Vorige week probeerden de systeemmedia uit alle macht Maria Hubmer-Mogg, een kandidaat voor het EU-parlement, belachelijk te maken, die in de ORF Pressestunde benadrukte dat niet alle energie door windenergie kan worden gedekt – en dat deze windturbines zelf veel problemen zouden veroorzaken waar nauwelijks over wordt gesproken. Heeft ze gelijk? Onze redactie is er vast van overtuigd en heeft de ergste problemen van windenergie op een rijtje gezet, meldt Report24
1. directe milieuvernietiging voor de bouw: bossen, bodem, flora
Op instigatie van veelal ‘groene’ partijen en hun financiële handlangers veroorzaken windturbines enorme directe schade aan de natuur. Dit is te zien aan het kappen van bossen, de aanleg van toegangswegen en de massieve fundering.
Volgens factcheckers wordt er gemiddeld 0,5 hectare bos gekapt voor een windturbine. In feite is het ontginningsgebied veel groter, zo berekent een burgerinitiatief aan de hand van een regionaal voorbeeld: daar moest per windturbine 2,5 hectare bos definitief worden verwijderd. Hierover is een indrukwekkende video gemaakt.
Alleen al voor de fundering wordt per windturbine tot 10.000 ton beton de grond in gepompt. Er wordt 4.000 vierkante meter afgegraven en 500 vierkante meter permanent afgesloten. Er is een ‘vuistregel’ voor het benodigde staal: ongeveer 100 ton per MW productie. Er groeit geen staal of beton aan de bomen (die al zijn gekapt), dus de transport- en logistieke kosten zijn enorm en moeten uiteraard in de totale balans worden meegenomen. Iedereen die onderhevig is aan de CO2-gekte verwacht dat voor de productie van één ton staal minimaal 2 ton CO2 nodig is.
Trouwens: wie gelooft dat de funderingen van windturbines ooit uit de grond zullen worden gehaald nadat ze uiteindelijk buiten gebruik zijn gesteld, gelooft ook in Sinterklaas. Duitsland omzeilt het probleem door de monsters eenvoudigweg tot ‘monument’ te bestempelen.
Bij BR-Faktenfuchs vonden we in dit verband een spannende claim. De auteurs beweren dat het gebied weer beschikbaar zou zijn voor bosgebruik nadat het werd verhuurd voor windenergie. Maar bossen groeien niet op gewapend beton.
2. Milieuvernietiging in het bedrijf: Vogels, vleermuizen en insecten worden versnipperd
Vogels zijn zich evolutionair niet bewust van het gevaar dat hen bedreigt: als ze te dichtbij komen, raken ze verstrikt in de sterke trekkracht van de rotorbladen en vliegen ze vaak de dood tegemoet. Dit geldt voor zowel grote als kleine. Laten we beginnen met de roofvogels.
In de VS werd bewezen dat windparken van exploitant ESI 150 (!) beschermde adelaars doodden – aangezien er in de VS gelukkig geen Groenen in de regering zitten, betekende dit een boete van een miljoen dollar voor het bedrijf. Maar de zeldzame dieren komen niet meer tot leven. Als gevolg hiervan moesten de windturbines ook worden uitgeschakeld op momenten dat er kans was dat er adelaars door de regio zouden vliegen. Het is voor de betreffende windparken dus volstrekt onmogelijk om financieel rendabel te zijn.
In Oostenrijk werd ook een geval gedocumenteerd waarbij een windturbine een wetenschappelijk gecontroleerde keizerarend doodde. Er werden nog meer gevallen gemeld uit Zwitserland en Duitsland. Slechts een klein aantal incidenten wordt openbaar gemaakt omdat windenergie een belangrijke pijler is van de hypocriete en kwaadaardige groene politiek.
Kleinere vogels en vleermuizen staan ook op het menu van de ‘groene’ monsters. In 2019 documenteerde GEO dat in de vier Noord-Duitse deelstaten jaarlijks ruim 8.500 buizerds worden gedood. Er wordt ook geschat dat er jaarlijks 250.000 vleermuizen worden gedood. De duidelijk niet helemaal gezonde “expert”, Volker Quaschnig, lieveling van de systeemmedia, stelde ter compensatie voor dat alle katten moesten worden doodgeschoten.
De kleinste directe slachtoffers van de dierenwereld zijn insecten. Er wordt aangenomen dat er in Duitsland dagelijks 5 tot 6 miljard dieren worden gedood. Sinds een DLR-onderzoek uit 2019 proberen factcheckers hun door lobby gefinancierde leugens massaal te verspreiden. Al het andere zou “meer verantwoordelijk” zijn voor de insectensterfte dan de windturbines. Gelukkig is het aantal windturbines in Duitsland sinds 2017 gestagneerd, al mag aangenomen worden dat oude ‘lijken’ vaak vervangen worden door nieuwbouw op nieuwe locaties.
3. De rotorbladen reizen de halve wereld rond
Het is volkomen onduidelijk of rotorbladen voor windturbines nog steeds rechtstreeks in Duitsland worden vervaardigd. Er zijn ook berichten dat rotorbladen uit India of China komen. NTV toonde bijvoorbeeld het transport van 80 meter lange rotorbladen per schip naar Cuxhaven – waar 80 procent van de Duitse rotorbladen zou arriveren. Het is duidelijk dat de rotorbladen doorgaans niet in de buurt van de fabrieken (of land in de haven) worden vervaardigd. Ze moeten over lange afstanden over land worden vervoerd met speciaal vrachtwagentransport.
