Een wanhopig Westen voert zijn geheime acties op terwijl het waandenken aanhoudt

2

De CIA draait overuren om de leugen door te drukken dat ze de Russen waarschuwden voor de terroristische aanval van 22 maart en dat de Russen die waarschuwing negeerden. Dat is gewoon niet waar. Zoals ik in mijn vorige artikel opmerkte, gaf de waarschuwing van de USG van 7 maart slechts 48 uur aan. Ik heb geen idee wanneer die “klok” begon, maar laten we aannemen dat het vrijdag 7 maart was en eindigde op zondag 9 maart. Aangezien de “voorspelde” actie niet plaatsvond, zijn er minstens twee mogelijke verklaringen – 1) de informatie was vals of 2) de opgevoerde Russische beveiliging bij het Crocus Stadhuis op 8 maart verijdelde de aanval, schrijft Larry Johnson.

Tenzij de informatie bepaalde dat als de aanval niet binnen die 48 uur plaatsvond, het ongeldig was, dan was het de taak van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de ambassade om opnieuw een waarschuwing uit te geven aan de AMCIT’s dat de dreiging nog steeds bestond. Dit hebben ze niet gedaan. Dat is het probleem. Als de Amerikaanse inlichtingendienst nog steeds dacht dat dit een reële dreiging was, waarom zweeg de Amerikaanse overheid dan?

Dat brengt mij bij het feit dat zowel Sy Hersh als The NY Times de afgelopen 24 uur met artikelen naar buiten kwamen waarin de Russen werden aangevallen als onbekwaam en hen ervan werden beschuldigd de waarschuwingen te negeren. Dit riekt voor mij zeker naar gecoördineerde informatie, omdat de essentie van het argument gebaseerd is op valse beweringen. Laat me dit uitleggen, te beginnen met de beweringen van NY Times-verslaggevers Paul Sonne, Eric Schmitt en Michael Schwirtz in hun stuk, Why Russia’s Vast Security Services Fell Short on Deadly Attack :

Toen de CIA Rusland privé informeerde over het mogelijke terreurcomplot, hield zij zich aan de richtlijnen uit 2015 die bekend staan ​​als de ‘duty to warn’-richtlijnen, die van de inlichtingendienst eisen dat zij ‘Amerikaanse en niet-Amerikaanse personen’ informeren over specifieke bedreigingen gericht op ‘opzettelijk doden, ernstig lichamelijk letsel en ontvoering.”

Deze richtlijnen zijn relatief zeldzaam, maar de Verenigde Staten zijn verplicht ze uit te vaardigen, zelfs aan tegenstanders, en hebben dit het afgelopen jaar zowel tegen de Taliban in Afghanistan als tegen de Iraanse regering gedaan. De waarschuwingen worden doorgaans niet openbaar gemaakt, tenzij de Amerikaanse autoriteiten denken dat de dreiging Amerikaanse burgers zou kunnen treffen, zoals het geval was in Moskou. . . .

In haar openbare waarschuwing van 7 maart zei de Amerikaanse ambassade dat het risico op een aanval op een concertzaal in Moskou de komende 48 uur acuut is. Amerikaanse functionarissen zeggen dat het mogelijk is dat de Russische autoriteiten hard hebben aangedrongen op de waarschuwingsperiode van 48 uur, maar later meer ontspannen en wantrouwend zijn geworden toen er geen aanval plaatsvond.

Het is onduidelijk of de Amerikaanse inlichtingendiensten de timing van de aanval verkeerd hebben begrepen of dat de extremisten hun plan hebben uitgesteld toen ze de verhoogde veiligheid zagen.

In de daaropvolgende dagen waarschuwde interne Russische inlichtingenrapportage – waarvan het Dossiercentrum zei dat deze de Russische Nationale Veiligheidsraad bereikte – specifiek voor de dreiging die de door ISIS-K geradicaliseerde Tadzjieken vormden voor Rusland. De berichtgeving wees op de betrokkenheid van Tadzjieken bij verstoorde complotten in Europa en aanvallen in Iran en Istanbul in de afgelopen maanden. De berichtgeving maakte geen melding van de westerse waarschuwingen of een mogelijke aanval in Moskou.

