Geen wonder dat de Amerikanen hun Europese vazallen uiteindelijk met minachting behandelen. Omdat ze volkomen ruggengraatloos zijn  en geen idee hebben, schrijft Finian Cunningham:

Washington heeft ervoor gekozen de militaire agressie in de Rode Zee te laten escaleren door sinds 11 januari minstens acht golven luchtaanvallen uit te voeren op Jemen – het armste land in de Arabische regio, dat al te lijden heeft gehad onder een genocidale oorlog door de VS en Groot-Brittannië. De agressie van Saoedi-Arabië tussen 2015 en 2022.

De Jemenieten hebben op hun beurt uitdagend gewaarschuwd dat hun operaties om de scheepvaart te verbieden zullen doorgaan totdat de genocidale belegering van Gaza is beëindigd.

Biden geeft zelfs toe dat de militaire actie om de Jemenieten af ​​te schrikken beperkt is in het bereiken van de veronderstelde doelstellingen.

Dus waarom zouden we de situatie blijven verergeren en potentiële conflicten in de hele regio laten escaleren? Niet alleen zal het bombarderen van Jemen niet werken, maar het wakkert ook het geweld in het hele Midden-Oosten aan en riskeert een frontale confrontatie met Iran, dat een bondgenoot is van de Jemenieten.

Zoals de Iraanse professor Mohammad Marandi in ons interview deze week opmerkt, is een grote stimulans voor de VS en hun Israëlische bondgenoot het opblazen van de regio als een roekeloze en snode manier om te verbergen hoe rampzalig de nederlaag in Gaza verloopt.

Maar er kan meer aan de hand zijn. Een andere stimulans voor een gemilitariseerd antwoord op de Rode Zeecrisis is de strategische winst die dit de Verenigde Staten oplevert ten opzichte van Europa en China.

De scheepvaartbeperkingen in de Rode Zee treffen de Europese en Chinese handel het meest acuut. De Amerikaanse economische belangen blijven relatief onaangetast.

Zoals Pepe Escobar opmerkte:

In het Westen gevestigde verzekeringsgiganten begrepen perfect de regels van de beperkte blokkade van Ansarallah: Russische en Chinese schepen hebben bijvoorbeeld vrije doorgang in de Rode Zee. Wereldwijde verzekeraars hebben alleen geweigerd Amerikaanse, Britse en Israëlische schepen te dekken – precies zoals de Jemenieten het bedoelden.

Schenk aandacht aan deze cruciale Amerikaanse goocheltruc: want vanaf nu, in een nieuwe perverse wending van Operatie Genocide Protection, is het Washington dat de Rode Zee voor de hele wereld zal blokkeren. Let wel, Washington zelf zal gespaard blijven: de Amerikaanse scheepvaart is afhankelijk van handelsroutes in de Stille Oceaan, niet van West-Aziatische routes. Dit zal de pijn voor de Aziatische klanten vergroten en vooral voor de Europese economie, die al zware klappen heeft gekregen van de met Oekraïne geassocieerde Russische energiesancties.

China houdt zich aan de Houthi eis om geen zaken meer te doen met Israël. Het mag duidelijk zijn welke kant China in stilte gekozen heeft.

Volgens het in Washington DC gevestigde Middle East Institute wordt geschat dat ongeveer 60 procent van de Chinese export naar Europa via de Rode Zee wordt verscheept.

Anders gezegd: uit cijfers van Eurostat blijkt dat 20 procent van alle EU-import via de Rode Zee uit Azië komt.

Het is onvermijdelijk dat hoe langer de onveiligheid en de vijandelijkheden in de Rode Zee voortduren, des te erger de schade aan de handel tussen Europa en China en hun economieën zal zijn.

Als Europese landen (daar gevestigde rederijen) hetzelfde standpunt in zouden nemen als China zou er nul schade zijn.

De Europeanen lijken zich intussen niet bewust van de schade die het beleid van de Verenigde Staten aan hun economieën toebrengt. De Europeanen zijn gedwee meegegaan met de gemilitariseerde agressie van Washington tegen Jemen.

Het is een diep begeerd langetermijndoel van Washington om de Europese handels- en politieke betrekkingen met China te verbreken. China is de belangrijkste handelspartner van de Europese Unie geworden en heeft de Verenigde Staten in die historische rol voorbijgestreefd.

Tijdens de recente Democratische en Republikeinse regeringen heeft Washington krachtig geprobeerd de Europees-Chinese betrekkingen te ondermijnen. De Amerikanen hebben scherp gereageerd op alle handels- en investeringsverdragen die tussen de twee werden gesloten.

De Rode Zeecrisis is dus een handige kans voor de Verenigde Staten om twee vliegen in één klap te slaan.

Door de scheepvaartproblemen te vergroten door de omstandigheden te militariseren, kunnen de VS de economieën van Europa en China verzwakken en tegelijkertijd een zeer grote wig tussen de twee slaan.

Er is hier sprake van een nauwe analogie met de Oekraïne-crisis. Washington heeft de vijandelijkheden met Rusland voortgezet als een manier om de Europees-Russische handel en hun bredere culturele en politieke betrekkingen te ondermijnen. Washington berekent dat een dergelijk antagonisme zijn hegemonistische ambities zal versterken. De ideologisch slaafse Europese leiders hebben zich achter dit beleid geschaard, ook al heeft het geleid tot een economische en veiligheidsramp voor Europa.

De Europese leiders zijn óf te dom, óf te gehersenspoeld om te beoordelen wat er aan de hand is en hoe ze door Washington worden gemanipuleerd voor zijn zelfzuchtige strategische belangen.

Als de Europese regimes enige onafhankelijkheid of integriteit hadden gehad, zouden ze niet het pad van conflict met Rusland in Oekraïne zijn ingeslagen. Maar zoals het nu is, zijn ze door Uncle Sam gegrepen – groots. Bovendien lijken ze het zich niet te realiseren of er zelfs maar om te geven.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over