De linkse “Black Lives Matters Movement” demonstreert al wekenlang in de VS en in toenemende mate ook in andere landen van de wereld om het vermeende “structurele racisme” van de blanke meerderheid van de bevolking tegen zwarten aan de kaak te stellen. Racisme tegen blanken komt daarentegen niet voor in de eendimensionale denkwereld van de activisten, omdat blanken altijd daders zijn en nooit slachtoffer.  Zuid-Afrika levert het tegenvoorbeeld.

Sinds het einde van de apartheid in 1994 regeert de voormalige zwarte bevrijdingsbeweging ANC daar, samen met de Communistische Partij (SACP) en de linkse vakbondsfederatie Cosatu in een zogenaamde Tripartiete Alliantie. Maar de veel geciteerde “regenboognatie” in de Kaap, waar verschillende volkeren en rassen vreedzaam samenleven en samen op weg zijn naar een betere toekomst, is een hersenspinsel.

In werkelijkheid is het post-apartheidstijdperk een nachtmerrie gebleken, vooral voor de blanke minderheid, die ongeveer 9 procent van de bijna 58 miljoen inwoners van het land uitmaakt. Bijna 80.000 mensen met een blanke huidskleur, voornamelijk Boeren en nakomelingen van Britse immigranten, zijn in de afgelopen drie decennia vermoord. Dit is niet in de laatste plaats te wijten aan de uitbundige misdaad in het Afrikaanse land.

58 moorden per dag in Zuid-Afrika

In Zuid-Afrika worden dagelijks gemiddeld 58 mensen gedood door criminelen. Dat is zes keer meer dan in de VS. 40 procent van de slachtoffers is blank, waarvan de meeste gedood worden door zwarte daders. Het geweld is niet in de laatste plaats gericht op blanke boeren.

Volgens de boerenbond Transvaal TLU SA zijn tussen 1990 en mei 2020 in totaal 5.437 aanvallen op boerderijen gepleegd. 2.067 boeren werden gedood. Dit cijfer is exclusief de gedode landarbeiders. Andere bronnen spreken zelfs van 3600 slachtoffers. Alleen al in de eerste helft van dit jaar zijn er minstens 156 aanvallen op boerderijen geweest en 24 moorden, ondanks de strenge uitgaansbeperkingen in Zuid-Afrika als gevolg van de corona-epidemie. Enkele recente voorbeelden illustreren de wreedheid waarmee de daders optreden tegen hun meestal blanke slachtoffers:

– Op 1 juni werd Dr. Roelof Botha, een gemeenschapsdokter die op een boerderij in het wijndorp Tulbagh bij Kaapstad woonde, met een schaapsschaar doodgestoken. Als hoofdverdachte werd de 27-jarige zwarte Aiden Abels gearresteerd door de politie.

– Op 6 juni werden Schalk en Lana Coetzee, een bejaard echtpaar van 64 en 63 jaar, op hun boerderij buiten het stadje Reivilo (provincie Noordwest) op brute wijze aangevallen door drie zwarte mannen. Schalk Coetzee werd door de aanvallers met kokend water overgoten en raakte ernstig gewond. Lana Coetzee werd in het gezicht geslagen door de aanvallers en leed aan ernstige kneuzingen en botbreuken. De slachtoffers liggen nog steeds in het ziekenhuis.

– Op 12 juni, vroeg in de avond, werd Oom Piet Pieterse aangevallen, beroofd en gewond met een machete (Panga) door twee zwarte mannen met bivakmutsen op zijn boerderij Koedoesdraai, Leeudoringstad, in het noordwesten van Zuid-Afrika. Oom Piet moest met diepe snijwonden in zijn hoofd naar het ziekenhuis.

– Op 18 juni werd de 73-jarige Koos Janse van Rensburg op zijn terrein in Haakdoringboom, ten noorden van Pretoria, door twee zwarte mannen aangevallen en bruut in elkaar geslagen. Binnen een week registreerde de politie tien van dit soort misdrijven in het gebied. Op dezelfde dag werd een boerderij bij de stad Polokwane (voorheen Pietersburg) in de provincie Limpopo in het noordoosten van het land aangevallen door een bende zwarte aanvallers. Twee kinderen in de leeftijd van 9 en 14 jaar raakten gewond nadat de criminelen zonder onderscheid in het gezinshuis hadden geschoten. De blanke eigenaren en hun landarbeiders werden beroofd door de indringers. In Onderstepoort in de naburige provincie Gauteng werden in slechts 24 uur tijd zeven aanvallen op boerderijen tegelijk geregistreerd.

Bovenstaande lijst is slechts een kleine selectie van criminele aanvallen door zwarte daders op blanke boeren in Zuid-Afrika. Het feit dat het aantal en de intensiteit van dergelijke aanvallen de afgelopen jaren is toegenomen, kan verband houden met het besluit van het Zuid-Afrikaanse parlement om blanke landeigenaren zonder compensatie te onteigenen. De vraag hoe dit besluit grondwettelijk kan worden uitgevoerd, wordt momenteel onderzocht. Het politieke debat dat daardoor is geïntensiveerd, heeft de stemming tegen de blanken in Zuid-Afrika verder aangewakkerd en lijkt voor sommige zwarten een rechtvaardiging te zijn om geweld te gebruiken om te krijgen waar ze recht op zeggen te hebben.

