Diogenes, een van de beroemde filosofen uit de oudheid, geloofde dat leugens de valuta van de politiek waren, en het waren deze leugens die hij aan de kaak wilde stellen en onteren. Om zijn standpunt duidelijk te maken, droeg Diogenes af en toe bij daglicht een brandende lantaarn door de straten van Athene. Als hem gevraagd werd waarom, zei Diogenes dat hij op zoek was naar een eerlijk man.

Vandaag de dag is het vinden van een eerlijk man in Washington, D.C., een even grote uitdaging. Diogenes zou een Xenon zoeklicht in elke hand nodig hebben, schrijft Douglas Macgregor.

Toch zijn er korte momenten van helderheid binnen het establishment van Washington. Na maandenlang het Amerikaanse publiek te hebben voorgelogen over het ontstaan en het verloop van de oorlog in Oekraïne, bereiden de media nu het Amerikaanse, Britse en andere westerse publiek voor op de militaire ineenstorting van Oekraïne. Dat had al veel eerder moeten gebeuren.

De Westerse media hebben alles gedaan wat in hun macht lag om de Oekraïense defensie de schijn te geven van veel grotere sterkte dan zij in werkelijkheid bezat. Zorgvuldige waarnemers merkten op dat dezelfde videoclips van Russische tanks die werden aangevallen herhaaldelijk werden getoond. Lokale tegenaanvallen werden gemeld alsof het om operationele manoeuvres ging.

Russische fouten werden overdreven in geen verhouding tot hun betekenis. Russische verliezen en de ware omvang van de eigen verliezen van Oekraïne werden verdraaid, verzonnen of gewoon genegeerd. Maar de omstandigheden op het slagveld veranderden in de loop der tijd weinig. Toen de Oekraïense troepen zich eenmaal hadden vastgezet in statische verdedigingsposities in stedelijke gebieden en het centrale deel van Donbas, was de Oekraïense positie hopeloos. Maar deze ontwikkeling werd afgeschilderd als een mislukking van de Russen om “hun doelen” te bereiken.

Grondgevechtstroepen die hun soldaten immobiliseren in voorbereide verdedigingsstellingen zullen van een afstand worden geïdentificeerd, geviseerd en vernietigd. Wanneer de aanhoudende inlichtingen, bewaking en verkenning van bovenaf, bemand of onbemand, worden gekoppeld aan precisie geleide aanvalswapens of moderne artilleriesystemen die op de hoogte zijn van nauwkeurige doelgegevens, is “terrein houden” fataal voor elke grondtroepenmacht. Dit geldt des te meer in Oekraïne, omdat vanaf de eerste actie duidelijk was dat Moskou zich richtte op de vernietiging van de Oekraïense strijdkrachten, en niet op de bezetting van steden of de inname van Oekraïens grondgebied ten westen van de rivier de Dnjepr.

Het resultaat was de stapsgewijze vernietiging van de Oekraïense strijdkrachten. Alleen de periodieke infusie van Amerikaanse en geallieerde wapens hield de gehavende legioenen van Kiev in het veld; legioenen die nu in groten getale sterven dankzij de proxy-oorlog van Washington.

Kiev’s oorlog met Moskou is verloren. Oekraïense troepen worden doodgebloed. Getrainde vervangers zijn er niet in voldoende aantallen om de strijd te beïnvloeden, en de situatie wordt met het uur wanhopiger. Geen enkele hoeveelheid militaire hulp of bijstand van de VS en de geallieerden kan deze harde realiteit veranderen, behalve een directe militaire interventie door grondtroepen van de VS en de NAVO.

Het probleem van vandaag is niet het afstaan van grondgebied en bevolking aan Moskou in Oost-Oekraïne dat Moskou reeds controleert. De toekomst van de regio’s Kherson en Zaporozhye en van de Donbas staat vast. Moskou zal waarschijnlijk ook Charkov en Odessa in handen krijgen, twee steden die van oudsher Russisch zijn en Russischtalig, evenals het grondgebied dat aan die steden grenst. Deze operaties zullen het conflict tot de zomer verlengen. Het probleem is nu hoe de gevechten kunnen worden beëindigd.

