Als Washington Israël toestaat Gaza te veranderen in een gigantisch vluchtelingenkamp dat de Palestijnen geleidelijk aan boord van de boten dwingt, zal zich in de hele regio een ongekende existentiële strijd ontvouwen, schrijft David Hearst.

Toen de Israëlische premier Benjamin Netanyahu werd gevraagd of hij het eens was met de recente conferentie ‘Overwinning van Israël’, waarin werd opgeroepen tot de massale verdrijving van Palestijnen uit Gaza, zei hij dat de ministers van zijn regering die aanwezig waren ‘recht hadden op hun mening’.

Dit was, zoals gewoonlijk, misleidend. Enkele maanden eerder had hij naar verluidt Ron Dermer, een van zijn naaste medewerkers, de opdracht gegeven om manieren te onderzoeken om de bevolking van Gaza “uit te dunnen”.

Het idee was om het verzet van Egypte, de VS en Europa tegen een nieuwe massale vluchtelingenstroom te omzeilen, door de zee open te stellen als een humanitair gebaar.

Israel Hayom, dat een kopie van het plan kreeg, merkte op: “Het fenomeen vluchtelingen in oorlogsgebieden is een geaccepteerde zaak. Tientallen miljoenen vluchtelingen hebben de afgelopen tien jaar oorlogsgebieden over de hele wereld verlaten, van Syrië tot Oekraïne. Ze bleken allemaal een adres te hebben in de landen die ermee instemden ze als een humanitair gebaar te accepteren.

“Dus waarom zou Gaza anders zijn? … De zee staat ook open voor de inwoners van Gaza. Naar eigen goeddunken opent Israël de zeedoorgang en maakt een massale ontsnapping naar Europese en Afrikaanse landen mogelijk.”

Er zijn geen tekenen dat Netanyahu zijn plan heeft opgegeven om aanzienlijke aantallen Palestijnen in boten te duwen – noch, ondanks de vele spanningen in het oorlogskabinet, dat het leger zich tegen deze bevelen verzet.

Als er nog geen overtuigend plan voor de dag na de oorlog bestaat, lijkt er een consensus te bestaan ​​over het in tenten houden van de hele bevolking van Gaza, afhankelijk van de hulp die alleen Israël controleert.

Hongersnood en ballingschap 

De zaken verlopen volgens plan. Na vijf maanden oorlog hebben 1,1 miljoen mensen –  de helft van de bevolking  – hun voedselvoorraden volledig uitgeput en kampen ze met catastrofale honger. Dit is het hoogste aantal mensen dat ooit met catastrofale honger kampt volgens de Integrated Food Security Phase Classification.

De hongersnood is het meest acuut in de twee noordelijke gouvernementen van Gaza, waar ongeveer 300.000 mensen vastzitten.

Het zou binnen 24 uur gestopt kunnen worden, zo groot is de hoeveelheid hulp die aan de grenzen van Gaza staat te wachten. Duizenden vrachtwagens staan ​​vast aan de Egyptische kant van de grensovergang bij Rafah, terwijl een scheepslading hulpgoederen uit Turkije maandenlang vastzat in de Israëlische haven van Ashdod.

Maar geen enkele dreigende waarschuwing van de Verenigde Naties en het Witte Huis, of zelfs maar de hangende genocidezaak voor het Internationaal Gerechtshof, zet Netanyahu ertoe aan om de hulp die overvloedig aanwezig is aan de grenzen van Gaza, vrij te geven. In plaats daarvan praten de wereldleiders alsof het knelpunt aan de grenzen geen invloed heeft; dat het gewoon gebeurt.

Het beperken van de hulpstroom is een beleid dat zowel eigendom is van de parlementsleden Benny Gantz en Gadi Eisenkot als van Netanyahu en minister van Defensie Yoav Gallant. Massale hongersnood is een beproefd middel om weerbarstige onderdanen in ballingschap te drijven. Zoals vaak het geval is in de geschiedenis van het kolonialisme, probeerde Groot-Brittannië het eerst.

…

Teken aan de wand

Het plan van Netanyahu is nu duidelijk: verleng de oorlog zo lang mogelijk; verzegel alle landgrenzen, eindigend met Rafah; en maak van de zee de enige ontsnappingsroute voor Palestijnen uit Gaza.

Achter de scherpe woorden van veroordeling hebben Biden en de EU hem tot nu toe in de kaart gespeeld. De infrastructuur voor precies zo’n plan wordt voor onze ogen gebouwd, met de gewillige hulp van Washington.

Er wordt een “tijdelijke pier” gebouwd om hulp rechtstreeks naar Gaza te ontvangen, waarbij Biden zegt dat het “grote ladingen met voedsel, water, medicijnen en tijdelijk onderdak zou kunnen ontvangen”. Het doel is om “een enorme toename mogelijk te maken van de hoeveelheid humanitaire hulp die elke dag Gaza binnenkomt”, zei hij.

Biden doet alsof de haven zijn idee was, en een reactie op de hongersnood. Het was geen van beide.

Het plan voor een maritieme route naar Gaza via Cyprus werd geïnitieerd door Netanyahu, vertelde een hoge diplomatieke bron aan  The Jerusalem Post . “Netanyahu nam het initiatief om maritieme humanitaire hulp te verlenen aan de burgerbevolking in de Gazastrook, in samenwerking met de regering-Biden”, aldus de bron.

