Een bron stuurde mij onlangs een artikel van een goedgeplaatste Russische deskundige op het gebied van buitenlandse zaken, met een briefje eraan: ‘Hij denkt net als jij.’ Niet helemaal, maar we delen een aantal van dezelfde zorgen, schrijft Paul Craig Roberts.

“Wat moet er gedaan worden?”, door Sergei A. Karaganov, erevoorzitter van het presidium van de Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid, weerspiegelt mijn eigen standpunten die ik bij vele gelegenheden heb geuit, zoals dat Rusland, in het licht van de vijandigheid van de westerse wereld, voortdurende conflicten moet vermijden door zich naar het Oosten te wenden, naar China en India, en naar de uitbreiding van de BRICS. 

Net als ik hoopt Karaganov de dood van de mensheid in een nucleaire oorlog te voorkomen. Hij schrijft de pro-westerse Atlanticistische Integrationistische Russische liberalen af ​​die te lang vasthielden aan hun fantasie een geaccepteerd onderdeel van het Westen te zijn. Waarschijnlijk was het deze waanvoorstellingen van Russische liberalen die verantwoordelijk zijn voor de mislukkingen in het oordeelsvermogen die Karaganov in het Kremlin naar voren brengt, precies dezelfde mislukkingen waarop ik heb gewezen. Het laatste wat Rusland nodig heeft is onderlinge afhankelijkheid met het Westen.

Karaganov wijst erop dat Rusland Aziatische wortels heeft die dateren uit de tijd van de Mongoolse overheersers, die net zo sterk zijn als de westerse wortels, en dat het China is dat in opkomst is, en niet Europa en de VS, die hij in wezen beschouwt als drenkelingen op politiek, economisch, moreel en geestelijk vlak.

Karaganov schrijft: “Europa – ooit een baken van modernisering voor ons en vele andere landen – beweegt zich snel richting geopolitieke nietsheid en, hopelijk heb ik ongelijk, richting moreel en politiek verval. De nog steeds rijke markt is de moeite waard om te exploiteren, maar onze belangrijkste inspanning met betrekking tot het oude subcontinent moet erin bestaan ​​ons er moreel en politiek van af te schermen. Na eerst zijn ziel – het christendom – te hebben verloren, verliest het nu de vrucht van de Verlichting – het rationalisme. Bovendien is de Eurobureaucratie, op bevel van buiten [Washington], zelf bezig Rusland te isoleren van Europa. Daar zijn we dankbaar voor.”

“Een breuk met Europa is voor veel Russen een beproeving. Maar we moeten er zo snel mogelijk doorheen. Uiteraard mag afscherming geen principe worden of totaal zijn. Maar elk gesprek over het herscheppen van een Europees veiligheidssysteem is een gevaarlijke hersenschim. Systemen voor samenwerking en veiligheid moeten worden gebouwd binnen het raamwerk van het continent van de toekomst – Groot-Eurazië – door Europese landen uit te nodigen die geïnteresseerd zijn en van belang voor ons zijn.

Het Westen, schrijft hij, is het moderne equivalent van Sodom en Gomorra. “Het zou beter zijn geweest om onze Westerse, Europese odyssee een eeuw eerder af te ronden. Er valt nu nog weinig bruikbaars van het Westen te lenen, ook al sijpelt er veel onzin uit. Maar terwijl we de reis te laat voltooien, zullen we de grote Europese cultuur behouden die nu door de post-Europese mode wordt afgewezen.” Omdat het Westen zichzelf heeft verworpen, is het een kwaad en moet Rusland zich ertegen afschermen. Hij beantwoordde mijn recente vraag door te zeggen dat de cultuur die het Westen heeft geschapen en waarvan zich nu vervreemd is, door Rusland zal worden gered.

Er zijn andere punten waarop we hetzelfde oordeel hebben, zoals de defaitistische manier waarop Poetin het conflict met Oekraïne voerde en zijn aanvaarding van provocaties die de westerse deelname aan het conflict escaleerden. De manier waarop Poetin probeert het Westen zich niet bedreigd te laten voelen, ook al bedreigt het Westen Rusland, voedt het conflict. Het voortdurend uiten van uw bereidheid om te onderhandelen met Washington, dat van plan is Rusland en Poetin persoonlijk te vernietigen, is een buitengewone beoordelingsfout. Het gebrek aan realisme slaat je in het gezicht.

