Dus een groep NAVO-topmensen in hun echokamers bestookt de Russische Centrale Bank met sancties en wat verwachten ze? Koekjes?

Wat ze in plaats daarvan kregen, was dat de Russische afschrikkingstroepen werden opgetrokken tot “een speciaal dienstregime” – wat betekent dat de Noordelijke en Stille Oceaan vloot, het lange-afstand luchtvaartcommando, strategische bommenwerpers en het hele Russische nucleaire apparaat op maximaal alert staan, schrijft Pepe Escobar.

Een generaal van het Pentagon rekende dat snel uit, en luttele minuten later werd een Oekraïense delegatie uitgezonden om onderhandelingen met Rusland te voeren op een geheime locatie in Gomel, Wit-Rusland.

Ondertussen, in de vazalstaten, was de Duitse regering druk bezig “grenzen te stellen aan oorlogszuchtigen zoals Poetin” – nogal een gotspe als je bedenkt dat Berlijn nooit dergelijke grenzen heeft gesteld aan westerse oorlogszuchtigen die Joegoslavië bombardeerden, Irak binnenvielen, of Libië vernietigden in volledige schending van het internationaal recht.

Terwijl ze openlijk verkondigden de ontwikkeling van de Russische industrie te willen “stoppen”, de Russische economie te willen beschadigen en Rusland te willen “ruïneren” – een echo van de Amerikaanse edicten tegen Irak, Iran, Syrië, Libië, Cuba, Venezuela en andere landen in het Zuiden – konden de Duitsers onmogelijk een nieuw categorisch gebod erkennen.

Ze zijn eindelijk bevrijd van hun WO II schuldcomplex door niemand minder dan de Russische president Vladimir Poetin. Duitsland is eindelijk vrij om opnieuw openlijk neonazi’s te steunen en te bewapenen – nu van het Oekraïense Azov bataljon.

Om te begrijpen hoe deze NAVO-sancties Rusland zullen “ruïneren”, vroeg ik om de beknopte analyse van een van de meest bekwame economische geesten op deze planeet, Michael Hudson, auteur van onder meer een herziene editie van het must-read Super-Imperialism: The Economic Strategy of American Empire.

Hudson merkte op dat hij “gewoon afgestompt is over de bijna-atomaire escalatie van de VS”. Over de inbeslagname van de Russische buitenlandse reserves en de afsluiting van SWIFT, is het belangrijkste punt “dat het enige tijd zal duren voordat Rusland een nieuw systeem heeft ingevoerd, samen met China. Het resultaat zal voorgoed een einde maken aan de dollarisering, omdat landen die bedreigd worden met ‘democratie’ of die diplomatieke onafhankelijkheid tentoonspreiden, bang zullen zijn om Amerikaanse banken te gebruiken.”

Dit, zegt Hudson, brengt ons bij “de grote vraag: of Europa en het dollarblok Russische grondstoffen kunnen kopen – kobalt, palladium, enz, en of China zich bij Rusland zal aansluiten in een mineralenboycot.”

Hudson is onvermurwbaar: “De Centrale Bank van Rusland heeft natuurlijk buitenlandse banktegoeden om in te grijpen op de wisselmarkten om haar munt tegen schommelingen te beschermen. De roebel is gekelderd. Er zullen nieuwe wisselkoersen komen. Maar het is aan Rusland om te beslissen of het zijn tarwe verkoopt aan West-Azië, dat het nodig heeft, of dat het stopt met de verkoop van gas aan Europa via Oekraïne, nu de VS het kunnen pakken.”

Over de mogelijke invoering van een nieuw Russisch-Chinees betalingssysteem dat SWIFT omzeilt en het Russische SPFS (System for Transfer of Financial Messages) combineert met het Chinese CIPS (Cross-Border Interbank Payment System), heeft Hudson geen twijfels “het Russisch-Chinees systeem zal worden ingevoerd. Het Mondiale Zuiden zal proberen zich aan te sluiten en tegelijkertijd SWIFT te behouden – en hun reserves in het nieuwe systeem onder te brengen.”

Ik ga mezelf de-dollariseren

Dus de VS zal zelf, met een enorme strategische blunder, de de-dollarisering versnellen. De directeur van Bocom International, Hong Hao, vertelde aan de Global Times dat wanneer de energiehandel tussen Europa en Rusland gede-dollariseerd is, “dat het begin zal zijn van de desintegratie van de dollarhegemonie”.

Het is een refrein dat de Amerikaanse regering vorige week stilletjes te horen kreeg van enkele van haar eigen grootste multinationale banken, waaronder notabelen als JPMorgan en Citigroup.

