Vraag een tiener over fotosynthese en je zult blanco blikken krijgen. Vraag hen naar de grootste bedreiging voor de mensheid en ze zullen je treffen met het kwaad van ‘koolstofvervuiling’. Probeer ze te laten definiëren wat ze bedoelen met ‘koolstof’, en je zult merken dat ze geen idee hebben dat de slechterik van hun nachtmerries in werkelijkheid ‘koolstofdioxidegas’ is, meldt STT.

Elk levend wezen is ervan afhankelijk. Het is geen vervuiling; het is plantenvoeding. Fotosynthese is het proces waarbij planten zonlicht, water en koolstofdioxide gebruiken om zuurstof en energie in de vorm van suiker te creëren. Geen CO2, geen planten, geen jij. Het is zo simpel.

Eerst iets over de auteurs van het stuk van vandaag.

John McRobert is een civiel ingenieur met meer dan 60 jaar ervaring in het ontwerp, de constructie en het onderhoud van grote infrastructuur, en de studie van extreme natuurlijke gebeurtenissen op gefabriceerde constructies. Hij richtte CopyRight Publishing op in 1987 om een ​​geïnformeerd debat mogelijk te maken. Hij publiceerde meer dan 200 boeken, waaronder baanbrekende delen van geologen en ingenieurs over grote seismische gebeurtenissen op aarde.

Gabriël A. Moens AM is emeritus hoogleraar rechten aan de Universiteit van Queensland en was pro vice-kanselier en decaan aan Murdoch University. Hij is co-auteur van The Unlucky Country, Locke Press, 2024.

McRobert en Moens zorgen voor een beetje gezond verstand door biologie en geologie te combineren en uit te leggen waarom CO2 de kern vormt van alles wat we doen.

Het grimmige vooruitzicht van een netto-nul wereld

John McRobert & Gabriël Moens
15 maart 2024

De mens moet graven of sterven’ was het motto van Lang Hancock, een visionaire Australische pionier, veehouder, goudzoeker, piloot, producent, filosoof en filantroop. Zijn dochter, Gina Rinehart, gezegend met elk van deze eigenschappen, is veel verder gekomen dan zelfs haar vader had kunnen voorzien, nadat ze de wrakstukken van de familiebedrijven, die tijdens Hancocks ietwat roekeloze laatste jaren waren ontstaan, had hersteld. De menselijke factor is net zo belangrijk als de wetenschap bij de toegang tot en het gebruik van de schier oneindige hulpbronnen die beschikbaar zijn op een planeet die rijk is aan mineralen en energie.

Elke Australiër is dankbaarheid verschuldigd voor het werk van Lang Hancock en Gina Rinehart, vooral bij de ontwikkeling van de ijzerertsindustrie in het noordwesten van Australië en de daaruit voortvloeiende rijkdom die door de hele economie is gestroomd. Het hadden er meer kunnen zijn, maar politieke opportunisten verijdelden hun wonderbaarlijke pogingen om nieuwe gebieden te ontsluiten die rijk zijn aan mineralen en energie, met name het Galilea Basin in centraal Queensland.

Terwijl de publieke opinie het politieke beleid vormgeeft, is het trage treinwrak van het rampzalige en slecht doordachte netto-nulbeleid een mondiaal probleem geworden. Daarom moeten deze dictaten als topprioriteit in de publieke/politieke arena worden aangevochten als we ooit een terugkeer naar het gezond verstand willen zien.

Al het leven op aarde is afhankelijk van koolstofdioxide, dat al generaties lang het onderwerp is van een verbazingwekkend effectieve lastercampagne. Zelfs vandaag de dag presenteren propagandisten en de media het spoorgas als de roetachtige, met deeltjes beladen rook die uit ouderwetse schoorstenen komt en niet over de wassers beschikt die nu in de schoorstenen van de huidige generatie kolencentrales worden gebruikt. Scholen prenten angst in voor het Koolstofmonster en een denkbeeldige ecologische voetafdruk.’ is nu een heersende factor in een wetgevingsnachtmerrie die vastbesloten is naleving af te dwingen van wat in wezen een sprookje is.

Het motief ‘De mens moet graven of sterven’ is nog nooit zo belangrijk geweest om te begrijpen als nu. Juist het ontginnen van de primaire brandstof die ons in leven houdt, wordt bedreigd door hedendaagse slecht geïnformeerde Luddieten.[1]

In Queensland is wetgeving gepland om de essentiële kolenmijnindustrie binnen tien jaar te sluiten. Dit is economische zelfmoord, waanzin op industriële schaal. Sinds steenkool werd aangewend om de ijzeren paarden van de industrie te voeden die de mensheid bevrijdden van de slavernij van het leven in armoede, ligt steenkool onder vuur – vooral van degenen wier banen tijdelijk zijn ontheemd. Eén man die een vrachtwagen of een dragline bestuurt, kan nu het werk doen van 20.000 grondwerkers [2] – en diezelfde arbeiders hebben nu meer baanmogelijkheden met betere arbeidsomstandigheden.