Karaganov schrijft dat Rusland zijn benadering van het buitenlands beleid moet herzien van defensief naar offensief, en moet stoppen met zijn pogingen om het Westen te plezieren en met het Westen te onderhandelen. De pogingen van het Kremlin zijn “niet alleen immoreel maar ook contraproductief”, omdat ze onrealistisch zijn en tot meer provocaties leiden.

Karaganov ziet het Westen, net als ik, dat het wegzakt in morele losbandigheid en antihumanisme. Hij schrijft: “Het is tijd om openlijk de vlag van de verdediging van normale menselijke waarden te hijsen tegen de post- en zelfs anti-menselijke waarden die uit het Westen komen.”

Zoals ik heb uitgelegd, maakt Oekraïne al eeuwenlang deel uit van Rusland, lang voordat er een Sovjet-Unie bestond. Oekraïne is een gloednieuw land dat door de neoconservatieven van Washington uit Rusland is gescheurd toen de Sovjet-Unie instortte. Oekraïne is door Washington in het leven geroepen als wapen tegen Rusland. Het is buitengewoon dat het zo lang duurde voordat de Russen dit beseften. De Russen moeten volledig gehersenspoeld zijn door Voice of America en Radio Free Europe. Dat waren de Atlanticistische Integrationisten zeker.

Karaganov ontsnapte aan de hersenspoeling. Hij schrijft:

“Ons enige redelijke doel met betrekking tot het grondgebied van Oekraïne is voor mij heel duidelijk: de bevrijding en hereniging met Rusland van het hele zuiden, oosten en (waarschijnlijk) Dnjepr-bekken. De westelijke regio’s van Oekraïne zullen het onderwerp zijn van toekomstige onderhandelingen. De beste oplossing zou zijn het creëren van een gedemilitariseerde bufferstaat daar met een formeel neutrale status (met Russische bases om de neutraliteit te garanderen) – een plek om te wonen voor de inwoners van het huidige Oekraïne die geen staatsburgers van Rusland willen zijn en volgens de normen van Rusland willen leven. Russische wetten. En om provocaties en ongecontroleerde migratie te voorkomen moet Rusland een hek bouwen langs de grens met de bufferstaat, zoals het hek dat Trump begon aan de grens met Mexico.” Of degene die Israël in Palestina heeft gebouwd.

Karaganov schrijft dat het Kremlin in het Russische defensiebeleid te veel van het Westen verwachtte, samenwerking en goede wil. Het Kremlin moet niet op de hoogte zijn geweest van de joodse-neoconservatieve doctrine van de Amerikaanse hegemonie, die Rusland tot een obstakel voor de hegemonie van Washington beschouwt, dat moet worden weggenomen. Om met het Westen om te gaan, schrijft Karaganov, zou Rusland zijn enorm superieure nucleaire capaciteit moeten gebruiken om het Westen te intimideren.

“Toen we preventief (hoewel te laat) begonnen met een militaire operatie tegen het Westen [beperkte militaire interventie in Oekraïne] verwachtten we, handelend op basis van oude aannames, niet dat de vijand een volledige oorlog zou ontketenen. We hebben dus vanaf het allereerste begin geen actieve intimidatietactieken voor nucleaire afschrikking gebruikt. En we slepen nog steeds met onze voeten. Door dit te doen verdoemen we niet alleen honderdduizenden mensen in Oekraïne (inclusief verliezen door een dalende levenskwaliteit) en tienduizenden van onze mannen, maar bewijzen we ook de hele wereld een slechte dienst. De agressor, die de facto het Westen is, blijft ongestraft. Dit maakt de weg vrij voor verdere agressie.”

Ik ben blij met mijn stelling dat Poetins niet-reactie op agressie de wereld de dood in jaagt, niet omdat ik de doden wil, maar omdat het mijn overtuiging bevestigt dat het tolereren van provocaties niet leidt tot vrede, maar tot meer provocaties die zullen resulteren in een kernoorlog. Ik blijf ervan overtuigd dat de onwil van Poetin om op te treden een nucleair Armageddon veroorzaakt.

