Voedsel dat in laboratoria wordt uitgevonden en in fabrieken wordt geproduceerd, zal de kwantiteit of kwaliteit van onze voedselvoorziening niet verbeteren, dus wie heeft er baat bij? De ondernemers die voedsel zien als een handelswaar waarop patent kan worden aangevraagd en waarvan kan worden geprofiteerd, meldt de Defender.
In de loop van millennia zijn we geëvolueerd met onze voedselvoorziening, waarbij we vertrouwen op de collectieve wijsheid van boeren om voedsel te verbouwen dat het menselijk leven in stand houdt.
Voedsel wordt echter steeds vaker geproduceerd door ondernemers die voedsel zien als een handelswaar waarop patent kan worden aangevraagd en waarvan kan worden geprofiteerd. Hun technovoedsel wordt uitgevonden in laboratoria, geproduceerd in fabrieken en gepromoot met de claim dat ze de wereld kunnen voeden en tegelijkertijd kunnen redden van de klimaatverandering.
Het begon ongeveer twintig jaar geleden toen een gigantisch Amerikaans chemiebedrijf (Monsanto) genetisch gemodificeerde (GM) gewassen uitvond en deze aan boeren verkocht met één belangrijke belofte. Genetisch gemodificeerde gewassen kunnen worden besproeid met glyfosaat van Monsanto , waardoor het onkruid wordt gedood, maar niet het gewas. Dit bespaart boeren tijd en geld door het gebruik van pesticiden te verminderen.
Het tegenovergestelde gebeurde. Het spuiten van glyfosaat liet meer en niet minder giftige resten achter in voedsel en veevoer en veroorzaakte kanker (non-Hodgkin-lymfoom) in Amerikaanse boerengemeenschappen.
Toen bleek dat broeikasgassen uit de veehouderij bijdragen aan de klimaatverandering, beweerde Impossible Foods, een bedrijf uit Silicon Valley, dat het de CO2-voetafdruk van de vleesproductie kon verkleinen door het in laboratoria te produceren.
Ze creëerden de Impossible Burger, een nepvlees gemaakt van een assortiment sterk bewerkte ingrediënten, waaronder soja-leghemoglobine afgeleid van genetisch gemodificeerde gist en 46 extra gisteiwitten – waarvan sommige niet geïdentificeerd en niet getest waren op veiligheid.
Namaakmelk was het volgende op de agenda. Synbio of synthetische biologie (precisiefermentatie) modificeert gist, schimmels, algen of bacteriën genetisch om dierlijke eiwitten te produceren die vervolgens worden “gefermenteerd” in vaten of “bioreactoren”, en de resulterende “melk” beweert “eiwitten te bevatten die identiek zijn aan die gevonden in koeienmelk.”
Toen John Fagan, Ph.D., bij het Health Research Institute, echter een analyse uitvoerde waarin koemelk werd vergeleken met synbi omelk,
De aminozuursamenstelling van één wei-eiwit was 57% anders dan die van koemelk en een tweede was 46% anders. De synbiomelk bevatte 92 kleine moleculen die nooit deel hebben uitgemaakt van het menselijke dieet en waarvan de identiteit totaal onbekend is voor de wetenschap.
Laboratoriumvlees (of celvlees) is geen ‘nepvlees’, maar is een poging om echt vlees in een laboratorium te laten groeien. Stamcellen worden van een levend dier gehaald en in een door de mens gemaakte soep van genetisch gemodificeerde groeihormonen en andere synthetische ‘voedingsstoffen’ geplaatst, die samen worden gebrouwen in stalen vaten of bioreactoren.
Het is echter moeilijk gebleken om cellen tot echt vlees te laten groeien en kan uiteindelijk wetenschappelijk onhaalbaar zijn. De benodigde infrastructuur is enorm, duur om te bouwen en afhankelijk van enorme, consistente en kostbare energie-inputs.
Het opschalen van de productie om aan de marktvraag te voldoen blijkt vrijwel onmogelijk, aangezien besmetting in de bioreactoren een vaak voorkomende en fatale gebeurtenis is. Cellulair vlees is enorm gehyped, maar tot op heden is er geen zinvolle evaluatie van de voedingswaarde ervan geweest.
Als het verbouwen van vlees en melk in laboratoria problematisch is, wil de technofoodsector nog meer onrealistische producten uitvinden. Investeerders hebben 3,5 miljoen dollar gedoneerd aan Biomilq, een bedrijf dat beweert in het laboratorium gekweekte menselijke moedermelk te kunnen maken.
Er werd geld gegeven aan een bedrijf dat van plan is gehaktballen van wolharige mammoeten te maken (waarbij olifanten-DNA wordt gebruikt om ‘gaten’ in het mammoet-DNA op te vullen) en er werd geld verstrekt aan een groep die in laboratoria gekweekte dierenvoeding wil maken (een licht gereguleerde sector waarvan de consumenten alles eet).
Technofoods laten zien dat alles wat je je kunt voorstellen niet noodzakelijkerwijs haalbaar is. Misschien moet de voedselproductie weer op de voeten op aarde worden teruggebracht.
Het Rodale Instituut heeft aangetoond dat als mondiale gewassen en weilanden zouden worden beheerd volgens regeneratieve systemen, 100% van de mondiale CO2-uitstoot in de bodem zou kunnen worden opgeslagen.
Een biologische voedselvoorziening zou niet alleen de opwarming van de aarde verminderen, maar ook de menselijke gezondheid en de levensvatbaarheid van de mondiale gezondheidszorgsystemen enorm verbeteren, terwijl de centralisatie en controle door bedrijven over de voedselproductie vermeden zouden worden.
Het verbeteren van de kwaliteit en kwantiteit van onze voedselvoorziening is wenselijk, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat technofood dat zal doen.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Koeien veroorzaken GEEN ‘klimaatverandering’, bevestigt toponderzoek
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ik lees hier een verslag over een dag in een krankzinnigengesticht.