Terwijl het planten-, dieren- en ander leven floreerde met een kooldioxidegehalte in de atmosfeer dat ruim zes keer zo hoog was als het huidige niveau (en de planeet niet oververhit raakte), is het kooldioxidegehalte in de daaropvolgende millennia tot een historisch dieptepunt gezonken. Deze kwestie is het echte punt van zorg, maar het is iets waar we iets positiefs aan kunnen doen.

CO2 wordt op verschillende manieren uit de atmosfeer gehaald:

Ten eerste door de longen van de planeet, de oceanen, die de sporengassen in- en uitademen. Zoals beschreven door de wet van Henry is dit temperatuur- en drukafhankelijk. Naarmate de oceanen kouder en heter worden, ademen ze kooldioxide in en uit, maar ze kunnen hun adem gedurende langere perioden inhouden, zoals tijdens ijstijden, en wanneer oppervlakteplanten geen kooldioxide meer krijgen, sterven ze.

Ten tweede via de eenrichtings-Urey Carbon Reaction, die koolstofdioxide in de atmosfeer omzet in vaste componenten van de aardkorst, zoals kalksteen, marmer en koralen.[3] Dit draagt ​​bij aan het argument van de Expanding Earth dat de Continental Drift Theory in twijfel trekt.[4] De wetenschap is nog lang niet uitgekristalliseerd.

Ten derde door leven in al zijn vormen die afhankelijk zijn van koolstofdioxide als voedingsstof. Planten ademen het in en zetten het door het wonder van de fotosynthese om in accumulaties van zonne-energie, de gigantische batterijen die bekend staan ​​als fossiele brandstoffen. Miljoenen jaren van dit proces hebben geresulteerd in onvoorstelbare hoeveelheden steenkoolafzettingen die voor de mensheid beschikbaar zijn om te gebruiken, en tijdens het extraheren van de opgeslagen energie wordt dit kostbare sporengas terug in de atmosfeer gerecycled, zodat planten het opnieuw kunnen gebruiken.

Het nijlpaard in de badkuip van energie is steenkool, en de hoeveelheden die zijn opgeslagen en beschikbaar zijn voor recycling van het kostbare CO2 dat erin zit, zijn door een enorme en nog steeds onmeetbare factor onderschat. De in diskrediet geraakte Grenzen aan de Groei van de Club van Rome, die vijftig jaar geleden werd gepubliceerd, gaf de meest optimistische voorspelling van de resterende steenkoolvoorraden op dat moment (1972) als 150 jaar bij exponentieel voorspelde verbruikscijfers. Maar de budgetten voor exploratieboringen dekken slechts voldoende boringen om de reserves aan te tonen die een redelijk rendement op de investering in een project dekken. Geaggregeerde statistieken kunnen misleidend zijn.

Het diepste boorgat dat ooit werd gerealiseerd voordat de boren de hitte niet konden weerstaan, was het Kola Superdeep-boorgat in het noordwesten van Rusland, met een diepte van 12.262 meter. Geen enkel boorgat voor de exploratie van metalen is ook maar in de buurt van die diepte, maar de continentale korst is gemiddeld 35 kilometer dik en er zijn kolenlagen gevonden onder de 5 kilometer in lagen tot 90 meter dik – buiten het huidige mijnbouwvermogen om te winnen, maar de energie kan worden gewonnen en CO2 kan zo nodig weer in de atmosfeer worden vrijgelaten met behulp van andere technieken.

Er zijn uitstekende argumenten om meer steenkool te winnen en te gebruiken, en om kooldioxide vrijelijk in de velden en bossen te laten stromen. Dr. Patrick Moore, mede-oprichter maar geen lid meer van Greenpeace, pleit overtuigend voor hogere CO2-niveaus.[5] Professor William Happer van de Universiteit van Princeton benadert de kwestie vanuit een ander gezichtspunt en bevestigt ondubbelzinnig dat er geen sprake is van een klimaatcrisis en toont aan dat de kooldioxideniveaus het dubbele van het huidige niveau kunnen zijn, met vrijwel geen verschil in hun bijdrage aan de warmte-uitwisseling in de broeikasgassen.[6] Hoewel de toename van kooldioxide in de atmosfeer tot nu toe relatief klein is geweest, heeft NASA al een opmerkelijke toename van de plantengroei en de vergroening van de planeet waargenomen.

