Europees rechts is gefragmenteerd. Marine Le Pen en Giorgia Meloni willen dit veranderen en hun twee fracties in het Europees Parlement samenvoegen tot een nieuwe. Deze moet trans-Atlantisch georiënteerd zijn. De AfD past daar niet in. Maar wat blijft er over als je je eigen patriottische ziel opoffert voor de voedertroggen van de macht ?
Europees rechts zou eigenlijk geïnteresseerd moeten zijn in een onafhankelijk, soeverein beleid voor Europa. Het gaat om een politieke houding die de belangen van de Europese natiestaten dient en een gemeenschappelijke Europese ruimte creëert waarin de nationale soevereiniteit wordt gerespecteerd, evenals de wens om gezamenlijk die kwesties aan te pakken die beter op Europees niveau kunnen worden opgelost. Maar de laatste tijd heeft er binnen de Europese rechtse partijen een langzame paradigmaverschuiving plaatsgevonden, schrijft Heinz Steiner.
Om voortdurende uitsluiting te voorkomen en onderdeel te worden van het bestaande machtsapparaat, vindt geleidelijke aanpassing plaats. Je zou het ook ‘de-radicalisering’ kunnen noemen, hoewel het meer een ‘verzachting’ is. Om zelfs maar als coalitiepartner te worden beschouwd, moet je bepaalde doelen achterwege laten of zodanig verzwakken dat consensus mogelijk is. Zo wordt de repatriëring van illegale buitenlanders en criminele buitenlanders dan een ‘immigratiebeperking’.
Maar dat is niet alles. Het is algemeen bekend dat de Europese conservatieven en centralisten (in de breedste zin van het woord, partijen als CDU/CSU, ÖVP, PP & Co) sterk verbonden zijn in het transatlantische netwerk. Een onafhankelijk eurocentristisch beleid is daarom contraproductief als men centrumrechtse coalities op EU-niveau wil opbouwen. Giorgia Meloni van het Italiaanse Fratelli d’Italia ligt al op koers, en inmiddels heeft ook het Franse Rassemblement National van Marine Le Pen zich opportunistisch aangepast. Andere rechtse partijen, zoals de PVV van Geert Wilders, de Zweedse Democraten, de Ware Finnen, enz., zijn ook lange tijd lid geweest van het transatlantische blok. Blijkbaar zijn er alleen uitzonderingen in de AfD (en de FPÖ).
Het resultaat is te zien in de uitsluiting van de AfD uit de ID-fractie in het Europees Parlement. Omdat Le Pen absoluut met Meloni wil samenwerken en een nieuw rechts-conservatief blok wil opbouwen dat ook in staat is een coalitie te vormen met de conservatief-centristische EVP-groep. In tijden van nood eet de duivel vliegen – en om de voedertroggen van de macht te bereiken zouden deze toppolitici Ursula von der Leyen waarschijnlijk zelfs terug naar de top van de Commissie brengen. Stemmen vóór het normaliseren van de betrekkingen met Rusland horen in deze plannen niet thuis. In plaats daarvan rekenen ze erop dat Europa verder zal worden gereduceerd tot een Amerikaanse lakei.
Met het oog op de mondiale economische uitdagingen – vooral als gevolg van de opkomst van China – zou het eigenlijk zinvol zijn om ons te concentreren op de toekomstige levensvatbaarheid van onze eigen economieën. De ‘energietransitie’, inclusief de Russische sancties in de energiesector, heeft geleid tot een aanzienlijke afname van de afhankelijkheid van Russisch gas – maar tegelijkertijd is het continent afhankelijk geworden van de Amerikaanse gasvoorraden en Chinese zonnepanelen en windturbines (vooral met betrekking tot de energieproductie). zeldzame aardmetalen en andere belangrijke grondstoffen). Maar elektriciteit, die belangrijk is voor de economie, werd hierdoor niet goedkoper, alleen maar duurder en minder betrouwbaar.
