De wereld staat aan de rand van een nucleaire catastrofe, niet in de laatste plaats omdat de westerse politieke leiders er niet in slagen openhartig te zijn over de oorzaken van de escalerende wereldwijde conflicten. Het onophoudelijke westerse verhaal dat het Westen nobel is en Rusland en China slecht, is eenvoudig van geest en buitengewoon gevaarlijk. Het is een poging om de publieke opinie te manipuleren, niet om iets te doen aan de zeer reële en dringende diplomatie, schrijft Jeffrey D. Sachs.
Europa zou zich moeten realiseren dat het niet uitbreiden van de NAVO en het uitvoeren van de Minsk II akkoorden deze vreselijke oorlog in Oekraïne zouden hebben voorkomen.
Het essentiële verhaal van het Westen is ingebouwd in de Amerikaanse nationale veiligheidsstrategie. De kerngedachte van de VS is dat China en Rusland onverbiddelijke vijanden zijn die “trachten de Amerikaanse veiligheid en welvaart uit te hollen”. Deze landen zijn volgens de VS “vastbesloten om economieën minder vrij en minder eerlijk te maken, hun legers te laten groeien, en informatie en gegevens te controleren om hun samenlevingen te onderdrukken en hun invloed uit te breiden.”
De ironie wil dat de VS sinds 1980 in minstens 15 overzeese oorlogen zijn verwikkeld (Afghanistan, Irak, Libië, Panama, Servië, Syrië en Jemen om er maar een paar te noemen), terwijl China in geen enkele en Rusland slechts in één (Syrië) buiten de voormalige Sovjet-Unie is verwikkeld geweest. De VS heeft militaire bases in 85 landen, China in 3, en Rusland in 1 (Syrië) buiten de voormalige Sovjet-Unie.
President Joe Biden heeft dit verhaal gepromoot door te verklaren dat de grootste uitdaging van onze tijd de concurrentie met de autocratieën is, die “proberen hun eigen macht te vergroten, hun invloed over de hele wereld te exporteren en uit te breiden, en hun repressieve beleid en praktijken te rechtvaardigen als een efficiëntere manier om de uitdagingen van vandaag aan te pakken.” De Amerikaanse veiligheidsstrategie is niet het werk van één enkele Amerikaanse president, maar van het Amerikaanse veiligheidsapparaat, dat grotendeels autonoom is en opereert achter een muur van geheimhouding.
De overspannen angst voor China en Rusland wordt aan een westers publiek verkocht door manipulatie van de feiten. Een generatie eerder verkocht George W. Bush, Jr. het publiek het idee dat Amerika’s grootste bedreiging het islamitisch fundamentalisme was, zonder te vermelden dat het de CIA was die, samen met Saoedi-Arabië en andere landen, de jihadisten in Afghanistan, Syrië en elders had gecreëerd, gefinancierd en ingezet om Amerika’s oorlogen te bevechten.
Of denk aan de invasie van de Sovjet-Unie in Afghanistan in 1980, die in de Westerse media werd afgeschilderd als een daad van onuitgelokte verraderlijkheid. Jaren later kwamen we erachter dat de Sovjet-invasie in feite was voorafgegaan door een CIA-operatie die was opgezet om de Sovjet-invasie uit te lokken! Dezelfde onjuiste informatie deed zich voor met betrekking tot Syrië. De Westerse pers staat bol van beschuldigingen tegen Poetins militaire steun aan de Syrische Bashar al-Assad vanaf 2015, zonder te vermelden dat de VS de omverwerping van al-Assad vanaf 2011 steunden, waarbij de CIA een grote operatie financierde (Timber Sycamore) om Assad omver te werpen, jaren voordat Rusland arriveerde.
Of recenter, toen VS-huisvoorzitter Nancy Pelosi roekeloos naar Taiwan vloog ondanks de waarschuwingen van China, bekritiseerde geen enkele G7-minister van Buitenlandse Zaken Pelosi’s provocatie, terwijl de G7-ministers samen harde kritiek uitten op China’s “overdreven reactie” op Pelosi’s reis.
