Dit beeld staat symbool voor alles wat er mis is in de moderne samenleving.

Een gaslek uit de pesticidenfabriek van Union Carbide in Bhopal in 1984 resulteerde in ongeveer 560.000 gewonden (ademhalingsproblemen, oogirritatie, enz.), 4.000 ernstig gehandicapten en 20.000 doden, schrijft Colin Todhunter.

Niet alleen dat, maar de pesticiden die in de fabriek worden geproduceerd en het landbouwmodel dat wordt gepromoot, hebben goed gedocumenteerde ellende voor boeren veroorzaakt, schade aan de bodem, waterbronnen en de gezondheid van de bevolking en een radicale transformatie van de sociale verhoudingen in plattelandsgemeenschappen. En deze kwesties gelden niet alleen voor India, maar ook voor andere landen.

Die oude reclamebrochure uit het begin van de jaren zestig weerspiegelt de arrogantie van miljardairs en hun bedrijven die denken dat ze de hand van God zijn, dat ze de waarheid en de wetenschap zijn, en dat we allemaal ontzag zouden moeten hebben voor de technologie die ze produceren.

Gefaciliteerd door onder meer de Rockefeller Foundation en de Bill and Melinda Gates Foundation ontwortelen zij de zeer productieve traditionele landbouw en zeggen dat deze tekortschiet. Ze vergiftigen de bodem, het voedsel, de waterwegen en de mensen. Maar dat is niet genoeg. Ze stelen, bezitten en manipuleren de zaden genetisch. De chemicaliën en techniek resulteren niet in meer of beter voedsel. Nogal Het tegenovergestelde. De diëten zijn beperkter geworden en de voedingswaarde van veel voedingsmiddelen is geleidelijk afgenomen (zie The Mineral Depletion of Foods van McCance en Widdowson ). Bovendien zijn voedselzekere regio’s voedselonzeker geworden.

Maar het gaat verder dan dit.

Denk eens aan de hoeveelheid dodelijke chemicaliën die de beloofde techno-utopische consumptiemaatschappij van Union Carbide (Union Carbide produceerde talloze andere soortgelijke brochures als de hierboven gepresenteerde, waarin de rol van wetenschap en technologie in alle sectoren werd gepromoot) aan de mensheid heeft geschonken in alledaagse producten, van shampoos tot speelgoed, pannen, verpakkingen, banken en blikken.

Het is opmerkelijk dat glyfosaat, ‘s werelds meest gebruikte landbouwherbicide, zijn leven begon als een industriële chelaatvormer van mineralen in metalen leidingen om verstoppingen en bederf te voorkomen. Het zorgt nu voor uitputting van mineralen/tekorten aan voedingsstoffen in het menselijk lichaam. Glyfosaat tast de menselijke bodem – het darmmicrobioom – aan, die rechtstreeks de belangrijkste organen voedt. Geen wonder dat we getuige zijn van een toename van ziekten en kwalen.

Maar vergeet niet wat de spiraalsgewijze volksgezondheidscrisis van het modernisme is geworden – vergeet niet om die geldverslindende experimentele injectie te nemen, want weet je nog, ze zeiden dat ze echt om jou en je gezondheid geven.

Ondertussen breiden biowetenschapsparken over de hele wereld zich uit en beloven een nog wonderbaarlijker techno-dystopie dan degene die al is gecreëerd. Ze werken eraan om je te injecteren met nanotechnologie om je te ‘genezen’ van alle ziekten die het modernistische soort denken, producten en technologie in de eerste plaats hebben gecreëerd – of aan het manipuleren van je DNA-fysiologie om je te verbinden met het internet (van dingen ). De patenten zijn er – dit is geen speculatie.

En naarmate deze biowetenschapsparken groter worden, wordt hun succes gemeten aan de hand van jaarlijkse omzet, winst en ‘groei’. Ze willen steeds meer ‘talent’ om life sciences en gezondheidsvakken te studeren en posities te bekleden bij de biotechbedrijven. En ze roepen op tot meer overheidssubsidies om dit te faciliteren. Zorg ervoor dat meer kinderen wetenschap gaan studeren, zodat ze kunnen worden meegesleurd in de ideologie en praktijken van het zichzelf in stand houdende paradigma van de moderne samenleving.

Natuurlijk is ‘duurzaamheid’ het mantra. Duurzaamheid in termen van nep-groen, net-zero-ideologie, maar, nog belangrijker, duurzame groei en winst.

Ondertussen vragen deze parken over de hele wereld, met name in Nederland, om meer land. Meer land voor uitbreiding en meer land om ‘mondiaal talent’ te huisvesten om aangetrokken te worden tot werk. Dat betekent dat we boeren moeten verdringen in de veronderstelling dat zij de grootste uitstoters van ‘broeikasgassen’ zijn, wat ze, in ieder geval in Nederland, duidelijk niet zijn. Kijk naar andere sectoren of zelfs naar het Amerikaanse leger als je een goed voorbeeld van een grote vervuiler nodig hebt. Maar dat staat niet ter discussie, niet in de laatste plaats omdat militaire bedrijven vaak verweven zijn met de zeer gewaardeerde ‘ecosystemen’ van het biowetenschappelijk bedrijfsleven die gepromoot worden.

En zodra de boeren zijn vertrokken en de landbouwgrond is verhard onder het concept (in Nederland) van een  Tristate City, hoeft u zich geen zorgen te maken – uw ‘voedsel’ zal in een laboratorium worden gecreëerd met dank aan biosynthetische, nanotechnologische, biofarmaceutische, genetisch gemanipuleerde microben en formules gemaakt in het plaatselijke biowetenschapspark.