Karaganov wijst erop dat Poetin afwijkt van de Russische militaire praktijk:

“Het is de Russische traditie om de Europese indringers een verpletterende nederlaag te bezorgen en vervolgens overeenstemming te bereiken over een nieuwe orde”, bedacht door de Russen.

Wat betreft de ten onrechte gevoerde oorlog in Oekraïne: “De speciale militaire operatie moet worden voortgezet tot de overwinning. Onze vijanden moeten weten dat als ze zich niet terugtrekken, het legendarische Russische geduld zal opdrogen en dat de dood van elke Russische soldaat zal worden betaald met duizenden levens aan de andere kant.’

Waar Karaganov en ik uit elkaar gaan, is zijn overtuiging dat de beperking van oorlogen ligt in de meeste landen die over nucleaire afschrikmiddelen beschikken. Zijn betoog is rationeel. Hij schrijft dat als een agressor te maken krijgt met nucleaire vergelding, het onwaarschijnlijk is dat de agressor tot agressie zal overgaan. Het probleem met zijn argument is dat er psychopaten zijn die landen regeren, en dat psychopaten zich geen zorgen maken over bevolkingsgroepen. Hij geeft dit feit zelf toe.

Karaganov en ik zijn het erover eens dat een agressievere houding van Rusland ertoe zou leiden dat het Westen zijn agressie zou heroverwegen en daardoor de kans op een nucleaire oorlog zou verkleinen. Karaganov schrijft:

“Door de nucleaire afschrikking te intensiveren, zullen we niet alleen de agressors ontnuchteren, maar ook een dienst van onschatbare waarde aan de hele mensheid bewijzen. Er is momenteel geen andere bescherming tegen een reeks oorlogen en een groot thermonucleair conflict. Nucleaire afschrikking moet worden geactiveerd.”

Hier schetst Karaganov het waarschijnlijke lot van Europa en de VS, machteloze volkeren zonder enige invloed op ‘hun’ regeringen:

“Het Russische beleid moet gebaseerd zijn op de veronderstelling dat de NAVO een vijandig blok is dat zijn agressiviteit heeft bewezen met zijn eerdere beleid en dat de facto een oorlog voert tegen Rusland. Daarom zijn alle nucleaire aanvallen op de NAVO, inclusief preventieve aanvallen, moreel en politiek gerechtvaardigd. Dit geldt in de eerste plaats voor landen die de meest actieve steun verlenen aan de Kiev-junta. De oude en vooral nieuwe leden van de alliantie moeten begrijpen dat hun veiligheid aanzienlijk is verzwakt sinds ze zich bij het blok hebben aangesloten, en dat hun heersende compradorelites hen op de rand van leven en dood hebben geplaatst. Ik heb herhaaldelijk geschreven dat als Rusland een preventieve vergeldingsaanval uitvoert op welk NAVO-land dan ook, de VS niet zullen reageren tenzij het Witte Huis en het Pentagon worden bevolkt door gekken die hun land haten en bereid zijn Washington, Houston, Chicago of Los Angeles te vernietigen. in het belang van Poznan, Frankfurt, Boekarest of Helsinki.’

“Vanuit mijn standpunt zouden het Russische nucleaire beleid en de dreiging van vergelding het Westen ook moeten afschrikken van het massale gebruik van biologische of cyberwapens tegen Rusland of zijn bondgenoten. De wapenwedloop op dit gebied, gevoerd door de VS en enkele van zijn bondgenoten, moet worden gestopt.”

De doelwitten die van de aardbodem moeten worden weggevaagd, zijn niet beperkt tot Europa.

“Het lijkt ook noodzakelijk om (tot op zekere hoogte publiekelijk) de lijst met doelwitten voor nucleaire vergeldingsaanvallen te wijzigen. We moeten goed nadenken over wie we precies willen afschrikken.

