Onderstaande artikel komt uit Foreign Affairs en dat is het propagandakanaal van de Council on Foreign Relations.

Het illustreert wat ik al tijden roep, namelijk dat de Yanks de oorlog tegen Rusland in Oekraïne de verantwoordelijkheid van Europa willen maken.

De Yanks hebben het vuur aangestoken en nu worden de Europese marionettenleiders geacht de levens van onze jongere generatie daar in te verbranden. Geen twijfel dat zij braaf zullen gehoorzamen.

Foreign Affairs:

Om de opmars van Rusland een halt toe te roepen heeft Kiev meer steun aan de grond nodig

In Europa is een taboe doorbroken. Nog maar een paar maanden geleden zou het voor de Europese leiders ondenkbaar zijn geweest om voor te stellen om Europese troepen naar Oekraïne te sturen. Maar op 26 februari zei de Franse president Emmanuel Macron dat de inzet van Europese troepen in Oekraïne niet ‘uitgesloten’ kon worden. Sindsdien hebben andere Europese functionarissen zich bij het koor aangesloten; de Finse minister van Defensie en de Poolse minister van Buitenlandse Zaken hebben allebei gesuggereerd dat de strijdkrachten van hun land in Oekraïne terecht zouden kunnen komen. Deze opmerkingen, gecombineerd met de bestaande steun voor dergelijke maatregelen in de Baltische staten, laten zien dat er een groeiend blok landen bestaat dat openstaat voor directe Europese interventie in de oorlog.

Deze explosieve commentaren worden veroorzaakt door een veranderende conflictdynamiek. Het debat in het Amerikaanse Congres over het sturen van militaire hulp naar Oekraïne is een debacle geweest. Een nieuw hulppakket ligt eindelijk op koers voor goedkeuring, maar de maanden van aarzeling in Washington hebben de Europeanen ontzet en Moskou de hoop gegeven dat het westerse besluit om Kiev te steunen aan het wankelen is. Russische strijdkrachten – ondersteund door uitrusting uit China, Iran en Noord-Korea – hebben geprofiteerd van het gat in de Amerikaanse militaire steun aan Oekraïne door hun aanvallen op burgers en niet-militaire infrastructuur op te voeren. Begin april lanceerde Rusland, wetende dat Oekraïne een tekort aan luchtafweermunitie had, een raketaanval die de grootste elektriciteitscentrale in de regio Kiev verwoestte. Eerder, in maart, richtten Russische troepen zich op een hydro-elektrische dam in Dnipro en andere elektrische installaties rond Kherson, waardoor de Oekraïense industrie werd ondermijnd en de economie van het land afhankelijker werd van het Europese elektriciteitsnet. Verdere schade aan kritieke infrastructuur, kerncentrales en landbouwgrond zal de kosten van de wederopbouw dramatisch doen stijgen, waarvoor de Oekraïense partners in het Westen waarschijnlijk een groot deel van de rekening zullen moeten betalen.

Terwijl de Russische strijdkrachten hun opmars versnellen, stelt de mogelijkheid dat ze de Oekraïense verdediging langs het oostfront zouden kunnen doorbreken en de Oekraïense controle over Charkov of zelfs Kiev uitdagen, Europa voor een veiligheidsdreiging die het niet kan negeren. Een Russische overwinning in Oekraïne zou de revisionistische ambities van president Vladimir Poetin en het geloof in de inherente zwakte van het Westen rechtvaardigen. Het zou het Kremlin in staat stellen Rusland op oorlogsbasis te houden – een veroveringsaanpak voor de hele samenleving die Europese landen niet zouden kunnen evenaren. Er is geen reden om te verwachten dat Poetin stopt met Oekraïne. Hij heeft het uiteenvallen van de Sovjet-Unie ‘de grootste geopolitieke catastrofe’ van de twintigste eeuw genoemd, waarbij hij betreurde dat ‘tientallen miljoenen van onze medeburgers en landgenoten zich buiten Russisch grondgebied bevonden’. De Baltische staten zijn in gevaar, net als Polen: vorig jaar beschreef de voormalige Russische premier en Poetin-loyalist Dmitri Medvedev de Baltische staten als “onze” (dat wil zeggen Russische) provincies en Polen als “tijdelijk bezet” (wat betekent: door de NAVO).