Elke koolstofgerelateerde vervuiling die door deze laboratoria wordt gecreëerd, zal zogenaamd worden ‘gecompenseerd’ door een frauduleus Ponzi-plan voor de handel in koolstofkredieten – waarvan een deel zal inhouden dat in een arm land hectares worden opgekocht om bomen te planten op het land van de pas onteigenden.

Dit dappere nieuwe ecomodernisme zal onder toezicht staan ​​van supranationale instanties als de VN en de WHO. Nationale uniparty-politici zullen zich niet bezighouden met beleidsvorming. Zij zullen de handhavers zijn van de door de elite bepaalde status quo – junior ‘stakeholders’ en technocratische toezichthouders van een algoritme/AI-gestuurd systeem, die ervoor zorgen dat alle noodzakelijke aanpassingen worden doorgevoerd.

Natuurlijk mag niet alles wat onder de vlag van de biowetenschappen gebeurt zomaar terzijde worden geschoven, maar de wetenschap is steeds meer het domein van een steeds meer geïntegreerde mondiale elite die de problemen heeft gecreëerd waarvoor zij nu de ‘oplossingen’ uitrolt. Het is een zeer winstgevende groei-industrie – onder de vlag van ‘innovatie’: het opruimen van de rommel die je hebt gecreëerd.

Maar de verontrustende trend is dat de ‘wetenschap’ en de technologie niet in twijfel mogen worden getrokken. Een rijke elite van financieel-digitaal-bedrijven financiert deze wetenschap, bepaalt wat er bestudeerd moet worden, hoe het bestudeerd moet worden en hoe de bevindingen verspreid worden en hoe de geproduceerde technologie gebruikt moet worden.

Zoals we bij de COVID-gebeurtenis hebben gezien, heeft deze elite de macht om het echte debat stop te zetten, onderzoek naar ‘de wetenschap’ te voorkomen en wereldberoemde wetenschappers en anderen die het verhaal zelfs maar in twijfel trokken, te belasteren en te censureren. En het trekt ook zozeer aan de touwtjes van de natiestaten dat de voormalige premier van Nieuw-Zeeland, Jacinda Arden, zei dat haar regering ‘de waarheid’ is. Het huwelijk van wetenschap en politiek in een Orwelliaanse dystopie.

De heersende gedachte is dat de problemen van ziekte, honger, ondervoeding, werkloosheid, vervuiling, gebruik van hulpbronnen enzovoort allemaal in het biowetenschapspark moeten worden opgelost door wat boer/auteur Chris Smaje zegt, door middel van technische innovatie en verdere integratie in particuliere markten. die systematisch zijn gestructureerd door gecentraliseerde macht ten gunste van de rijken.

De ecomodernistische ideologie die we ingebed zien in de mentaliteit van degenen die lobbyen voor meer hulpbronnen, land en financiering, heeft niet veel te zeggen over hoe de mensheid überhaupt ziek, onvruchtbaar, arm, onteigend, gekoloniseerd, depressief, werkloos of gemarginaliseerd werd. Gedreven door overheidsfinanciering, loopbaanontwikkeling en winst blijven ze met hun ogen knipperen en gaan ze door met een ideologie waarvan de ‘oplossingen’ alleen maar meer problemen opleveren die om meer ‘innovatie’ en meer geld vragen.

Tegelijkertijd  worden echte oplossingen maar al te vaak afgedaan als gedreven door ideologie en onwetendheid die ons allemaal naar de ondergang zullen leiden. Een klassiek geval van projectie.

Zoals ik eerder heb geschreven, geeft het huidige hegemonistische beleid prioriteit aan verstedelijking, mondiale markten, lange toeleveringsketens, gecommodificeerde bedrijfskennis, sterk bewerkt voedsel en marktafhankelijkheid ten koste van plattelandsgemeenschappen, onafhankelijke ondernemingen en kleine boerenbedrijven, lokale markten, korte toeleveringsketens, inheemse gemeenschappen, kennis, diverse agro-ecologische gewassen, voedingsrijke diëten en voedselsoevereiniteit.

En dit heeft ons gebracht tot waar we nu zijn.

Specialist op het gebied van handel en landbouwbeleid, Devinder Sharma, zei ooit dat we familieboerderijen nodig hebben en geen huisartsen. Stel je de vermindering van ziekten en allerlei aandoeningen eens voor. Stel je bloeiende lokale gemeenschappen voor die zich richten op de productie van kleine boeren, voedsel dat rijk is aan voedingsstoffen en gezonde mensen. In plaats daarvan krijgen we uitgestrekte biowetenschapsparken die zich richten op economische mondialisering, ziekte en de manipulatie van voedsel en menselijke lichamen.

Hoewel een paar duizend immens machtige mensen vastbesloten zijn de mensheid naar een dystopische ecomodernistische toekomst te leiden, kunnen we ter afsluiting wat inspiratie putten uit de woorden van  John Seymour (1912-2004), een pionier van de zelfvoorzieningsbeweging.

Seymour werd door schrijver en ecoloog Herbert Girardet beschreven als een eenmansopstand tegen het modernisme. Maar als boer beschouwde Seymour zichzelf als een ‘crank peasant’ en bood hij oplossingen in termen van lokalisme, kleinschalige economie, terugkeer naar het land en biologische landbouw.

In een oproep tot actie verklaarde hij:

Het kleine beetje dat jij en ik kunnen doen, zal nauwelijks de enorme wereldwijde moloch van de plunderende industrie ten val brengen? Wel, als jij en ik het niet doen, zal het niet gebeuren en zal het Tijdperk van Plundering eindigen in het Tijdperk van Chaos. We moeten het doen – alleen wij twee – alleen jij en ik. Er is geen ‘hen’ – er is niemand anders. Alleen jij en ik. Op onze zwakke schouders moeten we deze zware last nu dragen… Morgen zal het te laat zijn.”

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over