Er is hier sprake van een feitelijk probleem: de doctrine van de ‘plicht om te waarschuwen’ begon niet in 2015. Het begon in de herfst van 1989. Ik was erbij bij de oprichting ervan. Ik herhaal: in de nasleep van het bombardement op Pan Am 103 waren er geruchten en berichten dat de Amerikaanse regering haar werknemers had gewaarschuwd niet aan boord van de gedoemde vlucht te gaan. Dat was niet waar, maar het won wel wat aan populariteit in de populaire media. Er werd besloten een beleid te ontwikkelen om het publiek te waarschuwen. Mijn baas, ambassadeur Morris Busby, leidde de inspanning. Er werd besloten om een ​​publieke waarschuwing te geven als we over geloofwaardige informatie beschikten, maar er weinig vertrouwen in hadden dat dit voorkomen kon worden. Tegelijkertijd zou de dreigingsinformatie worden gedeeld met de buitenlandse regering waar de dreiging bestond. Idealiter zou het, als we over geloofwaardige en specifieke informatie zouden beschikken, niet nodig zijn om het publiek te waarschuwen, omdat de daders zouden kunnen worden verboden en het complot zou kunnen worden verijdeld. Anders werd er een waarschuwing afgegeven en werd de gastregering via inlichtingenkanalen op de hoogte gebracht van meer details.

Dat is hoe het systeem hoort te werken. Maar de NY Times en Sy Hersh werden, gevoed door inlichtingenbronnen, onwetende pionnen in een inlichtingenoperatie die bedoeld was om de Russen te belasteren en Poetin de schuld te geven van het niet voorkomen van de aanval van 22 maart. Als de Amerikaanse autoriteiten echt geloofden dat de terroristische dreiging actief en levensvatbaar bleef, waarom faalden ze dan in hun ‘plicht om Amerikaanse burgers in Rusland te waarschuwen’ voor het gevaar en gaven ze niet opnieuw een nieuwe waarschuwing? Het enige dat we weten is dat de Amerikaanse regering de dreiging blijkbaar niet langer geloofwaardig achtte, omdat er geen aanvullende waarschuwing werd gegeven. Heel eenvoudig.

Advertisement

Nu verder met ‘Waanvoorstellingen’. Een recent artikel in een Zwitserse publicatie: Wat als Rusland de oorlog in Oekraïne wint? – is alarmerend omdat de analyses en beleidsvoorschriften gebaseerd zijn op onwaarheden en wensdenken. De auteur, de heer Georg Häsler, gelooft oprecht dat Rusland Europa zal binnenvallen zodra het klaar is met Oekraïne. Ik classificeer dit als een bizarre politieke versie van een pornofantasie – die vervelende, beestachtige Russen gaan met geweld het Europese grondgebied binnendringen en het veroverde volk dwingen onuitsprekelijke dingen te doen. Rusland moet worden gestopt, anders is alles verloren.

De heer Häsler presenteert “vijf overlappende stadia” van hoe Rusland Europa zal vernietigen, waaruit bij nader inzien blijkt dat Häsler geen gevoel voor ironie heeft en zich bezighoudt met klassieke psychologische projectie:

Een alternatief wereldbeeld vestigen – Poetin zette het verhaal van een NAVO die Rusland bedreigt al in februari 2007 uiteen in een toespraak voor de Veiligheidsconferentie van München: ‘Ik ben ervan overtuigd dat we vandaag een punt hebben bereikt waarop we de hele architectuur van de mondiale economie serieus moeten heroverwegen. beveiliging.” Het was het begin van een renaissance in de Russische machtspolitiek.

Toegenomen subversie in het doelgebied van een aanval – Letland en Moldavië zouden de volgende doelwitten van Rusland kunnen worden.

