“Hij is nooit meer in het park gaan spelen. De kindertijd hield daar, voor hem, op,” zei Me Le Goardet-Prigent, de advocaat van het slachtoffer, voor het Assisenhof van Côtes-d’Armor deze maandagmiddag. “Daar” was op 25 augustus 2018, toen een 12-jarige jongen werd verkracht in een verlaten huis in het stadscentrum van Saint-Brieuc, niet ver van de speeltuin Promenades waar hij naartoe ging.

Het kind zag ook de aankondiging van het misdrijf aan zijn ouders, mensen wier lijden in elke fase van het proces naar boven is gekomen sinds het begin van de zitting op 25 juni tot aan het ongemak van de moeder op vrijdagavond na haar getuigenis voor de juryleden, meldt Le Télégramme.

En al het leed van deze familie richt de aandacht van het hof op de beklaagdenbank. Waar Mohammed Rahman Arsala zit. Een 30-jarige Afghaan. Betuigt hij spijt? Ja, zoals hij maandagmorgen deed toen hij ondervraagd werd door de voorzittende rechter, maar alleen in die zin dat hij al “te veel gevangenisstraf” heeft uitgezeten, en dat hij het slachtoffer is van “slechte behandeling” in de gevangenis, omdat hij geïdentificeerd is als “informant”. Om vrij te komen is hij bereid “een attest te ondertekenen”. “Ik beloof het niet meer te doen”, zegt hij.

We zijn allemaal het product van normen, van een verhaal. En hij is geboren op honderd kilometer van Kabul.

De culturele factor

“Hij vertelt ons dat als hij getrouwd was geweest, dit nooit gebeurd zou zijn, omdat hij een vrouw zou hebben gehad om zijn behoeften te bevredigen,” zegt Me Le Goardet-Prigent bijna stikkend. “Maar ziet hij daarom anderen alleen als objecten?” De deskundigen trokken zijn gevaarlijkheid in twijfel. Hij leek wat hem werd verweten nooit serieus te nemen. Verkrachting? Tegenover de politie antwoordt hij dat een jongere die een vreemde volgt, noodzakelijkerwijs instemt. Alvorens een culturele factor aan te voeren.

“Bacha Bazi,” legt de procureur-generaal uit, wat inhoudt dat jonge jongens tot seksslaven worden gemaakt. “Maar een gewoonte is geen wet.” “En toch moeten we rekening houden met de culturele gradiënt,” pleitte Me Manant ter verdediging. “Want we zijn allemaal het product van normen, van een verhaal. En hij is geboren op honderd kilometer van Kaboel. Wij weten niet hoe het daar is.”

Verontrustende signalen

Maar zijn carrière in Frankrijk wordt gekenmerkt door verontrustende signalen. April 2018: hij nodigde een jong meisje bij hem thuis uit en duwde haar tegen de muur. “Ik wilde gewoon de taal leren”, legt hij uit. “En in mei, de foto’s van de jongeren die u voor de school nam?”, vraagt de voorzittende rechter. “Foto’s van mij voor Facebook. “De meisjes die u beschuldigen van masturberen op het strand in juli?” “Ik vroeg hen gewoon om sigaretten.” Hij werd ook overgeplaatst van het voorarrestcentrum van Saint-Brieuc naar dat van Brest: “Omdat de verpleegster ongepast gedrag meldde.” En in Brest “diende een medegedetineerde een klacht in wegens aanranding,” merkt de voorzittende rechter opnieuw op. Geen reactie van de verdachte.

Hij werd schuldig bevonden aan verkrachting van een minderjarige en werd maandagavond, na twee uur beraadslaging, veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. Ook werd tegen hem een definitief verbod van aanwezigheid op Frans grondgebied uitgesproken.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/01/16/het-begint-frankrijk-wil-onbegeleide-minderjarige-asielzoekers-bij-fransen-thuis-onderbrengen/?swcfpc=1