Decennialang is in westerse landen voortdurend het idee gecultiveerd om de Sovjet-Unie en Rusland te ontmantelen. Helaas is op een gegeven moment het idee ontstaan om Oekraïne te gebruiken om dit doel te bereiken. Om een dergelijke ontwikkeling te voorkomen werd in feite de speciale militaire operatie (SMO) gelanceerd. Dit is precies wat sommige westerse landen – onder leiding van de Verenigde Staten – nastreven: een anti-Russische enclave creëren en ons vervolgens vanuit die richting bedreigen. Voorkomen dat dit gebeurt, is ons voornaamste doel.
Hier is uw geopolitieke quiz voor vandaag, schrijft Mike Whitney: Wat bedoelde Angela Merkel toen ze zei “dat de Koude Oorlog nooit echt eindigde, omdat Rusland uiteindelijk nooit gepacificeerd werd”?
- Merkel verwees naar het feit dat Rusland zijn ondergeschikte rol in de “op regels gebaseerde orde” nooit heeft aanvaard.
- Merkel verwees naar het feit dat de economische ineenstorting van Rusland niet de “volgzame staat” heeft opgeleverd waarop de westerse elites hadden gehoopt.
- Merkel suggereert dat de Koude Oorlog nooit echt een strijd was tussen democratie en communisme, maar een 45 jaar durende poging om Rusland te “pacificeren”.
- Wat Merkel bedoelde was dat de westerse staten -met name de Verenigde Staten- geen sterk, welvarend en onafhankelijk Rusland willen, maar een slaafse lakei die doet wat haar wordt opgedragen.
- Al het bovenstaande.
Als je (5) hebt gekozen, geef jezelf dan een schouderklopje. Dat is het goede antwoord.
Vorige week bevestigde Angela Merkel wat veel analisten al jaren zeggen, namelijk dat de vijandige betrekkingen van Washington met Rusland – die meer dan een eeuw oud zijn – niets te maken hebben met ideologie, “slecht gedrag” of vermeende “niet-uitgelokte agressie”. De voornaamste overtreding van Rusland is dat het een strategisch deel van de wereld bezet dat enorme natuurlijke rijkdommen bevat en dat van cruciaal belang is voor het “pivot to Asia”-plan van Washington. De echte misdaad van Rusland is dat zijn bestaan alleen al een bedreiging vormt voor het globalistische project om Amerikaanse militaire bases over Centraal-Azië te verspreiden, China te omsingelen en de regionale hegemoon te worden in de meest welvarende en dichtbevolkte regio ter wereld.
Er is zoveel aandacht besteed aan wat Merkel heeft gezegd over het Verdrag van Minsk, dat haar meer verontrustende opmerkingen volledig zijn genegeerd. Hier volgt een kort fragment uit een recent interview dat Merkel gaf aan een Italiaans tijdschrift:
De Minsk-akkoorden van 2014 waren een poging om Oekraïne tijd te geven. Oekraïne heeft deze periode gebruikt om sterker te worden, zoals we vandaag zien. Het land van 2014/15 is niet het land van vandaag….
We wisten allemaal dat het een bevroren conflict was, dat het probleem niet was opgelost, maar juist dat gaf Oekraïne kostbare tijd.”(“Angela Merkel: Kohl took advantage of his voice and build”, Corrier Della Sera)
Merkel geeft eerlijk toe dat zij heeft deelgenomen aan een zeven jaar durend bedrog dat tot doel had de Russische leiding te doen geloven dat zij werkelijk vrede wilde, maar dat bleek niet het geval te zijn. In werkelijkheid hebben de westerse mogendheden het verdrag opzettelijk gesaboteerd om tijd te kopen voor het bewapenen en trainen van een Oekraïens leger dat in een oorlog tegen Rusland zou worden ingezet.