Er is geen enkele indicatie dat Poetin Europa zou willen veroveren. Europa is een gede-industrialiseerd shithole zonder grondstoffen vol met negers en transgenders en zou een verliespost en blok aan ieders been zijn.

Door te dreigen met het sturen van troepen proberen Europese landen dit zorgwekkende traject te verstoren. Om de uitkomst in Oekraïne echt te veranderen, moeten de Europese landen echter meer doen dan alleen praten over het sturen van troepen. Als de Verenigde Staten hun hulp blijven uitstellen en vooral als ze Donald Trump (die heeft beloofd de oorlog in Oekraïne binnen 24 uur te beëindigen, vermoedelijk door Poetin toe te staan zijn onverdiend gewin te behouden) in november tot president kiezen, zal Europa de enige verdediger van Oekraïne zijn.

Trump gaat die oorlog helemaal niet stoppen. Hij heeft zojuist het Amerikaanse pakket van 60 miljard voor Oekraïne mogelijk gemaakt.

De Europese leiders kunnen het zich niet veroorloven om het Amerikaanse politieke disfunctioneren de Europese veiligheid te laten dicteren. Ze moeten serieus overwegen om troepen naar Oekraïne te sturen voor logistieke ondersteuning en training, om Oekraïnes grenzen en kritieke infrastructuur te beschermen of zelfs om Oekraïense steden te verdedigen. Ze moeten Rusland duidelijk maken dat Europa bereid is de territoriale soevereiniteit van Oekraïne te beschermen. De nijpende realiteit van de situatie in Oekraïne accepteren en er nu iets aan doen is beter dan de deur openlaten voor Rusland om zijn imperiale opmars te versnellen.

VERANDER HET GESPREK

Het idee om Europese troepen naar Oekraïne te sturen heeft voorspelbare bezwaren opgeroepen. Het Kremlin was verontwaardigd over de recente verklaringen van Macron en anderen waarin werd gewaarschuwd voor oorlog – mogelijk een nucleaire oorlog – met heel Europa. Ook Washington en Berlijn reageerden boos. Zowel Duitsland als de Verenigde Staten hebben de hulp die zij Oekraïne tijdens de oorlog hebben gegeven strikt beperkt , uit angst dat Rusland zijn dreigementen van escalatie waar zou kunnen maken, en zij hebben de meer agressieve Europese staten scherp bekritiseerd vanwege wat zij zien als onnodige provocatie .

Een dergelijke oppositie doet niets af aan de voordelen die de Europese troepen in Oekraïne zouden opleveren, en het feit dat Berlijn, Moskou en Washington allemaal zo krachtig reageerden laat zien waarom het zo belangrijk is om deze discussie te voeren. De Europese leiders hebben aangetoond dat het mogelijk is om uit een eenzijdig escalatiedebat te komen dat, tot hoe, in het voordeel van Rusland heeft gewerkt. In het voorgaande patroon heeft Moskou met escalatie gedreigd, en hebben Berlijn en Washington gereageerd met woorden en daden gericht op de-escalatie – een dynamiek die zowel Duitsland als de Verenigde Staten ervan weerhoudt de meer geavanceerde raketsystemen te sturen die Oekraïne zo hard nodig heeft. Nu maakt Europa de bedreigingen, en Rusland voelt zich zeer ongemakkelijk.

Te veel politici en experts in de Verenigde Staten en Europa herhalen Poetins eigen standpunten door te waarschuwen dat elke vorm van externe interventie in Oekraïne tot een Derde Wereldoorlog zou leiden. In werkelijkheid zou het sturen van Europese troepen een normaal antwoord zijn op een dergelijk conflict. De Russische invasie heeft het regionale machtsevenwicht verstoord, en Europa heeft er groot belang bij dat dit onevenwicht wordt gecorrigeerd. De voor de hand liggende manier om dit te doen is door een reddingslijn te bieden aan een Oekraïens leger dat opnieuw door de Verenigde Staten hoog en droog achtergelaten zou kunnen worden, en de beste reddingslijn zouden Europese soldaten zijn. Tenzij de politiek in de Verenigde Staten verandert, zal Oekraïne alternatieve hulpbronnen nodig hebben om zijn strijd gaande te houden – en Europa is de natuurlijke financier.