Een artikel in Bloomberg vat hun collectieve vrees samen:

Degenen met een IQ van meer dan 50 in de Europese Unie (EU) moeten hebben begrepen dat Rusland eenvoudigweg niet volledig van SWIFT kon worden uitgesloten, maar misschien alleen een paar van zijn banken: Europese handelaren zijn tenslotte afhankelijk van Russische energie.

Vanuit het oogpunt van Moskou is dat een minder belangrijke kwestie. Een aantal Russische banken is al aangesloten op het CIPS-systeem van China. Als iemand bijvoorbeeld Russische olie en gas wil kopen met CIPS, moet de betaling in de Chinese yuan-valuta gebeuren. CIPS is onafhankelijk van SWIFT.

Bovendien heeft Moskou zijn SPFS-betalingssysteem al niet alleen aan China gekoppeld, maar ook aan India en de lidstaten van de Euraziatische Economische Unie (EAEU). SPFS is reeds gekoppeld aan ongeveer 400 banken.

Met meer Russische bedrijven die SPFS en CIPS gebruiken, zelfs voordat ze fuseren, en andere manoeuvres om SWIFT te omzeilen, zoals ruilhandel – grotendeels gebruikt door het gesanctioneerde Iran – en agentbanken, zou Rusland ten minste 50 procent van de handelsverliezen kunnen goedmaken.

Het belangrijkste feit is dat de vlucht uit het door de VS gedomineerde westerse financiële systeem nu onomkeerbaar is in heel Eurazië – en dat zal gelijk opgaan met de internationalisering van de yuan.

Rusland heeft zijn eigen zak met trucs

Ondertussen hebben we het nog niet eens over Russische vergelding voor deze sancties. Voormalig president Dmitri Medvedev gaf al een hint: alles, van het opzeggen van alle nucleaire wapendeals met de VS tot het bevriezen van de activa van westerse bedrijven in Rusland, ligt op tafel.

Dus wat wil het “Rijk der Leugens”? (Poetin terminologie, op de vergadering van maandag in Moskou om de reactie op sancties te bespreken).

In een vanmorgen gepubliceerd essay, heerlijk getiteld  America Defeats Germany for the Third Time in a Century: the MIC, OGAM and FIRE conquer NATO, maakt Michael Hudson een reeks cruciale punten, te beginnen met hoe “de NAVO Europa’s buitenlands beleidsbepalend orgaan is geworden, zelfs tot het punt dat het de binnenlandse economische belangen domineert.”

Hij schetst de drie oligarchieën die het buitenlands beleid van de VS beheersen:

Ten eerste is er het militair-industrieel complex, dat door Ray McGovern treffend werd omschreven als MICIMATT (militair-industrieel congres intelligence media academia denktank).

Hudson definieert hun economische basis als “monopolierente, vooral verkregen uit de verkoop van wapens aan de NAVO, aan West-Aziatische olie-exporteurs en aan andere landen met een overschot op de betalingsbalans”.

De tweede is de olie- en gassector, aangevuld met de mijnbouw (OGAM). Hun doel is “de prijs van energie en grondstoffen te maximaliseren om zo de natuurlijke rijkdommen maximaal te benutten”. Het monopoliseren van de oliemarkt van het dollargebied en het isoleren van dit gebied van Russische olie en gas is al meer dan een jaar een belangrijke prioriteit van de VS, aangezien de Nord Stream 2 pijpleiding van Rusland naar Duitsland de West-Europese en Russische economieën met elkaar dreigde te verbinden”.

Ten derde is er de “symbiotische” financiële, verzekerings- en onroerendgoedsector (FIRE), die Hudson omschrijft als “de tegenhanger van Europa’s oude post-feodale landadel die leeft van landpacht.”

Terwijl hij deze drie rentenierssectoren beschrijft die het post-industriële financiële kapitalisme in het hart van het westerse systeem volledig domineren, merkt Hudson op hoe “Wall Street altijd nauw verbonden is geweest met de olie- en gasindustrie (namelijk de bankconglomeraten Citigroup en Chase Manhattan).”

Hudson laat zien hoe “het meest dringende strategische doel van de VS in de NAVO-confrontatie met Rusland de stijgende olie- en gasprijzen zijn. Naast het creëren van winsten en beurswinsten voor Amerikaanse bedrijven, zullen hogere energieprijzen veel van de kracht uit de Duitse economie halen.”

