Waarom promoten regeringen, grote bedrijven, denktanks en het Davos WEF allemaal een Zero Carbon wereldwijde agenda om het gebruik van olie, gas en steenkool te elimineren? Ze weten dat de omslag naar elektriciteit uit zonne- en windenergie onmogelijk is. Het is onmogelijk omdat de vraag naar grondstoffen van koper tot kobalt tot lithium tot beton en staal het wereldwijde aanbod overstijgt. Het is onmogelijk vanwege de duizelingwekkende biljoenen kosten van batterijback-up voor een “betrouwbaar” 100% hernieuwbaar elektriciteitsnet. Het is ook onmogelijk zonder de ineenstorting van onze huidige levensstandaard en een ineenstorting van onze voedselvoorziening te veroorzaken, wat zal leiden tot massale sterfte door honger en ziekte. Dit alles voor een wetenschappelijke fraude genaamd door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde?

Nog erger dan de schaamteloze corruptie rond de recente vaccinatiepush door Big Pharma en belangrijke regeringsfunctionarissen wereldwijd, is de gedachteloze push door met name de regeringen van de EU en de VS om een groene agenda te bevorderen waarvan de kosten en baten zelden openlijk zijn onderzocht. Daar is een goede reden voor. Het heeft te maken met een sinistere agenda om industriële economieën te vernietigen en de wereldbevolking met miljarden mensen te verminderen, schrijft Door F.William Engdahl.

We kunnen het verklaarde doel van Zero Carbon wereldwijd tegen 2050 onderzoeken, de VN Agenda 2030, zogenaamd om te voorkomen wat volgens Al Gore en anderen een omslag zal zijn naar een onomkeerbare zeespiegelstijging, “kokende oceanen”, smeltende ijsbergen, wereldwijde catastrofe en erger. Als een van zijn eerste daden in zijn ambt vaardigde Joe Biden in 2021 een proclamatie uit dat de economie van de VS tegen 2050 Zero Net Carbon zal zijn voor transport, elektriciteit en productie. De Europese Unie, onder de beruchte corrupte Ursula von der Leyen, heeft soortgelijke doelstellingen aangekondigd in haar Fit for 55 en talloze andere programma’s van de Groene Agenda.

De landbouw en alle aspecten van de moderne landbouw zijn het doelwit van valse beschuldigingen van schade door broeikasgassen aan het klimaat. Olie, aardgas, kolen en zelfs CO2-vrije kernenergie worden uitgefaseerd. Voor het eerst in de moderne geschiedenis worden we van een meer energie-efficiënte economie naar een drastisch minder energie-efficiënte economie geduwd. Niemand in Washington, Berlijn of Brussel praat over de werkelijk benodigde natuurlijke hulpbronnen voor deze fraude, laat staan ​​over de kosten.

Schone groene energie?

Een van de meest opmerkelijke aspecten van de frauduleuze wereldwijde hype voor zogenaamde “schone, hernieuwbare” groene energie – zon en wind – is hoe niet-hernieuwbaar en ecologisch vuil het eigenlijk is. Er wordt bijna geen aandacht besteed aan de duizelingwekkende milieukosten die gepaard gaan met het maken van de gigantische windmolens of zonnepanelen of EV-lithium-ionbatterijen. Die ernstige omissie is opzettelijk.

Zonnepanelen en gigantische windenergie-turbines vereisen enorme hoeveelheden grondstoffen. Een standaard technische evaluatie tussen “hernieuwbare” zonne- en windenergie versus de huidige elektriciteitsproductie uit kernenergie, gas of steenkool zou beginnen met het vergelijken van gebruikte bulkmaterialen zoals beton, staal, aluminium en koper die worden verbruikt per productie van TeraWatt-uur (TWh) elektriciteit. Wind verbruikt 5.931 ton bulkmateriaal per TWh en zonne-energie 2.441 ton, beide vele malen hoger dan kolen, gas of kernenergie. Voor het bouwen van een enkele windturbine is 900 ton staal, 2.500 ton beton en 45 ton niet-recyclebaar plastic nodig. Zonne-energieparken hebben nog meer cement, staal en glas nodig, om nog maar te zwijgen van andere metalen. Houd er rekening mee dat de energie-efficiëntie van wind en zon dramatisch lager is dan die van conventionele elektriciteit.

