Hoe geraffineerd een propagandacampagne ook is, zelfs de meest onnozele mensen worden uiteindelijk wakker wanneer de realiteit die zij zien niet lijkt op de fantasie die hen is voorgehouden.
Dit vormt een gevaarlijk dilemma voor de politieke elites die momenteel bezig zijn met de grootste hersenspoeloefening voor groepen in de geschiedenis, schrijft Paul Weston. De Grote Leugen die zij ons opdringen kan in essentie als volgt worden samengevat: Covid-19 vormt een dodelijke bedreiging voor iedereen, ongeacht leeftijd en gezondheid, en de vaccins zijn zowel veilig als effectief.
Om deze Grote Leugen te versterken, hebben regeringen gebruik gemaakt van gedragspsychologen om burgers te terroriseren in een onderdanige Pavloviaanse toestand. Dit is een daad van terrorisme als we ons houden aan de definitie van het woordenboek – opzettelijk angst inboezemen om een politieke ambitie te verwezenlijken.
In de jaren zeventig voerde de Russische veiligheidsdienst KGB psychologische experimenten uit op burgers in gevangenschap. De resultaten lieten zien dat wanneer iemand gebombardeerd werd met propaganda die bedoeld was om angst in te boezemen, het slechts 66 dagen duurde om een gemoedstoestand teweeg te brengen die gesloten was voor feiten, rede en logica, maar openstond voor alle misinformatie die beloofde de angst te verlichten, hoe fantastisch die ook mocht zijn.
Onze zogenaamd goedaardige politieke elite heeft soortgelijke KGB-tactieken toegepast in het zogenaamd vrije en democratische Westen, wat heeft geleid tot de kuddegekte die we om ons heen zien. De fanatieke maskerdragers, sociale afstandhouders, gelovigen in experimentele vaccins, kinderprikkers, bedplassers, hypochonders en hysterici, allemaal geconditioneerd door angst en leugens.
Er zijn logische gevolgen van deze gefabriceerde terreur, met name een toename van geestesziekten en depressies onder degenen die gek zijn geworden door de voortdurende aanvallen van angst, en degenen die bijna gek zijn geworden, die de propaganda herkennen voor wat het is, maar zich machteloos voelen tegenover de niet aflatende leugenachtigheid ervan.
Er zijn nog andere gevolgen. De gedeeltelijke sluiting van de NHS voor niet-Covid patiënten veroorzaakte de dood van duizenden wiens kanker en hartkwalen onbelangrijk werden geacht vergeleken met de Moordende Ziekte die het Land Stalkt.
En het is nog niet voorbij. Tienduizenden zullen sterven in de toekomst, met dank aan een NHS dat op de knieën is gebracht als gevolg van het sluiten om het te redden. Dit was hetzelfde als mensen laten verhongeren om de voedselvoorziening in stand te houden.
De resulterende file van wanhopig zieke mensen zal nooit op tijd worden behandeld; zeker niet als het obscene dreigement om artsen en verpleegkundigen te ontslaan die zich niet aan de prik-voorschriften houden, wordt uitgevoerd.
Bovendien sterven er nu grote aantallen mensen of lopen zij langdurige gezondheidsschade op door de injectie van experimentele mRNA-verzinsels. Toch vertellen onze politieke en volksgezondheidsmeesters ons dat bijwerkingen uiterst zeldzaam zijn.
De ijver waarmee zij liegen wordt alleen geëvenaard door hun fanatisme om ons aan te sporen te geloven dat er een Covid-19 pandemie bestaat, ondanks het feit dat het sterftecijfer van infecties dicht bij dat van influenza ligt.
Mensen die zich bewust zijn van al het bovenstaande zijn boos, en er komen er steeds meer bij. Er moet in de nabije toekomst een moment komen waarop de westerse politieke elites geconfronteerd zullen worden met miljoenen ziedende burgers die in opmars zijn.
Afgelopen zaterdag waren we getuige van enorme menigten die voor vrijheid marcheerden in Melbourne, Parijs, Amsterdam, Milaan, Brussel en vele andere plaatsen. In Parijs werd de oproerpolitie gedwongen zich terug te trekken, zij het tijdelijk. In Den Haag werden de demonstranten door waterkanonnen gedwongen zich terug te trekken.
