Voorlopig lijkt Israël zijn oorlog tegen het Palestijnse verzet te verliezen.
De poging van Hamas en de Islamitische Jihad van 7 oktober om gijzelaars te pakken was succesvol, schrijft Moon of Alabama. De Israëlische verontwaardiging hierover had zich moeten richten tegen de Israëlische regering en haar leger vanwege hun chaotische reactie. Ze hebben waarschijnlijk meer Israëliërs gedood dan Hamas.
Maar in plaats daarvan werd de verontwaardiging tegen de externe vijand aangewakkerd. In dit geval alle Palestijnen.
Een verenigd Israël drong er bij zijn regering op aan wraak te nemen. Het aangekondigde doel van de regering is het verwijderen van Hamas. Dat is echter onmogelijk voor een sociale beweging die diep geworteld is in de samenleving. Het echte doel is om alle Palestijnen uit Gaza te verwijderen, hen te doden of in een vreemd land te dumpen. Dit zou worden gevolgd door een poging om alle Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever te verwijderen alvorens het zuiden van Libanon te veroveren en te annexeren.
Het is echter waarschijnlijk dat geen enkel ander land een dergelijke genocide zal steunen en de last van miljoenen weerbarstige vluchtelingen op zich zal nemen.
De Israëlische regering wil nog steeds haar volk tevreden stellen, maar heeft geen enkele manier om dat te bereiken.
Ondertussen vergroot het verzet tegen Israël, dat Iran de afgelopen tientallen jaren heeft opgebouwd, zijn respons. Het heeft tot doel Israël onder druk te zetten de nederlaag toe te geven en de Palestijnen te bevrijden van hun zionistische bezetters.
Het veranderen van de gedachten van een samenleving vereist een langzame en lange reactie. In het noorden escaleert Hezbollah langzaam zijn tit-for-tat-oorlog met het Israëlische leger. Ongeveer 100.000 Israëlische burgers zijn uit het grensgebied gevlucht. De Ansar Islam-beweging in Jemen heeft het maritieme verkeer naar de Israëlische haven van Eilat geblokkeerd. De Amerikaanse poging om dit tegen te gaan is mislukt:
Ondanks dat de VS de spanningen in de Rode Zee ‘een internationale uitdaging’ noemden die een gezamenlijk antwoord vereisten, was de aanvankelijke steun van de coalitie beperkt: slechts tien landen, waaronder Bahrein als enige Arabische staat. Het Pentagon maakte later bekend dat twintig landen zich bij de coalitie hadden aangesloten, waaronder Griekenland en Australië tot de nieuwe leden.
Als tegenslag voor de VS hebben Frankrijk, Spanje en Italië hun deelname aan de alliantie afgewezen.
Lokale verzetsgroepen in Irak en Syrië vallen Amerikaanse troepen aan die in die landen zijn ingezet. Zolang de troepen daar zijn, kunnen de VS niets doen om dat te voorkomen.
Er zijn ook bedreigingen voor de Israëlische kustlijn aan de Middellandse Zee. Hezbollah heeft het vermogen om Haifa en andere Israëlische havens te sluiten. Raketten, kruisraketten en drones uit Gaza, uit Libanon, Jemen en van verzetsstrijders in Irak en Syrië blijven Israël dag na dag aanvallen.
Met meer dan 350.000 gemobiliseerde Israëlische troepen en een verbod op Palestijnse arbeiders van de Westelijke Jordaanoever, verkeert de Israëlische economie, door een gebrek aan arbeiders, in grote problemen.
Haar militaire uitstapjes naar Palestijnse steden in Gaza hebben tot nu toe weinig resultaat opgeleverd, maar wel aanzienlijke verliezen geleden. Het enige wat het leger kan doen is die steden blok voor blok vernietigen. Maar Hamas blijft terugvechten, zelfs in het puin.
Het huidige plan is om het Palestijnse leven in Gaza zo ellendig te maken dat het verlaten ervan voor hen het enige alternatief zal zijn voor een wisse dood. Maar waarheen gaan als niemand ze op wil nemen?
Dat is een vraag die Israël en zijn Amerikaanse achterban niet kunnen beantwoorden.
Nu de oorlog een langdurige, onhoudbare fase ingaat, moet de Israëlische regering iets anders doen, of falen.
Het is van plan een nieuw front in Libanon te openen tegen Hezbollah. Maar een herhaling van de oorlog van 2006, die Israël verloor , kan niet worden geriskeerd. Om Hezbollah ter plaatse te kunnen bestrijden heeft Israël actieve Amerikaanse steun nodig, niet alleen door Amerikaanse wapenleveringen, maar ook door Amerikaanse troepen ter plaatse.
Een nieuwe Amerikaanse oorlog in het Midden-Oosten tegen een goed voorbereide vijand is het laatste wat president Biden nodig heeft voor zijn herverkiezingscampagne.
Beelden van Israëlische kolonisten en hun leger die Ramallah binnenvallen om geld te stelen van Palestijnse geldbeurzen leiden ook tot negatievere reacties van kiezers.
Hamas zegt dat het de oorlog maanden vol kan houden.
Biden moet de oorlog beëindigen.
Ofwel doet hij dat nu, ofwel worden zijn kansen op een herverkiezing nog kleiner.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Ik denk dat de kansen op herverkiezing zo klein zijn, dat dat het laatste is waar het Biden team zich druk om hoeft te maken. Daarnaast is het voor Biden toch al tijd om met pensioen te gaan.
Vandaar dat ik denk dat de democraraten iemand als Gavin Newsom naar voren gaan schuiven. Dan kan Newsom waar nodig wat pro-Palestijnse geluiden laten horen en kritiek leveren op Biden, terwijl team Biden de taak van haar rijke donoren afmaakt. Mocht het Amerikaanse publiek er niet instinken dan kan er altijd even een verkiezingsfraude of Trump van de kieslijst overheen en klaar is Kees. Dan kan het establishment weer 4 jaar verder regeren.