Een recente studie van het Institute for Sustainable Futures beschrijft de onmogelijke eisen van de mijnbouw, niet alleen voor elektrische voertuigen, maar ook voor 100% hernieuwbare elektrische energie, voornamelijk zonne- en windparken. Het rapport merkt op dat de grondstoffen voor het maken van zonnepanelen of windmolens geconcentreerd zijn in een klein aantal landen: China, Australië, DR Congo, Chili, Bolivia, Argentinië.

Bron: https://t.co/0tLZaXdLjI

— Wouter J. Keller (@wouterkeller) April 10, 2023

Ze wijzen erop dat “China de grootste producent is van metalen die worden gebruikt in zon- en windtechnologieën, met het grootste aandeel in de productie van aluminium, cadmium, gallium, indium, zeldzame aardmetalen, selenium en tellurium. Daarnaast heeft China ook een grote invloed op de markt voor kobalt en lithium voor batterijen.” Het vervolgt: “Terwijl Australië de grootste producent van lithium is … is de grootste lithiummijn, Greenbushes in West-Australië, grotendeels in handen van een Chinees bedrijf.” Niet zo goed als het Westen de confrontatie met China escaleert.

Ze merken op dat met betrekking tot de enorme concentratie kobalt, de DR Congo meer dan de helft van het kobalt in de wereld ontgint. De mijnbouw daar heeft geleid tot “zware metaalverontreiniging van lucht, water en bodem … tot ernstige gevolgen voor de gezondheid van mijnwerkers en omliggende gemeenschappen in DR Congo, en het kobaltmijngebied staat in de top tien van meest vervuilde plaatsen ter wereld. Ongeveer 20% van het kobalt uit DR Congo is afkomstig van ambachtelijke en kleinschalige mijnwerkers die onder gevaarlijke omstandigheden werken in met de hand gegraven mijnen en er is veel kinderarbeid.”

Mijnbouw en raffinage van zeldzame aardmetalen is essentieel voor de Zero Carbon-transitie in batterijen, windmolens en zonnepanelen. Volgens een rapport van energiespecialist Paul Driessen: “De meeste ertsen van zeldzame aardmetalen ter wereld worden gewonnen in de buurt van Baotou, Binnen-Mongolië, door zuur in de grond te pompen en vervolgens te verwerken met meer zuren en chemicaliën. Bij de productie van één ton zeldzame aardmetalen komen tot 420.000 kubieke voet giftige gassen, 2.600 kubieke voet zuur afvalwater en een ton radioactief afval vrij. Het resulterende zwarte slib wordt doorgesluisd naar een smerig, levenloos meer. Talloze lokale mensen lijden aan ernstige huid- en luchtwegaandoeningen, kinderen worden geboren met zachte botten en het aantal kankergevallen is enorm gestegen.” De VS sturen ook bijna al hun zeldzame aardmetalen ertsen naar China voor verwerking sinds het tijdens het presidentschap van Clinton de binnenlandse verwerking heeft stopgezet.

De Duitse Isar2 #kerncentrale (fig links) geeft dag én nacht (en voor 60+ jr) evenveel energie..

als 70 (!) #zonneparken van ieder 200 ha (rechts) die na max 30 jr alleen nog giftig afval geven.. https://t.co/GWTtqKpF4W pic.twitter.com/HWLAWiCLlE

— Wouter J. Keller (@wouterkeller) April 10, 2023

Omdat ze per oppervlakte veel minder energie-efficiënt zijn, is het land dat wordt gebruikt om de gemandateerde koolstofvrije wereldwijde elektriciteitsoutput te produceren, verbijsterend. Voor wind- en zonne-energie is tot 300 keer zoveel land nodig als voor een kerncentrale. In China is 25 vierkante kilometer van een zonnepark nodig om 850 MW elektriciteit op te wekken, de grootte van een typische kerncentrale.

Totale kosten

Bijna geen enkele studie van de Groene Lobby kijkt naar de totale productieketen van mijnbouw tot smelten en productie voor zonnepanelen en windmolens. In plaats daarvan doen ze frauduleuze beweringen over de vermeende lagere kosten per KWh van geproduceerde zon of wind tegen de sterk gesubsidieerde kosten. In 2021 publiceerde professor Simon P. Michaux van de Geologische Dienst van Finland (GTK) een ongebruikelijke studie van de materiaalkosten in termen van grondstoffen om een wereldwijde Zero Carbon economie te produceren. De kosten zijn duizelingwekkend.