Hij waarschuwt hoe de voedselprijzen zullen stijgen “met tarwe op kop.” (Rusland en Oekraïne nemen 25 procent van de tarwe-export voor hun rekening.) Vanuit het oogpunt van het Zuiden is dat een ramp: “Dit zal veel West-Aziatische landen en landen in het Zuiden met voedseltekorten onder druk zetten, waardoor hun betalingsbalans verslechtert en buitenlandse schulden dreigen te verdwijnen.”

Wat betreft het blokkeren van de Russische export van grondstoffen, “dit dreigt breuken te veroorzaken in de toeleveringsketens voor belangrijke materialen, waaronder kobalt, palladium, nikkel, aluminium.”

En dat brengt ons, nogmaals, tot de kern van de zaak: “De langetermijndroom van de nieuwe Koude Oorlogsstrijders van de VS is om Rusland op te breken, of in ieder geval zijn bestuurlijke kleptocratie in ere te herstellen, die zijn privatiseringen op westerse beurzen wil verzilveren.

Dat zal niet gebeuren. Hudson ziet duidelijk hoe “het meest enorme onbedoelde gevolg van het Amerikaanse buitenlandse beleid is geweest om Rusland en China samen te drijven, samen met Iran, Centraal-Azië en landen langs het Belt and Road initiatief.”

Laten we wat technologie in beslag nemen

Vergelijk dit alles nu eens met het perspectief van een Midden-Europese zakenmagnaat met grote belangen, in oost en west, die zijn discretie koestert.

In een e-mailwisseling stelde de zakenmagnaat ernstige vragen over de steun van de Russische Centrale Bank voor zijn nationale munt, de roebel, “die volgens de Amerikaanse planning door het westen wordt vernietigd door sancties en valutawolfen die zichzelf blootstellen door roebels short te verkopen. Er is werkelijk bijna geen hoeveelheid geld die de dollarmanipulatoren kan verslaan tegen de roebel. Een rente van 20 procent zal de Russische economie onnodig de das omdoen.”

De zakenman stelt dat het belangrijkste effect van de renteverhoging “zou zijn dat import wordt gesteund die niet zou moeten worden ingevoerd. De daling van de roebel is dus gunstig voor Rusland in termen van zelfvoorziening. Naarmate de importprijzen stijgen, zouden deze goederen in eigen land moeten worden geproduceerd. Ik zou de roebel gewoon zijn eigen niveau laten vinden, dat een tijdje lager zal zijn dan de natuurlijke krachten zouden toelaten, aangezien de VS de roebel zullen doen dalen door middel van sancties en manipulatie door short selling in deze vorm van economische oorlog tegen Rusland”.

Maar dat lijkt slechts een deel van het verhaal te vertellen. Het dodelijke wapen in Ruslands arsenaal van reacties is waarschijnlijk geïdentificeerd door het hoofd van het Centrum voor Economisch Onderzoek van het Instituut voor Globalisering en Sociale Bewegingen (IGSO), Vasily Koltashov: de sleutel is het confisqueren van technologie – zoals in Rusland het niet langer erkennen van de rechten van de VS op octrooien.

In wat hij omschrijft als “het bevrijden van Amerikaans intellectueel eigendom”, roept Koltashov op tot het aannemen van een Russische wet op “bevriende en niet-bevriende staten”. Als een land op de onvriendelijke lijst blijkt te staan, kunnen we beginnen met het kopiëren van zijn technologieën op het gebied van farmaceutica, industrie, fabricage, elektronica, geneeskunde. Het kan van alles zijn – van eenvoudige details tot chemische samenstellingen.” Dit zou wijzigingen in de Russische grondwet vereisen.

Koltashov beweert dat “een van de grondslagen van het succes van de Amerikaanse industrie het kopiëren van buitenlandse octrooien voor uitvindingen was”. Nu zou Rusland “China’s uitgebreide know-how met zijn nieuwste technologische produktieprocessen kunnen gebruiken voor het kopiëren van westerse produkten: het vrijgeven van Amerikaans intellectueel eigendom zal de Verenigde Staten alleen al in de eerste fase schade berokkenen ten bedrage van 10 biljoen dollar. Het zal een ramp voor hen zijn.”

Zoals het er nu voor staat, is de strategische domheid van de EU onbegrijpelijk. China staat klaar om alle Russische natuurlijke hulpbronnen in te pikken – en Europa blijft achter als een zielige gijzelaar tussen de oceanen en van wilde speculanten. Het ziet er naar uit dat er een totale breuk tussen de EU en Rusland in het verschiet ligt – met weinig handel meer en nul diplomatie.

Luister nu naar het geluid van knallende champagne in de hele MICIMATT.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/02/27/28664/?swcfpc=1