De jaren vijftig waren een eenvoudige, romantische en gouden tijd in Amerika.

Californische stranden, buitenwijken en stijl. NASA werd opgericht en Elvis rockte nog. Tussen 1950-1959 werden jaarlijks meer dan 4 miljoen baby’s geboren. De natie stond op elk gebied aan de top van de wereld, schreef David Galland.

Het was een tijdperk van grote economische welvaart in The Land of the Free.

Wat is er gebeurd met de Amerikaanse karaktereigenschappen van vertrouwen, trots en verantwoording?

De wortels van het Westerse culturele verval zijn zeer diep en zijn een eeuw geleden ontstaan. Het begon met een losse clan van ideologen binnen de communistische beweging van Europa. Vandaag de dag staat het bekend als de Frankfurter Schule, en haar idealen hebben de Amerikaanse samenleving pervers gemaakt.

Wanneer het resultaat mislukt, verandert u gewoon de theorie

Voor WOI stelde de Marxistische theorie dat als er in Europa een oorlog uitbrak, de arbeidersklasse tegen de burgerij zou opstaan en een communistische revolutie zou veroorzaken.

Zoals bij veel marxistische theorie klopte er geen jota van de theorie. Toen de oorlog in 1914 uitbrak, trok het proletariaat hun uniformen aan en trok ten oorlog, in plaats van een revolutie in gang te zetten.

Na afloop van de oorlog werd aan de marxistische theoretici gevraagd: “Wat ging er mis?

Twee zeer prominente marxistische denkers van die tijd waren Antonio Gramsci en Georg Lukács. Ieder op zich concludeerde in zijn eentje dat de arbeidersklasse van Europa verblind was geraakt door het succes van de westerse democratie en het kapitalisme. Ze redeneerden dat een communistische revolutie niet mogelijk was tot ze allebei vernietigd waren.

Gramsci en Lukács waren allebei actief in de communistische partij, maar hun leven zou een zeer verschillende richting uit gaan.

Gramsci werd gevangen gezet door Mussolini in Italië, waar hij in 1937 stierf als gevolg van een slechte gezondheid.

In 1918 werd Lukács minister van cultuur in het Bolsjewistische Hongarije. In die tijd realiseerde Lukács zich dat als de gezinseenheid en seksuele moraal zouden worden uitgehold, de maatschappij kon worden afgebroken.

Cultureel terrorisme

Lukács voerde een beleid, getiteld “cultureel terrorisme”, dat zich op deze twee doelstellingen richtte. Een belangrijk deel van het beleid was gericht op de geest van kinderen door middel van lezingen die hen aanmoedigden om de christelijke ethiek te beledigen en te verwerpen.

In deze lezingen werd grafisch seksueel materiaal aan kinderen gepresenteerd en werden ze onderwezen over los seksueel gedrag.

Vanochtend begon mijn 4-jarige over meisjes die jongens worden. Ik word paranoia denk ik dan, maar dan dit. Voorlichtingsbrochures vol transgender propaganda, bedoeld voor kleuteronderwijs en ik zit helemaal op de kast. Fuck off. pic.twitter.com/uA5ieOStqC

— Sietske Bergsma (@SBergsma) March 1, 2018

Ook hier mislukte weer een marxistische theorie in de echte wereld. De mensen waren verontwaardigd over het programma van Lukács en hij vluchtte Hongarije uit toen Roemenië in 1919 binnenviel.

De geboorte van het Cultureel Marxisme

Alles was rustig op het marxistische front tot 1923 toen de culturele terrorist kwam opdagen voor een “Marxistische studieweek” in Frankfurt, Duitsland. Daar ontmoette Lukács een jonge, rijke marxist die Felix Weil heette.

Tot Lukács verscheen, was de klassieke marxistische theorie uitsluitend gebaseerd op de economische veranderingen die nodig waren om de klassenstrijd te winnen. Weil was enthousiast over de culturele invalshoek van Lukács op het marxisme.

Weils interesse bracht hem ertoe om een nieuwe Marxistische denktank te financieren: het Instituut voor Sociaal Onderzoek. Later zou het bekend worden als de Frankfurter Schule.

In 1930 veranderde de school van richting onder de nieuwe directeur Max Horkheimer. Het team begon de ideeën van Sigmund Freud te vermengen met die van Marx, en cultureel marxisme werd geboren.

In het klassieke Marxisme werden de arbeiders van de wereld onderdrukt door de heersende klasse. De nieuwe theorie was dat iedereen in de samenleving psychologisch onderdrukt werd door de instellingen van de westerse cultuur. De school concludeerde dat deze nieuwe focus een nieuwe voorhoede nodig zou hebben om de verandering te stimuleren. De arbeiders konden niet alleen opstaan.

In 1933 kwamen de nationaal-socialisten in Duitsland aan de macht. Het was een slechte tijd en plaats om een Joodse marxist te zijn, zoals de meesten aan de faculteit van de school waren. Dus verhuisde de school naar New York City, het bastion van de Westerse cultuur in die tijd.

Coming to America

In 1934 werd de school opnieuw geboren aan de universiteit van Columbia. De leden begonnen hun ideeën over de Amerikaanse cultuur uit te oefenen.

