De Canadese krant La Presse publiceerde een interview met Wali, een scherpschutter die was teruggekeerd uit Oekraïne. In het kort: “een van de beste sluipschutters ter wereld” heeft slechts twee schoten gelost in twee maanden:

Twee maanden nadat hij gehoor gaf aan de oproep van president Volodymyr Zelensky, is sluipschutter Wali terug in Quebec – ongedeerd, hoewel hij “verschillende keren” bijna het leven verloor. Maar de meeste buitenlandse strijders die net als hij naar Oekraïne gingen, kwamen bitter teleurgesteld terug, verstrikt in de mist van de oorlog zonder ook maar één keer aan het front te zijn geweest.

“Ik heb geluk dat ik nog leef, het was echt kantje boord,” zei de voormalige soldaat van het Royal 22e Régiment, in een interview met La Presse bij hem thuis in de buurt van Montreal.

Zijn laatste missie in de Donbass-regio, als onderdeel van een Oekraïense eenheid die dienstplichtige soldaten ondersteunde, was de aanleiding voor zijn terugkeer. In de vroege ochtenduren, toen hij juist stelling had genomen bij een loopgraaf die blootstond aan Russisch tankvuur, kwamen twee van de dienstplichtigen onder dekking vandaan om een sigaret te roken. “Ik zei dat ze zich niet zo moesten blootgeven, maar ze luisterden niet naar me,” zegt Wali. Toen ontplofte er een “zeer nauwkeurige” granaat van een Russische tank naast hen. De scène beschreven door de sluipschutter is bloedstollend. “Het ontplofte stevig. Ik zag de granaatscherven voorbij vliegen als lasers. Mijn lichaam verkrampte. Ik kon niets horen, ik had meteen hoofdpijn. Het was echt gewelddadig.”

Hij besefte onmiddellijk dat hij niets kon doen voor zijn twee Oekraïense wapenbroeders die zo zwaar waren getroffen. “Het rook naar de dood, het is moeilijk te beschrijven; het is een macabere geur van verkoold vlees, zwavel en chemicaliën. Het is zo onmenselijk, die geur.”

Zijn partner, die anoniem wenst te blijven, zegt dat hij haar ongeveer een uur later in het midden van de nacht belde. “Hij probeerde me uit te leggen dat er twee doden waren. Hij zei tegen me: ‘Ik denk dat ik genoeg gedaan heb, hè? Heb ik genoeg gedaan?” Het was alsof hij wilde dat ik zei dat hij terug moest komen,” zegt ze. Hij was akelig stil.

Uiteindelijk woog haar gezinsleven zwaarder dan zijn wens om de Oekraïeners te helpen, zegt Wali. “Mijn hart wil terug naar het front. Ik heb nog steeds het vuur. Ik hou van de operatiekamer. Maar ik heb mijn lot getart. Ik heb geen verwondingen. Ik zeg tegen mezelf: hoe ver kan ik de dobbelstenen gooien? Ik wil niet verliezen wat ik hier heb,” zegt de jonge vader, die de eerste verjaardag van zijn zoontje miste terwijl hij aan het front was.

Na twee maanden in Oekraïne te hebben doorgebracht, is Wali’s oordeel over de inzet van westerse vrijwillige strijders, die begin maart begon na een oproep van president Volodymyr Zelensky, “nogal teleurstellend”. Het aantal vrijwilligers dat zich meldde – volgens verschillende schattingen meer dan 20.000 – was zo groot dat de Oekraïense regering op 6 maart met spoed het Internationale Legioen voor de Territoriale Verdediging van Oekraïne moest oprichten.

Maar voor de meeste vrijwilligers die aan de grens verschenen, was aansluiting bij een militaire eenheid een heel gedoe.

Zelensky deed een beroep op iedereen, maar op de grond waren de officieren volkomen hulpeloos. Ze wisten niet wat ze met ons aan moesten.

Wali

Hij en verscheidene andere ex-Canadese soldaten gaven er aanvankelijk de voorkeur aan zich aan te sluiten bij de Normandische Brigade, een particuliere vrijwilligerseenheid die enkele maanden in Oekraïne gestationeerd was en geleid werd door een voormalige soldaat uit Quebec wiens nom de guerre Hrulf is.

Er ontstond al snel verdeeldheid onder de troepen en een groot aantal strijders deserteerde de Brigade van Normandië.

