De regering Biden voert een plan uit om Taiwan in een directe militaire confrontatie met de Volksrepubliek China te betrekken. Het plan vertoont veel overeenkomsten met de strategie die werd gebruikt in Oekraïne, waar Rusland ertoe werd aangezet het land binnen te vallen als reactie op opkomende bedreigingen voor de nationale veiligheid.

In dit geval wordt van Peking verwacht dat het reageert op toenemende uitdagingen voor zijn territoriale integriteit door Amerikaanse proxy’s en hun politieke bondgenoten die in Taiwan opereren, schrijft Mike Whitney. Deze opruiingen zullen onvermijdelijk leiden tot meer materiële steun van de Verenigde Staten, die heimelijk achter de schermen (en in de media) hebben gewerkt om een ​​crisis te creëren.Het uiteindelijke doel van deze machinaties is om Taiwanese separatisten te bewapenen, op te leiden en logistieke ondersteuning te bieden, die het voortouw zullen nemen in de proxy-oorlog van Washington tegen China. Volgens een aantal onafhankelijke rapporten is er al een groeiende operationele samenwerking tussen het Taiwanese leger en de Amerikaanse strijdkrachten. Die samenwerking zal ongetwijfeld verdiepen nadat de vijandelijkheden uitbreken en het eiland in oorlog is gestort.

Het plan om China militair het hoofd te bieden, werd geschetst in de Nationale Veiligheidsstrategie (NSS) van 2022, waarin de VRC werd geïdentificeerd als “Amerika’s grootste geopolitieke uitdaging”, die zijn “intentie uitsprak om de internationale orde opnieuw vorm te geven”. Deze NSS-analyse werd gevolgd door een expliciete toezegging om te zegevieren in de strijd om controle over de “Indo-Pacifische” regio die “een groot deel van de economische groei in de wereld voedt en het epicentrum van de geopolitiek van de 21e eeuw zal zijn”… (“Geen enkele regio zal belangrijker zijn voor … gewone Amerikanen dan de Indo-Pacific.”) De NSS van Biden benadrukt de cruciale rol die het leger zal spelen in de naderende confrontatie met China: “We zullen … ons leger moderniseren en versterken zodat het is uitgerust voor het tijdperk van strategische concurrentie met grote mogendheden”… “Amerika zal niet aarzelen om geweld te gebruiken om onze nationale belangen te verdedigen”.

China in een moeras van Taiwan trekken is de eerste fase van een bredere inperkingsstrategie die gericht is op het behouden van Amerika’s toppositie in de wereldorde en tegelijkertijd voorkomen dat China de dominante economie van de regio wordt. Het plan omvat ook economische, cyber- en informatieve elementen die zijn ontworpen om samen te werken met de militaire component. In zijn geheel vertegenwoordigt de strategie de beste poging van Washington om de klok terug te draaien naar de hoogtijdagen van de unipolaire wereldorde toen Amerika de mondiale agenda bepaalde en de Verenigde Staten geen rivaal hadden.

Problemen in Taiwan

Taiwan is geen land. Taiwan is een eiland voor de kust van China, net zoals Santa Catalina een eiland is voor de kust van Californië. Niemand betwist dat Santa Catalina bij de Verenigde Staten hoort, net zoals niemand betwist dat Taiwan bij China hoort. De kwestie is lang geleden beslecht en de VS zijn het eens met de resultaten van die schikking. Voor alle praktische doeleinden is het probleem opgelost.

De Verenigde Naties erkennen de onafhankelijkheid van Taiwan niet, evenmin als de 181 landen die diplomatieke betrekkingen met China hebben aangeknoopt . In feite heeft de VN in 1971 een resolutie van de Algemene Vergadering aangenomen waarin de “Volksrepubliek China wordt erkend als de enige wettige regering die heel China vertegenwoordigt”.

Het één-China-beleid heeft expliciet betrekking op de status van Taiwan. Taiwan hoort bij China, dat is wat het één-China-beleid inhoudt. Naties die betrekkingen met China willen hebben, moeten het eens worden over de status van Taiwan; het is het grondbeginsel waarop alle betrekkingen met China zijn gebaseerd. De kwestie staat niet ter discussie. Men kan ofwel accepteren dat ‘Taiwan een onvervreemdbaar deel van het grondgebied van China is’ of zijn zaken ergens anders naartoe brengen. Er is geen derde optie.