Maar dit is oud nieuws. Wat wij interessanter vinden is wat Merkel zei na haar commentaar op Minsk. Hier is de citaat:
Ik wil het met u hebben over een aspect dat me aan het denken zet. Het is het feit dat de Koude Oorlog nooit echt eindigde, omdat Rusland uiteindelijk nooit gepacificeerd werd. Toen Poetin in 2014 de Krim binnenviel, werd hij uitgesloten van de G8. Daarnaast heeft de NAVO troepen ingezet in de Baltische regio, om te laten zien dat zij bereid is om in te grijpen. En ook wij hebben besloten 2% van het bbp uit te trekken voor militaire uitgaven voor defensie. CDU en CSU waren de enigen die dit in het regeringsprogramma hebben gehandhaafd. Maar ook wij hadden sneller moeten reageren op de agressiviteit van Rusland. (“Angela Merkel: Kohl took advantage of his voice and build”, Corrier Della Sera)
Dit is een verbazingwekkende bekentenis. Wat Merkel zegt is dat “de Koude Oorlog nooit eindigde” omdat het primaire doel van het verzwakken (“pacificeren”) van Rusland -tot het punt dat het zijn eigen vitale belangen niet kon verdedigen of zijn macht niet buiten zijn grenzen kon projecteren- niet werd bereikt. Merkel impliceert dat het hoofddoel van de Koude Oorlog niet het verslaan van het communisme was (zoals ons werd verteld), maar het creëren van een volgzame Russische kolonie die het globalistische project ongehinderd doorgang zou laten vinden. Zoals we in Oekraïne kunnen zien, is dat doel niet bereikt; en de reden waarom het niet is bereikt, is dat Rusland machtig genoeg is om de uitbreiding van de NAVO naar het oosten te blokkeren. Kortom, Rusland is het grootste obstakel geworden voor de globalistische strategie voor wereldheerschappij.
Opmerkelijk is dat Merkel de vermeende “niet-uitgelokte agressie” van Rusland in Oekraïne nooit als het grootste probleem noemt. In feite doet ze geen enkele poging om die valse bewering te verdedigen. Het echte probleem volgens Merkel is dat Rusland niet “gepacificeerd” is. Denk daar eens over na. Dit suggereert dat de rechtvaardiging voor de oorlog anders is dan die welke door de media wordt gepromoot. Wat het impliceert is dat het conflict wordt gedreven door geopolitieke doelstellingen die zijn verborgen achter het rookgordijn van de “invasie”. De opmerkingen van Merkel klaren wat dat betreft de lucht door aan te geven wat het werkelijke doel is: pacificatie.
Zo meteen zullen we aantonen dat de oorlog werd uitgelokt door “geopolitieke doelstellingen” en niet door de vermeende “agressie” van Rusland, maar eerst moeten we de ideeën die de drang naar oorlog aanwakkeren opnieuw bekijken. De belangrijkste principes waarop het buitenlands beleid van Amerika berust, zijn de Wolfowitz Doctrine, waarvan het eerste ontwerp werd gepresenteerd in de Defense Planning Guidance in 1992. Hier is een kort fragment:
Onze eerste doelstelling is te voorkomen dat er opnieuw een nieuwe rivaal opduikt, hetzij op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie of elders, die een bedreiging vormt in de orde van grootte van die welke vroeger door de Sovjet-Unie werd gevormd. Dit is de belangrijkste overweging die ten grondslag ligt aan de nieuwe regionale defensiestrategie en vereist dat wij trachten te voorkomen dat een vijandige macht een regio domineert waarvan de hulpbronnen, onder geconsolideerde controle, voldoende zouden zijn om een wereldmacht te genereren.