Dat de menselijke uitstoot (recycling) van kooldioxide vrijwel een netto nuleffect heeft op de mondiale temperaturen is in veel wetenschappelijke artikelen aangetoond. Een recent onderzoek door Ian LK McNaughton, een wetenschapper uit Sydney[7] onderzocht ruwe gegevens van twee locaties, Sydney en nabij Londen, en concludeerde:

Uit onderzoek van de trends in CO2-concentratie, bevolkingsgroei en temperatuur concludeert dit artikel dat, hoewel er een zichtbaar verband bestaat tussen bevolkingsgroei en stijgingen in de concentratie van CO2 in de atmosfeer, er weinig of geen zichtbaar verband bestaat tussen stijgingen in CO2-concentratie en temperatuur voor de twee onderzochte locaties, en daaruit voortvloeiend, voor de hele aarde.[8]

In de strijd om het netto nulpunt lijkt men vergeten te zijn dat de Urey Carbon Reaction onherroepelijk blijft werken aan het verwijderen van kostbaar koolstofdioxide uit de atmosfeer. Menselijke recycling van kooldioxide kan dit effect alleen maar helpen verzachten. Het onmiddellijke antwoord op zoveel economische en daaruit voortvloeiende sociale problemen is het stopzetten van de subsidies voor ‘hernieuwbare energiebronnen’, het openen van onze kolenmijnen, het aansteken van onze ketels en het omringen van de elektriciteitscentrales met bossen en gewassen om dit essentiële gas beter te kunnen beheren.

Ons kolengestookte elektriciteitsnet is gesaboteerd door de sluipende ziekte van gesubsidieerde zonnepanelen en windturbines. We oogsten nu de wervelwind, allemaal in een blinde zoektocht naar een onhaalbare en contraproductieve netto-nul. De torenhoge energiekosten zijn het resultaat van het geleidelijk en onnodig dupliceren van een eens zo betrouwbaar, goedkoop elektriciteitsnet, terwijl koolstofcowboys spelletjes spelen op de termijnmarkt en persoonlijk fortuin verdienen door het voortijdig sluiten van energiecentrales om te kunnen speculeren in ondermaatse, onbetrouwbare windenergie. -en-zonnerijk speelgoed dat binnenkort op de vuilstort zal belanden. We hebben geen overheidsonderzoeken meer nodig om de stijgende kosten van levensonderhoud te verhullen.

Goedhartige politici ventileren nog steeds de angst voor het denkbeeldige koolstofmonster, zoals blijkt uit de laatste brochure van ons Federaal (Groenen) lid:

Het lijkt erop dat we heen en weer slingeren tussen hittegolven en overstromingen, terwijl cyclonen het noorden bereiken. Een duidelijke herinnering dat we nieuwe kolen en gas moeten stoppen als we een veilige toekomst voor ons allemaal willen hebben.

Dit is een schandalige bewering die voor de rechter moet worden aangevochten als ons politieke systeem ons in de steek laat. Op een recente nationale conferentie in Canberra promootten twee prominente economen een ‘koolstofheffing’ om naar verluidt honderden miljarden dollars op te halen om de groene exportindustrie van Australië een impuls te geven en de mondiale uitstoot te verminderen, quos deus vult perdere prius dementat – wie de goden willen vernietigen maken ze eerst gek.

Zoals Lang Hancock vaak opmerkte: ‘De belasting op niets is niets’ en ‘De mens moet graven of sterven’.

[1] ‘Luddite’ is nu een algemene term die wordt gebruikt om mensen te beschrijven die een hekel hebben aan nieuwe technologie, maar de oorsprong ervan gaat terug tot een arbeidersbeweging uit het begin van de 19e eeuw die tekeer ging tegen de manieren waarop gemechaniseerde fabrikanten en hun ongeschoolde arbeiders de geschoolde ambachtslieden van de wereld ondermijnden.

[2] John Mc Robert, Uw toekomst in uw handen – Totale belastinghervorming, CopyRight Publishing, op https://www.copyright.net.au/1/home/your-future-in-your-hands-total-tax -hervorming .

[3] Louise H, Kellogg, Donald L. Turcotte, Harsha Lukavarapu, ‘Over de rol van de ureumreactie bij het extraheren van koolstof uit de atmosfeer van de aarde en het toevoegen aan de continentale korst’, 1 november 2019, op < https://www. .frontiersin.org/articles/10.3389/fspas.2019.00062/full >.

[4]James Maxlow, Beyond Plate Tectonics: Unsettling Settled Science, 2018 op: < https://www.google.co.uk/books/edition/Beyond_Plate_Tectonics/L5IIEAAAQBAJ?hl=en&gbpv=0> ;

[5]Op < https://youtu.be/TjlmFr4FMvI >

[6] Op < https://www.youtube.com/watch?v=CA1zUW4uOSw >

[7] Zijn ervaring omvat: Senior Scientist, United Kingdom Atomic Energy Authority, Winfrith, Dorset, VK;

Meting van kosmische straling op Antarctica; Beheer van computerfaciliteiten bij de Australian Aeronautical Research Establishment, ASIO en andere IT-faciliteiten in lokale, provinciale en federale overheidsgebieden.

[8] Ian LK McNaughton, Temperatuurmetingen versus bevolkingsgroei en kooldioxideconcentraties, december 2023.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

De astrofysicus waarschuwt voor de komende kleine ijstijd: “Het is al begonnen”

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over