De Verenigde Staten beweren dat ze zich inzetten voor het één-China-beleid. Tijdens hun recente bezoeken aan Peking hebben alle drie de hoge functionarissen van de Biden-regering (Anthony Blinken, Janet Yellen en John Kerry) publiekelijk hun niet-aflatende steun uitgesproken voor het één-China-beleid. Dit is een fragment uit een artikel op Forbes:

Staatssecretaris Antony Blinken herhaalde het standpunt van de VS over hun één-China-beleid toen hij maandag de Chinese leider Xi Jinping ontmoette en zei dat het de Taiwanese onafhankelijkheid niet steunt en dat het beheersen van de Chinese economie geen Amerikaans doel was….

Blinken zei dat de VS een “één-China-beleid” voerden en de Taiwanese onafhankelijkheid niet steunen, maar bezorgd zijn over China’s “provocerende acties” langs de Straat van Taiwan.

Blinken Tells Xi Jinping U.S. Does Not Support Taiwanese Independence, After Meeting To Quell Tensions, Forbes

President Joe Biden heeft ook bij vele, vele gelegenheden zijn steun uitgesproken voor het Eén-China-principe, wat je zou verwachten aangezien het het officiële standpunt van de Amerikaanse regering is. Hier is een korte samenvatting van de kwestie van het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken:

De VS hebben de volgende toezeggingen aan China gedaan met betrekking tot het één-China-principe in de drie gezamenlijke communiqués tussen China en de VS.

In het communiqué van Shanghai dat in 1972 werd uitgebracht,  verklaarden de VS expliciet dat “De Verenigde Staten erkennen dat alle Chinezen aan weerszijden van de Straat van Taiwan beweren dat er maar één China is en dat Taiwan een deel van China is. De regering van de Verenigde Staten betwist dat standpunt niet”.

In het gezamenlijke communiqué over het aangaan van diplomatieke betrekkingen dat in 1978 werd uitgebracht, verklaarden de VS duidelijk dat “de regering van de Verenigde Staten van Amerika het Chinese standpunt erkent dat er maar één China is en dat Taiwan deel uitmaakt van China”.

In het communiqué van 17 augustus 1982 verklaarden de VS ondubbelzinnig: “In het gezamenlijk communiqué over de totstandbrenging van diplomatieke betrekkingen op 1 januari 1979, uitgegeven door de regering van de Volksrepubliek China en de regering van de Verenigde Staten van Amerika, erkenden de Verenigde Staten van Amerika de regering van de Volksrepubliek China als de enige wettelijke regering van China, en erkenden het Chinese standpunt dat er maar één China is en dat Taiwan deel uitmaakt van China”, en dat “het niet de bedoeling is inbreuk te maken op de Chinese soevereiniteit en territoriale integriteit, of zich te mengen in de interne aangelegenheden van China, of een beleid te voeren van ‘twee China’s’ of ‘één China, één Taiwan'”. (Ministerie van Buitenlandse Zaken van China)

De westerse media willen hun lezers laten denken dat er hier een “grijs gebied” is en dat de kwestie met betrekking tot het soevereine grondgebied van China nog niet is opgelost. Maar – zoals we hebben laten zien – het is geregeld. Taiwan is China. We moeten daarom aannemen dat de media opzettelijk misleidend zijn om steun te krijgen voor een ‘onafhankelijkheidsbeweging’ die maar één doel dient; om de bewapening en training van Amerikaanse middelen en opstandelingen te legitimeren die zullen worden gebruikt in een bloedige vuurzee met China . In werkelijkheid leggen de Verenigde Staten de basis voor een proxy-oorlog tegen China, en Taiwan is aangewezen als de frontlinie in die oorlog. De onafhankelijkheidsbeweging is slechts de dekmantel die Washington heeft gekozen om haar werkelijke doelstellingen te verbergen.

Daarom is Taiwan een brandpunt geworden in de betrekkingen tussen de VS en China. Dit is de reden waarom tal van door de VS geleide delegaties Taiwan hebben bezocht om hun stilzwijgende steun voor de onafhankelijkheid van Taiwan te betuigen. Dit is de reden waarom het Congres miljoenen dollars heeft uitgetrokken om dodelijke wapens te leveren aan het Taiwanese leger. Dit is de reden waarom de Amerikaanse marine oorlogsschepen door de Straat van Taiwan heeft gestuurd en massale militaire oefeningen heeft uitgevoerd in de omtrek van China. Dit is de reden waarom Washington Peking blijft provoceren over de enige kwestie die het meest gevoelig ligt. Al deze opruiingen werden bedacht met één doel voor ogen: oorlog met China. Dit is van Politico:

De regering-Biden kondigde vrijdag een wapenpakket van $ 345 miljoen voor Taiwan aan, de eerste tranche van een totaal van $ 1 miljard dat de VS dit jaar rechtstreeks van de voorraden van het Pentagon naar het eiland hebben overgemaakt.

