Terwijl in Amerika (dat de helft van alle oorlogswapens ter wereld maakt en verkoopt) de fabrikanten van oorlogswapens particulier eigendom zijn en alleen slagen door hun investeerders te verrijken, zijn de Russische fabrikanten van oorlogswapens in meerderheid eigendom van de regering en slagen zij alleen door de oorlogen van Rusland te winnen, schrijft Eric Zuesse.

In Amerika controleren de wapenproducenten de regering door te lobbyen en politieke donaties te doen, en in tweede instantie haar “geallieerde” of vazal-regeringen (die ook hun producten kopen). Rusland heeft zijn oorlogsindustrieën nooit geprivatiseerd; zij dienen dus de regering – het publiek, niet de investeerders (die op hun beurt de regering controleren).

Sinds Amerika’s mislukte oorlog tegen Vietnam is de Amerikaanse regering gewend aan militaire mislukkingen. Die oorlog begon in 1954, toen president Eisenhower “700 militaire adviseurs naar Zuid-Vietnam stuurde” zonder toestemming van het Congres, en in strijd met de Amerikaanse grondwettelijke eis dat een president alleen na een oorlogsverklaring van het Congres Amerikaanse strijdkrachten naar een vreemd land kan sturen. Ike baseerde zich op het precedent van zijn onmiddellijke voorganger president Truman die hetzelfde had gedaan (de grondwet had geschonden) door een troepenmacht te sturen voor “politieoptreden” (door te liegen dat het geen militairen waren) om de troepen van Noord-Korea te beletten naar Zuid-Korea op te rukken.

Ike verborg vervolgens voor JFK deze en andere valstrikken die hem in Vietnam en Cuba te wachten stonden. Volgens JFK’s beschrijving van zijn ontmoeting met Ike op 19 januari 1960 voor zijn ambtsaanvaarding, zei JFK over Vietnam: “Eisenhower heeft het er nooit over gehad, nooit het woord Vietnam uitgesproken.” Ike had het nooit over de 700 troepen in Vietnam, maar JFK vond dat hij dat had geërfd. Dus stuurde Kennedy in mei 1961 500 extra Amerikaanse adviseurs naar Vietnam. Hij zette Ike’s ongrondwettelijke beleid daar gewoon voort; het was de weg van de minste weerstand. Al snel kwam hij er echter achter dat het een vreselijke vergissing was, en dat Ike in stilte mijnenvelden voor hem had achtergelaten en zijn opvolgers de schuld wilde geven van Ike’s rampzalige beslissingen (waar Kennedy te laat achter kwam). “Begin november 1963 was het aantal Amerikaanse militaire adviseurs opgelopen tot 16.000”, maar Kennedy wist al dat hij in de val zat en vooral door de Republikeinen zou worden aangevallen als hij van koers veranderde. Hij was net aan het leren, en begon na te denken over hoe hij van koers kon veranderen, toen hij werd vermoord (en zijn V.P. Johnson die fouten voortzette).

Die oorlog eindigde in een Amerikaanse nederlaag toen president Ford op 30 april 1975 per helikopter de laatste Amerikaanse troepen uit Vietnam terugtrok. Daarna waren de enige succesvolle Amerikaanse oorlogen twee zeer beperkte oorlogen, beide gevoerd door president GW Bush: de ene om Panama’s leider en drugshandelaar Manuel Noriega te grijpen en gevangen te nemen op 3 januari 1990; de andere om de troepen van Irak te verdrijven uit Koeweit gedurende 24-28 februari 1991.

De andere oorlogen van Amerika waren mislukkingen, of op zijn best gedeeltelijke mislukkingen: Grenada in oktober 1983, Beiroet in 1983-4, Libië in 1986 en opnieuw in 2011, Somalië 1992-95, Haïti 1994-5, Joegoslavië 1995-2000, Afghanistan 2001-2021, Filippijnen 2002-2017, Irak 2003-22, Libië 2011-2022, Syrië 2012-2022, en Oekraïne (coup) 2014-2022. (Het waren echter allemaal successen voor Amerika’s wapenproducenten.) Geen van Amerika’s invasies na WO II was gerechtvaardigd, noch was een ervan in overeenstemming met Amerika’s grondwet. Ze werden allemaal gedaan om Amerikaanse wapens te gebruiken, uit te testen, te slijten en te vervangen, om zo de verkoopcijfers te verhogen en de politieke donateurs te verrijken, die de door hen gewenste congresleden verkozen kregen om voor deze invasies en de militaire uitgaven te stemmen. Het systeem slaagde in wat het moest doen: winst maken voor die Amerikaanse internationale bedrijven, waarvan de eigenaars de Amerikaanse regering controleren.