“De Amerikanen [Washington] hebben ‘ter verdediging van de democratie’ en omwille van hun imperiale ambities miljoenen mensen gedood in Vietnam, Cambodja, Laos en Irak, monsterlijke daden van agressie gepleegd tegen Joegoslavië en Libië, en tegen alle waarschuwingen in opzettelijk honderdduizenden-misschien zelfs miljoenen Oekraïners in het vuur van de oorlog geworpen, er is geen garantie dat de dreiging van vergelding, zelfs tegen steden, een voldoende afschrikmiddel is voor de globalistische oligarchie. Simpel gezegd, ze geven zelfs niet om hun eigen burgers en zullen niet bang zijn voor slachtoffers onder hen.”

Omdat de heersende westerse elites zich geen zorgen maken over hun volk, moeten aanvallen tegen Amerika gericht worden tegen de uiterst corrupte heersende elites, “de globalistische oligarchie”:

“Misschien zou het de moeite waard zijn om de verzamelplaatsen van deze oligarchie aan te wijzen als doelwit voor de eerste golf, of zelfs voor preventieve vergeldingsaanvallen.” (Dissident – Dat is Israël)

“God sloeg Sodom en Gomorra – verwikkeld in gruwel en losbandigheid – met een regen van vuur,” dus waarom zou Rusland God niet de hand reiken en het Westen met dezelfde vuurregen treffen? Dit is de vraag van Karaganov. “Het moderne equivalent: een beperkte nucleaire aanval op Europa. Nog een hint uit het Oude Testament: om de wereld te reinigen ontketende God de Grote Zondvloed. Onze Poseidon-kerntorpedo’s kunnen soortgelijke overstromingen door tsunami’s veroorzaken. Tegenwoordig liggen de meeste schaamteloos agressieve staten aan de kust. De globalistische oligarchie en de diepe staat moeten niet hopen te ontsnappen zoals Noach en zijn vrome familie deden.”

Karaganov schrijft dat “Rusland eindelijk ophield zich achter het Westen aan te slepen” en zich bewust is geworden van haar westerse vijand.

“Een grotere afhankelijkheid van nucleaire afschrikking is nodig om de Europese ‘leiders’ die gek geworden zijn, af te koelen, te spreken over een onvermijdelijke botsing tussen Rusland en de NAVO, en er bij hun strijdkrachten op aan te dringen zich daarop voor te bereiden. Deze babbelaars en hun luisteraars moeten eraan worden herinnerd dat, in het geval van een oorlog tussen Rusland en de NAVO in Europa, er zelfs na de eerste paar dagen van het conflict weinig over zal zijn van veel Europese alliantieleden.”

Het Westen dat Karaganov schrijft, is zowel een morele en spirituele bedreiging als een militaire bedreiging:

“De voortdurende verspreiding van digitale technologieën. . . bevorderen niet alleen anti-menselijke of post-menselijke ideologieën, waarden en gedragspatronen, maar leggen deze ook op die de natuurlijke grondslagen van de menselijke moraliteit en bijna alle fundamentele menselijke waarden verwerpen.”

“We kunnen nu al zien dat de Europese elites het vermogen om strategisch te denken bijna volledig hebben verloren, en dat er vrijwel niets meer over is in de traditionele meritocratische zin. We zijn getuige van een intellectuele achteruitgang van de heersende elite in de Verenigde Staten, een land met enorme militaire, inclusief nucleaire, capaciteiten.”

De vraag die Karaganov ons achterlaat is: kan de opkomende nieuwe wereld de in verval rakende oude wereld van losbandigheid, zonde en alle vormen van kwaad in bedwang houden voordat het kwaad dat in het Westen regeert de wereld vernietigt? Kunnen Poetin en Xi de realiteit zien voordat het te laat is?

Het is duidelijk dat Russische strategische denkers zijn geradicaliseerd door wat zij hebben ervaren als verraad en verraad door het Westen. Het joods-neoconservatieve streven naar de Amerikaanse hegemonie tegen elke prijs heeft een vijand gecreëerd wiens vertrouwen in het Westen is uitgeput. Dit is, zoals ik herhaaldelijk heb gezegd, een veel gevaarlijkere situatie dan die bestond tijdens de Koude Oorlog van de twintigste eeuw. Het besef van dit gevaar blijft westerse besluitvormers ontgaan.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Poetin aan de NAVO over het sturen van troepen naar Oekraïne: “Doe het en je hebt niet eens de tijd om met je ogen te knipperen”!

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over