Het was op de universiteit van Columbia dat de school het instrument verfijnde dat zij zou gebruiken om de Westerse cultuur te vernietigen: het gedrukte woord.

De school publiceerde veel populair materiaal. De eerste daarvan was Critical Theory.

Critical Theory speelt met semantiek. De theorie was simpel: elke pijler van de westerse cultuur bekritiseren – gezin, democratie, gewoonterecht, vrijheid van meningsuiting en anderen. De hoop was dat deze pijlers onder de druk zouden barsten.

Vervolgens was er een boek Theodor Adorno, de auteur van, The Authoritarian Personality. Het heeft de traditionele Amerikaanse opvattingen over rolpatronen en seksuele moraal als “vooroordelen” geherdefinieerd. Adorno vergeleek ze met de tradities die hebben geleid tot de opkomst van het fascisme in Europa.

Is het toeval dat het favoriete scheldwoord dat de politiek correcten vandaag de dag gebruiken “fascist” is?

De school verschoof de focus van economie naar Freud door werken over psychologische onderdrukking te publiceren.

Hun werk verdeelde de samenleving in twee grote groepen: de onderdrukkers en de slachtoffers. Zij voerden aan dat de geschiedenis en de realiteit gevormd werden door de groepen die de traditionele instellingen beheersten. Dat was destijds het codewoord voor mannen van Europese afkomst.

Van daaruit voerden zij aan dat de sociale rollen van mannen en vrouwen te wijten waren aan genderverschillen die door de “onderdrukkers” werden gedefinieerd. Met andere woorden, het geslacht bestond in werkelijkheid niet, maar was slechts een “sociale constructie”.

Een coalitie van slachtoffers

Adorno en Horkheimer keerden na de Tweede Wereldoorlog terug naar Duitsland. Herbert Marcuse, een ander lid van de school, verbleef in Amerika. In 1955 publiceerde hij Eros en Civilization.

In het boek betoogt Marcuse dat de Westerse cultuur inherent repressief is omdat ze geluk opgeeft voor sociale vooruitgang.

Het boek riep op tot “polymorfe perversiteit”, een concept van Freud. Het stelde het idee van seksueel genot buiten de traditionele normen om. Eros en beschaving zouden zeer invloedrijk worden in het vormgeven van de seksuele revolutie van de jaren zestig.

Marcuse zou de vraag van Horkheimer uit de jaren dertig van de vorige eeuw beantwoorden: wie zou de arbeidersklasse vervangen als de nieuwe voorhoede van de marxistische revolutie?

Marcuse geloofde dat het een slachtoffercoalitie zou zijn van minderheden zwarten, vrouwen en homoseksuelen. Schoppend tegen alles wat ‘establishment’ was, verspreidden de idealen van de Frankfurter School zich als een lopend vuurtje over Amerikaanse universiteiten.

Vervolgens publiceerde Marcuse in 1965 ‘Repressieve Tolerantie’ terwijl de verschillende sociale bewegingen in Amerika in volle gang waren. Daarin betoogde hij dat tolerantie van alle waarden en ideeën de onderdrukking van “correcte” ideeën betekent.

Hier bedacht Marcuse de term “bevrijdende tolerantie”. In het verslag werd opgeroepen tot tolerantie voor ideeën van links, maar onverdraagzaamheid van rechts. Een van de overkoepelende thema’s van de Frankfurter Schule was totale onverdraagzaamheid voor elk gezichtspunt behalve voor die van zichzelf. Dat is ook een fundamenteel kenmerk van de huidige politiek correcten.

Om Max Horkheimer te citeren: ”Logica is niet onafhankelijk van inhoud”.

Herinnerend aan de woorden van Winston (nee niet die)

Het werk van de Frankfurt School heeft een grote invloed gehad op de Amerikaanse cultuur. Het heeft het homogene Amerika van de jaren vijftig van de vorige eeuw omgevormd tot een verdeeld, gepolariseerd land.

Dit heeft op zijn beurt weer bijgedragen aan de onmiskenbare afbraak van de familie-eenheid, maar ook aan identiteitspolitiek, radicaal feminisme en raciale polarisatie in Amerika.

Het is moeilijk te bepalen of de cultuur van vandaag de dag meer lijkt op die van Orwell’s 1984 of de Brave New World van Huxley.

Het politieke establishment in Amerika heeft de ideeën van de Frankfurter Schule volledig omarmd en heeft de Amerikaanse samenleving door middel van publieke miseducatie onder druk gezet.

Barack Obama en Hillary Clinton, de bakens van progressivisme, zijn beiden discipelen van Saul Alinsky, een toegewijde culturele marxist.

En zo leven we nu in een hypergevoelige samenleving waarin sociale memes en gevoelens de biologische en objectieve realiteit hebben ingehaald als de belangrijkste determinanten van recht en onrecht.

Politieke correctheid is een oorlog tegen logica en rede.

Om Winston, de hoofdpersoon in Orwell’s dystopie te citeren: “Vrijheid is de vrijheid om te zeggen dat 2+2=4”.

Vandaag, is het Westen niet langer vrij

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/07/14/16345/