Door Frankrijk te misleiden onthullen de VS opnieuw hun machtspolitiek in Niger. Terwijl Frankrijk zijn terugtrekking aankondigt, grijpen de VS de kans aan om hun aanwezigheid in de Sahelregio te versterken. Net als bij de AUKUS-overeenkomst van twee jaar geleden komen ze op voor hun geopolitieke belangen, schrijft Andrew Korybko.

Iets minder dan twee maanden geleden, begin augustus, “verklaarde Frankrijk dat het zich niet door de Nigerese junta uit het land zou laten verdrijven“, om vervolgens eind september te verklaren dat zijn 1.500 soldaten zouden vertrekken tegen het einde van het jaar. Parijs had tot nu toe vastgehouden aan de aanspraken op legitimiteit van de afgezette leider Mohamed Bazoum en weigerde het land te verlaten, tenzij hij erom vroeg. De voormalige koloniale meester van zijn land verklaarde ook dat hhet een ECOWAS-invasie zou steunen om hem weer aan de macht te brengen als ECOWAS zou besluiten er een te lanceren.

Deze verbluffende ommekeer vertegenwoordigt daarom een ​​vernederende strategische nederlaag voor Frankrijk en bewijst de volledige mislukking van zijn neokoloniale beleid in Afrika. Als Frankrijk zich op eigen voorwaarden had teruggetrokken, onder welk voorwendsel dan ook, na de patriottische militaire staatsgreep van deze zomer en vóór de voorspelbare eisen van de junta, had het nog steeds kunnen proberen de perceptie gedeeltelijk in zijn voordeel te veranderen. In plaats daarvan werd besloten om in Niger te blijven, waarschijnlijk omdat Frankrijk dacht dat ECOWAS zou binnenvallen.

Want als de politieke besluitvormers in Parijs eigenlijk geen verdere politieke veranderingen in dit land verwachtten en niet bereid waren Bazoum op eigen kracht aan de macht te brengen, dan had het geen zin om nog langer in dit land te blijven. Daarmee gaven ze aan dat er een plan was voor de junta om óf terug te komen op deze eis, óf vervangen te worden, misschien zelfs alleen maar door een pro-Franse militaire factie in een nieuwe staatsgreep. Niets van dit alles is uitgekomen, inclusief de ECOWAS-invasie, wat erop wijst dat er iets mis is gegaan.

Op dit punt moet de lezer zich herinneren wat de hoogste commandant van de Amerikaanse luchtmacht voor Europa en Afrika medio september aankondigde over de hervatting van de inlichtingen- en surveillancemissies van zijn land in Niger. Volgens deze functionaris was dit het resultaat van de onderhandelingen met de junta die volgden op het bezoek van viceminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland aan Niamey begin augustus, kort nadat de interim-militaire regering had opgeroepen tot de terugtrekking van de Franse troepen.

Deze   analyse legt uit hoe deze ontwikkeling Frankrijk op strategische wijze in het nauw dreef, door te laten zien dat de Verenigde Staten profiteerden van de talrijke regionale tegenslagen van hun nominale NAVO-partner . Door zich flexibel aan te passen aan de  multipolaire trends  in de Sahel kon Washington de traditionele veiligheidsrol van Parijs in Niger vervangen. Dit had op zijn beurt tot gevolg dat twee Amerikaanse bases   werden geïntegreerd in de Sahel Alliance , die een paar dagen later tussen dat land, Burkina Faso en Mali werd opgericht.

De speculatieve tegenprestatie lijkt te zijn geweest dat de VS de door Frankrijk geplande ECOWAS-invasie zou dwarsbomen als de junta deze militaire faciliteiten aan hen zou overdragen. Om het ronduit te zeggen: de VS hebben Frankrijk verraden in West-Afrika door middel van een geheime overeenkomst in Niger, bijna twee jaar nadat ze hetzelfde land hadden verraden in het Aziatisch-Pacifisch gebied door middel van een geheime overeenkomst met Australië en het Verenigd Koninkrijk om AUKUS op te richten. Alleen een geheime overeenkomst tussen de VS en Niger kan verklaren waarom Frankrijk tot nu heeft gewacht om zich terug te trekken.

