De AUKUS-deal was een onlogische strategische onderwerping van Australië omdat het land failliet zal gaan door de aankoop van Amerikaanse kernonderzeeërs. Ze zijn alleen nominaal voor de veiligheid van Australië, maar zullen op zijn minst informeel onder Amerikaans bevel blijven, schrijft Moon of Alabama.

Een belangrijk punt van de deal was dat Frankrijk, dat een groot contract had met Australië om conventionele onderzeeërs voor het land te bouwen, werd genaaid. De Franse minister van Buitenlandse Zaken noemde het ‘een steek in de rug’. Frankrijk werd niet eens op de hoogte gebracht van de deal, maar hoorde ervan via de pers.

Dat de VS Frankrijk, een grote Europese NAVO-bondgenoot, zouden naaien voor zijn eigen politieke en economische doeleinden is niet per se ongekend, maar om dit zo publiekelijk en open te doen als de AUKUS-deal had een grote wake-up call moeten zijn geweest.

Helaas vielen de Franse president Macron en zijn regering weer in slaap en gaven ze de VS de kans om Frankrijk opnieuw te naaien.

Dat gebeurde met AFRICOM, het Amerikaanse instrument om Afrikaanse landen te ondermijnen door middel van militaire ‘samenwerking’.

Frankrijk heeft grote belangen in Afrika, waar enkele van zijn voormalige koloniën, Françafrique, eraan gebonden zijn door een munt te gebruiken, de CFA-frank, die uitsluitend onder controle van de Franse overheid staat.

De VS gebruikten hun opleiding van Afrikaanse officieren om op subtiele wijze mensen te vinden en op te leiden waarmee ze konden werken. Een verbazingwekkend aantal van deze officieren was later betrokken bij staatsgrepen die vaak anti-Frans en pro-Amerikaans bleken te zijn:

Sinds 2008 hebben door de VS opgeleide officieren minstens negen staatsgrepen geprobeerd, en zijn in minstens acht daarvan geslaagd in alleen al vijf West-Afrikaanse landen: drie keer in Burkina Faso; drie keer in Mali; en één keer elk in Guinee, Mauritanië en Gambia.

De Amerikaanse training en steun aan de regio verloopt via het State Department en het Africa Command, een afdeling van het ministerie van Defensie, die verantwoordelijk is voor militaire operaties over het hele continent.

Sinds het bovenstaande werd geschreven, is Niger gevolgd :

Brig. Generaal Moussa Barmou, de door de Amerikanen opgeleide commandant van de Nigerese Special Operations Forces, straalde toen hij een hoge Amerikaanse generaal omhelsde die in juni de door Washington gefinancierde dronebasis van 100 miljoen dollar van het land bezocht.

Zes weken later hielp Barmou de democratisch gekozen president van Niger af te zetten.

Voor Amerikaanse militaire officieren en diplomaten is het een maar al te bekend – en zeer frustrerend – verhaal geworden.

Niger is een van de vele West-Afrikaanse landen waar Amerikaanse militair opgeleide officieren sinds 2021 de controle hebben overgenomen, waaronder Burkina Faso, Guinee en Mali. Sommige leiders van staatsgrepen hebben nauwe relaties gehad met hun Amerikaanse trainers, wier mentorschap onder meer lessen omvatte over het beschermen van de democratie en de mensenrechten, samen met militaire tactieken.

Ohh – bespaar me alsjeblieft de krokodillentranen van het ‘bescherming van de democratie’. Ze zijn echt over de top. De VS hebben een grote militaire basis in Niger en dat, en de invloed die deze met zich meebrengt, is het enige dat telt.

Na de staatsgreep kregen het Franse militaire contingent in Niger en zijn ambassadeur te horen dat ze moesten vertrekken, terwijl de grote Amerikaanse dronebasis waarschijnlijk zou blijven.

Is dat een slechte uitkomst voor de VS of het resultaat van een plan?

De VS hebben strategische belangen in Afrika en, zoals voormalig RAND- en CIA-analist en senior fellow van de Atlantic Council Michael Shurkin schrijft, willen ze dat Frankrijk zich terugtrekt :

Ik heb de Franse inspanningen toegejuicht om de landen van de Sahel – met name Burkina Faso, Mali en Niger – te helpen zichzelf te verdedigen tegen jihadistische opstanden die banden hebben met Al Qaeda of Islamitische Staat.

En toch is de enige redelijke conclusie die we nu kunnen trekken dat Frankrijk zijn bases moet sluiten en moet vertrekken.

Het probleem is, zoals duidelijk is geworden door de recente gebeurtenissen in Niger, dat wat Frankrijk ook doet, goed of slecht, een allergische reactie uitlokt bij bevolkingsgroepen die al lang geconditioneerd zijn om de Franse motieven te wantrouwen en van het ergste uit te gaan.

Of dit anti-Franse sentiment terecht is of niet doet er totaal niet toe. De banden met Frankrijk zijn nu een doodsteek geworden voor Afrikaanse regeringen – een fenomeen dat blijkt uit het lot van de Nigerese president Mohamed Bazoum.