4. De rotorbladen zijn giftig en niet recycleerbaar
Wat voor velen schokkend is, is dat de rotorbladen gemaakt zijn van giftige composieten (glasvezel/duoplast) waarvoor geen recycling mogelijk is. Ze kunnen worden verbrand, wat grote uitdagingen met zich meebrengt voor de bescherming van het milieu, of worden begraven als gevaarlijk afval
Ook de erosie van rotorbladen is een groot probleem. Kleinere of grotere delen van het materiaal breken voortdurend af en liggen kilometers ver over het landschap verspreid. Critici beschouwen het als zeer problematisch dat de materialen waaruit deze vezels zijn gemaakt (GRP, CFRP, bisfenol A, enz.) bekend staan als kankerverwekkend. Dit betekent dat het gebied rond de windturbines – inclusief drinkwater – duurzaam vervuild is.
5. Milieutoxines en ‘klimaatmoordenaars’ in windturbines
Er zitten talloze problematische stoffen in windturbines, zoals zwavelhexafluoride, kortweg SF6 genoemd. Het is “de krachtigste van alle broeikasgassen” met een effect dat tot 23.500 maal groter is dan dat van CO2. SF6 wordt gebruikt om de kabels in windturbines te isoleren; het voorkomt vlambogen bij het schakelen. De houdbaarheid van het materiaal is vrijwel vergelijkbaar met (oud) kernafval; het wordt pas na 3000 jaar onschadelijk, zo lang blijft het in de atmosfeer.
Er zijn ook smeermiddelen gemaakt van minerale oliën. Dit is vooral merkbaar bij schade: de media berichtten over olielekkage uit een verbrande windturbine . De oliën zijn duidelijker zichtbaar in de zee, waar olievlekken rond de windturbines te zien zijn. De oliën en andere stoffen zijn niet alleen nodig voor de mobiliteit van de rotoren, maar ook als corrosiebescherming. Deze omvatten aluminium, zink en andere giftige zware metalen.
6. Schade aan mens en dier veroorzaakt door infrageluid
Windturbines produceren infrageluid. Ook hier proberen de factcheckers het probleem te ontkennen of te bagatelliseren. Feit is dat gevoelige mensen, maar vooral dieren – vooral boerderijdieren – vaak extreem reageren op dit extra, bijna permanente geluid. Berichten – ook in de systeemmedia – zorgden ervoor dat mensen rechtop gingen zitten en beseften dat zelfs de kracht van de hartspier door infrageluid kon worden verminderd. Deze verschijnselen zijn medisch en fysiek goed onderzocht. Wat we niet mogen vergeten: als je windturbines midden in het bos neerzet, wordt een groot gebied blootgesteld aan geluid – met volledig onontdekte en genegeerde effecten. Terug naar de factcheckers: zij zijn er vast van overtuigd dat er niets aan de hand is, ook al hebben overheidsmetingen sterke infrageluidemissies bewezen.
7. zogwervelingen veranderen het klimaat
“Windturbines werken als grote gardes”, kunt u over het onderwerp lezen op eskp.de. Turbulentie ontstaat niet alleen achter de windturbines, de verschillende systemen beïnvloeden elkaar ook. “Windturbines en hele windparken beïnvloeden atmosferische en oceanische processen. Turbulentie en zogturbulentie ontstaan in de omringende lucht en in het zeewater.” Report24 heeft al gerapporteerd over het feit dat windparken de luchttemperatuur aanzienlijk veranderen: windparken verwarmen de nachten en beschadigen de vegetatie. Volgens een groter onderzoek in de VS reikten de effecten tot wel 10 kilometer van een windturbine.
Fatale kosten-batenverhouding
Wat we in ons artikel nog niet hebben genoemd, is de inhoud van de turbines, waarin zeldzame aardmetalen zoals neodymium, dysprosium, praseodymium en terbium worden gebruikt. Een deel hiervan wordt verkregen door kinderarbeid in armere landen.
Het Amerikaanse Environmental Protection Agency (epa.gov) gaat ervan uit dat windturbines 20 tot 40 procent efficiënt zijn – met een gemiddelde levensduur van 20 jaar voor een systeem. Zonder overheidssteun zijn de systemen nauwelijks rendabel, zijn de kosten te hoog en is de output doorgaans te laag. De gemiddelde benutting van een onshore (binnenlands) systeem bedraagt vermoedelijk 20 procent , en in individuele gevallen is dit aanzienlijk lager. Van een mogelijke 8.760 uur per jaar lagen de “volledige gebruiksuren” van Duitse windparken van 1990 tot 2022 tussen 962 en 1.931 uur. Windturbines in zee worden met een grotere capaciteit gebruikt, maar ze stoten ook meer milieugifstoffen af.
De schade aan de natuur is nauwelijks te kwantificeren; wat zijn immers miljarden uitgestorven dierenlevens waard? Conclusie: Wat de Groenen doen met windenergie is verschrikkelijke hypocrisie en doet veel meer kwaad dan goed.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Over klimaatverandering ( =geoengineering) gesproken, je zou als complotgekkie bijna denken dat de extreme regenval die delen van Europa sinds weken teistert een aanval is op de voedselvoorziening en om boeren failliet te laten gaan.
Klimaat en natuurorganisaties zijn in feite een tak van de overheid.
Ze krijgen geld van de overheid om tegen de overheid te procederen.
De overheid wijst naar die organisaties en zegt dan dat er draagvlak is.
Rotorbladen worden gewoon in Duitsland gemaakt, mijn zwager werkt bij zo’n bedrijf