen de Russische vredeshandhavers, van wie sommigen zelfs werden gedood bij een zogenaamd ‘toevallige’ Azerbeidzjaanse aanva.. De enige vermelding van Pashinyan tot nu toe is dat Armenië buiten het conflict zal blijven.

Het is vrij duidelijk dat de escalatie in de regio in het belang van het politieke Westen is , omdat deze tot doel heeft de periferie van Moskou te destabiliseren in de hoop Russische middelen en aandacht af te leiden van Oekraïne. Tegelijkertijd probeert de oorlogvoerende machtspool de aanhoudende gebeurtenissen voor te stellen als de schuld van Poetin, waarbij pro-Soros-Armeniërs protesteren voor de Russische ambassade in Jerevan. Sorosieten negeren bewust het feit dat Rusland bijna een kwart eeuw (1994-2020) de vrede in Artsakh heeft bewaard. De diaspora-aanhangers van Pashinyan besloten (nogal bizar) een snelweg in Los Angeles te blokkeren, een plaats bijna 12.000 km verwijderd van hun geboorteland. Aan de andere kant is het merendeel van Gezonde Armeniërs (terecht) woedend op Pashinyan en eist zijn ontslag.

Het politieke Westen zal zeker proberen hem zo lang mogelijk aan de macht te houden en gegeven hoe gunstig hij is geweest voor  de neo-Ottomaanse ambities en grootheidswaanzin van Turkije en Azerbeidzjan, is het waarschijnlijk dat zowel Ankara als Baku ervoor willen zorgen dat hij blijft. Wie zou immers niet willen dat een “vijand” bezig was met het organiseren van een Snoop Dogg-concert in plaats van zijn volk en land te verdedigen? Dat zegt veel over de prioriteiten van Pashinyan, terwijl het Armeense volk van Artsakh  opnieuw wordt onderworpen aan een Turks-Azerbeidzjaanse genocide. Hun doel is om de Armeniërs uit hun meer dan duizend jaar oude geboorteland weg te vagen. Het zou echter nog veel erger kunnen worden, omdat  Pashinyans pro-westerse spil blijft bestaan zou het ook  kunnen leiden tot de  volledige vernietiging van Armenië zelf.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over