Het westerse verhaal over de oorlog in Oekraïne is dat het een niet-uitgelokte aanval van Poetin is in zijn streven om het Russische rijk te herscheppen. De echte geschiedenis begint echter met de westerse belofte aan Sovjet-president Michail Gorbatsjov dat de NAVO niet naar het oosten zou uitbreiden, gevolgd door vier golven van NAVO-uitbreiding: in 1999 met drie Midden-Europese landen; in 2004 met nog eens zeven landen, waaronder de Zwarte Zee en de Baltische staten; in 2008 met de toezegging om uit te breiden met Oekraïne en Georgië; en in 2022 met de uitnodiging aan vier leiders uit Azië en de Stille Oceaan om zich bij de NAVO te richten tegen China.
Evenmin vermelden de westerse media de rol van de VS in de omverwerping in 2014 van de pro-Russische president van Oekraïne, Viktor Janoekovitsj; het falen van de regeringen van Frankrijk en Duitsland, die garant staan voor het Minsk II-akkoord, om druk uit te oefenen op Oekraïne om zijn verbintenissen na te komen; de enorme hoeveelheden Amerikaanse wapens die tijdens de regeringen-Trump en -Biden naar Oekraïne zijn gezonden in de aanloop naar de oorlog; noch de weigering van de VS om met Poetin te onderhandelen over de uitbreiding van de NAVO met Oekraïne.
Natuurlijk zegt de NAVO dat dit louter defensief is, zodat Poetin niets te vrezen zou hebben. Met andere woorden, Poetin hoeft zich niets aan te trekken van de CIA-operaties in Afghanistan en Syrië; de NAVO-bombardementen op Servië in 1999; de NAVO-omverwerping van Moammar Kadhafi in 2011; de NAVO-bezetting van Afghanistan gedurende 15 jaar; noch van de “blunder” van Biden die opriep tot de afzetting van Poetin (wat natuurlijk helemaal geen blunder was); noch van de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin die verklaarde dat het Amerikaanse oorlogsdoel in Oekraïne de verzwakking van Rusland is.
De kern van dit alles is de poging van de VS om de hegemoniale macht van de wereld te blijven, door overal ter wereld militaire allianties aan te gaan om China en Rusland in toom te houden of te verslaan. Het is een gevaarlijk, misleidend en achterhaald idee. De VS hebben slechts 4,2% van de wereldbevolking, en nu slechts 16% van het mondiale BBP (gemeten tegen internationale prijzen). In feite is het gecombineerde BBP van de G7 nu minder dan dat van de BRICS (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika), terwijl de bevolking van de G7 slechts 6 procent van de wereldbevolking uitmaakt, tegen 41 procent in de BRICS.
Er is maar één land dat zichzelf tot dominante wereldmacht heeft uitgeroepen: de VS. Het wordt tijd dat de VS de echte bronnen van veiligheid gaan erkennen: interne sociale cohesie en verantwoordelijke samenwerking met de rest van de wereld, in plaats van de illusie van hegemonie. Met een dergelijk herzien buitenlands beleid zouden de VS en hun bondgenoten een oorlog met China en Rusland kunnen vermijden, en de wereld in staat stellen het hoofd te bieden aan de talloze milieu-, energie-, voedsel- en sociale crises.
Bovenal moeten de Europese leiders in deze tijd van extreem gevaar de ware bron van Europese veiligheid nastreven: niet de hegemonie van de VS, maar Europese veiligheidsafspraken die de legitieme veiligheidsbelangen van alle Europese naties respecteren, zeker ook die van Oekraïne, maar ook die van Rusland, dat zich blijft verzetten tegen NAVO-uitbreidingen naar de Zwarte Zee. Europa moet zich realiseren dat deze vreselijke oorlog in Oekraïne voorkomen had kunnen worden door de NAVO niet uit te breiden en de Minsk II-akkoorden uit te voeren. In dit stadium is diplomatie, en niet militaire escalatie, de ware weg naar Europese en mondiale veiligheid.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/07/22/poetin-vertelt-harde-feiten-en-de-waarheid-video/