En dan zijn er nog de vele andere niet verklaarde oorlogen van het Amerikaanse regime, die partnerschappen zijn met aan de VS gelieerde regimes, waarbij Amerika alleen de wapens en de training levert, maar geen directe strijders, zoals in Amerika’s partnerschap met de Saudi’s om de controle over Jemen te grijpen – met massale hongersnood in Jemen tot gevolg. (Het verbrandt veel Amerikaanse wapens en pompt zo ook de Amerikaanse wapenverkoop en winst op).

Rusland geeft jaarlijks 70 miljard dollar uit aan zijn hele leger; Amerika geeft (niet alleen in zijn “Defensie”-departement, maar in alle departementen) ongeveer 1,5 biljoen dollar per jaar uit aan zijn leger.

Op het gebied van cruciale militaire technologieën is Rusland wereldleider. Zo kopte South Front op 23 december “KINZHAL HYPERSONIC MISSILE PROVED TO BE UNSTOPPABLE IN UKRAINE: RUSSIAN MILITARY CHIEF”, en dat is niet zomaar opschepperij van Rusland; het is waar. (Dergelijke raketten zouden door geen een land te stoppen zijn.)

Dat is wat er gebeurt als militaire fabrikanten hun investeerders dienen in plaats van het publiek. Op 17 juni kopte de Amerikaanse militaire expert Alex Vershinin voor het Britse Royal United Services Institute, “The Return of Industrial Warfare”, over hoe inferieur Amerika militair is in vergelijking met Rusland, en hij betoogde – zonder dit te vermelden of zelfs maar enig besef ervan te tonen – dat Amerika’s vervanging van de industrialisatie (de productie-economie) door de financialisatie (de financiële-diensteneconomie) dit heeft gedaan ( Amerika’s leger uitgehold). Ik zou meer specifiek willen stellen dat de resulterende intense corruptie in Amerika’s leger dit heeft gedaan. Het Amerikaanse ministerie van Defensie is het ENIGE federale ministerie dat niet gecontroleerd kan worden. De mogelijkheden voor diefstal zijn onbeperkt (of worden alleen beperkt door de waarde van de dollar, wat zou betekenen dat de internationale waarde van de dollar op een dag zal instorten, als zijnde het ultieme Ponzi schema). In feite zijn biljoenen dollars aan uitgaven van het Pentagon eenvoudigweg niet te traceren. Niemand weet, of kan er achter komen, waar het heen ging.

Een andere reden waarom Rusland veel meer krijgt voor elke uitgegeven militaire dollar, is dat het leger van Amerika is ontworpen om het Amerikaanse imperium over de hele wereld uit te breiden, terwijl dat van Rusland is ontworpen om de soevereine onafhankelijkheid van het land te beschermen en het voortdurende (sinds 1945) streven van Amerika om van Rusland de zoveelste vazal-natie van de VS te maken, af te wenden. Terwijl de Amerikaanse miljardairs het Amerikaanse leger besturen om hun imperium te vergroten, bestuurt de Russische bevolking het Russische leger om de natie te beschermen en te overleven.

Er is geen enkel bewijs dat Rusland, dat jaarlijks 70 miljard dollar uitgeeft aan zijn leger, militair inferieur is aan Amerika, dat jaarlijks 1,5 biljoen dollar uitgeeft aan zijn leger.

In een land dat 20 keer meer uitgeeft voor zijn leger maar militaire minderwaardigheid krijgt in plaats van militaire superioriteit, is het misleiden van het publiek essentieel (om te kunnen functioneren als een “democratie”, wat de Amerikaanse regering nodig heeft om elk land dat zij wil overnemen – of van regime wil veranderen – een “dictatuur” te kunnen noemen). En dat is de manier waarop het wordt gedaan en al tientallen jaren wordt gedaan. Het leger is dus, althans sinds 2001, de meest gerespecteerde instelling van allemaal, door het Amerikaanse volk. De truc is zeer succesvol geweest.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/12/24/moskou-bereidt-machtsvertoon-voor-patriot-systeem-zal-onmiddellijk-worden-vernietigd/