Rampenkapitalisme en crisisverhalen worden momenteel gebruikt om de stemming onder de bevolking te manipuleren en een reeks onsmakelijke beleidsmaatregelen door te drukken die anders onvoldoende politieke steun zouden krijgen, schrijft Colin Todhunter.

Dit beleid wordt gepromoot door rijke belangen die miljarden dollars kunnen verdienen aan wat wordt voorgesteld. Zij streven naar volledige controle over voedsel en hoe het wordt geproduceerd. Hun visie is gekoppeld aan een bredere agenda gericht op het vormgeven van hoe de mensheid leeft, denkt en handelt.

Gedurende een groot deel van 2022 hebben protesten van Nederlandse boeren de krantenkoppen gehaald. Plannen om de Nederlandse stikstofproductie tegen 2030 met de helft te verminderen, hebben tot massale protesten geleid. De regering heeft het over de noodzaak om af te stappen van dierlijke landbouw en de klimaatveranderende uitstoot daarvan.

Deze ‘voedseltransitie’ gaat vaak hand in hand met de promotie van ‘precisie’-landbouw, gentechnologie, minder boeren en boerderijen en synthetisch voedsel uit laboratoria. Deze overgang wordt verkocht onder de noemer ‘klimaatvriendelijk’ en sluit aan bij het verhaal van de ‘klimaatnoodtoestand’.

Critici beweren dat de Nederlandse regering er niet op uit is om boeren uit het landschap te bannen omwille van het milieu. In plaats daarvan gaat het om de bouw van Tristate City, een megapolis met ongeveer 45 miljoen inwoners die zich uitstrekt tot gebieden in Duitsland en België.

Zij suggereren dat de “stikstofcrisis” wordt gemanipuleerd om beleid door te drukken dat zal leiden tot een nieuwe vormgeving van het landschap van het land. In Nederland is niet de landbouw, maar de industrie de grootste stikstofuitstoter. Grond die momenteel door landbouwbedrijven wordt gebruikt, is echter van strategisch belang voor de industrie en de woningbouw.

Het Tristate concept is gebaseerd op een reusachtige verenigde “groene” stedelijke regio die door “slimme” technologieën met elkaar is verbonden en die economisch kan concurreren met de enorme metropolen die we in Azië, vooral in China, zien.

De Nederlandse regering heeft onlangs plannen aangekondigd om tot 3.000 landbouwbedrijven uit te kopen in een poging te voldoen aan controversiële doelstellingen om de uitstoot van synthetische stikstofmeststoffen te verminderen. De Nederlandse minister van stikstof, Christianne van der Wal, zegt dat boeren meer dan 100% van de waarde van hun bedrijf aangeboden krijgen. Maar er zijn plannen om in 2023 opkoopacties af te dwingen als vrijwillige maatregelen mislukken.

Is wat we in Nederland zien gebeuren de eerste stap in een poging om het publiek te laten instemmen met genetisch gemanipuleerde gewassen, “voedsel” uit laboratoria en 90 procent van de mensheid die in megasteden wordt gepropt?

En is het toeval dat de volgende ecomodernistische toekomstvisie in het Nederlands verschijnt op het in Nederland gevestigde RePlanet.nl?

Er staat dat er in 2100 tien miljard mensen op de planeet zullen zijn:

Het stelt ook dat voorbij de landbouwgrond de natuur begint, die nu het grootste deel van het oppervlak van onze planeet in beslag neemt. Was in 2000 de helft van het aardoppervlak nog in gebruik door de mens, in 2100 is dat nog maar een kwart. De rest is teruggegeven aan de natuur, de biodiversiteit en de CO2-uitstoot zijn terug op het niveau van voor 1850 en bijna niemand leeft meer in extreme armoede.

Dus, daar heb je het. Verdrijf boeren uit de landbouw, pak hun land voor urbanisatie en rewilding, en we zullen allemaal nog lang en gelukkig leven op genetisch gemanipuleerde gewassen en synthetisch voedsel gemaakt in gigantische ketels. In dit techno make belief land is niemand arm en is iedereen gevoed.

Een technocratische visie waarin de wurggreep van de huidige voedselconglomeraten intact blijft en verder wordt verankerd, en de politiek wordt gereduceerd tot beslissingen over hoe het systeem het best kan worden aangepast voor optimale winst.

In deze toekomst zullen digitale platforms alles controleren, het brein van de economie. E-commerce platforms zullen permanent worden ingebed zodra kunstmatige intelligentie (AI) en algoritmen plannen en bepalen wat zal worden geproduceerd en hoe het zal worden geproduceerd en gedistribueerd.

We zullen worden gereduceerd tot weinig meer dan lijfeigenschap, terwijl een handvol digitaal werkende megaconcerns alles controleren. Bayer, Corteva, Syngenta, Cargill en dergelijke zullen samenwerken met Microsoft, Google en de grote tech-reuzen om AI-gestuurde boerderijen zonder landbouw en e-commerce retail, gedomineerd door Amazon en Walmart, mogelijk te maken. Een kartel van eigenaren van gegevens, leveranciers van eigen inputs en detailhandelsconcerns in de hoogste regionen van de economie, die giftig industrieel (nep)voedsel verkopen.