Ach ja. Wie heeft Al Qaeda en Islamitische Staat gecreëerd? Wie heeft ze van West-Azië naar Afrika verplaatst?

Ja, Frankrijk heeft een aantal van zijn slechte koloniale gewoonten en invloeden behouden en sommige mensen haten het land daarom echt. Maar wiens propaganda heeft hen in die richting geduwd?

Het plan is duidelijk. Frankrijk moet eruit worden geduwd, zodat de VS binnen kunnen komen:

Intussen wordt de dreiging dat Rusland het vacuüm opvult overdreven en mag dit de verdere betrokkenheid van [Frankrijk] niet rechtvaardigen. Een deel van de aantrekkingskracht van Rusland is dat veel Afrikanen het land als een soort anti-Frankrijk beschouwen. En hoe minder Frankrijk in de volksverbeelding “huurvrij” leeft, hoe minder de symbolische aantrekkingskracht van Rusland zal worden.

Een ander onderdeel van de aantrekkingskracht van Rusland is dat sommige Afrikaanse regeringen, waaronder Mali, gefrustreerd zijn door de terughoudendheid van Frankrijk om hen te helpen bij een strategie die maar al te vaak inhoudt dat bepaalde etnische gemeenschappen worden geviseerd – vooral Fulani’s, maar ook Arabieren en Toearegs. En als dat is waarvoor ze hulp willen, dan hebben Frankrijk en andere westerse mogendheden gelijk als ze weigeren.

Het feit dat de VS en andere Europese partners zoals Duitsland niet dezelfde reactie uitlokken, biedt hen een opening, een manier om het vacuüm te helpen opvullen om Rusland buiten de deur te houden en Afrikaanse staten te helpen zichzelf te verdedigen. Maar dan moeten ze er wel om geven en meer creativiteit aan de dag leggen dan ze tot nu toe hebben laten zien.

Het zal ook betekenen dat Frankrijk hen zal moeten vertrouwen in zijn voormalige rijk. Dit was nog in de jaren negentig een struikelblok, maar op dit moment is Parijs er klaar voor.

En eigenlijk heeft het geen keus.

Arm Frankrijk. Er wordt gezegd dat het land moet vertrekken en de VS zijn voormalige koloniën moet laten overnemen. Het heeft geen keus.

Het duurde lang voordat de Fransen zich bewust werden van dat plan. Maar het begint eindelijk door te dringen. Het toonaangevende Franse geopolitieke tijdschrift Conflits bespreekt het Shurkin-stuk en vraagt ​​zich af:

Pourquoi l’Amérique veut-elle chasser la France d’Afrique?
Waarom wil Amerika Frankrijk uit Afrika verdrijven?

Het concludeert correct:

De Amerikanen willen de Franse aanwezigheid opofferen om ze te vervangen en in stand te houden.

Sinds Frankrijk de Amerikaanse invasie van Irak heeft afgewezen, hebben de VS hun best gedaan om Frankrijk elke onafhankelijke internationale rol te ontzeggen. Het tijdschrift bespreekt verschillende mondiale plaatsen en plannen waar en hoe Frankrijk dat redelijkerwijs kan voorkomen. Het concludeert (bewerkte automatische vertaling):

Het gaat niet alleen om de aanwezigheid van Frankrijk in de Sahel of in Afrika. Het gaat om het behoud van Frankrijk als soevereine wereldmacht of zijn reductie tot een macht in Europa. Bij uitbreiding, is zijn natuurlijke relatie om een van de grote van de VS afhankelijke democratieën te zijn, die een rigide frame vormen, imperiaal, achter de Verenigde Staten, of zal het in staat zijn om een losse alliantie te vormen in een multilateraal kader, een veel betere positie om zijn belangen en waarden te verdedigen?

Amerika en de Europeanen hebben ongetwijfeld een stem nodig die hen herinnert aan de gevaren van hun respectieve overmoed of aan hun zwakte. De wereld heeft ongetwijfeld behoefte aan middelgrote, op zichzelf staande machten en aan Frankrijk om een ​​nieuw evenwicht te vinden, de opkomende landen te helpen, hen te ondersteunen zonder de fragiele staten te verstikken en de logica van directe confrontaties tussen de blokken te vermijden.

Daar ben ik het mee eens. Een onafhankelijk multilateraal Frankrijk met mondiale invloed zal goed zijn voor het evenwicht in de wereld.

Maar om die plek te bereiken en daar te blijven, moet Frankrijk verdere Amerikaanse plannen tegengaan om het land te verdrijven van waar de VS willen zijn.

Zal Frankrijk eindelijk leren hoe dat moet?

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Opmerking Dissident:

Aangezien de VS een grondstoffenoorlog en energieoorlog tegen Europa voeren, denk aan het opblazen van Nordstream, en Afrika een belangrijk energie-alternatief is voor Europa, zal dat ook meespelen bij de Amerikaanse acties.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over