Daar staat het zwart op wit: De hoogste prioriteit van het Amerikaanse buitenlandse beleid “is te voorkomen dat er opnieuw een nieuwe rivaal opduikt, hetzij op het grondgebied van de voormalige Sovjet-Unie of elders, die een bedreiging vormt in de orde van grootte van die welke vroeger door de Sovjet-Unie werd gevormd.” Hieruit blijkt het belang dat Washington en zijn bondgenoten hechten aan het door de Russische Federatie bezette grondgebied. Het toont ook de vastberadenheid van de westerse leiders om te voorkomen dat een soevereine staat het gebied controleert dat de VS nodig heeft om zijn grote strategie uit te voeren.
Je hoeft geen genie te zijn om te bedenken dat de transformatie van Rusland tot een sterke en onafhankelijke staat het land niet alleen in het vizier van Washington heeft gebracht, maar ook de kans op een directe confrontatie sterk heeft vergroot. Eenvoudig gezegd, de terugkeer van Rusland in de gelederen van de grootmachten heeft het land op de “vijandenlijst” van Washington geplaatst en een logisch doelwit voor Amerikaanse agressie.
Wat heeft dit met Merkel te maken?
Impliciet in Merkels opmerkingen is het feit dat de ontbinding van de communistische staat en de ineenstorting van de Russische economie niet voldoende waren om Rusland “gepacificeerd” te laten. Ze spreekt in feite haar steun uit voor extremere maatregelen. En ze weet wat die maatregelen zullen zijn: regimeverandering gevolgd door een gewelddadige versplintering van het land.
Poetin is goed op de hoogte van dit kwaadaardige plan en heeft het bij vele gelegenheden openlijk besproken. Kijk eens naar deze 2 minuten durende video van een vergadering die Poetin enkele weken geleden leidde:
“Het doel van onze vijanden is om ons land te verzwakken en op te breken. Dit is al eeuwen zo. Zij geloven dat ons land te groot is en een bedreiging vormt (voor hen), daarom moet het worden verzwakt en verdeeld. Wij van onze kant hebben altijd een andere aanpak gevolgd; wij wilden altijd deel uitmaken van de zogenaamde “beschaafde (westerse) wereld”. En na de ineenstorting van de Sovjet-Unie dachten we eindelijk deel uit te maken van die ‘wereld’. Maar het bleek dat we ondanks al onze inspanningen niet welkom waren. Onze pogingen om deel uit te maken van die wereld werden afgewezen. In plaats daarvan deden ze er alles aan – inclusief het helpen van terroristen in de Kaukasus – om Rusland af te maken en de Russische Federatie op te breken.” – Vladimir Poetin
Het punt is dat Merkels opvattingen naadloos aansluiten bij die van de neocons. Ze sluiten ook aan bij die van het hele westerse politieke establishment dat zich unaniem achter een confrontatie met Rusland heeft geschaard. Bovendien hebben de nationale veiligheidsstrategie, de nationale defensiestrategie en het laatste rapport van de Congressional Research Service allemaal hun focus verlegd van de oorlog tegen het internationale terrorisme naar een “grootmachtconcurrentie” met Rusland en China. Het is niet verrassend dat de documenten weinig te maken hebben met “concurrentie”, maar eerder een ideologische rechtvaardiging bieden voor vijandelijkheden met Rusland. Met andere woorden, de Verenigde Staten hebben de basis gelegd voor een directe confrontatie met ‘s werelds grootste nucleaire supermacht.
Bekijk dit korte fragment uit het Congressional Research Service Report getiteld Renewed Great Power Competition: Implications for Defense-Issues for Congress:
Het Amerikaanse doel om de opkomst van regionale hegemonen in Eurazië te voorkomen… is een beleidskeuze die twee oordelen weerspiegelt: (1) dat, gezien de hoeveelheid mensen, middelen en economische activiteit in Eurazië, een regionale hegemoon in Eurazië een machtsconcentratie zou vertegenwoordigen die groot genoeg is om vitale belangen van de VS te bedreigen; en (2) dat Eurazië niet op betrouwbare wijze zelfregulerend is wat betreft het voorkomen van het ontstaan van regionale hegemonen, hetgeen betekent dat de landen van Eurazië niet in staat zijn om door hun eigen optreden het ontstaan van regionale hegemonen te voorkomen, en wellicht de hulp nodig hebben van een of meer landen buiten Eurazië om dit op betrouwbare wijze te kunnen doen.”….