De stap zal China zeker boos maken, aangezien Washington heeft geprobeerd de betrekkingen met Peking weer op te bouwen. Hoge regeringsfunctionarissen, waaronder staatssecretaris Antony Blinken en minister van Financiën Janet Yellen, hebben onlangs een bezoek gebracht aan China, maar de outreach heeft weinig gedaan om de spanningen over een reeks kwesties te onderdrukken, van de Amerikaanse steun aan Taiwan tot het spionageprogramma van Peking.

“We nemen onze verantwoordelijkheid jegens Taiwan en het verbeteren van hun zelfverdedigingscapaciteiten zeer, zeer serieus”, zei John Kirby, een woordvoerder van de National Security Council, tegen verslaggevers voorafgaand aan de aankondiging op vrijdag.

“U.S. announces $345M weapons package for Taiwan, Politico

Herhaal: “De stap zal China zeker boos maken.”

De actie was inderdaad bedoeld om China boos te maken. Dat was duidelijk de bedoeling. Maar waarom? Waarom daagt Washington China uit over een kwestie waarover vrijwel universele overeenstemming bestaat?

Twee redenen komen voor de geest:

1. Om China ertoe aan te zetten overdreven te reageren en zich zo te vervreemden van zijn bondgenoten en regionale handelspartners.
2. De publieke opinie tegen China keren door het land af te schilderen als een gewelddadige agressor die een duidelijke bedreiging vormt voor zijn buren.

Hier is meer van de World Socialist Web Site:

De VS kondigden afgelopen vrijdag aan dat het Taiwan $ 345 miljoen aan wapens zal verstrekken als de eerste tranche van een jaarlijkse $ 1 miljard aan militair materieel. De aankondiging markeert een nieuwe stap om Taiwan tot de tanden te bewapenen terwijl Washington zijn provocerende confrontatie met China escaleert….

de regering-Biden heeft dezelfde voorziening gebruikt om Oekraïne miljarden dollars aan Amerikaanse militaire uitrusting te leveren om de oorlog tegen Rusland te intensiveren. Net zoals het Rusland tot een conflict in Oekraïne heeft aangezet, provoceert de VS opzettelijk een conflict met China over Taiwan.

… een woordvoerder van de Chinese ambassade in Washington, Liu Pengyu, verklaarde: “China is resoluut gekant tegen de militaire banden van de VS met en wapenverkopen aan Taiwan.” Hij waarschuwde de VS om “te stoppen met het verkopen van wapens aan Taiwan , te stoppen met het creëren van nieuwe factoren die zouden kunnen leiden tot spanningen in de Straat van Taiwan en te stoppen met het vormen van risico’s voor vrede en stabiliteit in de Straat van Taiwan.”

De VS ondermijnen opzettelijk het Eén China-beleid, dat Peking de facto erkent als de legitieme regering van heel China, inclusief Taiwan, en dat de basis vormde van de diplomatieke betrekkingen tussen de VS en China die in 1979 tot stand kwamen. Washington weet heel goed dat China al lang heeft gewaarschuwd dat het zou krachtig reageren op elke onafhankelijkheidsverklaring van Taipei.

Preparing for war with China, US provides $345 million in arms to Taiwan, World Socialist Web Site

Stel je voor dat China voor miljoenen dollars aan dodelijke wapens naar een opkomende afscheidingsbeweging in Texas zou sturen. Stel je voor dat ze zouden aanbieden om Texaanse separatisten te bewapenen en te trainen in oorlogsvoering zodat ze zoveel mogelijk Amerikaanse soldaten zouden kunnen doden. Stel je voor dat China de ene na de andere politieke delegatie naar Austin (Texas) zou sturen om de rebellen moed in te spreken en hen morele en materiële steun te bieden. Stel je voor dat China een deel van hun vloot en luchtmacht zou inzetten in havens en bases in de buurt van Texas, zodat ze zich konden mengen in de strijd als er klappen werden uitgedeeld en de gevechten uitbraken.

Hoe zou Washington op die ontwikkelingen reageren? Zouden ze net zo terughoudend zijn als het Chinese leiderschap in het omgaan met de meedogenloze bemoeienis en provocaties van de VS?