Op een gegeven moment moet er iets gebeuren. Wat er nu gebeurt is ongekend in zijn veronderstelde vorm van volksgezondheid, maar in termen van de grote leugen kan het worden vergeleken met het communisme – dat een socialistisch utopia en een “wegkwijnen van de staat” beloofde op voorwaarde dat een “tijdelijke” dictatuur werd aanvaard. De werkelijkheid was natuurlijk heel anders. In de Sovjet-Unie en haar satellietstaten konden de communistische regimes decennialang overleven dankzij een schrikbewind.
Maar de leugenachtige noodzaak om de socialistische fantasie in stand te houden gaf uiteindelijk toe, wat culmineerde in de ineenstorting van het Europese communisme tussen 1989 en 1991. Sommige landen, zoals Tsjecho-Slowakije, kenden een relatief vreedzame overgang naar de democratie, andere minder.
In Roemenië was de brute dictator Nicolae Ceausescu in december 1989 stomverbaasd toen de menigte die hij toesprak begon uit te jouwen tijdens zijn gebruikelijke clichématige toespraak over verbluffend hoge productiecijfers voor tractoren of dergelijke sovjetachtige onzin.
Toen de hij zich realiseerde dat zijn beveiligingsteam een beetje ambivalent leek over zijn persoonlijke veiligheid, ging hij er onmiddellijk vandoor, maar het mocht niet baten. Op eerste kerstdag werden hij en zijn vrouw geëxecuteerd door een vuurpeloton, waarvan de leden hevig hadden gestreden om het voorrecht hem neer te mogen schieten.
Ik moest aan deze opmerkelijke gebeurtenis denken toen ik op TV de massa’s mensen zag die protesteerden tegen hun dictatoriale politici. Onze gangster heersende klasse heeft momenteel alle macht in handen, maar wat zullen zij doen als de macht van het volk overweldigend wordt? Wat zullen ze doen als ze hun eigen Ceausescu-moment bereiken?
Als het zover komt, en ik bid dat het zover komt, zal de hele Covid-schertsvertoning tot een sidderend einde komen. Als honderdduizenden naar Whitehall marcheerden om de terugkeer van de vrijheid te eisen, zouden de politici een monumentale beslissing moeten nemen. Geven ze de politie of het leger de opdracht om op dag één op ons te schieten met rubberen kogels en op dag twee met echte kogels, of draaien ze zich om en vluchten ze, zoals de Ceausescus deden?
Ik weet niet helemaal zeker wat ze zouden kunnen doen, maar als ik naar deze afschuwelijke groep carrièremakers in Westminster kijk, zie ik geen mannen van staal. Ik zie zwakke, hebzuchtige, laffe figuurtjes die zich wentelen in de ijdele uitoefening van dictatoriale macht die ze gedwee verwerven.
Boris Johnson is gewoon een dictator manqué. Mochten hij en de zijnen ooit te maken krijgen met een woedende burgerij, dan is de kans groot dat ze in doodsangst zullen wegrennen en zich verstoppen.
Ik roep geenszins op tot een hooivorkrevolutie, maar ik zeg wel dat we zouden winnen als we zo zouden handelen. Dit is iets om in gedachten te houden, mocht Boris, de dienstknecht van de globalisten, besluiten om onze democratie te veranderen in een verbasterde versie van China’s dystopische sociale kredietsysteem via verplichte vaccinaties, digitale ID en een controleerbare digitale munt van de centrale bank.
Als George Orwell er nog was geweest, zou hij deze totalitaire instrumenten onmiddellijk hebben gebrandmerkt met de uitdrukking die hij grafisch gebruikte in 1984 – een laars die voor altijd in het gezicht van een mens wordt gestampt.
Zoals ik al zei, ik ben geen voorstander van opstand. Maar houd dat beeld in gedachten, voordat je naar het plaatselijke tuincentrum gaat en een blik werpt op hun vierpuntige vorken.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/01/27/europese-virologen-krijgen-training-hoe-te-liegen-met-statistieken-en-maximale-angst-te-creeren/