Vanuit een Amerikaans perspectief op grote strategie en geopolitiek kan worden opgemerkt dat de meeste mensen, middelen en economische activiteiten van de wereld zich niet in het Westen bevinden, maar op het andere halfrond, met name Eurazië. In antwoord op dit fundamentele kenmerk van de wereldgeografie hebben de Amerikaanse beleidsmakers de afgelopen decennia als kernelement van de Amerikaanse nationale strategie gekozen voor het voorkomen van het ontstaan van regionale hegemonen in Eurazië. Hoewel Amerikaanse beleidsmakers het doel om de opkomst van regionale hegemonen in Eurazië te voorkomen niet vaak expliciet in het openbaar verklaren, lijken Amerikaanse militaire operaties van de afgelopen decennia – zowel oorlogsoperaties als dagelijkse operaties – in niet geringe mate te zijn uitgevoerd ter ondersteuning van dit doel.” (“Renewed Great Power Competition: Implications for Defense—Issues for Congress”, US Congress)
Het klinkt veel als de Wolfowitz Doctrine, nietwaar? (Wat suggereert dat het Congres naar het neocon kamp is verhuisd.)
Er zijn een paar dingen die het overwegen waard zijn in dit korte fragment:
- Dat “het doel van de VS om het ontstaan van regionale hegemonen in Eurazië te voorkomen” niets te maken heeft met nationale defensie. Het is een regelrechte oorlogsverklaring aan elk land dat met succes de vrije markt gebruikt om zijn economie te laten groeien. Het is bijzonder verontrustend dat China op de target-lijst van Washington staat, terwijl de outsourcing en offshoring van Amerikaanse bedrijven zo’n grote rol hebben gespeeld in het succes van China. Amerikaanse bedrijven verplaatsten hun bedrijven naar China om niets boven een slavenloon te hoeven betalen. Moet China daarvan de schuld krijgen?
- Het feit dat Eurazië meer “mensen, middelen en economische activiteit” heeft dan Amerika, vormt geen “bedreiging” voor de nationale veiligheid van de VS. Het vormt alleen een bedreiging voor de ambities van westerse elites die het Amerikaanse leger willen gebruiken om hun eigen geopolitieke agenda na te streven.
- Tot slot: Merk op hoe de auteur erkent dat de regering het publiek opzettelijk misleidt over haar werkelijke doelstellingen in Centraal-Azië. Hij zegt: “Amerikaanse beleidsmakers verklaren niet vaak expliciet in het openbaar het doel om het ontstaan van regionale hegemonen in Eurazië te voorkomen, maar Amerikaanse militaire operaties van de afgelopen decennia – zowel oorlogsoperaties als dagelijkse operaties – lijken in niet geringe mate te zijn uitgevoerd ter ondersteuning van dit doel.” Met andere woorden, al die prietpraat over “vrijheid en democratie” is gewoon onzin voor de massa. De echte doelen zijn “grondstoffen, economische activiteit” en macht.
In de nationale veiligheidsstrategie en de nationale defensiestrategie wordt Rusland even uitdrukkelijk als de facto vijand van de Verenigde Staten aangemerkt. Dit komt uit de NSS:
Rusland vormt een onmiddellijke en aanhoudende bedreiging voor de regionale veiligheidsorde in Europa en is wereldwijd een bron van verstoring en instabiliteit….
Rusland vormt nu een onmiddellijke en aanhoudende bedreiging voor de internationale vrede en stabiliteit….