Of de gevechten in de vroege herfst zullen ophouden, hangt af van twee belangrijke factoren. De eerste betreft de leiding in Kiev. Zal de regering Zelensky instemmen met het Biden-programma voor een eeuwigdurend conflict met Rusland?

Als de regering-Biden haar zin krijgt, zal Kiev blijven fungeren als uitvalsbasis voor de opbouw van nieuwe strijdkrachten die klaar staan om Moskou te bedreigen. In de praktijk betekent dit dat Kiev moet nationale zelfmoord plegen door het Oekraïense hartland ten westen van de rivier de Dnjepr bloot te stellen aan massale, verwoestende aanvallen van de Russische langeafstandsraketten en rakettroepen.

Natuurlijk zijn deze ontwikkelingen niet onvermijdelijk. Berlijn, Parijs, Rome, Boedapest, Boekarest, Sofia, Vilnius, Riga, Tallin, en ja, zelfs Warschau, hoeven niet blindelings het voorbeeld van Washington te volgen. Europeanen turen, net als de meeste Amerikanen, al in de afgrond van een allesomvattende economische neergang die het beleid van Biden in eigen land teweegbrengt. In tegenstelling tot de Amerikanen, die de gevolgen van Biden’s slecht doordachte beleid moeten dragen, kunnen de Europese regeringen zich onttrekken aan Biden’s eeuwigdurende oorlogsplan voor Oekraïne.

De tweede factor betreft Washington zelf. Na meer dan 60 miljard dollar, of iets meer dan 18 miljard dollar per maand, direct of indirect overgemaakt te hebben aan een Oekraïense staat die nu aan het afbrokkelen is, is de belangrijke vraag wat er gebeurt met de miljoenen Oekraïners in de rest van het land die niet gevlucht zijn. En waar zullen de middelen vandaan komen om de verwoeste Oekraïense samenleving weer op te bouwen in een zich ontwikkelende wereldwijde economische noodsituatie?

Als de inflatie het gemiddelde Amerikaanse huishouden dit jaar 460 dollar per maand extra kost om dezelfde goederen en diensten te kopen als vorig jaar, is het heel goed mogelijk dat Oekraïne net als de Titanic stilletjes onder de golven zinkt zonder dat het Amerikaanse electoraat zich daar veel zorgen over hoeft te maken. Ervaren politici weten dat de Amerikaanse aandacht voor zaken buiten Amerika’s grenzen zo kort is dat een nederlaag in Oekraïne waarschijnlijk weinig of geen onmiddellijke gevolgen zou hebben.

De gevolgen van herhaalde strategische mislukkingen in Afghanistan, Irak, Libië en Syrië zijn echter cumulatief. In de jaren tachtig wilde General Motors het soort auto’s dicteren dat Amerikanen zouden kopen, maar Amerikaanse consumenten hadden andere ideeën. Daarom verloor General Motors, dat 77 jaar lang de Amerikaanse markt domineerde, zijn toppositie aan Toyota. Washington kan niet alle resultaten dicteren, noch kan het ontsnappen aan de verantwoordelijkheid voor zijn verkwistende uitgaven en het feit dat het de Amerikaanse welvaart heeft geruïneerd.

In november gaan de Amerikanen naar de stembus. De verkiezing zelf zal meer doen dan de integriteit van het Amerikaanse verkiezingsproces op de proef stellen. De verkiezing zal er waarschijnlijk ook voor zorgen dat Biden herinnerd zal worden vanwege zijn onverzettelijkheid; zijn weigering om van koers te veranderen, zoals Herbert Hoover in 1932. De Democraten zullen zich herinneren dat hun voorgangers in de Democratische Partij meer dan een halve eeuw lang effectief tegen Hoover hebben gestreden. Republikeinen zullen misschien de komende 50 jaar tegen Joe Biden moeten opboksen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/06/14/dit-is-de-meest-vernederende-nederlaag-voor-de-navo-ooit-en-de-snelste-jens-stoltenberg-zegt-dat-oekraine-zich-moet-overgeven/?swcfpc=1