De tegenstellingen tussen Frankrijk en de islamitische landen domineren het Franse nieuws en overschaduwen tot op zekere hoogte een veel kritischer binnenlandse politieke vraag: hoe zal de toekomst van het land eruit zien als de ontwikkeling van de betrekkingen tussen Fransen en moslims zo doorgaat als nu?
Iemand die in dit opzicht niet optimistisch is, is de voormalige opperbevelhebber van het Franse leger, generaal Pierre de Villiers, schrijft Document. Als het land doorgaat zoals nu, is burgeroorlog een onvermijdelijk resultaat in de toekomst, waarschuwt hij in een recent interview.
De uitgesproken de Villiers diende in 2017 zijn ontslag in als hoogste commandant nadat de toen nieuw gekozen president van Frankrijk, Emmanuel Macron, hem tweemaal publiekelijk had berispt wegens kritiek op een scherpe verlaging van het Franse defensiebudget.
De gepensioneerde generaal is inmiddels schrijver geworden. Op 14 oktober, twee dagen voor de beestachtige moord op Samuel Paty, publiceerde hij zijn derde boek in evenveel jaren. In “L’équilibre est un courage” (“Evenwicht is moed”) schrijft hij over een diep verdeeld Frankrijk dat wordt bedreigd door interne spanningen en een kritiek punt nadert. Het boek staat momenteel bovenaan de Franse bestsellerlijst van Amazon van politieke literatuur in het land.
In een recent interview met de Franse zender RTL, waar de Villiers was om over zijn boek te praten, ging hij nog verder in een meedogenloze analyse van de ontmoeting tussen het Westen en de islam. Hij is duidelijk dat we in oorlog zijn, en het evenwicht dat hij vraagt, is een reactie op terreur die in verhouding staat tot de aanval waaraan we worden blootgesteld.
We moeten onze ogen openen, zegt de Villiers. Hij gaat verder met te zeggen dat hij niet begrijpt hoe de vrijheid van het Franse volk beperkt wordt, ​​terwijl op hetzelfde moment de samenleving geen moskeeën sluit waar imams in de praktijk haatpredikers zijn. De generaal is van mening dat het een gevaarlijke politiek is om de immigratie uit moslimlanden in stand te houden, terwijl we zien dat moslims die naar Frankrijk emigreren terreur plegen.
https://dissident.one/2020/10/20/de-islamitische-haatvideo-tegen-de-onthoofde-leraar-is-opgedoken-kijk/
De presentatie van het boek kreeg een griezelig veelzeggende achtergrond met de moord op Samuel Paty, een moord die Frankrijk in het bijzonder en Europa in het algemeen schokt. Pierre de Villiers over de nationale rouw om Paty.
Verdriet en lijden zijn mij bekend, zegt hij:
Ik heb de pijn gezien van gezinnen, studenten, leraren en iedereen die geliefden verloren heeft, omdat die pijn optreedt in oorlog. De brute dood laat een heel eigen verdriet achter die je alleen in oorlog ervaart. Ik heb soldaten zien sterven, ze verminkt zien worden, de families zien achterblijven en om hun geliefden rouwen, wetende dat de dood van hun dierbaren, verschrikkelijk was.
De beestachtige onthoofding is vergelijkbaar met iets dat we als natie eerder hebben meegemaakt, vervolgt de Villiers:
We hebben de aanval op Charlie Hebdo meegemaakt, we hebben de aanval op Bataclan meegemaakt. Wrede daden worden wekelijks gepleegd in naam van de islam. We zien het bijna verlammende effect van terreur. Als stafchef zei ik destijds dat we moesten reageren. Paty’s kist vertegenwoordigt alle doden. Deze keer moeten we iets anders doen.