Racisme tegen blanken wordt ronduit aangemoedigd

Maar het is niet alleen het emotionele debat over de onteigening van landbouwgrond dat de haat tegen blanke boeren aanwakkert. In zijn boek Kill The Boer: Government Complicity in South Africa’s Brutal Farm Murders, gepubliceerd begin 2019, laat auteur Ernst Roets zien hoe politiecorruptie en anti-blanke-mediapropaganda een klimaat van “systemisch racisme” in Zuid-Afrika bevorderen, waar aanvallen op boerderijen worden getolereerd of zelfs aangemoedigd. Overigens mag niet worden vergeten dat de nu heersende ANC tijdens het apartheidstijdperk blanke boeren als bijzondere vijand had gekozen, wat ook tot uitdrukking kwam in de strijdkreet “Dood de boer, dood de boer”. Dit heeft vandaag de dag nog steeds effect.

Radicale zwarte politici zoals Julius Malema. De leider van de linkse extremistische partij Economic Freedom Fighters (EFF), die hij in 2013 oprichtte, en tot 2012 voorzitter van de ANC-jeugdorganisatie ANC Youth League, blijft olie op het vuur gieten en met racistische uitbarstingen aanzetten tot racistische aanvallen op de blanke minderheid. Op de vraag of hij betrokken was bij de planning van de moorden op blanke boeren, antwoordde Malema in 2018 met een veelzeggend antwoord: “Misschien, misschien niet”. Bij de parlementsverkiezingen werd de EVF met 10,79 procent de op twee na sterkste kracht in Zuid-Afrika.

De vereniging “Black First Land First” (BLF), een afsplitsing van de EFF onder voorzitterschap van Andile Mngxitama, is ook openlijk racistisch. Het ziet zichzelf als revolutionair en socialistisch. Het BLF laat alleen zwarten, indiërs en kleurlingen als lid toe, geen blanken. Het belangrijkste doel van het BLF, zoals vermeld in de preambule van de statuten, is de onteigening van blanke landeigenaren in Zuid-Afrika zonder compensatie.

In het verleden heeft Mngxitama herhaaldelijk lastercampagnes gevoerd tegen de blanke minderheid en tegen impopulaire journalisten. Daarnaast heeft het BLF in het openbaar een beroep gedaan op zwarten om de boerderijen van de blanke eigenaren te bezetten om hun land op te eisen.

Anti-blanke posities ook in de regering

Het anti-blanke racisme in Zuid-Afrika beperkt zich echter niet tot radicale groeperingen, maar strekt zich uit tot in de regering. Vorig jaar heeft Zindzi Mandela-Hlongwane, de ambassadeur van Zuid-Afrika in Denemarken, in verschillende Twitter-tweets onder de hashtag “OurLand” leden van de blanke minderheid bestempeld als “bevende lafaards” die “stelende verkrachtersafstammelingen van Van Riebeeck en “landdieven” waren, onder andere. In feite was het grootste deel van het huidige Zuid-Afrika onbewoond toen 300 jaar geleden de Boeren zich er vestigden. Zindzi Mandela-Hlongwane is de jongste dochter van Nelson Mandela en zijn tweede vrouw Winnie Madikizela-Mandela. Ze verscheen officieel als de First Lady van Zuid-Afrika tussen 1996 en 1998 nadat haar vader van haar moeder Winnie was gescheiden.

De Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa ging een paar weken geleden nog verder. In een videodiscussie zei het staatshoofd met betrekking tot de dood van de zwarte junkie George Floyd in de VS

Er is een natuurlijke orde in de dingen die blanke Zuid-Afrikanen aanmoedigt tot racistische uitbarstingen. (…) Het moedigt ook geweld in onze huizen aan. Al deze factoren maken de moord op een zwarte man door een blanke politieagent in een Amerikaanse straat mogelijk. Het is deze ‘orde’ die moet worden aangevochten en gebroken.

Ramaphosa, die sinds 2017 ook voorzitter is van het ANC, wordt beschouwd als een van de rijkste mannen van Zuid-Afrika met een geschat fortuin van 450 miljoen dollar. De voormalige vakbondsleider en “toegewijde socialist” zou deze rijkdom in niet geringe mate te danken hebben aan het “Broad-Based Black Economic Empowerment” (B-BBEE) programma, dat officieel dient om gelijke economische kansen voor zwarten te creëren, maar in werkelijkheid actief discrimineert tegen blanke burgers. Slechts een kleine zwarte elite wordt gesteund, terwijl miljoenen Zuid-Afrikanen nog steeds in armoede leven, bekritiseerde de voormalige aartsbisschop Desmond Tutu al in 2004.

En dat is zo gebleven tot vandaag. Zelfs als men de twijfelachtige normen van linkse sociale wetenschappers toepast, is racisme geenszins een domein van “oude blanke mannen”, zoals de mainstream beweert. Zuid-Afrika is daar een bijzonder beangstigend voorbeeld van!