De VN, de EU, het WEF en andere organisaties bevorderen het gebruik van onkruid en insecten als voedsel. Dit en tal van andere tekenen wijzen erop dat de VN, de EU en het WEF namens het financieel kapitaal achter een wereldwijde oorlog tegen de boeren zitten, schrijft Dr. Peter F. Mayer.
De doelstellingen van industrialisatie en concentratie van de landbouw werden in de VS ten laatste in de jaren 1950 ontwikkeld met de actieve deelneming van de stichtingen van oligarchen als Rockefeller of Ford en van de haute-finance. De oprichting van het WEF dateert uit die tijd in de VS. Lees hier meer.
De “2030-agenda” van de Verenigde Naties voor duurzame ontwikkeling en de partners van de Verenigde Naties in het Wereld Economisch Forum (WEF) houden rechtstreeks verband met de toenemende regelgevingsaanvallen op landbouwproducenten van Nederland en de Verenigde Staten tot India en verder.
Sommige van de 17 duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Verenigde Naties houden zelfs rechtstreeks verband met de uitvoering van wetten die de mondiale landbouw, veeteelt en voedselbronnen onder druk zetten.
Dutch people support the farmers' protest everywhere. pic.twitter.com/73nMBy0bAz
— RadioGenova (@RadioGenova) July 26, 2022
Door de VN gesteunde duurzaamheidsregels voor landbouw en voedselproductie zouden volgens een aantal deskundigen leiden tot economische ondergang, tekorten aan essentiële goederen, wijdverspreide honger en een aanzienlijk verlies van persoonlijke vrijheden als ze niet worden tegengehouden.
Ambtenaren voorspellen dat de gevaarlijke voedseltekorten, waaronder miljoenen mensen reeds te lijden hebben, in de loop van het jaar zullen verergeren.
Van wat we weten uit de vroege jaren 1960 – zie hierboven – zijn er duidelijke doelstellingen: Industrialisering van de landbouw en concentratie in de handen van de superrijken en het financieel kapitaal, inclusief het bezit van land. Een ander doel, dat reeds in 1960 werd genoemd, is de vermindering van de wereldbevolking.
Volgens VN-documenten staat ook particulier grondbezit op de tocht nu de mondiale voedselproductie en de wereldeconomie worden omgevormd om aan de mondiale duurzaamheidsdoelstellingen te voldoen.
De in 2015 vastgestelde doelstellingen “bouwen voort op tientallen jaren werk van landen en de VN“, zo legt de VN uit op haar SDG-website.
De Conferentie van de Verenigde Naties over Menselijke Nederzettingen, vaak Habitat I genoemd, waar de Verklaring van Vancouver werd aangenomen, was een van de eerste conferenties waar de “duurzaamheids”-agenda werd vastgesteld.
Volgens de overeenkomst is particulier grondbezit “een belangrijk instrument voor de accumulatie en concentratie van rijkdom en draagt het derhalve bij tot sociale onrechtvaardigheid” en “kan grond niet worden behandeld als een gewoon vermogen dat door particulieren wordt gecontroleerd“. Tenzij, natuurlijk, het land in het bezit komt van de Rockefeller, Ford of Gates stichtingen. Maar de stichtingen hebben filantropische doeleinden.
De VN-resolutie stelt dat “publieke controle over het gebruik van land daarom onontbeerlijk is“, waarmee de beroemde voorspelling van het World Economic Forum dat “we in 2030 niets meer zullen bezitten“, gerechtvaardigd wordt.
Sindsdien hebben een aantal VN-agentschappen en -vertegenwoordigers hun visie op “duurzaamheid” beschreven, die onder meer oproept tot aanzienlijke beperkingen van het energieverbruik, de vleesconsumptie, het reizen, de leefruimte en het materiële welzijn.
Terwijl vertegenwoordigers uit de hele wereld, waaronder de Amerikaanse president Joe Biden en het hoofd van het Wereldvoedselprogramma van de Verenigde Naties David Beasley, waarschuwen voor dreigende wereldwijde voedseltekorten, wordt de voedselproductie steeds strenger gereguleerd en zijn er zelfs pogingen om veel boerderijen en ranches te sluiten.
Maar de westerse landen en vele staten die van hulp afhankelijk zijn, scherpen de voorschriften nog verder aan in plaats van ze te versoepelen en de productie op te voeren.
A35 motorway blocked in both directions with manure. Dutch farmers are not joking. pic.twitter.com/t43un8CMjM
— RadioGenova (@RadioGenova) July 28, 2022
Deze zomer reageerden de Nederlandse boeren, die al op de rand van het breekpunt stonden, met wijdverspreide, massale protesten. Er volgden turbulente onlusten in Sri Lanka, die verband hielden met voedseltekorten als gevolg van beleidsbeslissingen.
