Het gaat om een ​​journalistieke bom die het British Medical Journal donderdag tot ontploffing heeft gebracht. De publiekelijk gerapporteerde bijwerkingen van vaccins in de Verenigde Staten zijn niet compleet, schrijft Thomas Oysmüller.

Het British Medical Journal – een van de meest gerenommeerde wetenschappelijke tijdschriften ter wereld – heeft donderdag mensen wakker geschud met zeer explosief onderzoek. Het (beruchte) Amerikaanse rapportagesysteem voor bijwerkingen van vaccins “werkt niet zoals bedoeld”. Dit leidt tot de veronderstelling dat “signalen over het hoofd worden gezien”. Bovendien worden niet alle gemelde bijwerkingen gepubliceerd.

Meldingen chaos

Het onderzoek begint met een specifiek geval:

“Drie weken nadat hij een tweede dosis van een Covid-vaccin had gekregen, zakte Robert Sullivan thuis op zijn loopband in elkaar. De anesthesist uit Maryland, VS, was een bijzonder fitte 49-jarige: de week voordat hij ziek werd, had hij op grote hoogte in Colorado geskied.

Sullivan kreeg de diagnose plotseling optredende pulmonale hypertensie, die meestal progressief is, fataal kan zijn en in de meeste gevallen niet kan worden genezen. De ziekte is zeldzaam, vooral bij mannen van middelbare leeftijd. Sullivan besloot een rapport in te dienen in het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS), dat meldingen verzamelt van symptomen, diagnoses, ziekenhuisopnames en sterfgevallen na vaccinaties om veiligheidssignalen na het op de markt brengen vast te leggen.”

TKP heeft de afgelopen jaren regelmatig artikelen gepubliceerd gerelateerd aan de VAERS-database. Bijvoorbeeld de gedetailleerde serie van Dr. Kremer over turbokanker en mRNA. Maar achter de schermen is de VAERS-database esoterisch en ondoorzichtig.

De zaak van Robert Sullivan vervolgt:

“Maar het indieningsproces was een gebrekkige race tegen de klok. “Het format is omslachtig en brengt je in een tijdnood”, meldt hij aan de BMJ. Als compensatie voor zijn problemen ontving Sullivan een e-mailbevestiging en een tijdelijk ‘e-rapport’-nummer. Hij hoorde van het kantoor van zijn arts dat een VAERS-vertegenwoordiger medische dossiers had opgevraagd. Vervolgens hoorde hij een jaar lang niets.

VAERS streeft ernaar gebruiksvriendelijk, responsief en transparant te zijn. Maar uit onderzoek van de BMJ is gebleken dat het bureau er niet in slaagt aan zijn eigen normen te voldoen. Niet alleen is het personeelsbestand er niet in geslaagd het ongekende aantal meldingen bij te houden sinds de uitrol van de Covid-vaccins, er zijn ook tekenen dat het systeem overweldigd raakt, dat er geen gevolg wordt gegeven aan de meldingen en dat er signalen worden gemist.”

Twee databanken

Maar dit is waarschijnlijk allesbehalve een geïsoleerd geval, schrijft de BMJ:

“De BMJ sprak met meer dan een dozijn mensen, waaronder artsen en een medisch onderzoeker van de staat, die namens zichzelf of patiënten serieuze VAERS-rapporten indienden en nooit of pas maanden later door klinische onderzoekers werden gecontacteerd.

Uit ons onderzoek is ook gebleken dat, in schril contrast met de manier waarop de Amerikaanse overheid omgaat met rapporten over bijwerkingen van geneesmiddelen en apparaten, de publiekelijk beschikbare VAERS-vaccindatabase alleen initiële rapporten bevat, terwijl updates en correcties van gevallen in een afzonderlijk backend-systeem worden opgeslagen.

Dit is de bom in het artikel: omdat het betekent dat de FDA zowel een interne als een onvolledige openbare versie van het VAERS-vaccinschaderapportagesysteem onderhoudt.

Wat betekent dit in termen van het monitoren van de mRNA-behandeling. Hier is het laatste deel van het artikel (vertaald met DeepL):

“Geneesmiddelenbewaking heeft bewezen een effectief instrument te zijn om het publiek te waarschuwen voor ongewone, acute reacties, zelfs als er weinig meldingen zijn. Er waren bijvoorbeeld slechts zes VAERS-meldingen van trombose met trombocytopeniesyndroom nodig na toediening van het Janssen Covid-vaccin voordat de toezichthouders in april 2021 een ‘pauze’ namen.

Ralph Edwards, voormalig directeur van het Uppsala Monitoring Center en tot voor kort hoofdredacteur van het International Journal of Risk & Safety in Medicine, legt uit dat monitoringsystemen zoals VAERS uitstekend zijn in het opsporen van bijwerkingen die zeer snel na vaccinatie of door andere reacties optreden. Er zijn vaccins bekend, zoals anafylaxie of het Guillain-Barré-syndroom. De detectie van nieuwe en ongebruikelijke reacties, vooral die met latente effecten, vormt echter een voortdurende uitdaging in de wereld van de geneesmiddelenbewaking.

Edwards zegt tegen de BMJ: “Als je nog nooit van iets hebt gehoord, heb je de neiging het te negeren.” Hij legt uit dat toezichthouders mogelijk te veel vertrouwen op epidemiologisch bewijs om een ​​signaal te herkennen. VAERS alleen heeft weinig mogelijkheden om dergelijke nadelige resultaten op de lange termijn vast te leggen, tenzij de rapporten regelmatig worden bijgewerkt en onderzoekers dergelijke gevallen nauwlettend in de gaten houden – ‘een echte vangst’, zegt hij. ‘Je zult het bewijs nooit krijgen als je niet het idee hebt om er zelfs maar naar te zoeken.

Tijdens een bijeenkomst in oktober 2021 zei Helen dat de meeste artsen alleen bereid waren te praten over de door de FDA erkende bijwerkingen van vaccins. Ze riep de FDA op om artsen te waarschuwen voor mogelijke neurologische bijwerkingen, zoals bij myocarditis. Peter Marks van de FDA heeft echter meer dan eens verwarring geuit over de vraag waarom het voor artsen van belang zou moeten zijn of toezichthouders wel of niet erkennen dat een aandoening mogelijk verband houdt met het vaccin. ‘Houden ze zich niet bezig met wat ze voor zich hebben?’ vroeg hij.

Svetlana Blitshteyn, een neuroloog en onderzoeker aan de Universiteit van Buffalo, New York, die al ongeveer 20 jaar het posturale orthostatische tachycardiesyndroom behandelt en de aandoening heeft zien opduiken na vaccinatie, vertelde The BMJ dat artsen die niet getraind zijn in de aandoening er waarschijnlijk niet op zullen testen of weten hoe ze het moeten behandelen.

Helen roept op tot het beëindigen van de “negatieve feedbackloop… de FDA noemt geen extra bijwerkingen van de vaccins omdat de passieve monitoringsystemen deze niet laten zien. Maar de passieve monitoringsystemen rapporteren ze niet omdat artsen blind zijn voor de bijwerkingen bij hun patiënten en deze daarom niet rapporteren.”

De link naar het gehele BMJ-onderzoek. 

Bombshell: 98% van de vaccin-bijwerkingen worden NIET gemeld