Een Libanese taalkundige die al 30 jaar in Zweden woont, gelooft dat het land, net als Libanon in de jaren zestig, zich in de accumulatiefase bevindt – die vóór het uitbreken zelf – van een etnisch geconditioneerde burgeroorlog.

Joseph Faouk is een Libanese taalkundige die gespecialiseerd is in Semitische talen. Hij heeft 30 jaar in Zweden gewoond en heeft gedurende deze jaren op een tolkschool gewerkt en Arabisch gedoceerd aan verschillende universiteiten.

Bij Riks voert hij een gesprek met de presentator over het onderwerp: Welke risico’s nemen onze politici als ze strijden voor multiculturalisme in Zweden?

Faouk stelt in de discussie dat het huidige Zweden zich in een staat van “Libanonisering” bevindt – de tegenstellingen tussen verschillende culturen die “niet vreedzaam met elkaar verenigbaar zijn” escaleren op weg naar een uitbraak van oorlog.

Volgens Saouk heeft Zweden, net als Libanon in de jaren zestig, in relatief moderne tijden in veel opzichten goed gefunctioneerd. De welvaart heeft gezegevierd en heerst nog steeds in grote mate. Hij benadrukt dat de burgeroorlog die in het begin van de jaren zeventig in Libanon uitbrak, diep geworteld was in tegenstellingen die zich in de loop van vele jaren geleidelijk opstapelden – tot een punt waarop alles uiteindelijk instortte. Saouk is echter van mening dat de oorlog eigenlijk al lang voor de eigenlijke uitbraak begon, en dat Zweden zich hier vandaag bevindt.

Multiculturalisme – “een verkoudheid” en “een missie“

Paus Johannes Paulus II pleitte voor een visie op multiculturalisme in Libanon als “een roeping” of “een missie” voor christenen. Volgens Saouk negeerde hij de feitelijke verschillen tussen verschillende etnische groepen in het land – en legde hij tegelijkertijd een onredelijke verantwoordelijkheid op de schouders van zijn eigen groep. Op dezelfde manier, begrijpen we, proberen Zweedse politici tegenwoordig de zware verantwoordelijkheid voor de onmogelijke “integratie” bij de Zweden te leggen.

Een andere overeenkomst tussen de twee landen waar de taalkundige naar verwijst, is dat “orkest” (de media) dat “zo luid speelt en de werkelijkheid overstemt

Geen gelijkheid voor de wet

Een derde overeenkomst die Saouk tussen de twee landen vindt, is het ontbreken van een rechtssysteem dat gelijkelijk van toepassing is op verschillende groepen. In Zweden worden Zweden die misdaden begaan meestal voor de rechter gebracht. Tegelijkertijd komt het steeds vaker voor dat de politie, wanneer immigranten misdaden plegen, niet tegen hen ingrijpt. In plaats daarvan wordt hier een “dialoog” tot stand gebracht met bijvoorbeeld een gebiedsmoskee – om een ​​vertrouwenspersoon te overtuigen de criminelen te beïnvloeden in een richting die hen in de toekomst minder snel tot het plegen van misdaden maakt.

Saouk is van mening dat Zweden vanuit het huidige juridische perspectief een “tweekoppige staat” is, gecamoufleerd als een eenhoofdige, en hij vergelijkt dit met het dubbele rechtssysteem van Syrië, bestaande uit een burgerlijk recht en een familierechtelijk deel. In beide systemen is er een verschil voor de wet. Hoe u door het rechtssysteem wordt behandeld, wordt bepaald door uw groepslidmaatschap.

Op de laatste vraag of hij gelooft dat de tegenstellingen tussen verschillende etnische groepen in het huidige Zweden überhaupt kunnen worden overbrugd, antwoordt de Libanese taalkundige Faouk stellig nee.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2020/11/16/giovanni-sartori-politicoloog-we-staan-%e2%80%8b%e2%80%8bvoor-een-ramp-omdat-we-ons-hadden-voorgesteld-de-islam-te-kunnen-integreren/?swcfpc=1