En vraag jezelf dit af: Hebben we deze oefening niet eerder gezien? Speelde ditzelfde scenario zich niet af in Oekraïne na de door de CIA gesteunde staatsgreep in 2014, waarna de VS de Oekraïense strijdkrachten bewapende en trainde om zich in te graven en vijandelijkheden met Rusland uit te lokken? Heeft Washington niet opzettelijk een kwestie gekozen waar Rusland bijzonder gevoelig voor was om Moskou ‘op te hitsen’?

Natuurlijk deden ze dat. In zijn 22 jaar in functie is president Poetin nog nooit een oorlog begonnen. Daarentegen zijn er in Amerika’s 247-jarige geschiedenis slechts 16 jaar geweest dat de VS niet in oorlog was. Het is een verbazingwekkend verslag van geweld dat zijn gelijke niet kent. Zoals voormalig president Jimmy Carter zei: “De Verenigde Staten zijn het meest oorlogszuchtige land ter wereld.”

Mensen die de ontwikkelingen in het nieuws tussen de VS en China op de voet hebben gevolgd, weten dat Team Biden een spelletje “good cop, bad cop” heeft gespeeld, waarbij Amerikaanse diplomaten alles in het werk hebben gesteld om toenadering te zoeken tot het Chinese leiderschap (om de bondgenoten gerust te stellen) terwijl ze tegelijkertijd Taiwan volpompen met wapens in de hoop Peking op te hitsen. Het doel van deze poppenkast is om aan de ene kant de zogenaamde “strategische ambiguïteit” te behouden en aan de andere kant de agressiviteit op te voeren. Helaas lijkt de tactiek te werken. Chinese leiders raken steeds meer geïrriteerd, wat ons doet geloven dat Uncle Sam uiteindelijk de oorlog zal krijgen waar hij naar op zoek is. Dat is tenminste hoe het in Oekraïne is gegaan. Hier is meer van de WSWS:

Vorige week voerde het Taiwanese leger zijn jaarlijkse, meerdaagse oorlogsoefeningen uit, die bekend staan als de Han Kuang-oefeningen en gericht zijn op het afweren van een Chinese invasie op het eiland. De oefeningen van dit jaar waren meer dan voorheen gericht op bedreigingen van belangrijke infrastructuur en transportknooppunten, waaronder de belangrijkste internationale luchthaven van het eiland, Taoyuan…..

In een gesprek met de media rechtvaardigde de premier van Taiwan, Chen Chien-jen, de oefeningen door te verklaren: “De oefeningen van vandaag in Tainan, waarbij oorlogsscenario’s worden gesimuleerd, zijn niet alleen vanwege de toegenomen internationale gevoeligheid veroorzaakt door de oorlog van Rusland in Oekraïne. Het is zelfs meer een weerspiegeling van de voortdurende bedreigingen en provocaties vanuit China aan ons land.”

De realiteit is dat de VS, en niet China, de status-quo in Noordoost-Azië op zijn kop heeft gezet, waardoor de weg is geëffend voor een conflict in de Indo-Pacific tussen nucleair bewapende machten, ook al verhevigt het de oorlog met Rusland in Oekraïne. Net zoals het talloze Oekraïense soldaten en burgers heeft opgeofferd, is het bereid hetzelfde te doen in Taiwan en roept het zijn regionale bondgenoten op, waaronder Japan, Zuid-Korea en Australië, voor oorlog.

World Socialist Web Site

Al deze ontwikkelingen suggereren dat de plannen van de VS voor een kinetisch conflict met China in een zeer vergevorderd stadium zijn en dat het Taiwanese kruitvat elk moment kan ontbranden. Uit een aantal recente peilingen blijkt dat het Amerikaanse volk – dat totaal onwetend blijft over de gebeurtenissen die we hier hebben besproken – geconditioneerd is om China te beschouwen als een gewetenloze concurrent en een groeiende bedreiging voor de nationale veiligheid. Volgens een recent onderzoek van Gallup is de Amerikaanse publieke opinie over China van een klif gevallen. Hier is een fragment uit het rapport:

Een recordlaagte van 15% van de Amerikanen heeft een positief beeld van China,…… Meer dan acht op de 10 Amerikaanse volwassenen hebben een negatief beeld van China, waaronder 45% die het land zeer ongunstig beoordeelt en 39% overwegend ongunstig….