Tot nu toe had Frankrijk nog steeds gehoopt dat de VS ECOWAS de opdracht zouden geven Niger binnen te vallen en zo zijn twee bases daar te redden, wat Franse besluitvormers aannamen omdat ze geloofden dat de VS bang waren voor Russische invloed en de toenemende terroristische aanslagen. Wat zij niet hadden voorzien was dat de VS achter hun rug om tot een akkoord zouden komen om de traditionele veiligheidsrol van hun land te vervangen als onderdeel van de flexibele aanpassing aan de multipolaire trends in de regio.

Vanuit het perspectief van de VS was dit het beste scenario, gezien de omstandigheden waarin de beleidsmakers zich na de staatsgreep bevonden. Een ECOWAS-invasie zou het risico hebben gewekt  een grotere oorlog te ontketenen , die meer kansen zou hebben gecreëerd voor de Russische invloed om zich uit te breiden en tegelijkertijd Europa te destabiliseren als dit zou leiden tot een nieuwe vluchtelingencrisis zoals de beruchte van 2015. Ze realiseerden zich daarom dat het beter was om Frankrijk in Niger te vervangen en zo de multipolaire trends op afstand te houden.

Praktisch gesproken kunnen de VS proactief een deel van de leegte opvullen die is ontstaan ​​door de schijnbaar onvermijdelijke terugtrekking van Frankrijk uit Afrika, in plaats van vrijwillig alles af te staan ​​aan de  Chinees – Russische  Entente. Ze kunnen er ook voor zorgen dat de middelen waarvan Parijs afhankelijk is, via Amerikaanse invloedsnetwerken stromen in plaats van via hun eigen netwerken. De enige compromissen die de VS moeten sluiten zijn het aanvaarden van enige uitbreiding van de Chinees-Russische invloed (aangezien zij deze niet geheel kunnen voorkomen) en het aanvaarden van de zogenaamd onverkwikkelijke optie van samenwerking met een junta.

Wat dit laatste aspect betreft, zijn er al maatregelen voor perceptiebeheer gaande om de schade aan binnenlandse zachte macht te beperken. Andreas Kluths recente opiniestuk voor Bloomberg verklaarde op dramatische wijze:  “Als de VS Niger verlaten, winnen de terroristen en de Russen”,  en betoogde hij dat het beter zou zijn daar te blijven ondanks de junta dan zich terug te trekken uit protest ter verdediging van de “democratie”. Hij legde zijn westerse doelgroep uit dat dit het zogenaamde kleinere kwaad was gezien de veronderstelde alternatieven.

Wat nieuw is in dit verhaal is hoe openlijk Kluth spreekt over de Amerikaanse belangen in Niger, die volgens hem openlijk compromissen vereisen zoals de hierboven genoemde. Hoewel hij ook de angst voor Rusland en terroristen aanwakkert, zoals zijn collega’s de hele zomer hebben gedaan, is zijn voorgestelde oplossing niet het steunen van een potentieel zeer kostbare ECOWAS-invasie, maar het sluiten van pragmatische deals met de junta. Het artikel van Kluth is zowel verfrissend als zorgwekkend omdat het laat zien hoe flexibel de VS zich aanpast aan multipolaire trends.

Aan de ene kant komt het niet vaak voor dat iemand in het westerse publiek zo openlijk spreekt over de Amerikaanse belangen in het Zuiden. Daarom is het verfrissend omdat de meeste perceptiemanagers er de voorkeur aan geven om deze kwestie te verdoezelen en erover te liegen. Er bestaat echter ook bezorgdheid over hoe objectief effectief deze aanpak kan zijn bij het bevorderen van Amerikaanse belangen, wat een veel grotere uitdaging voor de Chinees-Russische entente daar vormt dan degene waarmee het tot nu toe te kampen heeft gehad.

Om terug te komen op de verbazingwekkende ommekeer van Frankrijk: het besluit om zich permanent terug te trekken uit Niger, ook al had het twee maanden geleden verklaard dat het daar ondanks de junta zou blijven, was waarschijnlijk het resultaat van een deal die de VS met de interim-militaire regering hadden gesloten en die Frankrijk werd praktisch gedwongen zich terug te trekken. Als Frankrijk dit had vermoed, had het zich deze zomer op eigen initiatief kunnen terugtrekken. Daarom moet deze ontwikkeling worden gezien als het tweede Amerikaanse verraad aan Frankrijk, na AUKUS.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over