Regeringen en internationale organisaties hebben allerlei rechtvaardigingen voor het beleid aangevoerd, zoals het bevorderen van “economische rechtvaardigheid”, het beschermen van verschillende soorten flora en fauna, en zelfs het teruggeven van land aan de inheemse bevolking.
Tegenstanders van het beleid weten echter dat het helemaal niet de bedoeling is het milieu te beschermen of de klimaatverandering een halt toe te roepen. Het “duurzaamheids”-verhaal en de andere verklaringen, waarschuwen deskundigen, zijn in werkelijkheid tactieken om controle te krijgen over voedsel, landbouw en mensen.
Volgens Craig Rucker, hoofd van het Committee for a Constructive Tomorrow (CFACT), een beleidsorganisatie die zich richt op milieu- en ontwikkelingsvraagstukken, “is het uiteindelijke doel van dit streven de soevereiniteit van individuele naties en mensen te verminderen“.
Het doel is het gezag op nationaal en zelfs internationaal niveau te consolideren. “De bedoeling van degenen die deze agenda doordrukken is niet om de planeet te redden, zoals zij beweren, maar om de controle over de mensen te vergroten,” zei hij.
VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling – Agenda 2030
In 2015 hebben de Verenigde Naties en hun lidstaten de Duurzame Ontwikkelingsdoelen aangenomen, ook bekend als de 2030-agenda, als een routekaart voor “het transformeren van onze wereld“. De 17 doelstellingen omvatten 169 streefcijfers die elk aspect van de economie en het menselijk leven bestrijken, en worden door hoge ambtenaren van de Verenigde Naties aangeprezen als een “masterplan voor de mensheid” en een wereldwijde “verklaring van onderlinge afhankelijkheid“.
In de preambule van het document staat dat “niemand zal worden achtergelaten” en dat “alle landen en alle belanghebbenden, handelend in partnerschap, dit plan zullen uitvoeren“.
Doelstelling 10 van het VN-plan omvat onder meer een herverdeling van de rijkdom op nationaal en mondiaal niveau en “fundamentele veranderingen in de wijze waarop onze samenlevingen goederen en diensten produceren en consumeren“.
De SDG’s leggen de nadruk op de verbintenis van regeringen om alle economische activiteiten te hervormen, waarbij doelstelling 12 oproept tot “duurzame consumptie- en productiepatronen“.
Verscheidene van de specifieke streefdoelen van Doelstelling 12 houden nauw verband met landbouwpraktijken die de voedselproductie bedreigen. Deze omvatten “duurzaam beheer en efficiënt gebruik van natuurlijke hulpbronnen“.
Wellicht nog belangrijker is dat het document oproept tot een “milieuverantwoord beheer van chemische stoffen en alle afvalstoffen gedurende hun gehele levenscyclus overeenkomstig overeengekomen internationale kaders“.
Bijgevolg moet “het vrijkomen van chemische stoffen in de lucht, het water en de bodem aanzienlijk worden verminderd om de negatieve gevolgen voor de menselijke gezondheid en het milieu tot een minimum te beperken“, vooral voor landbouwers.
Doelstelling 14 van de SDG’s, die betrekking heeft op “alle vormen van mariene verontreiniging, in het bijzonder door activiteiten op het land, met inbegrip van … verontreiniging door nutriënten“, is een andere SDG die rechtstreeks verband houdt met wat critici de “oorlog tegen de landbouwers” noemen. Landbouw en voedselproductie worden door de Verenigde Naties vaak genoemd als bedreigingen voor de oceaan. Gezien de honderden miljarden maskers van plastic vezels die de afgelopen tweeënhalf jaar in de oceanen en in de bodem terecht zijn gekomen, klinkt dit als een aanfluiting.
Voorop loopt de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO), die in haar rapport “Building a Common Vision for Sustainable Food and Agriculture: Principles and Approaches” (Bouwen aan een gemeenschappelijke visie voor duurzame voeding en landbouw: beginselen en benaderingen). van 2014 oproept tot strikte beperkingen op het gebruik van meststoffen, bestrijdingsmiddelen, emissies en water in de landbouwsector.
Volgens het FAO-rapport is “overmatig gebruik van stikstofmeststoffen een belangrijke oorzaak van waterverontreiniging en broeikasgasemissies“. Deze verklaring illustreert hoe de landbouw moet worden omgevormd om door de Verenigde Naties als duurzaam te worden erkend.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/07/10/great-reset-canada-verbiedt-net-als-nederland-voedselproductie/?swcfpc=1