Sabotage van kritieke infrastructuur – Kritieke infrastructuren in het Westen zijn al het doelwit van sabotagedaden. Onderwaterkabels en -leidingen zijn de afgelopen jaren meerdere malen aangevallen. Gerichte cyberaanvallen tegen energiecentrales of datacentra in de financiële sector behoren ook tot de mogelijkheden.

Geheime militaire operaties door gewapende groepen – Niettemin zal Rusland een conventionele invasie van een buurland met grondtroepen zo lang mogelijk uitstellen. Een geënsceneerde opstand in gemeenschappen met een Russische meerderheid is waarschijnlijker, bijvoorbeeld in de Letse regio Latgale, die grenst aan Rusland. 

Een korte agressieoorlog – als het Westen niet reageert – zou Rusland deze zwakte in 2028 kunnen gebruiken om Letland binnen te vallen na een oproep om hulp van de Russische leiders in het land. Het Kremlin heeft geleerd van zijn fouten in Oekraïne en laat niets aan het toeval over. De aanval zou worden uitgevoerd met een duidelijke superioriteit van de strijdkrachten.

Vier van de vijf fasen zijn precies wat de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten Rusland hebben geprobeerd aan te doen. Het Westen heeft geprobeerd Rusland af te schilderen als een meedogenloze, meedogenloze imperiale macht, ook al is Rusland, in tegenstelling tot de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, niet betrokken geweest bij regimeverandering in andere landen. In feite hielp Rusland Syrië bij het afweren van een gezamenlijke inspanning van de VS en Groot-Brittannië om de regering van Bashir Assad in Syrië omver te werpen.

In de nasleep van de door het Westen gesteunde staatsgreep in Oekraïne in 2014 hebben de Verenigde Staten en de NAVO tientallen miljoenen dollars aan hulp en militaire training in Oekraïne gestort, die werden gebruikt om burgers in de Donbass aan te vallen.

Sabotage van kritieke infrastructuur? Dat kreeg een buiklach. Over onwetend gesproken. De vernietiging van de Nordstream-pijpleiding door de Verenigde Staten (volgens Sy Hersh) en de Oekraïense aanvallen op de Kerch-brug met Britse en Amerikaanse raketten zijn enkele van de meer prominente voorbeelden van de pogingen van het Westen om de Russische infrastructuur te saboteren.

En ten slotte hebben we ‘geheime militaire operaties’. Het Westen stuurt buitenlandse strijders naar Oekraïne met als doel Rusland te verslaan.

Het verontrustende aspect van Häslers artikel is dat hij vurig lijkt te geloven dat wat hij schrijft een accuraat beeld van de toekomst is. Helaas is hij niet de enige in het Westen. Totdat de Verenigde Staten en de NAVO grip krijgen op hun verantwoordelijkheid voor het ontketenen van de oorlog in Oekraïne, zullen zij provocerende acties blijven aanmoedigen die tot een mondiale brand zouden kunnen leiden.


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

We sturen je geen spam! Lees ons privacybeleid voor meer informatie.

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)


Onderzoekers leggen een verband vast tussen verdachten van de terroristische aanslag in Moskou en Oekraïne

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
2 Comments
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
John
John
28 dagen geleden

Waarom zou de CIA Rusland waarschuwen?

charles
charles
28 dagen geleden

Rusland zal Europa nooit aanvallen omdat Rusland zich meer verbonden voelt met Europa dan bijvoorbeeld met China. Het is Europa die Rusland gedwongen heeft andere “partijen” te zoeken. Europa wordt gedicteerd door de USA en dat is de enige reden ze anti-Rusland zijn. En dat anti-Rusland beperkt zich niet de politici(grotendeels) maar ook een substantieel deel van de bevolking is met deze “virus” besmet omdat ze de mainstream media volgen(tv,krant,radio). Lees het verhaal van Peter de Grote op wiki dan zegt dat meer dan genoeg.