Het is een compleet waanzinnig voorstel. Europese troepen zouden hetzelfde lot ondergaan als de Oekraïense.

STUUR DE TROEPEN

Europese strijdkrachten zouden zowel niet-gevechts- als gevechtsoperaties kunnen ondernemen om de druk op Oekraïne enigszins te verlichten. Een strikt niet-gevechtsmissie zou in de meeste Europese hoofdsteden het gemakkelijkst te verkopen zijn. Europese troepen zouden de Oekraïners kunnen ontlasten bij het uitvoeren van logistieke taken, zoals het onderhouden en repareren van gevechtsvoertuigen. Door ten westen van de rivier de Dnjepr te blijven – een natuurlijke barrière die een groot deel van Oekraïne beschermt tegen Russische opmars – zouden Europese strijdkrachten aantonen dat ze er niet zijn om Russische soldaten te doden, en daarmee de onvermijdelijke Russische beschuldiging van Europese agressie voorkomen. Sommige Oekraïense voertuigen worden al naar Duitsland, Polen en Roemenië gestuurd voor substantiële reparaties, maar het dichter bij het front uitvoeren van deze taak zou het proces versnellen, de tijd verkorten dat uitrusting buiten gevecht is en meer Oekraïense troepen vrijmaken voor gevechtstaken. . Franse, Poolse en andere Europese militaire adviseurs zouden ook dodelijke en niet-dodelijke trainingen in Oekraïne kunnen verzorgen om het leger van het land verder te professionaliseren. Als het Oekraïense leger het komende jaar door extra mobilisatie wordt uitgebreid – wat waarschijnlijk lijkt – zal een grotere capaciteit om nieuwe rekruten in Oekraïne op te leiden bijzonder nuttig zijn.

De schrijvers zien over het hoofd dat de Oekraïense mannen op zijn. OP ! De gemiddelde leeftijd van het Oekraïense leger is 43 jaar en het land stuurt nu zelfs al zwangere vrouwen, gehandicapten en kinderen naar het front.

Uiteraard zouden de Europese strijdkrachten meer kunnen doen dan repareren en trainen. De meest beperkte vorm van Europese gevechtsmissies zou nog steeds ten westen van de rivier de Dnjepr kunnen blijven en een defensief karakter kunnen hebben. Eén zo’n missie zou het versterken van de luchtverdedigingscapaciteiten van Oekraïne in deze regio kunnen inhouden door personeel in te zetten, uitrusting te leveren of zelfs het bevel en de controle over het Oekraïense luchtverdedigingssysteem over te nemen. De risico’s van escalatie zouden minimaal zijn, omdat Europese strijdkrachten weinig kans zouden hebben om de Russische militaire piloten te doden die munitie vanuit het Wit-Russische en Russische luchtruim naar Oekraïne lanceren. Maar ze zouden wel helpen bij het neerhalen van kruisraketten en drones. Door dit te doen zouden door Europa geleide luchtverdedigingsbatterijen meer Oekraïense troepen vrijmaken om de strijdkrachten nabij de frontlinies te beschermen en tegelijkertijd Russische pogingen frustreren om kritieke infrastructuur te vernietigen en de Oekraïense bevolking angst aan te jagen en zich over te geven. Europese strijdkrachten zouden ook andere defensieve en humanitaire taken kunnen uitvoeren, zoals het ontmijnen en onschadelijk maken van niet-geëxplodeerde Russische munitie. Het overnemen van dergelijk werk van Oekraïens personeel zou burgers helpen beschermen en het economisch herstel van Oekraïne ondersteunen, aangezien boeren nu moeite hebben om gewassen te planten en te oogsten in velden vol mijnen en andere niet-ontplofte munitie.