Drie personen die om anonimiteit hebben verzocht, hebben aan La Presse de beloften van wapens en beschermende uitrusting beschreven die door de leider van de Brigade van Normandië zijn gedaan, maar die nooit zijn nagekomen. Sommige vrijwilligers bevonden zich op zo’n 40 kilometer van het Russische front zonder enige beschermende uitrusting. “Als er een Russische doorbraak was geweest, was iedereen in gevaar geweest. Het was een onverantwoordelijke houding van de Brigade,” zegt een van de voormalige soldaten, die om veiligheidsredenen verzocht zijn naam niet bekend te maken.

Manoeuvres en ongeduld

De commandant van de Brigade van Normandië, die ons eveneens om veiligheidsredenen verzocht heeft zijn echte naam niet te vermelden, bevestigt dat hij sinds het begin van het conflict door ongeveer 60 strijders in de steek is gelaten. Velen van hen wilden een contract ondertekenen dat hen een status zou hebben gegeven krachtens de Conventies van Genève, alsmede garanties dat zij door de Oekraïense staat zouden worden verzorgd indien zij gewond zouden raken. Hrulf beweert dat sommigen van hen hem zelfs hebben “opgelicht” met een zending wapens van 500.000 dollar die door de Amerikanen waren geleverd om hun eigen gevechtseenheid op te richten.

“Er waren jongens die haast hadden om naar het front te gaan zonder zelfs doorgelicht te zijn. De Oekraïners hebben ons getest, en nu pas beginnen we meer missies te krijgen. Er moet een element van vertrouwen worden opgebouwd, en dat is heel normaal,” zegt Hrulf.

Een “vreselijke teleurstelling”

“Veel vrijwillige strijders verwachten dat het kant en klaar zal zijn, maar de oorlog is juist het tegenovergestelde, het is een vreselijke teleurstelling,” vatte Wali samen.

Met een andere Quebecse infanterist, bijgenaamd Shadow, sloot de Quebecse sluipschutter zich uiteindelijk aan bij een Oekraïense eenheid die vocht in de regio Kyiv.

Maar ja, een geweer vinden om mee te vechten was een Kafkaiaanse exercitie. “Je moest iemand kennen die iemand kende die je vertelde dat je in zo’n oude kapperszaak een AK-47 kon krijgen. Zo’n soldatenuitrusting moest je in elkaar flansen door links en rechts stukjes munitie te verzamelen, in veel gevallen met wapens die in min of meer goede staat verkeerden,” zegt hij.

Zelfs voor de maaltijden zijn het vaak de burgers die ze verstrekken. Hetzelfde geldt voor benzine om je met een voertuig te verplaatsen. Je moet je altijd organiseren, je moet iemand kennen die iemand kent.

Wali

Na enkele weken op Oekraïens grondgebied te hebben doorgebracht, werden enkele van de meer ervaren westerse soldaten uiteindelijk gerekruteerd door de Oekraïense militaire inlichtingendienst, en naar verluidt zijn zij nu betrokken bij speciale operaties achter de vijandelijke linies, aldus een van hen.

Anderen, minder ervaren, “springen van de ene Airbnb naar de andere” terwijl ze wachten om te worden gerekruteerd door een eenheid die hen naar het front zal brengen, zegt Wali.

De meerderheid heeft echter besloten naar huis terug te keren, zeggen verschillende mensen die voor dit artikel zijn geïnterviewd. “Velen komen met opgeheven borst aan in Oekraïne, maar vertrekken met de staart tussen de benen,” zegt Wali.

Uiteindelijk zei hij dat hij slechts twee kogels in ramen had geschoten “om mensen bang te maken” en dat hij nooit echt binnen het bereik van de vijand was gekomen. “Het is een oorlog van machines”, waarbij “uiterst dappere” Oekraïense soldaten zeer zware verliezen lijden door granaten, maar “veel kansen missen” om de vijand te verzwakken omdat het hen ontbreekt aan technische militaire kennis, zo vatte hij samen. “Als de Oekraïners de procedures hadden gehad die wij in Afghanistan hadden voor de communicatie met de artillerie, hadden we een slag kunnen slaan,” meent hij.

Maar Wali verbergt zijn verlangen om terug te gaan niet. “Je weet nooit wanneer buitenlandse strijders een verschil zullen maken op de grond. Het is als een brandblusser: het is nutteloos tot het vuur begint.

Interview met een collega van Wali op CBC:

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/04/30/31633/?swcfpc=1