De generaal merkt een duidelijk gebrek aan strategie op met betrekking tot de islamitische problemen van Frankrijk:
Na Charlie Hebdo en Bataclan hebben we de wet veranderd. Het kost altijd tijd om de wet te veranderen. Tussen het moment dat we zeggen dat de wet moet worden veranderd en totdat er een definitieve wetswijziging is, gebeuren er bijna altijd twee dingen: spectaculaire noodmaatregelen die onmiddellijk worden geïmplementeerd en de tijd die verstrijkt, waardoor de illusie ontstaat dat het beter gaat. Het is verkeerd om op deze manier te werken.
https://dissident.one/2020/10/12/macron-arabisch-onderwijs-op-scholen-en-10-miljoen-euro-om-de-islamitische-cultuur-te-bevorderen/
Hij roept dus op tot een strategie en twijfelt er niet aan dat het antwoord ook militair is:
Wat we moeten doen, is ons verzetten. We zijn in oorlog. Het is een echte oorlog.
Terreur is de leer van de brute dood – we moeten ervan leren.
Dit is oorlog in twee tijdsdimensies. Hier en nu wordt één oorlog uitgevochten. Er is een crisis – en het beheersen van een crisissituatie is een vorm van oorlog. Beslissingen moeten snel worden genomen, er moet actie worden ondernomen. Maar de oorlog heeft daarnaast nog een andere tijdsdimensie – en dat zijn de toekomstperspectieven. Wat gebeurt er in de toekomst? Hoe kunnen we vechten tegen wat er gaat gebeuren?
Het is absoluut cruciaal om hoop te behouden, om een ​​doel van vrede te hebben, maar we hebben een realpolitik nodig waar vrede een mogelijk resultaat is. Om toekomstige vrede te bereiken, moeten we hier en nu de juiste keuzes maken. Het is een vreselijk vervallen Frankrijk dat Villiers ziet:
We hebben een gevoel van collectieve verontwaardiging, een collectieve woede. Maar tegelijkertijd heerst er in de huidige samenleving een soort collectief verdriet.
Ons land is het slachtoffer van een reeks aanslagen door de radicale islam. Gezien in de context van de aanhoudende coronacrisis zijn we een zwak en kwetsbaar volk. Het is een gezondheidscrisis, het is een sociale crisis en het is een economische crisis – dit is gevaarlijk als we tegelijkertijd worden blootgesteld aan oorlogszuchtige aanvallen. Want het is een echte oorlog, een echte oorlog.
Onze natie valt uiteen, als een stuk stof dat versleten en gescheurd is. We zien het het duidelijkst bij mensen die niet tot de elite behoren, maar die mobiliseren aan de basis. We zien het in rebellie onder mensen die ervaren dat de sociale instellingen hen niet beschermen.
De samenleving kan resoluut optreden bij een epidemie, dus waarom niet tegen een vijand?
Hoe kunnen we de hele gemeenschap twee maanden op rij sluiten, maar tegelijkertijd geen moskeeën sluiten die de jeugd radicaliseren? Waarom is er geen algemene sluiting van instellingen die geweld en haat tegen onze samenleving verheerlijken?
De generaal vindt ook dat het immigratiebeleid zeer irrationeel is:
Ik begrijp niet dat we de toestroom uit deze landen in het algemeen niet reguleren, dat we een buitenlands beleid blijven voeren dat inconsistent is.
Militaire competentie is wat het land nu nodig heeft, zegt hij:
We zijn een staat die wordt beheerst door de rechtsstaat, maar we gebruiken de wet niet om onze eigen mensen te beschermen. We leren niets over oorlog van degenen die oorlog kunnen voeren – namelijk het leger. Als samenleving ontwijken we terreur, in plaats van duidelijk te zijn dat onze vrijheid moet worden beschermd.
We moeten voor onze mensen zorgen, en dit kan het beste gebeuren door immigratie uit moslimlanden strikt te reguleren, in combinatie met strenge wetten en harde gevolgen voor praktijken die in strijd zijn met onze waarden.
