Het maakt niet uit of je hier boos over bent. Restaurants en supermarkten zullen het u tegen uw wil gaan serveren.
Je zult het niet eens weten. Je leest de etiketten niet. Niemand doet.
Tegen de tijd dat je erachter komt dat je deze rotzooi hebt gegeten, eet je het al maanden, en tegen die tijd kan het je niet meer schelen.
“We wisten dat als we iets zouden printen, het iets moest zijn waar mensen kwaad over zouden worden”, zegt Larumbe, die een baan van €100.000 per jaar in bouwmaterialen opzegde om zich aan de startup te wijden.
“We wisten dat het printen van een grote biefstuk veel mensen in Spanje, en vooral in het noorden van Spanje, kwaad zou maken. Dus hebben we de biefstuk geprint en op Facebook, Twitter en LinkedIn gezet. We kregen 700.000 antwoorden. De meesten van hen waren mensen die ons vertelden dat we het in onze reet moesten steken. Het was waanzinnig en we waren er absoluut blij mee.”
Beter nog: het trok ook de aandacht van het Amerikaanse voedingsbedrijf Cargill, dat nu een van de belangrijkste investeerders van Cocuus is. De afgelopen jaren heeft het Spaanse bedrijf – dat ook gespecialiseerd is in de formules en machines achter het geprinte voedsel – printers met meerdere spuitmonden ontworpen en gemaakt die voedsel kunnen maken dat de smaak en textuur van vlees en vis nabootst. De hardware kan ook maaltijden produceren die de ogen en eetlust stimuleren van mensen die moeite hebben met slikken, door gevormde puree te schilderen zodat ze eruitzien als een bord met kip met friet, of heek met erwten.
Terwijl het spek en de foie gras van Cocuus worden gemaakt van een dikke groentepasta, bevat de biefstuk echt rundvlees van de 50 kg vlees die worden weggegooid of tot kattenvoer worden verwerkt wanneer een koe wordt geslacht. Het vet in de biefstuk, is gemaakt van een plantaardig mengsel, waardoor het veel minder verzadigd vet bevat dan het echte vlees.
Larumbe, die vertrouwen in zijn producten uitstraalt net zo zeker als zijn printers vlees- en groentepasta extruderen, maakt korte metten met veel van zijn vermeende rivalen. Hij doet de hausse in veganistische burgers van de afgelopen jaren af als “een zeepbel” en wijst op de enorme kosten en lage opbrengsten van in laboratoria gekweekt vlees.
Op de vraag wat zijn bedrijf onderscheidt in een toch al drukke markt, benadrukt hij dat het om schaal gaat. Cocuus en partner Foody’s hebben 80.000 eenheden van hun vleesvrije foie gras en 200.000 eenheden cholesterolvrij veganistisch spek verkocht sinds de producten afgelopen september in de schappen van Carrefour-winkels verschenen. Cocuus heeft in zijn fabriek in de stad Tudela ook de productiecapaciteit om 1.000 ton spek en 3.000 ton foie gras per jaar te produceren .
“Wij zijn het eerste bedrijf ter wereld dat erin is geslaagd dit op industriële, in plaats van op experimentele schaal te doen”, zegt Larumbe.
“Ten tweede is onze imitatie totaal – die bestond tot nu toe niet. Je had dingen voor vegetariërs, maar die waren slecht. Ten derde hebben we hier wetenschappers die formules en technologieën bedenken die radicaal anders zijn. Dat alles betekent dat we op dit gebied het meest geavanceerde bedrijf ter wereld zijn en samenwerken met de grootste internationale voedingsbedrijven.”
Ik hoop alleen dat het werkt om het weer te veranderen, want daar was het om begonnen, toch ?
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Nepvleesfabrieken gaan massaal failliet – Veganisten gaan weer echt vlees eten, willen nog niet dood
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ik hou mijn hart vast als ik denk aan de woonzorgcentra waar maaltijden kant-en-klaar worden aangeleverd en die dus omwille van besparingen niet (meer) beschikken over eigen koks.
De maaltijden dienen enkel opgewarmd te worden alvorens ze aan de residenten op te dienen.
Als de bewoners deze rommel in de toekomst voorgeschoteld krijgen, dat belooft!
Als men nu al ziet dat een woonzorgcentrum gemiddeld een budget van om en bij de 12€ per dag voorziet per hoofd voor drie maaltijden, hoeft het niet te verbazen dat veel ouderlingen vermageren, diabetes ontwikkelen, ziek worden.
Dan heb ik het nog niet over hun financiële situatie: wie er warmpjes inzit mag langer in leven blijven dan iemand die over minder financiële middelen beschikt. Maar dat is een ander verhaal.
Als ik ooit niet meer voor mezelf kan zorgen thuis – en die dag zal ongetwijfeld komen – zullen ze me niet naar een home moeten voeren. Mijn plan zit anders ineen.
Ik hoop dat mensen niet gewoon alleen kwaad worden, maar die tent platbranden.