En wat met gekozen vertegenwoordigers (als die nog bestaan in deze dystopische visie)? Hun rol zal zeer beperkt zijn tot technocratische toezichthouders op deze platforms.

Dit is waar de in elkaar grijpende hegemoniale klasse, gestuurd door mensen als de Gates Foundation, Big (Agri)Tech, Big (digital) Finance, Big Pharma en ‘milieuactivisten’ als journalist George Monbiot die deze visie uitdragen, ons naartoe willen brengen.

En zij zullen u vertellen dat dit voor uw eigen bestwil is – om honger en hongersnood te voorkomen en ervoor te zorgen dat de wilde dieren worden beschermd, de planeet wordt ‘gered’, zoönotische pandemieën worden voorkomen of dat een ander doemscenario wordt ontweken.

Het huidige voedselsysteem verkeert in een crisis. Maar veel van de problemen zijn veroorzaakt door dezelfde bedrijfsbelangen die achter het bovenstaande zitten. Zij zijn verantwoordelijk voor een inherent onrechtvaardig voedselregime, gestuurd door het beleid van de Wereldbank, de WTO en het IMF die namens hen handelen.

Deze bedrijven zijn verantwoordelijk voor de aantasting van de bodem, het wegvloeien van kunstmest in de waterlopen, de verdrijving van de plattelandsbevolking en de toe-eigening van land, de vlucht naar overbevolkte steden en de proletarisering (voormalige onafhankelijke producenten gereduceerd tot loonarbeid/werkloosheid), de massale afname van het aantal vogels en insecten, minder gevarieerde voedingspatronen, een spiraalvormige volksgezondheidscrisis als gevolg van chemisch-intensieve landbouw, enzovoort.

En toch, ondanks de enorme problemen veroorzaakt door dit landbouwmodel, is het  een ongemakkelijke waarheid dat het (lage input/energiezuinige) voedselweb van de boeren – niet de industriële landbouw – nog steeds het grootste deel van de wereld voedt, ook al zuigt het industriële model enorme hoeveelheden subsidies en middelen op.

Degenen die de ecomodernistische visie promoten, gebruiken oprechte zorgen over het milieu om een ​​agenda door te drukken. Maar waar begint echt milieubewustzijn?

Het begint niet met gekochte democratie (zie het artikel  Hoe grote bedrijven controle krijgen over ons voedsel)  of staatsdwang (zie  WikiLeaks: VS richt zich op EU boven ggo-gewassen)  om ggo-gewassen en voedsel op de markt te krijgen.

Het begint niet met ‘precisielandbouw’ waarin genbewerking en dergelijke gelijk staat aan het gebruik van een  botte bijl en genoomvandalisme  (volgens Harvard-professor George Church).

En het begint en eindigt niet met genetisch gemanipuleerde gewassen die  hun beloften niet hebben  waargemaakt en chemisch overgoten planten om te gebruiken als ‘voer’ voor energieverslindende vaten die materie in voedsel veranderen.

Evenmin begint en eindigt het met de Wereldbank/IMF die schulden gebruikt (zie het artikel  Modi’s Farm Produce Act werd dertig jaar geleden geschreven)  om afhankelijkheid af te dwingen, bevolkingsgroepen te verdrijven, mensen in dicht op elkaar gepakte hoogbouw te stoppen en de mensheid te ontdoen van haar inherente verbondenheid met het land.

Veel van de bovengenoemde problemen kunnen op de lange termijn worden opgelost door prioriteit te geven aan voedsel- en zaadsoevereiniteit, lokale productie en lokale economieën en agro-ecologische landbouw. Maar dit is niet interessant voor Bayer, Microsoft, Cargill en dergelijke, omdat dat allemaal niet past bij hun bedrijfsmodel – het vormt zelfs een existentiële bedreiging.

In plaats van boeren te dwingen te stoppen met boeren, zou de Nederlandse overheid hen kunnen stimuleren om anders te gaan boeren.

Maar dat vereist een andere mindset dan die boeren als een probleem afbeeldt om een ​​agenda op basis van een sprookjesachtige techno-utopische toekomstvisie door te rammen.

Het geglobaliseerde systeem van voedselproductie op basis van een geïndustrialiseerd, high-input, chemisch-afhankelijk en bedrijfsafhankelijk model, ondersteund door geopolitieke belangen, is het echte probleem.

Hans Herren, winnaar van de Wereldvoedselprijs, zegt:

Dit beleid zou gelokaliseerde, democratische voedselsystemen en een concept van voedselsoevereiniteit vergemakkelijken, gebaseerd op optimale zelfvoorziening, agro-ecologische principes, het recht op cultureel passend voedsel en lokaal (gemeenschappelijke) eigendom en rentmeesterschap van gemeenschappelijke hulpbronnen, niet in de laatste plaats land, water, grond en zaden.

Want als we het over voedsel en landbouw hebben, begint daar echt milieubewustzijn.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/06/10/het-great-reset-kabinet-slacht-de-boeren-en-veroorzaakt-een-sociaal-economische-ramp/