Als opperbevelhebber van het Franse leger weet ik iets van integratie, vervolgt De Villiers:
We integreren jongeren met totaal verschillende achtergronden. De jongeren komen in militaire dienst en ze gehoorzamen gezag en vervullen hun opdrachten. Door hard te trainen slagen ze erin om eenheid, gemeenschap en trots te vinden. Misschien is het leger de enige en laatste staatsinstelling die iets constructiefs te bedenken heeft als het gaat om integratie. Harde discipline en harde bestraffing voor afvalligheid en fraude. Maar gemeenschap en behoud van vrede als verenigende doelen.
Hij heeft niet veel goeds te zeggen over de politieke klasse:
De huidige samenleving ontbeert zowel moed als trots, ze wordt geleid door ongrijpbare politici. We hebben politieke actie nodig, niet alleen een dialoog.
Terwijl mensen lijden onder een gezondheidscrisis en een economische crisis, worden wij steeds kwetsbaarder. We zijn ook geostrategisch kwetsbaar en de autoriteiten zijn zwak. Ze praten over verzoening, maar missen elke autoriteit.
Politieke leiders verwarren vandaag autoriteit met autoritarisme, omdat ze niet totalitair willen lijken. Ze zijn vergeten dat autoriteit afkomstig is van het Latijnse auctoritas, wat groeien betekent. Onze samenleving moet groeien, waarden benadrukken, echt gezag uitoefenen.
De generaal is van mening dat toegeven een verkeerde strategie is ten opzichte van de islam:Â
We moeten niet accepteren dat moslimjongeren een leven van dagelijks gebed in de moskee eisen als we weten dat ze daar geradicaliseerd worden. We mogen geen respect hebben voor hun verklaarde behoefte aan een spirituele dimensie in het leven wanneer het salafisme op de achtergrond op de loer ligt.Â
Het is buitengewoon gevaarlijk als het salafisme zich verbindt met de politieke leiding, en dat is wat er in de praktijk gebeurt.
Tegenwoordig zien we massa’s jonge mensen zonder baan, zonder hoop voor de toekomst, en we laten ze aan de moskeeën over in plaats van ze aan te spreken en eisen te stellen.
Over het virus wordt oorlogsretoriek gebruikt, maar niet over de echte oorlog, merkt De Villiers op.
Het juiste ding om te zeggen is dat we in oorlog zijn met de radicale islam. Het is een oorlog waar we allebei al in zitten, maar die vooral voor ons ligt. We hebben mensen in ons land die deze oorlog met barbaarsheid willen voeren – niet als middel, maar als een doctrine. Barbarij wil onze samenleving uitroeien en vervangen door de sharia.
We moeten ons ervan bewust zijn dat dit de huidige situatie in Frankrijk is. Er moet een reactie komen. Wanneer een leraar op straat wordt onthoofd omdat hij les gaf over vrije meningsuiting, moet men begrijpen dat het land in staat van oorlog verkeert. We gaan door aanval na aanval, maar er is geen evenwicht in de tegenmaatregelen.
De generaal besluit met een sombere voorspelling:
Als het land zo doorgaat, is burgeroorlog een onvermijdelijk resultaat in de toekomst.
Met zijn auteurschap zal de Villiers suggesties presenteren voor oplossingen voor de samenleving op basis van zijn militaire ervaring. Ik weet hoe het is om in oorlog te zijn, sluit hij af.
Pierre de Villiers is niet de eerste die waarschuwt voor een burgeroorlog in Frankrijk. In 2016 stond Patrick Calvar, hoofd van de Franse veiligheidsdienst DGSI (Direction Générale de la Sécurité Intérieure), tweemaal achter gesloten deuren in het Franse parlement te praten over het risico van burgeroorlogachtige omstandigheden in het land.
Niemand kan zeggen dat de politieke leiding niet grondig is gewaarschuwd.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2020/10/15/het-zijn-verkrachters-dieven-en-moordenaars-deugvolk-weer-over-de-rooie-na-uitspraken-van-eric-zemmour/