De datum waarop dit gebeurde is belangrijker dan de identiteit van de auteur van het plan. Volgens dit rapport schetste Netanyahu op 31 oktober, slechts drie weken na de Hamas-aanval, zijn strategie aan de Cypriotische president Nikos Christodoulides, en besprak hij de kwestie op 19 januari opnieuw met Biden.

Met andere woorden: de drijvende pier was geen reactie op de naderende hongersnood. Het maakte deel uit van de planning die het creëerde.

En kijk waar de pier wordt gebouwd. Er bestaat al een prima en grotere haven in Gaza-stad, maar dit zou niet passen bij de doeleinden van Netanyahu. De nieuwe haven verschijnt aan het einde van de weg die het Israëlische leger door het centrum van de Gazastrook heeft uitgehouwen om het noorden van het zuiden te scheiden . Terwijl Amerikaanse troepen de pier zullen bouwen, zal de hulp die erdoor komt worden beheerd of gecontroleerd door het Israëlische leger.

Terwijl het schip dat de pier bouwt langzaam richting Gaza tuft, en het twee maanden

De weg en de haven zullen onder controle van het Israëlische leger komen, hetzelfde leger dat bestaande toegangspunten heeft gesmoord en Palestijnen als doelwit heeft genomen die VN-hulptrucks probeerden veilig te stellen. Iedereen die de regio en de geschiedenis van dit conflict kent, moet oppassen voor het gebruik van het woord ‘tijdelijk’ wanneer het wordt toegepast op dit soort infrastructuur.

De scheidingsmuur op de bezette Westelijke Jordaanoever was bedoeld als tijdelijke reactie op zelfmoordterroristen. De belegering van Gaza zou tijdelijk zijn. En nu wordt ons gevraagd een haven in Gaza onder controle van het Israëlische leger te accepteren als tijdelijke structuur om de hongersnood het hoofd te bieden.

Komt jouw kant op

Als iemand snel kennis zou nemen van deze plannen, zouden het de regeringen van Cyprus, Griekenland en Italië moeten zijn, die de bestemmingspunten zullen zijn voor de nieuwe vluchtelingencrisis die Israël plant.

De EU heeft zojuist een pakket van 8 miljard dollar aangekondigd   als onderdeel van een deal om de migratie uit Egypte tegen te gaan. Dit pakket wordt overgedragen aan het regime van president Abdel Fattah el-Sisi, wiens wanbestuur het probleem heeft veroorzaakt.

Dat is de logica van Fort Europa: steun een dictator die chaos veroorzaakt in zijn land en duizenden Egyptenaren op boten dwingt, en hem vervolgens beloont door de menselijke vloed van ellende die hij heeft veroorzaakt om te keren in een broodnodige inkomstenstroom.

De EU staat op het punt dezelfde fout met Netanyahu te herhalen: Israël toestaan ​​de stroom van internationale hulp naar Gaza via alle landgrenzen te stoppen, en dan te helpen de infrastructuur op te bouwen voor de volgende vloedgolf van vluchtelingen. Als het in Syrië heeft gewerkt, kan het immers ook in Gaza werken.

Als Brussel vandaag niet op de hoogte is van het plan van de Israëlische regering voor Gaza, zal dat zeer binnenkort gebeuren, wanneer de boten vol Palestijnen de Griekse eilanden en de kust van Italië zullen bereiken.

Maar er is nog een punt dat Washington moet erkennen. Er werd geluisterd naar Netanyahu toen hij in 2002 als particulier voor het Congres getuigde dat de invasie van Irak “een goede keuze” zou zijn.

De VS luisterden en kijk wat er gebeurde. De invasie van Irak veroorzaakte een reeks gebeurtenissen die de hele regio in beroering brachten, de reikwijdte van Iran in de Arabische wereld enorm uitbreidden en sektarische verdeeldheid opnieuw aanwakkerden.

Tegenwoordig verenigt Israëls invasie van Gaza de Arabische wereld tegen Israël. De Houthi’s zijn nu de favoriet van Arabieren in het hele Midden-Oosten voor hun campagne tegen de westerse scheepvaart in de Rode Zee. Maar het Amerikaanse beleid wordt nog steeds geleid door Netanyahu.

Er broeit een gevaarlijk en krachtig mengsel in de Arabische harten over de hele wereld: woede, diepe vernedering en schuldgevoel. Dit is een recept voor een existentiële oorlog zoals deze generatie Israëli’s nog nooit heeft meegemaakt en waar ze geen zin in heeft.

Als Biden Israël op deze weg volgt, zal hij de volgende verkiezingen verliezen. De woede onder Arabische Amerikanen is buiten de hitlijsten. Maar dat heeft weinig strategisch gevolg, zo slecht heeft de Democratische president zich gedragen.

Maar als de VS toestaan dat Israël Gaza verandert in een gigantisch vluchtelingenkamp dat de Palestijnen geleidelijk aan op de boten dwingt, dan zal dat een enorm strategisch gevolg hebben, dat de gevolgen van de gedoemde invasie van Irak in het niet doet vallen.

Israël is niet langer een strategische Amerikaanse aanwinst en militaire partner. Het is het zaad, de broedmachine en de broeikas van een regionale oorlog. Als dat gebeurt, verdienen de VS alles wat er op hun pad komt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Wordt Uncle Sam erin geluisd om mee te vechten in Israël’s oorlog ?

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over