Een andere gevechtsrol – die, net als bij een luchtverdedigingsmissie, waarschijnlijk geen Russische strijdkrachten zou betrekken – zou het patrouilleren in delen van de Oekraïense grens inhouden waar geen Russische troepen zijn ingezet, zoals de kust van de Zwarte Zee en de grenzen met Wit-Rusland en Transnistrië. Door deze flanken te bewaken zouden meer dan 20.000 Oekraïense troepen (en de wapens en munitie die zij bij zich dragen) vrijkomen om aan de frontlinie te vechten. Het zou ook de waarschijnlijkheid van een nieuwe frontopening langs deze grenzen verkleinen, aangezien Rusland vrijwel zeker zou proberen een uitbreiding van de oorlog te voorkomen door andere Europese legers aan te vallen. Europese strijdkrachten zouden ook kunnen helpen de drie resterende Zwarte Zeehavens van Oekraïne veilig te stellen, die van vitaal belang zijn voor zowel de Oekraïense economie als de mondiale voedselzekerheid, waardoor extra Oekraïense soldaten worden afgelost. Elke vorm van Europese operatie in Oekraïne zou ook emotioneel gewicht met zich meebrengen. De aanwezigheid van Europese troepen zou het moreel van het Oekraïense volk verhogen en hen geruststellen dat de toekomst van hun land in Europa ligt.

Ten slotte moet Europa een directe gevechtsmissie overwegen die het Oekraïense grondgebied ten westen van de Dnjepr helpt beschermen. Naast het verminderen van de last van het Oekraïense leger in deze regio’s, zou de aanwezigheid van Europese troepen het onwaarschijnlijk maken dat Russische troepen over de rivier zouden oprukken, waardoor een groot deel van Oekraïne tegen verovering zou worden beschermd. Een potentieel Russisch doelwit is Odessa, de belangrijkste haven van Oekraïne, waar het grootste deel van de export van het land naartoe wordt verscheept. Als Russische troepen de stad zouden naderen, zouden Europese troepen in de omgeving het recht hebben zich te verdedigen door op de oprukkende soldaten te schieten. Ze zouden kunnen helpen een Russisch offensief te dwarsbomen dat, gegeven de strategische positie van Odessa, de Oekraïense economie zou kunnen wurgen en de Russische strijdkrachten zou kunnen positioneren voor een mogelijke invasie van Moldavië. Moskou zou proberen elke dodelijke reactie op een Russische aanval af te doen als Europese agressie, maar Rusland zou verantwoordelijk zijn voor elke escalatie.

POETIN OP ACHTERSTAND

Het risico dat het inzetten van Europese soldaten in Oekraïne, in welke hoedanigheid dan ook, het conflict zal laten escaleren, is overdreven. Rusland heeft heel weinig ruimte om zijn conventionele aanvallen op te schalen, afgezien van de inzet van biologische of chemische wapens. Het land heeft al meer dan 90 procent van zijn vooroorlogse leger verloren, waarbij honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen, tienduizenden gevechtsvoertuigen zijn vernietigd en de overgrote meerderheid van zijn meest geavanceerde wapensystemen is ingezet bij aanvallen op Oekraïne.

HA HA HA HA HA, waar halen ze die onzin vandaan ? Hebben ze een gen-injectie gehad ?

Sancties hebben de Russische wapenproductie moeilijker en duurder gemaakt, en de inzet van troepen in Oekraïne heeft ervoor gezorgd dat Rusland nauwelijks genoeg troepen heeft om de rest van zijn lange grens te bewaken, laat staan ​​een aanzienlijke operatie tegen andere Europese staten op te zetten.

Nee, sancties hebben ervoor gezorgd dat Rusland onafhankelijk is geworden van het Westen.

{ Ik sla even een stukje over, mijn God wat een onzin allemaal }

Oekraïne doet zijn best, maar heeft hulp nodig – hulp die de Europese landen kunnen en in toenemende mate willen bieden. In plaats van een Russische escalatie af te dwingen, zou de aanwezigheid van Europese troepen waarschijnlijker voorkomen dat het conflict zich verspreidt en verdere schade aan de Oekraïense economie en infrastructuur voorkomen. De Europese leiders hoeven niet de dictaten van de steeds onbetrouwbaarder wordende Verenigde Staten te volgen over hoe de strijd in Oekraïne gevoerd moet worden; zij kunnen en moeten zelf beslissen hoe zij de vrijheid en veiligheid van het continent het beste kunnen garanderen. Europa moet doen wat nodig is om zijn eigen toekomst veilig te stellen, en dat begint met ervoor te zorgen dat Oekraïne deze oorlog wint.

Nee, dat begint ermee dat we de bloeddorstige Yanks ons beleid niet langer laten bepalen en dat we vrede sluiten met Rusland en vriendelijk Nordstream repareren en de Yanks daar herstelbetalingen voor laten betalen..

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

‘Macron verklaart Rusland de oorlog’ – Twitter

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over