Naast een overwegend ongunstige mening over China, noemen meer Amerikanen China als de grootste vijand van de Verenigde Staten dan welke andere natie dan ook. Deze mening hangt nauw samen met twee andere metingen in de peiling, waaruit blijkt dat Amerikanen over het algemeen geloven dat de militaire en economische macht van China een “kritieke bedreiging” vormt voor de vitale belangen van de Verenigde Staten in het komende decennium.

 “Record-Low 15% of Americans View China Favorably, Gallup

Bovendien produceerde het PEW Research Center dezelfde grimmige resultaten:

A stunning 50% of Americans see China as the greatest threat to America. Agree or disagree, like it or not, support it or hate it, this is our reality. Businesses, Investors, regulators, elected officials, everyone needs to understand and discuss this. https://t.co/iZtHYul7sw

— Isaac Stone Fish (@isaacstonefish) July 28, 2023

Natuurlijk is een groot deel van de animus jegens China het resultaat van de meedogenloze propaganda van de media die erop gericht is Amerika’s meest formidabele economische rivaal te demoniseren. Denk bijvoorbeeld eens aan hoe het Amerikaanse volk tot razernij werd gezweept over een Chinese ballon die uit koers raakte en delen van de VS doorkruiste die voor niemand een bedreiging vormde. De media veranderden dit onbeduidende incident in een luguber verhaal over internationale spionage, aangezien het dolende burgerluchtschip de “Chinese spionageballon” werd genoemd, wiens snode doel was om “inlichtingen te verzamelen van verschillende gevoelige Amerikaanse militaire locaties”. Nu kunnen we zien hoe triviale incidenten als deze worden gebruikt om de vijanden van Washington te besmeuren en de mensen voor te bereiden op oorlog.

Is oorlog met China onvermijdelijk?

Mandarijnen van het buitenlands beleid uit beide partijen hebben herhaaldelijk aangedrongen op een grotere betrokkenheid van Amerika bij Centraal-Azië. Grootmeester Zbigniew Brzezinski bepleitte voor het eerst de zaak in zijn klassieker The Grand Chessboard, waar hij zei:

“..hoe Amerika Eurazië ‘controleert’ is van cruciaal belang. Een macht die Eurazië domineert, zou twee van de drie meest geavanceerde en economisch productieve regio’s ter wereld beheersen. Een enkele blik op de kaart suggereert ook dat controle over Eurazië bijna automatisch de ondergeschiktheid van Afrika met zich mee zou brengen, waardoor het westelijk halfrond en Oceanië (Australië) geopolitiek perifeer zouden worden ten opzichte van het centrale continent van de wereld. Ongeveer 75 procent van de wereldbevolking woont in Eurazië, en het grootste deel van de fysieke rijkdom van de wereld bevindt zich daar ook, zowel in de ondernemingen als onder de grond. Eurazië is goed voor ongeveer driekwart van ‘s werelds bekende energiebronnen.”

Zbigniew Brzezinski, The Grand Chessboard, Wikiquote

Zijn opvattingen worden algemeen gesteund door de klasse van experts in Washington en hun belangrijkste voorstanders, zoals voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, die zei:

“Het wordt steeds duidelijker dat in de 21ste eeuw het strategische en economische zwaartepunt van de wereld de regio Azië-Stille Oceaan zal zijn, van het Indiase subcontinent tot de westelijke kusten van Amerika.”

“Het benutten van de groei en dynamiek van Azië staat centraal in de Amerikaanse economische en strategische belangen…. Open markten in Azië bieden de Verenigde Staten ongekende mogelijkheden voor investeringen, handel en toegang tot geavanceerde technologie…Amerikaanse bedrijven (moeten) de enorme en groeiende consumentenbasis van Azië aanboren.”

“America’s Pacific Century”, Secretary of State Hillary Clinton”, Foreign Policy Magazine

En hier is er nog een uit de toespraak van voormalig minister van Defensie Ash Carter in het McCain Institute aan de Arizona State University:

(De) “Azië-Pacific…is de bepalende regio voor de toekomst van onze natie”…”De helft van de mensheid zal daar wonen in 2050” en dat “meer dan de helft van de wereldwijde middenklasse en de bijbehorende consumptie uit die regio zal komen.”….”Er zijn nu al meer dan 525 miljoen middenklasse consumenten in Azië en we verwachten dat het er in 2030 3,2 miljard zullen zijn…President Obama en ik willen ervoor zorgen dat…bedrijven succesvol kunnen concurreren voor al deze potentiële klanten. ….In de volgende eeuw zal geen enkele regio belangrijker zijn… voor de Amerikaanse welvaart.”

