De “energiewende” dreigt grote industriële bedrijven met tientallen tegelijk uit Duitsland te verdrijven. Overal waar ideologen in blinde ideologische ijver aan de knoppen draaien in een uiterst complex systeem zonder de effecten te begrijpen, laat staan te voorzien, is het slechts een kwestie van tijd voordat alle raderen uiteindelijk tot stilstand komen.

Net zoals bij de bevordering van een al te ambitieuze massale teruglevering van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen jarenlang werd voorbijgegaan aan het feit dat het grootste deel daarvan niet door de consument kan worden gebruikt omdat er geen adequate opslag- of transportinfrastructuur bestaat, wordt er bij de blinde, onverantwoorde en overhaaste sluiting van elektriciteitscentrales (eerst kerncentrales, daarna kolencentrales) geen rekening mee gehouden dat dit de elektriciteitsprijzen voor grootverbruikers, met name in de zware industrie, enorm zal doen stijgen en dus een bedreiging zal vormen voor hun concurrentievermogen.

De reden hiervoor is dat in Duitsland de tarieven van het elektriciteitsnet worden berekend op basis van de afstand tussen de fabriek en de elektriciteitscentrale. Naarmate meer en meer elektriciteitscentrales van het net worden gehaald – ondanks bewezen economische levensvatbaarheid en zelfs de modernste milieunormen – zullen de elektriciteitskosten voor veel Duitse bedrijven gewoon verdubbelen. Vooral in de elektriciteit intensieve sleutelindustrieën staal en aluminium, maar ook in de chemie en de automobielsector staan hele vestigingen en honderdduizenden banen op het spel.

LEES OOK:

Duitslands wankele stroomvoorziening – Energietransitie en blackout-risico

Van oudsher bevonden de centrale elektriciteitscentrales in Duitsland zich in het midden van of dicht bij de economische agglomeraties, hetgeen logisch was uit het oogpunt van efficiëntie en logistiek. Deze nabijheid tot de elektriciteitsopwekking was ook uit het oogpunt van het milieubeleid zinvol, maar betekende vooral dat de prijstoeslagen voor langere elektriciteitstransportroutes geen rol speelden. Nu rijen en rijen reactoren worden gesloten – kerncentrales zijn al verleden tijd, kolengestookte centrales volgen over 15 jaar – worden de afstanden waarover de benodigde elektriciteit wordt geleverd steeds groter – en exploderen de kosten van het transport en het elektriciteitsnet. Het gevolg is, zoals de “Welt” citeert uit een intern werkdocument van de Vereniging van de Industriële Energie- en Elektriciteitsindustrie (ViK), dat juist de bedrijven die “…het beginpunt zijn van verregaande waardeketens, binnen afzienbare tijd met aanzienlijke extra kosten worden geconfronteerd, tot het punt dat zij hun bestaan moeten opgeven”.

Opzettelijk achterwege gelaten effectbeoordeling

De gemiddelde burger die gelooft dat hoe minder kern- en kolencentrales er zijn hoe beter het voor het milieu is en gelooft in het sprookje dat hoe meer zonne- en windenergie ingezet wordt, hoe ecologischer en progressiever het land is, weet natuurlijk niets van dergelijke onderlinge verbanden, ingewikkelde neveneffecten en negatieve terugkoppelingseffecten van de politiek gestuurde energietransformatie – en dat kan ook nauwelijks worden verwacht. Overheden echter, met hun personeelsintensief administratief apparaat en legioenen goed betaalde consultants (om nog maar te zwijgen van de ingekochte expertise), zouden het moeten weten. Het is een schandaal dat zij bij hun plannen voor de “energiewende” blijkbaar geen effectbeoordeling hebben uitgevoerd en de waarschuwingen van verenigingen en deskundigen opzettelijk hebben genegeerd – net zoals het een schandaal is dat dergelijke kritiek en waarschuwingen in de gevestigde media vrijwel zijn genegeerd.

LEES OOK:

Zweden roept de bevolking op niet te stofzuigen – Anders begeeft het elektriciteitsnetwerk het

Onaangedaan en ongehinderd door de media blijft het Duitse milieu- en economisch beleid dus zagen aan de tak waarop wij allen zitten, en kabbelt het vrolijk voort. En meer dan vier van de vijf kiezers in dit land steunen een partijkartel dat afstevent op een economisch en sociaal-politiek Armageddon: stroomonderbrekingen ondanks de hoogste elektriciteitsprijzen ter wereld, knelpunten bij levering en bevoorrading, massawerkloosheid, een onvermijdelijk steeds grotere staatssector en een historisch verlies aan welvaart staan ons te wachten als de belangrijkste resultaten van het waanzinnige streven om dit voorheen bloeiende industrieland om te vormen tot een groen-alternatief experimenteel laboratorium, schrijft JouWatch.

Maar in een staat waar de regeringsleider officieel overlegt met een ontwikkelingsgestoorde tiener die “CO2 kan zien”, hoeft niemand verbaasd te zijn als binnenkort het licht uitgaat.

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/01/09/europa-stond-op-de-rand-van-een-totale-ineenstorting-van-de-stroomvoorziening/