Michaux wijst eerst op de huidige realiteit van de Net Zero Carbon-uitdaging. Het wereldwijde energiesysteem was in 2018 voor 85% afhankelijk van koolstofbrandstoffen: steenkool, gas, olie. Nog eens 10% kwam uit kernenergie voor in totaal 95% energie uit conventionele energie. Slechts 4% was afkomstig van hernieuwbare energiebronnen, voornamelijk zon en wind. Onze politici hebben het dus over het vervangen van 95% van onze huidige wereldwijde energieproductie tegen uiterlijk 2050, en een groot deel hiervan tegen 2030.

Van het totale wagenpark van ongeveer 1,4 miljard voertuigen wereldwijd is minder dan 1% elektrisch. Hij schat dat “de totale extra elektrische stroomcapaciteit die jaarlijks aan het mondiale net moet worden toegevoegd op basis van niet-fossiele brandstoffen ongeveer 37.670,6 TWh zal moeten bedragen. Als wordt uitgegaan van dezelfde niet-fossiele energiemix als in 2018, dan betekent dit dat er 221.594 extra elektriciteitscentrales moeten worden gebouwd… Om dit in de juiste context te plaatsen: het totale elektriciteitscentralepark in 2018 (alle types, inclusief centrales op fossiele brandstoffen) bedroeg slechts 46.423 centrales. Dit grote aantal weerspiegelt de lagere Energy Returned on Energy Invested (ERoEI) ratio van hernieuwbare energie in vergelijking met de huidige fossiele brandstoffen.”

Michaux schat verder dat als we volledig voor EV zouden kiezen, “om één batterij te maken voor elk voertuig in de wereldwijde transportvloot (exclusief Class 8 HCV trucks), 48,2% van de wereldwijde nikkelreserves van 2018 nodig zou zijn, en 43,8% van de wereldwijde lithiumreserves. Er is ook niet genoeg kobalt in de huidige reserves om aan deze vraag te voldoen… Elk van de 1,39 miljard lithium-ion batterijen zou slechts een nuttige levensduur van 8 tot 10 jaar kunnen hebben. Dus, 8-10 jaar na fabricage zullen nieuwe vervangingsbatterijen nodig zijn, van ofwel een gedolven minerale bron, ofwel een gerecycleerde metaalbron. Dit is waarschijnlijk niet praktisch…” Hij stelt het probleem zeer mild voor.

Michaux wijst ook op de duizelingwekkende vraag naar koper: “Alleen al voor koper is 4,5 miljard ton (1000 kilogram per ton) koper nodig. Dat is ongeveer zes keer de totale hoeveelheid die de mens tot nu toe uit de aarde heeft gehaald. De verhouding steen/metaal voor koper is meer dan 500, dus er zou meer dan 2,25 biljoen ton erts moeten worden opgegraven en geraffineerd.” En de mijnbouwapparatuur zou op diesel moeten werken.

Michaux concludeert dat simpelweg: “Om aardolieproducten uit te faseren en het gebruik van olie in de transportsector te vervangen door een volledig elektrisch wagenpark, is een extra capaciteit van 1,09 x 1013 kWh (10.895,7 TWh) aan elektriciteitsopwekking nodig van het wereldwijde elektriciteitsnet om de accu’s van de 1,416 miljard voertuigen in het wereldwijde wagenpark op te laden. Aangezien de totale wereldwijde elektriciteitsopwekking in 2018 2,66 x 1013 kWh bedroeg (bijlage B), betekent dit dat om de EV-revolutie levensvatbaar te maken, een extra capaciteit van 66,7% van de bestaande volledige wereldwijde capaciteit om elektriciteit op te wekken nodig is…De taak om de EV-accurevolutie te maken is veel groter in omvang dan eerder gedacht.”

Dat is alleen om de verbrandingsmotoren van voertuigen wereldwijd te vervangen.

Wind en zon?

Als we dan kijken naar de voorgestelde vervanging van zonnepanelen en onshore en offshore windenergie voor de huidige 95% conventionele elektrische energiebronnen om de absurde en willekeurige Zero Carbon-doelstelling in de komende paar jaar te bereiken, allemaal om Al Gore’s valse “omslagpunt” te voorkomen. ”van 1,5 C stijging van de gemiddelde wereldtemperatuur (wat op zich al een absurd idee is), wordt de calculus nog absurder.