Former Secretary of Defense Ash Carter, Department of Defense

Bovenstaande citaten onderstrepen het belang dat de VS hechten aan hun strategie voor de regio. China is niet alleen de toegangspoort tot Centraal-Azië, het is ook het belangrijkste obstakel voor de plannen van de VS om zich te vestigen als de regionale hegemoon. Daarom moet er een strategie zijn om met China om te gaan, een strategie die de grootste rivaal van Amerika isoleert, bestraft, in bedwang houdt en uiteindelijk onderwerpt. Het is niet verrassend dat de Nationale Veiligheidsstrategie van Biden voor 2022 dat plan in duidelijke, ondubbelzinnige bewoordingen verwoordt die er geen twijfel over laten bestaan ​​dat het land op weg is naar oorlog. Hier zijn enkele fragmenten uit het 48 pagina’s tellende document:

Het tijdperk na de Koude Oorlog is definitief voorbij en er is een competitie aan de gang tussen de grote mogendheden om vorm te geven aan wat hierna komt… We zullen de sterkst en breedst mogelijke coalitie opbouwen van naties die met elkaar willen samenwerken, terwijl we de strijd aangaan met de mogendheden die een duistere visie bieden en hun pogingen om onze belangen te bedreigen dwarsbomen… We zullen… ons leger moderniseren en versterken zodat het is uitgerust voor het tijdperk van strategische competitie met grote mogendheden….

De Indo-Pacific voedt een groot deel van de economische groei in de wereld en wordt het epicentrum van de geopolitiek van de 21e eeuw. ……….. Geen enkele regio zal van grotere betekenis zijn voor de wereld en voor de alledaagse Amerikanen dan de Indo-Pacific… We herbevestigen onze ijzersterke toewijding aan onze verdragsgenoten in de Indo-Pacific… Amerika zal niet aarzelen om geweld te gebruiken wanneer dat nodig is om onze nationale belangen te verdedigen… Het leger zal dringend actie ondernemen om de afschrikking in stand te houden en te versterken, met de PRC als haar speerpunt…..

De Volksrepubliek China is de enige concurrent die zowel de intentie heeft om de internationale orde opnieuw vorm te geven als, in toenemende mate, de economische, diplomatieke, militaire en technologische macht om dat te doen. Het Amerikaanse leger is de sterkste strijdmacht die de wereld ooit heeft gekend… Amerika zal niet aarzelen om geweld te gebruiken wanneer dat nodig is om onze nationale belangen te verdedigen….

Over de hele wereld is de behoefte aan Amerikaans leiderschap groter dan ooit. … …. We zullen samenwerken met elk land dat onze basisovertuiging deelt dat de op regels gebaseerde orde de basis moet blijven voor wereldwijde vrede en welvaart. Er gaat niets boven onze capaciteit. We kunnen dit doen – voor onze toekomst en voor de wereld.

National Security Strategy, White House

Laten we samenvatten:

1. De Indo-Pacific is nu de belangrijkste prioriteit van Amerika op het gebied van buitenlands beleid, omdat dat het gebied is dat de meeste groei zal doormaken
2. De VS zullen leiden met hun leger en met de bondgenoten die de Amerikaanse belangen delen
3. “We zullen … ons leger moderniseren en versterken” om te zegevieren in onze “strategische concurrentie met grote mogendheden.”
4. Amerika’s vijand nummer 1 is China; “de VRC presenteert Amerika’s meest ingrijpende geopolitieke uitdaging …. De VRC is de enige concurrent met zowel de intentie om de internationale orde opnieuw vorm te geven als, in toenemende mate, de economische, diplomatieke, militaire en technologische macht om het te doen …”
5. “Het tijdperk na de Koude Oorlog is voorbij”, maar de Verenigde Staten zijn bereid om de “op regels gebaseerde orde” te behouden, wat het ook kost in bloed en kapitaal.

Dit is in een notendop het buitenlands beleid van Amerika. Amerikaanse leiders en hun globalistische bondgenoten zijn volledig toegewijd om te zegevieren in de huidige grote machtsstrijd met Rusland en China. Ze hebben een duidelijk beeld van de doelstellingen die ze willen bereiken en ze zijn bereid om alles te riskeren, inclusief een nucleaire oorlog, om ze te bereiken. Alle ontwikkelingen in Taiwan moeten worden gezien door de lens van de geopolitieke ambities van Washington, die duidelijk de drijvende kracht achter de gebeurtenissen zijn.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over