Rusland vormt een onmiddellijke bedreiging voor het vrije en open internationale systeem, omdat het roekeloos de basiswetten van de internationale orde aan zijn laars lapt … Dit decennium zal beslissend zijn voor het bepalen van de voorwaarden voor … het beheer van de acute dreiging die van Rusland uitgaat. (“The 2022 National Security Strategy”, White House)
En tot slot herhaalt The 2022 National Defense Strategy dezelfde thema’s als de andere; Rusland en China vormen een ongekende bedreiging voor de “op regels gebaseerde orde”. Hier is een korte samenvatting uit een artikel op de World Socialist Web Site:
De 2022 National Defense Strategy… maakt duidelijk dat de Verenigde Staten …. de onderwerping van Rusland ziet als een kritische opstap naar het conflict met China…. De uitbarsting van het Amerikaanse imperialisme… richt zich steeds directer op Rusland en China, die de Verenigde Staten zien als de belangrijkste obstakels voor de ongeremde overheersing van de wereld. Amerikaanse strategen hebben de overheersing van de Euraziatische landmassa, met zijn enorme natuurlijke hulpbronnen, lang beschouwd als de sleutel tot wereldheerschappij.” (“Pentagon national strategy document targets China”, Andres Damon, World Socialist Web Site)
Wat deze drie strategische documenten laten zien is dat de Washington BrainTrust de ideologische basis voor een oorlog met Rusland al aan het voorbereiden was lang voordat het eerste schot ooit in Oekraïne werd gelost. Die oorlog is nu aan de gang, hoewel de uitkomst verre van zeker is.
De strategie voor de toekomst lijkt een versie te zijn van het Plan Cheney, dat een opsplitsing van Rusland zelf aanbeveelt, “zodat het nooit meer een bedreiging voor de rest van de wereld kan vormen”. Hier is meer uit een artikel van Ben Norton:
“Voormalig VS-vicepresident Dick Cheney, een van de belangrijkste architecten van de Irak-oorlog, wilde niet alleen de Sovjet-Unie ontmantelen; hij wilde ook Rusland zelf opbreken, om te voorkomen dat het opnieuw zou opkomen als een belangrijke politieke macht…Het feit dat een figuur aan het roer van de VS-regering niet zo heimelijk streefde naar de permanente ontbinding van Rusland als land, en dit openlijk meedeelde aan collega’s als Robert Gates, verklaart gedeeltelijk de agressieve houding die Washington heeft aangenomen tegenover de Russische Federatie sinds de omverwerping van de USSR.
De realiteit is dat het Amerikaanse imperium eenvoudigweg nooit zal toestaan dat Rusland zijn eenzijdige overheersing van Eurazië ter discussie stelt, ondanks het feit dat de regering in Moskou het kapitalisme heeft hersteld. Daarom is het niet verwonderlijk dat Washington de veiligheidsproblemen van Rusland volkomen heeft genegeerd, zijn belofte heeft gebroken om de NAVO na de Duitse hereniging niet “één centimeter naar het oosten” uit te breiden, en Moskou heeft omringd met gemilitariseerde tegenstanders die erop uit zijn het land te destabiliseren.” (“Ex VP Dick Cheney confirmed US goal is to break up Russia, not just USSR”, Ben Norton, Multipolarista)
Het opdelen van Rusland in verschillende kleine staatjes, is lang de droom geweest van de neo-conservatieven. Het verschil is nu dat diezelfde droom wordt gedeeld door politieke leiders in het Westen. Recente opmerkingen van Angela Merkel onderstrepen het feit dat de westerse leiders nu vastbesloten zijn de ongerealiseerde doelen van de Koude Oorlog te bereiken. Zij willen de militaire confrontatie gebruiken om het politieke resultaat te bereiken dat zij nastreven, namelijk een aanzienlijk verzwakt Rusland dat niet in staat is de machtsprojectie van Washington in Centraal-Azië te blokkeren. Een gevaarlijker strategie is nauwelijks denkbaar.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/10/11/stoltenberg-de-navo-is-in-oorlog-met-rusland/