Het grootste probleem met wind- en zonneparken is dat ze niet betrouwbaar zijn, iets wat essentieel is voor onze moderne economie, zelfs in ontwikkelingslanden. Onvoorspelbare stroomstoringen die de stabiliteit van het net aantasten, kwamen in de VS en Europa bijna niet voor, tot de introductie van grote zonne- en windparken. Als we erop staan, zoals de Zero Carbon ideologen doen, dat er geen back-up olie-, gas- of kolencentrales worden toegestaan om het net te stabiliseren in tijden met weinig zon, zoals ‘s nachts of op bewolkte dagen of in de winter, of in tijden dat de wind niet met de optimale snelheid waait, dan is het enige serieuze antwoord dat wordt besproken de bouw van EV-batterijen, heel veel ervan.

De kostenramingen van dergelijke back-up E-batterijen lopen uiteen. Van Snyder, een gepensioneerd wiskundige en systeemingenieur, berekent de kosten voor zo’n enorme back-upbatterij voor het Amerikaanse elektriciteitsnet om betrouwbare, stabiele elektriciteit op het huidige niveau te garanderen: “Dus, hoeveel zouden batterijen kosten? Uitgaande van de meest optimistische eis van 400 wattuur — iets wat een echte ingenieur nooit zou doen — en ervan uitgaande dat de installatie gratis is — nog iets wat een echte ingenieur nooit zou doen — zou men in de catalogus van Tesla kunnen kijken en ontdekken dat de prijs 0,543 dollar per wattuur is — vóór installatie — en dat de garantieperiode, ongeveer gelijk aan de levensduur, tien jaar is. Activisten houden vol dat een volledig elektrische Amerikaanse energie-economie een gemiddelde vraag zou hebben van 1.700 gigawatt. Als men de formule 1.700.000.000.000 * 400 * 0,543 / 10 evalueert, is het antwoord $37 biljoen, of ongeveer tweemaal het totale BBP van de VS in 2020, elk jaar, alleen al voor batterijen.”

Een andere schatting van Ken Gregory, ook een ingenieur, is eveneens onmogelijk hoog. Hij berekent: “Als er geen elektrisch vermogen op basis van fossiele brandstoffen beschikbaar is om de zeer variabele S+W-energie te ondersteunen en alleen batterijen als back-up kunnen worden gebruikt, wordt de batterijback-up extreem duur… De totale kosten om de VS te elektrificeren bedragen US $ 258 biljoen met het profiel van 2019 en 290 biljoen dollar met het profiel van 2020.”

De verborgen agenda

Het is duidelijk dat de krachten achter deze gekke Zero Carbon agenda deze realiteit kennen. Het kan ze niet schelen, want hun doel heeft niets te maken met het milieu. Het gaat om de eugenetica en het ruimen van de menselijke kudde, zoals wijlen Prins Philip ooit zei.

Maurice Strong, oprichter van het VN-milieuprogramma, verklaarde in zijn openingstoespraak tot de Wereldmilieutop van Rio in 1992: “Is de enige hoop voor de planeet niet dat de geïndustrialiseerde beschavingen instorten? Is het niet onze verantwoordelijkheid om dat te bewerkstelligen?” Tijdens de Rio-top hield Strong toezicht op het opstellen van de VN-doelstellingen inzake “duurzaam milieu”, de Agenda 21 voor duurzame ontwikkeling die de basis vormt van Klaus Schwab’s Great Reset, en de oprichting van het Intergouvernementeel Panel inzake klimaatverandering (IPCC) van de VN.

Strong, een protegé van David Rockefeller, was verreweg de meest invloedrijke figuur achter wat nu de Agenda 2030 van de VN is. Hij was medevoorzitter van Klaus Schwab’s Davos Wereld Economisch Forum. In 2015, bij het overlijden van Strong, schreef Davos-oprichter Klaus Schwab: “Hij was mijn mentor sinds de oprichting van het Forum: een grote vriend; een onmisbare adviseur; en, gedurende vele jaren, een lid van ons stichtingsbestuur.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

De “Grote Zero Carbon” samenzwering en de “Grote Reset” van het WEF