Als continent arm aan energie en grondstoffen is Europa afhankelijk van aanvoer van buitenaf. Maar deze moeten ook zo goedkoop mogelijk gebeuren en het beginsel van voorzieningszekerheid volgen. Strikte onderwerping aan de wil van Washington is niet bepaald ideaal, zoals de Europese energiecrisis laat zien. Andere landen (bijvoorbeeld India en waarschijnlijk in totaal tweederde van alle landen in de wereld) hebben zich niet aangesloten bij de Russische sancties omdat hun eigen nationale belangen belangrijker zijn dan ideologisch afgedwongen strafmaatregelen.
Meloni mag hoe dan ook een onderzeeër van Rockefeller zijn, maar de herschikking van de machtsstrategie van Le Pen, die vroeger goede relaties met Moskou onderhield, laat zien welke kant de wind op waait. In plaats van het systeem in de gewenste richting te sturen, wordt een strategie van toenadering gevolgd met onzekere vooruitzichten op succes. Dit alles in de hoop dat de conservatieve/centristische partijen die betrokken zijn bij centrumrechtse regeringen hun invloed binnen de EVP zullen gebruiken om te stoppen met het vormen van coalities met de sociaal-democraten.
Het Alternatief voor Duitsland past daar niet echt in. Zelfs als de nieuwere rechtse of rechts-conservatieve/rechts-liberale publicaties in Duitsland met hun strikt transatlantische lijn de publieke opinie dienovereenkomstig proberen te sturen en zo ook de druk op de AfD vergroten. Het zou in zowel het Duitse als het Europese belang zijn om zichzelf te profileren als een onafhankelijke politieke kracht in de steeds meer multipolaire wereld – en niet louter als een aanhangsel van de Verenigde Staten te worden gezien.
De Europeanen worden nu al niet serieus genomen als onderhandelingspartners in Moskou of Peking. Waarom? Uiteindelijk buigen ze toch gewoon voor de wil van Washington. Hoe kun je je eigen belangen verdedigen en afdwingen als je deze uiteindelijk alleen maar ondergeschikt maakt aan die van de Amerikanen? Er is niets mis met goede betrekkingen met Washington, maar ondergeschiktheid is in tegenspraak met de geest van nationale (en Europese) soevereiniteit. Sterker nog, de vraag rijst waarom de patriottische partijen in Europa alleen maar op het transatlanticisme vertrouwen om in nutteloze machtsposities te belanden, omdat ze dan nauwelijks een onafhankelijk buitenlands en economisch beleid kunnen voeren.
De transatlanticisering van Europees rechts kan de weg vrijmaken voor de voedertroggen van de macht en nieuwe coalities mogelijk maken, maar als je je patriottische ziel ervoor verkoopt, hoe kun je dan nog beweren dat je daadwerkelijk in het belang van je eigen volk handelt?
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Het verraad van Le Pen aan de AfD is een historische fout die Europees rechts zou kunnen vernietigen
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Trans-Atlanticisme = Zio-Neo-Con Globalisme = de internationale samenzwering van duivelaanbidders.
Europese (linkse of rechtse) leiders die dit promoten zijn verraders en bedriegers, en willen alleen dikbetaalde internationale benoemingen, en ze zijn bereid hun eigen volk daarvoor in de ondergang storten.
Wat een gelul bericht, even los van dat ik als Nationaal Socialist niets zie in dat door joden bepaalde “links vs rechts” gedonder. Waar we mee te maken hebben is een etnische/raciale zaak, zolang we verdomme om dat te benoemen en een vinger te wijzen naar wie hier achter zitten is het een verloren zaak!
Door de AfD uit de ID-fractie in het Europees Parlement te gooien heeft de Diep State weer haar doel bereikt. Verdeel en heers. Le Pen roept maar wat en werkt daar aan mee.
En dat omdat iemand van de AfD gezegd heeft dat niet elke SS officier een oorlogsmisdadiger is.
Ik kan dit zelfs bevestigen omdat ik een SS officier heb gekend die een strafoverplaatsing naar een zelfmoord brigade in de Ukraine heeft gekregen.